จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1200

"ไอ้แก่คนนี้ ตอนทำลายค่ายกลก็บงการพวกเรามั่วๆ เขาไม่ได้ออกแรงอะไรเลย!"

"แต่ตอนนี้ค่ายกลโดนทำลายไปแล้ว เขาวิ่งเข้าไปเพื่อแย่งสมบัติเร็วก่อนใครเลย!"

"อย่าพูดอีกเลย!"

"พวกเรารีบตามเข้าไปดีกว่า!"

"สำนักแห่งนี้ไม่เล็กเลย บางทีด้านในอาจจะมีของล้ำค่าก็ได้!"

ขณะพูด ทุกคนขยับตัวทันที สายตาของทุกคนเปล่งประกายและพุ่งเข้าไปทันที

หลังจากเข้าไปแล้ว ทุกคนก็วิ่งไปทิศทางที่ต่างกัน

หลินหยุนไม่ได้รีบร้อน เขาเดินทีละก้าวอย่างช้าๆเข้าไปด้านใน

ซิงเฟยใจร้อนมากๆและตื่นเต้นมากๆเช่นกัน

เมื่อเห็นทุกคนพุ่งเข้าไปแล้ว เธอก็รีบบินขึ้นเหนือพื้นดินทันที

แต่เธอเห็นหลินหยุนยังอยู่ด้านหลัง เธอรีบระงับความรีบร้อนในใจทันที และเดินมาอยู่ใกล้ๆหลินหยุนและพูดอย่างใจร้อน "จนถึงตอนนี้แล้ว ทำไมคุณยังทำตัวชักช้าอีก?"

หลินหยุนพูดเบาๆ "สถานที่แห่งนี้ไม่ธรรมดาเลย ฉันคิดว่าพวกเราเดินช้าๆจะดีกว่า!"

ซิงเฟยเป็นคนฉลาดมากๆ ดวงตาของเธอเปล่งประกาย เธอเข้าใจความหมายของหลินหยุนทันที

"ความหมายของคุณคือ สถานที่แห่งนี้อันตรายมากๆ?"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "แม้แต่ค่ายกลป้องกันหุบเขาที่อยู่ด้านนอกก็ไม่ธรรมดาแล้ว ด้านในต้องมีอันตรายอย่างแน่นอน!"

ซิงเฟยอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้า

ในเวลานี้ มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นทันที

เสียงนั้นดังมาจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

ซิงเฟยตกใจทันที "ทิศนั้น ดูเหมือนคนที่ไปจะเป็นยอดฝีมือของเมืองชิงเฟิง เขา……เสียชีวิตแล้วเหรอ?"

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดนั้น ทำให้คนที่ได้ยินเกิดความหวาดกลัวทันที

สีหน้าของหลินหยุนปกติมากๆและเขาก็พูดเบาๆ "คุณห้ามเดินไปไหนมั่วๆ ต้องเดินตามหลังฉัน!"

ขณะพูด เขาก็เดินเข้าไปทันที

หลังจากเข้ามาในสำนักแล้ว

พวกเขาเห็นลานกีฬาขนาดใหญ่

พื้นดินของลานกีฬาแห่งนี้ใช้หินสีเขียนแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจง

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ด้านบนของหินสีเขียวที่แกะสลักอย่างวิจิตรบรรจงนั้นแตกจนหมด และมีหลุมเล็กหลุมใหญ่อยู่จำนวนมาก

ด้านเหนือของสนามกีฬา เป็นอาคารที่มีกลิ่นอายโบราณ

แต่อาคารเหล่านี้ ส่วนใหญ่ได้ทรุดโทรมและผุพังไปแล้ว

นี่คือสภาพของสำนักแห่งนี้ที่พวกเขามองเห็น

เมื่อเห็นสภาพแบบนี้ ทำให้ซิงเฟยตกตะลึงมากๆ

"สถานที่แห่งนี้น่าจะเคยเกิดการต่อสู้ที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดินแน่ๆ!"

"ทำให้สำนักแห่งนี้ผ่านการต่อสู้ที่รุนแรงจนกลายเป็นแบบนี้!"

"มันน่ากลัวมากๆ!"

"ไม่รู้จริงๆว่าตอนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!"

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร เขาเดินผ่านลานกีฬาและเดินไปยังทิศเหนือ

เขาเดินผ่านทางเดินที่ทรุดโทรมและเต็มไปด้วยหญ้า

ซิงเฟยขมวดคิ้วและพูด "ก่อนหน้านี้ เคยมีคนมาตรงนี้แล้ว!"

หลินหยุนพยักหน้า เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้ เขาเดินช้าๆผ่านทางเดินแห่งนี้

ตรงนี้ให้ความรู้สึกอันตรายมากๆ ทำให้เขาเดินช้ามากๆ

และเขาก็ใช้พลังจิตสัมผัสบริเวณโดยรอบตลอดเวลา แต่เขาไม่ได้พบเจออะไรที่ผิดปกติเลย

ซิงเฟยพูด "ตำแหน่งที่พวกเรายืนอยู่ตรงนี้ น่าจะเป็นด้านนอกสำนัก! บางทีสถานที่แห่งนี้เป็นที่อยู่ของลูกศิษย์นอกก็ได้! ตรงนี้น่าจะไม่มีสิ่งของล้ำค่า!"

"ฉันคิดว่าพวกเราควรเดินเร็วหน่อย รีบเดินเข้าไปดูด้านในดีกว่า!"

"สถานที่ที่อยู่บนยอดเขา มันคงเป็นสถานที่สำคัญมากๆอย่างแน่นอน!"

หลินหยุนมองไปยังหุบเขาหนึ่งครั้งและพูดเบาๆ "ไม่ต้องรีบร้อน! การเดินเข้าไปยังสถานที่แบบนั้น ถ้าอยากได้สิ่งของล้ำค่า นอกจากดูความแข็งแกร่งแล้ว ยังต้องดูความโชคดีด้วย"

"ส่วนใหญ่แล้ว ถึงแม้สิ่งของล้ำค่าอยู่ใกล้ๆตัวคุณ ถ้าคุณโชคร้าย คุณก็อาจจะไม่ได้ของล้ำค่านั้นๆ!"