จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1200

"ไอ้แก่คนนี้ ตอนทำลายค่ายกลก็บงการพวกเรามั่วๆ เขาไม่ได้ออกแรงอะไรเลย!"

"แต่ตอนนี้ค่ายกลโดนทำลายไปแล้ว เขาวิ่งเข้าไปเพื่อแย่งสมบัติเร็วก่อนใครเลย!"

"อย่าพูดอีกเลย!"

"พวกเรารีบตามเข้าไปดีกว่า!"

"สำนักแห่งนี้ไม่เล็กเลย บางทีด้านในอาจจะมีของล้ำค่าก็ได้!"

ขณะพูด ทุกคนขยับตัวทันที สายตาของทุกคนเปล่งประกายและพุ่งเข้าไปทันที

หลังจากเข้าไปแล้ว ทุกคนก็วิ่งไปทิศทางที่ต่างกัน

หลินหยุนไม่ได้รีบร้อน เขาเดินทีละก้าวอย่างช้าๆเข้าไปด้านใน

ซิงเฟยใจร้อนมากๆและตื่นเต้นมากๆเช่นกัน

เมื่อเห็นทุกคนพุ่งเข้าไปแล้ว เธอก็รีบบินขึ้นเหนือพื้นดินทันที

แต่เธอเห็นหลินหยุนยังอยู่ด้านหลัง เธอรีบระงับความรีบร้อนในใจทันที และเดินมาอยู่ใกล้ๆหลินหยุนและพูดอย่างใจร้อน "จนถึงตอนนี้แล้ว ทำไมคุณยังทำตัวชักช้าอีก?"

หลินหยุนพูดเบาๆ "สถานที่แห่งนี้ไม่ธรรมดาเลย ฉันคิดว่าพวกเราเดินช้าๆจะดีกว่า!"

ซิงเฟยเป็นคนฉลาดมากๆ ดวงตาของเธอเปล่งประกาย เธอเข้าใจความหมายของหลินหยุนทันที

"ความหมายของคุณคือ สถานที่แห่งนี้อันตรายมากๆ?"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "แม้แต่ค่ายกลป้องกันหุบเขาที่อยู่ด้านนอกก็ไม่ธรรมดาแล้ว ด้านในต้องมีอันตรายอย่างแน่นอน!"

ซิงเฟยอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้า

ในเวลานี้ มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นทันที

เสียงนั้นดังมาจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

ซิงเฟยตกใจทันที "ทิศนั้น ดูเหมือนคนที่ไปจะเป็นยอดฝีมือของเมืองชิงเฟิง เขา……เสียชีวิตแล้วเหรอ?"

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดนั้น ทำให้คนที่ได้ยินเกิดความหวาดกลัวทันที

สีหน้าของหลินหยุนปกติมากๆและเขาก็พูดเบาๆ "คุณห้ามเดินไปไหนมั่วๆ ต้องเดินตามหลังฉัน!"

ขณะพูด เขาก็เดินเข้าไปทันที

หลังจากเข้ามาในสำนักแล้ว

พวกเขาเห็นลานกีฬาขนาดใหญ่

พื้นดินของลานกีฬาแห่งนี้ใช้หินสีเขียนแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจง

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ด้านบนของหินสีเขียวที่แกะสลักอย่างวิจิตรบรรจงนั้นแตกจนหมด และมีหลุมเล็กหลุมใหญ่อยู่จำนวนมาก

ด้านเหนือของสนามกีฬา เป็นอาคารที่มีกลิ่นอายโบราณ

แต่อาคารเหล่านี้ ส่วนใหญ่ได้ทรุดโทรมและผุพังไปแล้ว

นี่คือสภาพของสำนักแห่งนี้ที่พวกเขามองเห็น

เมื่อเห็นสภาพแบบนี้ ทำให้ซิงเฟยตกตะลึงมากๆ

"สถานที่แห่งนี้น่าจะเคยเกิดการต่อสู้ที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดินแน่ๆ!"

"ทำให้สำนักแห่งนี้ผ่านการต่อสู้ที่รุนแรงจนกลายเป็นแบบนี้!"

"มันน่ากลัวมากๆ!"

"ไม่รู้จริงๆว่าตอนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!"

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร เขาเดินผ่านลานกีฬาและเดินไปยังทิศเหนือ

เขาเดินผ่านทางเดินที่ทรุดโทรมและเต็มไปด้วยหญ้า

ซิงเฟยขมวดคิ้วและพูด "ก่อนหน้านี้ เคยมีคนมาตรงนี้แล้ว!"

หลินหยุนพยักหน้า เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เขาเดินช้าๆผ่านทางเดินแห่งนี้

ตรงนี้ให้ความรู้สึกอันตรายมากๆ ทำให้เขาเดินช้ามากๆ

และเขาก็ใช้พลังจิตสัมผัสบริเวณโดยรอบตลอดเวลา แต่เขาไม่ได้พบเจออะไรที่ผิดปกติเลย

ซิงเฟยพูด "ตำแหน่งที่พวกเรายืนอยู่ตรงนี้ น่าจะเป็นด้านนอกสำนัก! บางทีสถานที่แห่งนี้เป็นที่อยู่ของลูกศิษย์นอกก็ได้! ตรงนี้น่าจะไม่มีสิ่งของล้ำค่า!"

