หลังจากเดินได้สักพัก ซิงเฟยก็ดึงไหล่ของหลินหยุนไว้ทันที เธอรีบพูด "คุณจะไปหาเรื่องสำนักสุริยันจริงๆเหรอ?"
หลินหยุนส่ายหัวและพูดอย่างเบาๆ "ไม่ไป!"
ซิงเฟยถอนหายใจลึกๆ เธอตบหน้าอกตัวเองเบาๆ "ไม่ไปก็ดีแล้ว! ฉันคิดว่าคุณจะไปหาเรื่องพวกเขาจริงๆ……"
"ไม่จริง!"
"ถ้าคุณไม่ไปหาเรื่องสำนักสุริยัน แล้วก่อนหน้านี้คุณถามสำนักสุริยันจากฉันทำไม?"
"คุณมาที่นี่ทำไม?"
หลินหยุนเดินไปด้วยและพูดไปด้วย "ไม่มีอะไร!"
ซิงเฟยรีบวิ่งขึ้นไปอยู่ด้านหน้าของหลินหยุนและหยุดเขาเอาไว้
"ฉันจะบอกคุณ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย คุณอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามจนต้องเอาชีวิตไปแลกเลย!"
"คุณคิดว่าตัวเองสังหารผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักสุริยันไปแล้ว คุณก็สามารถเหยียบสำนักสุริยันไว้ใต้เท้าตัวเองเหรอ?"
"ถ้าคุณคิดอย่างนั้นจริงๆ คุณก็ห่างจากความตายไม่ไกลแล้ว!"
"เฮ้ คุณฟังคำพูดของฉันอยู่หรือเปล่า?"
หลินหยุนพูดเบาๆ "คุณคิดว่าฉันไม่ประมาณตน เหมือนเอาไข่ไปกระแทกหินใช่ไหม?"
ซิงเฟยเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาและพูด "ไม่ใช่เหรอ?"
"ฉันจะบอกให้คุณทราบ เจ้าสำนักสองคนของสำนักสุริยัน!"
"เจ้าสำนักใหญ่ชื่อฉิวหรงเก็บตัวฝึกฝนตลอดเวลา! เขาแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่มีใครสามารถรู้ได้!"
"เจ้าสำนักรองชื่อซ่านเต้า เมื่อหลายสิบปีก่อน เขาก็เป็นยอดฝีมือถึงแดนยาทองระดับห้าแล้ว
"ฉิวหรงคนนั้นต้องแข็งแกร่งกว่าซ่านเต้าอย่างแน่นอน!"
คุณสังหารผู้อาวุโสสองคนของสำนักเขา ตอนนี้ยังมาหาเรื่องถึงสำนักเขาอีก ผลที่จะตามมานั้นยากที่จะคาดเดาได้?"
เมื่อหลินหยุนได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดวงตาของเปล่งประกายทันที
ยอดฝีมือแดนยาทองระดับห้าเหรอ?
แข็งแกร่งจริงๆ!
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตั้งใจจะไปต่อสู้กับอีกฝ่ายอยู่แล้ว
ขอเพียงอีกฝ่ายรับปากว่าจะไม่ไปหาเรื่องตระกูลฉินก็พอแล้ว!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินหยุนก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขายังคงเดินไปยังเมืองสุริยันอย่างช้าๆ
ซิงเฟยรีบเดินตามเขาทันที
เมืองสุริยันไม่เพียงใหญ่กว่าเมืองมี่หยุน แต่มันยังดูเจริญรุ่งเรืองมากกว่าเมืองมี่หยุนด้วย
ขณะเดินอยู่ ซิงเฟยก็อธิบายให้หลินหยุนฟัง "เมืองสุริยันถูกสร้างขึ้นโดยสำนักสุริยัน สำหรับทรัพยากรส่วนใหญ่ที่อยู่รอบๆเมืองสุริยัน ทั้งหมดจะเป็นของสำนักสุริยัน"
"แต่ภายในตัวเมืองก็มีตระกูลอื่นๆที่มีอิทธิพลอยู่ด้วย!"
"ผู้มีอิทธิพลอันดับหนึ่งก็คือหอไป่เต้า!"
"เรื่องนี้คุณก็น่าจะรู้จัก ตอนที่คุณอยู่เมืองมี่หยุน!"
"ทั่วทั้งโลกคุนชาง พวกเขาเป็นองค์กรค้าขายที่ลึกลับมากๆและใหญ่มากๆด้วย นั่นก็คือหอไป่เต้า"
"นอกจากหอไป่เต้าแล้ว ตระกูลที่เหลือก็มีความสัมพันธ์ต่างๆกับสำนักสุริยันด้วย!"
"อย่างเช่นตระกูลฉิวที่มีความเกี่ยวข้องกับเจ้าสำนักใหญ่ ตระกูลซ่านที่มีความเกี่ยวข้องกับเจ้าสำนักรอง และตระกูลจงที่มีความเกี่ยวข้องกับผู้อาวุโสใหญ่ที่โดนคุณสังหารไปแล้ว"
"ถ้าให้ดี คุณต้องระมัดระวังตัวหน่อย ถ้าคุณไปเจอคนของตระกูลเหล่านี้ และโดนอีกฝ่ายล่วงรู้ว่าคุณเป็นหลินหยุน คุณต้องแย่แน่ๆ!"
หลินหยุนได้ยินซิงเฟยอธิบายเรื่องต่างๆแล้ว ทำให้ดวงตาของเขาเปล่งประกายทันที
เขาเปลี่ยนแปลงมุมมองที่ตัวเองมีต่อซิงเฟยทันที
ซิงเฟยพูดอย่างภาคภูมิใจ "เรื่องพวกนี้ไม่เท่าไหร่เลย มันเป็นแค่เรื่องเล็กๆเท่านั้น! ฉันในฐานะจอมยุทธหญิงอันดับหนึ่งของโลกคุนชาง ทำให้ฉันรู้เรื่องของโลกคุนชางเป็นอย่างดี!"
เอ่อ เธอเริ่มคุยโม้โอ้อวดอีกแล้ว!
หลินหยุนไม่อยากสนใจเธออีก เขารีบเดินไปข้างหน้าทันที
เขาหาโรงเตี๊ยมสำหรับนักบำเพ็ญเซียนแห่งหนึ่งแล้วเข้าพัก
หลินหยุนไม่ได้รีบร้อน หลังจากเข้าห้องพักแล้ว เขาก็สร้างค่ายกลรวมพลังขึ้นมาและนั่งลงด้านใน และเขาก็เริ่มฝึกฝนทันที
แดนยาทองมีเก้าชั้น หนึ่งชั้นคือหนึ่งระดับ
ตอนนี้เขาอยู่ในระดับหนึ่งเท่านั้น
กำลังสร้างรากฐานของแดนยาทอง
ตอนนี้ เขาหาร่างแยกของเย่เยว่เจอแล้ว แต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าร่างจริงของเย่เยว่อยู่ที่ไหน ทำให้หลินหยุนรู้สึกกดดันและต้องฝึกฝนให้ตัวเองแข็งแกร่งมากขึ้นเร็วๆ
เขาต้องฝึกฝนพลังให้เพิ่มขึ้นโดยเร็วที่สุด เขาถึงจะสามารถออกจากโลกมนุษย์ เพื่อไปตามหาร่างจริงของเย่เยว่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...