จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1198

แต่ในเวลานี้

จู่ๆก็มีคนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

"พวกคุณทำแบบนี้ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนหยุดการโจมตีทันที พวกเขาหันหลังกลับไปมองคนที่เอ่ยปากพูด

คนที่เอ่ยปากพูด ต้องเป็นหลินหยุนอยู่แล้ว

สายตาของทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลินหยุนทันที

ในเวลานี้ ในสายตาของคนจำนวนไม่น้อยมีแต่ความดูถูกและเย็นชา

ผางเห้อที่เป็นผู้นำเรื่องนี้ เขาขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "เด็กหนุ่มคนนี้เป็นใครมาจากไหน? ใครเป็นคนพาเขาเข้ามา? ทำไมเขาถึงกล้าพูดจาอวดดีแบบนี้?"

"ถ้าตัวเองไม่ยอมสั่งสอนเด็กหนุ่มคนนี้ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"

"เป็นเด็กหนุ่มที่ไม่กลัวตายจริงๆ!"

เมื่อซิงเฟยได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็กระตุกทันที เธอมองไปที่ผางเห้อและพูดอย่างเย็นชา "ผู้อาวุโสผางเป็นคนเจ้าอารมณ์จริงๆ! เขาเป็นคนของฉัน ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาสั่งสอน!"

สายตาของทุกคนมองไปที่ซิงเฟยทันที

ผางเห้อพูดอย่างเคร่งขรึม "คุณเป็นลูกสาวของตระกูลไหน? ถึงกล้าพูดกับฉันแบบนี้?"

ซิงเฟยเปล่งเสียงไม่พอใจและพูด "ตระกูลซิงจากเมืองเทียนเฟิง!"

สายตาของผางเห้อเปล่งประกายทันที เขาพูดด้วยความเย็นชา "ไม่แปลกใจเลยที่คุณกล้าพูดจาอวดดีแบบนี้ คุณเป็นคนของตระกูลซิงนี่เอง! ถ้าฉันทายไม่ผิด คุณคงเป็นลูกสาวของซิงเลี่ยใช่ไหม?"

"หึ!"

"สาวน้อย ถึงแม้พ่อของคุณอยู่ตรงนี้ เขาก็ไม่กล้าพูดจาแบบนี้กับฉัน!"

"ถ้าเธอยังกล้าพูดแบบนี้กับฉันอีก ฉันจะสั่งสอนเธอแทนพ่อของเธอเอง!"

"เธอควรดูคนของเธอให้ดีๆ!"

"ไม่งั้นฉันจะไม่เกรงใจอีกแล้ว!"

ขณะพูด สายตาที่เย็นชาของเขามองไปที่หลินหยุนอีกครั้ง "คุณก็เป็นแค่ลูกน้องคนหนึ่ง ยังกล้าพูดจาอวดดีในสถานที่แบบนี้อีก! เป็นคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะเลย!"

"ครั้งนี้ฉันจะให้อภัยคุณ!"

"ถ้าคุณยังกล้าพูดอีก ฉันก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว!"

มีคนจำนวนไม่น้อยเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา และมองหลินหยุนด้วยสายตาดูถูก

"เป็นคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะเลย เป็นแค่คนใช้ยังกล้ามาชี้แนะพวกเราอีก!"

"เป็นคนที่ไม่กลัวตายจริงๆ!"

"แม้แต่เจ้านายของเขายังไม่กล้าพูดอะไรเลย ไม่รู้จริงๆว่าทำไมคนใช้อย่างเขาถึงพูดแบบนี้!"

"……"

ผางเห้อโบกมือและพูด "พอได้แล้ว ทุกคนโจมตีค่ายกลต่อเถอะ! พวกเราจะได้ทำลายค่ายกลได้เร็วขึ้น!"

สีหน้าของหลินหยุนไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย

เขาเอ่ยปากพูดอีกครั้ง "ค่ายกลอันนี้ใช้วิธีของพวกคุณไม่สามารถทำลายได้อยู่แล้ว ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ ก็โจมตีต่อได้เลย!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน คนอื่นๆยังไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่ผางเห้อรู้สึกโกรธมากๆ

สายตาของเขามองไปที่ซิงเฟยอีกครั้งและพูด "สาวน้อย ถ้าคุณยังไม่บอกให้คนใช้ของคุณปิดปาก ถ้างั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!"

เขาเป็นคนที่ศึกษาค่ายกลมาทั้งชีวิต เขามีความชำนาญเรื่องค่ายกลมากๆ พูดตามตรงว่าพลังของเขาส่วนใหญ่มาจากค่ายกล

ถ้าพูดถึงเรื่องค่ายกลแล้ว เขามั่นใจในตัวเองมากๆ

ตอนนี้ เขากลับโดนคนใช้ของตระกูลซิงแสดงความสงสัยในความสามารถของตัวเอง ถ้าเขาไม่โกรธก็คงเป็นไปไม่ได้?

โดยเฉพาะพูดเรื่องเหล่านี้ต่อหน้ายอดฝีมือมากมายขนาดนี้!

มันเหมือนกับการตบหน้าเขาอย่างจัง

ในเวลานี้ มีชายวัยกลางคนๆหนึ่ง เขาใส่ชุดดำและหมวกไม้ไผ่ปิดหน้า เขาอดไม่ไหวก็เลยหัวเราะออกมาและมองไปที่ผางเห้อแล้วพูด "คุณผาง คุณไม่จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้เลย?"

"คนๆนี้กล้าพูดจาแบบนี้ต่อหน้าพวกเรา บางทีเขาอาจจะรู้เรื่องค่ายกลก็ได้?"

"พวกเราลองฟังคำพูดของเขาก่อน ดูสิว่าเขาจะสามารถพูดอะไรที่เป็นประโยชน์ได้ไหม!"