"ฉันคิดว่าพวกเราควรเดินเร็วหน่อย รีบเดินเข้าไปดูด้านในดีกว่า!"

"สถานที่ที่อยู่บนยอดเขา มันคงเป็นสถานที่สำคัญมากๆอย่างแน่นอน!"

หลินหยุนมองไปยังหุบเขาหนึ่งครั้งและพูดเบาๆ "ไม่ต้องรีบร้อน! การเดินเข้าไปยังสถานที่แบบนั้น ถ้าอยากได้สิ่งของล้ำค่า นอกจากดูความแข็งแกร่งแล้ว ยังต้องดูความโชคดีด้วย"

"ส่วนใหญ่แล้ว ถึงแม้สิ่งของล้ำค่าอยู่ใกล้ๆตัวคุณ ถ้าคุณโชคร้าย คุณก็อาจจะไม่ได้ของล้ำค่านั้นๆ!"

ซิงเฟยพูด "หวังว่าด้านในจะมีของล้ำค่าที่พวกเราต้องการ!"

หลินหยุนพยักหน้าและเดินเข้าไปทันที ขณะที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตู

ในเวลานี้ มีคนๆหนึ่งปรากฏตัวที่ด้านหน้าของพวกเขาสองคน

คนๆนี้มีร่างกายที่กำยำ เป็นชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าเคร่งขรึมมากๆ

พลังของเขานั้นสามารถมองเห็นอย่างชัดเจน เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับสามแล้ว

หลินหยุนกับซิงเฟยยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด ชายวัยกลางคนก็พูดด้วยรอยยิ้ม "สวัสดีครับ พวกคุณสองคน! ข้าน้อยชื่อเซียวเหย่จากตระกูลเซียวของเมืองมี่หยุน! ไม่ทราบว่าพวกคุณสองท่านคือ……"

ซิงเฟยขมวดคิ้วทันที และจำคนๆนี้ได้ทันที

เซียวเหย่คนนี้ เธอก็เคยเห็น อันที่จริงหลินหยุนก็เคยเห็นเขามาแล้ว

ตอนนั้นตระกูลฉินจัดพิธีไหว้บรรพบุรุษ เซียวเหย่ในฐานะคนที่มีหน้ามีตาในเมืองมี่หยุน และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลฉิน ทำให้เขามาเข้าร่วมงานในครั้งนั้นด้วย

ตอนนี้เซียวเหย่ถามว่าพวกเขาเป็นใคร ทั้งๆที่เมื่อสักครู่เธอได้บอกฐานะของตัวเองไปแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขากำลังสงสัยฐานะที่แท้จริงของเธอ!

เธอไม่ได้อธิบายอะไรเลยและพูดอย่างเย็นชา "คุณเป็นคนของตระกูลเซียวจากเมืองมี่หยุนนี่เอง ก่อนหน้านี้ฉันเคยพูดฐานะของตัวเองออกมาแล้ว ทำไมคุณยังต้องถามอีกละ!"

ดวงตาของเซียวเหย่เปล่งประกายทันที ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว

เธอไม่ได้เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซิงจริงๆ

คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่คนส่วนใหญ่ของเมืองมี่หยุนต่างรู้ดี

หลังจากพิธีไหว้บรรพบุรุษของตระกูลฉินสิ้นสุดแล้ว ซิงเฟยก็จากไปทันที

และเธอก็เคยปรากฏตัวพร้อมกับหลินหยุนที่เมืองสุริยัน

ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าคนนี้ ถึงแม้เธอจะมีกระบี่หลิงสุ่ยของคุณหนูใหญ่ตระกูลซิงอยู่ในมือ และเธอยังมีป้ายสัญลักษณ์ของตระกูลซิงอยู่ด้วย……

บางทีอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับซิงเฟยตัวจริงแล้วก็ได้

อย่างไรก็ตาม เขาคิดไม่ออกจริงๆ ทำไมซิงเฟยที่อยู่กับหลินหยุน ถึงเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอได้

แต่เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาอยากรู้อยู่แล้ว

ตอนนี้เรื่องที่เขาให้ความสนใจที่สุดคือการค้นหาสิ่งของล้ำค่า

ตอนนี้เขามองไปที่หลินหยุนกับซิงเฟยและพูด "สหายทั้งสองคน ด้านในสำนักแห่งนี้ ไม่มีใครเป็นเจ้าของสมบัติล้ำค่า ในเมื่อพวกเราต่างเลือกสถานที่แห่งนี้แล้ว ไม่ว่าด้านในจะมีสิ่งของล้ำค่าอะไร พวกเราแบ่งกันคนละครึ่ง พวกคุณคิดยังไง?"