สรุปตอน บทที่ 1171 ชื่อเสียงของหลินหยุน – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1171 ชื่อเสียงของหลินหยุน ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
"ฉินชิงถง ฉันเคยพูดกับเธอแล้ว!"
"เธอไม่มีวันรู้หรอก ว่าคนที่คุณพูดด้วยนั้น อันที่จริงเขาเป็นใครกันแน่!"
"พวกมันก็แค่สำนักสุริยัน!"
"พวกมันก็แค่วิหารผนึกวิญญาณ!"
"ในสายตาของฉันหลินชางฉอง พวกมันก็แค่มดตัวเล็กๆเท่านั้น!"
"ฉันอยากจะฆ่าใคร ก็ฆ่าได้ตลอดเวลา!"
"คนอย่างคุณที่เทียบมดตัวเล็กๆยังไม่ได้ คุณจะเข้าใจความคิดของฉันได้ยังไง?"
"ถ้าคุณไม่ใช่ลูกสาวของน้าฉิน คุณคงไม่มีสิทธิ์จะมาพูดคุยกับฉันด้วยซ้ำ!"
"หุบปากของคุณเดี๋ยวนี้!"
"ที่นี่ คุณไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น!"
เมื่อสิ้นเสียงพูด ฝ่ามือที่มองไม่เห็นของหลินหยุนก็กำแน่นทันที
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสใหญ่ก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
แต่หลังจากที่เขาร้องด้วยความเจ็บปวดเพียงครั้งเดียว จากนั้นร่างกายของเขาก็โดนบีบจนแตกละเอียด
แม้แต่ยอดฝีมือแดนยาทองก็ไม่สามารถหนีรอดไปได้และกลายเป็นผุยผงไปเลย
ผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักสุริยันเสียชีวิตแล้ว!
"อ๊ากๆๆ"
ทุกคนต่างอุทานด้วยความประหลาดใจ
ไม่มีใครกล้าเชื่อเลย
หลินหยุนสามารถฆ่าผู้อาวุโสใหญ่ได้อย่างง่ายดายโดยไม่ลังเลเลย
เพราะเขาคือคนของสำนักสุริยันนะ!
ในโลกคุนชาง เก้าสำนักสิบแปดสำนักเต๋าคือสำนักที่แข็งแกร่งที่สุด
และสำนักเต๋าสุริยันคือหนึ่งในสิบแปดสำนักเต๋า
สำนักใหญ่และแข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยุนไม่กลัวพวกเขาแม้แต่นิดเดียวเลยเหรอ?
ทุกคนมองไปที่หลินหยุนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ตกตะลึง!
หวาดกลัว!
หลินหยุนในเวลานี้ กลายเป็นบุคคลที่ทำให้พวกเขาต้องเงยหน้ามองด้วยความหวาดกลัว!
ลานขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์ของตระกูลฉินในเวลานี้เงียบสงัดมากๆ
สีหน้าของหลินหยุนยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม
เขาเดินไปข้างๆฉินเหมย และพูดอย่างเบาๆ "น้าฉิน พิธีไหว้บรรพบุรุษยังดำเนินการต่อได้ใช่ไหม?"
ฉินเหมยได้สติกลับมาทันที เธอรีบพูดว่า "เสี่ยวหยุน พิธีไหว้บรรพบุรุษคงต้องหยุดไว้ก่อน เพราะยังไม่รู้อาการบาดเจ็บของพ่อฉันเลย……"
หลินหยุนพยักหน้า และเขาก็เดินไปหาฉินห้าวเทียนทันที
ฉินเหมยรีบเดินตามไปทันที
หลังจากตรวจสอบแล้ว หลินหยุนปล่อยพลังทิพย์เข้าสู่เส้นลมปราณของฉินห้าวเทียนทันที
ผ่านไปชั่วครู่ เส้นลมปราณและอวัยวะภายในที่โดนทำลายอย่างหนัก มันกลับได้รับการพื้นฟู่อย่างรวดเร็ว
หลินหยุนหยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาและป้อนให้ฉินห้าวเทียนทานลงไปทันที
ผ่านไปชั่วครู่ ฉินห้าวเทียนก็ได้สติคืนมาทันที
หลินหยุนพูดเบาๆ "รีบๆดูดซับพลังของฤทธิ์ยา อาการบาดเจ็บของคุณก็คงไม่เป็นอะไรมากแล้ว!"
เมื่อฉินห้าวเทียนลืมตา เขาก็เห็นหน้าหลินหยุนที่อยู่ใกล้ๆตัวเองทันที
และเขาก็เห็นฉินเหมยที่น้ำตาคลอและซิงเฟยที่อยู่ข้างๆด้วย
เขาหายใจลึกๆด้วยความตกใจ
ฉินห้าวเทียนรีบพูดทันที "เกิดเรื่องอะไรขึ้น? คนพวกนั้นละ?"
ก่อนที่เขาจะหมดสติ อันที่จริงเขารู้สึกสิ้นหวังไปแล้ว!
