จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1197

แม้แต่ผางเห้อกับคนของสำนักสุริยันก็ยืนออกมาพูดแล้วว่าต้องการใช้กำลังในการทำลายค่ายกล

ทำให้คนจำนวนไม่น้อยออกมาเห็นด้วยกับเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม ยังมียอดฝีมือจำนวนหนึ่งไม่ได้รีบออกความคิดเห็น ดูเหมือนพวกเขาไม่ค่อยเห็นด้วยกับวิธีการแบบนี้

ซิงเฟยพาหลินหยุนยืนอยู่ข้างๆและถามเขาด้วยน้ำเสียงเบาๆ "ค่ายกลอันนี้ คุณดูอะไรออกหรือเปล่า?"

หลินหยุนดูออกอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ค่ายกลอันนี้สมบูรณ์แบบมากๆ ถ้าจะใช้วิธีธรรมดาในการทำลายค่ายกล ด้วยพลังที่เขามีอยู่ในตอนนี้ จากการคาดเดาของเขา เขาทำสำเร็จได้ยากมากๆ

ถ้าใช้กำลังในการทำลายค่ายกล เมื่อถึงเวลานั้นจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีใครสามารถรับประกันได้

คนที่ไม่ยอมแสดงความคิดเห็น พวกเขาคงกำลังกังวลเรื่องนี้อยู่

หลินหยุนพูดเบาๆ "ถ้าใช้กำลังในการทำลายค่ายกล มันเป็นวิธีที่ดีที่สุด แต่มันก็เป็นวิธีที่ตรงไปตรงมาที่สุดแล้ว!"

ดวงตาของซิงเฟยขยับทันทีและพูด "พูดอย่างนี้แปลว่าคุณเห็นด้วยกับการทำลายค่ายกลใช่ไหม?"

หลินหยุนพยักหน้าทันที

สายตาของผางเห้อกับผู้อาวุโสรองของสำนักสุริยันมองไปที่ทุกคนทันที

ผางเห้อเอ่ยปากพูดอีกครั้ง "เอาอย่างงี้ละกัน! ตอนนี้มีทั้งหมดสามสิบเก้าคนอยู่ตรงนี้"

"ทุกคนช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อย!"

"ถ้ามีคนเห็นด้วยกับการทำลายค่ายกลเกินครึ่งหนึ่ง ถ้างั้นพวกเราก็ลงมือพร้อมกัน!"

"ทุกคนมีความเห็นยังไง?"

ข้อเสนอของผางเห้อได้รับการเห็นด้วยจากทุกคนทันที พวกเขาเห็นด้วยทั้งหมด

ผ่านไปไม่นาน คนที่เห็นด้วยก็ยกมือขึ้นทันที ซิงเฟยก็ยกมือขึ้นเหมือนกัน

สำหรับหลินหยุน ตอนนี้เขาเป็นแค่ลูกน้อง แน่นอนว่าเขาไม่แสดงความคิดเห็นอยู่แล้ว

เมื่อมองเห็นคนยกมือ ผางเห้ออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ดีมากๆ มียี่สิบหกคนเห็นด้วยกับวิธีนี้ เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราเตรียมตัวใช้กำลังทำลายค่ายกลกันเถอะ!"

"ฉันมีความรู้เรื่องค่ายกล"

"และฉันก็ค้นเจอจุดอ่อนของค่ายกลแล้ว"

"เดี๋ยวทุกคนก็โจมตีพร้อมกับฉัน พวกเราโจมตีใส่จุดอ่อนของค่ายกล พวกเราต้องทำลายค่ายกลได้อย่างแน่นอน"

ขณะพูดเขาก็เรียกให้ทุกคนเดินเข้ามาข้างหน้า

มีทั้งหมดเกือบสี่สิบคน และทุกคนเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆ

พลังของคนที่ต่ำที่สุดตรงนี้ พวกเขาเหมือนซิงเฟยเลย ทุกคนต่างฝึกฝนจนเกือบจะเข้าสู่แดนยาทองแล้ว

หลังจากหลินหยุนใช้พลังจิตสัมผัส ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือผางเห้อที่เป็นผู้ฝึกอิสระ

เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสี่แล้ว

คนที่รองลงมาก็คือผู้อาวุโสรองของสำนักสุริยัน เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสาม

นอกจากนี้ ยังมีอีกห้าถึงหกคน ต่างก็ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสามเช่นกัน

สำหรับวูแสหยุนจากสำนักเต๋าเสินเซียวที่พวกเขาพบเจอเมื่อสักครู่ เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับหนึ่งเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ยาทองของเขาอยู่ระดับดำ เขาอาจจะสามารถต่อสู้กับคนที่อยู่ระดับสูงกว่าตัวเองได้

นอกจากคนเหล่านี้แล้ว ยังมีชายวัยกลางคนๆหนึ่ง ดึงดูดความสนใจจากหลินหยุน

คนๆนี้ใส่ชุดสีขาว

หลินหยุนไม่ได้รู้จักเขา

เขายืนอยู่ข้างๆตั้งแต่แรกแล้ว และเขาก็ไม่พูดอะไรเลย

เขายืนอยู่นิ่งๆราวกับภูเขา

แต่พลังของเขานั้นอยู่แดนยาทองระดับสองแล้ว

บนร่างกายของคนๆนี้ หลินหยุนรับรู้ได้ถึงอันตรายจากเขา

บางทีคนๆนี้อาจจะน่ากลัวกว่าผางเห้อเล็กน้อย

แน่นอนว่าหลินหยุนไม่ได้สนใจอยู่แล้ว

ตอนนี้เขาแค่คาดการณ์พลังและความแข็งแกร่งของยอดฝีมือที่อยู่ตรงนี้เท่านั้น

ผ่านไปไม่นาน

ผางเห้อเป็นคนแรกที่ยืนอยู่ด้านหน้าของค่ายกลสีม่วงที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

เขาครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ทุกคนก็เห็นเขาลืมตาขึ้นมาทันที

หลังจากนั้นเขาก็พูดอย่างเคร่งขรึม "ทุกๆท่าน พวกคุณใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของตัวเองออกมา และโจมตีตามฉัน!"