แต่ในเวลานี้ หลังจากที่เขาได้สติ คนใกล้ชิดและคนในครอบครัวของตัวเอง พวกเขามีชีวิตอยู่และปลอดภัย
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
ฉินเหมยรีบจับแขนของฉินห้าวเทียนเอาไว้ เธอพูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ "คุณพ่อ! ไม่มีเป็นไรแล้ว! ไม่มีปัญหาอีกแล้ว!"
"หลินหยุนปรากฏตัวได้ทันเวลา เขาได้ขับไล่วิหารผนึกวิญญาณและยอดฝีมือคนอื่นๆจนหนีไป!"
"เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตทุกคนในตระกูลฉินเอาไว้!"
เมื่อฉินห้าวเทียนได้ยินเรื่องนี้ สายตาส่วนลึกของเขาฉายแววตกใจมากๆออกมา เขามองไปที่หลินหยุนทันที
เขารู้สึกประหลาดใจมากๆ
พวกเขามีผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักสุริยัน และทูตวิญญาณที่หนึ่งของวิหารผนึกวิญญาณ ยังมีท่านเฒ่ายันต์ที่เป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงมากๆของพื้นที่อีสานด้วย!
และพวกเขาก็พายอดฝีมือหลายๆของตัวเองมาด้วยเช่นกัน
แต่หลินหยุนเพียงคนเดียวสามารถต่อสู้กับคนพวกนั้นได้?
หลินหยุนคนนี้อายุน้อยมากๆ แต่เขากลับมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ?
เขารู้ว่าหลินหยุนเป็นใครมาจากไหน!
เขารู้ว่าจุดประสงค์ที่หลินหยุนมาที่ตระกูลฉินด้วย
เขาพาทุกคนเดินมาถึงสนามหลังบ้าน
ด้านในสนามหลังบ้านเป็นสถานที่เปิดกว้าง และมีค่ายกลอันหนึ่งค่อยปกป้องสถานที่แห่งนี้เอาไว้
ภายใต้การปกคลุมของค่ายกล ทำให้สนามหลังบ้านแห่งนี้เต็มไปด้วยพลังทิพย์มหาศาล และมีพืชพันธุ์เขียวชอุ่มอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ท่ามกลางของพืชพันธุ์เหล่านี้ มีป้ายหลุมฝังศพจำนวนมาก คนที่ฝั่งอยู่ในนั้น ต่างเป็นบรรพบุรุษของตระกูลฉิน!
ภายใต้การนำของฉินห้าวเทียน ทำให้ทุกคนเดินไปตามถนนอันเงียบสงัดทันที
ผ่านไปสักพัก พวกเขาก็เดินมาถึงแท่นบูชาขนาดใหญ่ พวกเขาก็ทำพิธีกราบไหว้อย่างเคารพ
ฉินห้าวเทียนมองไปที่ฉินเหมยและซิงเฟยแล้วพูด "ฉินเหมย เธอพาอาหญิง ไปไหว้หลุมฝังศพของคุณแม่ก่อน จากนั้นก็ทำความสะอาดหอเก้าชั้นหน่อย!"
ฉินเหมยไม่ได้รู้สึกแปลกใจ เธอรีบพยักหน้าและรับปากทันที "ได้ค่ะ คุณพ่อ!"
เธอพาซิงเฟยและเดินจากไปทันที!
ซิงเฟยมองไปที่หลินหยุนอีกครั้ง แต่เธอไม่ได้พูดอะไร และเดินตามฉินเหมยทันที
หลินหยุนไม่ได้พูดอะไรและทำตัวเคร่งขรึมตลอด
เขาก็ไม่เข้าใจจริงๆ สมัยนั้นแม่ของฉินเหมยเก็บตัวอยู่ตรงไหนกันแน่
เพราะเขาสัมผัสได้ถึงค่ายกลที่อยู่ในสนามหลังบ้านเท่านั้น
เพราะสถานที่แห่งนี้มีค่ายกลระดับสูงค่อยปกป้องอยู่
สำหรับค่ายกลนี้ เขารู้สึกคุ้นเคยมากๆ
เพราะมันเหมือนกับค่ายกลของสำนักหยุนเยว่เลย
แต่มันมีลักษณะพิเศษอะไร ตอนนี้หลินหยุนยังไม่รู้
สายตาของหลินหยุนมองไปที่หอเก้าชั้น
หรือว่ามันอยู่ด้านในหอเก้าชั้น?
มันอาจจะเป็นไปได้?
ขาไม่ไปคิดมากเรื่องนั้นอีก
ผู้อาวุโสหลายๆคนของตระกูลฉินเดินมาพร้อมกับอุปกรณ์ทำความสะอาด ทุกคนมีอุปกรณ์ทำความสะอาดอยู่ในมือ
ตอนนี้พวกเขาได้เริ่มทำความสะอาดสนามหลังบ้านทั้งหมด
พวกเขาได้แบ่งอุปกรณ์ทำความสะอาดให้หลินหยุนด้วย หลินหยุนไม่พูดอะไรและรับมันไว้
ขณะทำความสะอาด เขาก็รอข่าวคราวจากฉินเหมยกับซิงเฟย
ฉินเหมยในเวลานี้ เธอได้ทำพิธีไหว้แม่ตัวเองเสร็จแล้ว
จากนั้นเธอก็พาซิงเฟยเดินเข้าไปในหอเก้าชั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...