จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1217

เมื่อเห็นชายชราปรากฏตัวบนท้องฟ้า

ไม่เพียงยอดฝีมือที่อยู่ในร้านอาหาร แต่ยอดฝีมือทุกคนในตำบลสือเหมินต่างมองมาที่เขาทันที

"เขาคือเจ้าบ้านคนเก่าสือ!"

"ดูเหมือนเขาจะเผชิญหน้ากับเด็กคนนั้นแล้ว!"

"เป็นเด็กหนุ่มคนนั้นจริงๆ!"

"เด็กหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่?"

"เขาล่วงเกินเจ้าบ้านคนเก่าสือได้ยังไง?"

"อยู่ตำบลสือเหมินแล้วกล้าล่วงเกินเจ้าบ้านคนเก่าสือ เขาต้องตายแน่ๆ!"

……

นักบำเพ็ญเซียนที่ตกใจมากๆและอยู่ในร้านอาหาร เมื่อพวกเขาเห็นเจ้าบ้านคนเก่าสือมาถึง ทำให้พวกเขาตกตะลึงอีกครั้ง

มีคนบางส่วนรู้ว่าเจ้าบ้านสือคนเก่าอยู่ในตระกูลสือ ทำให้พวกเขาไม่ได้รู้สึกแปลกใจ

แต่ก็มีคนบางส่วนไม่รู้เรื่องนี้ ทำให้พวกเขาประหม่าขึ้นมาทันที

"คิดไม่ถึงจริงๆ ตอนนี้เจ้าบ้านคนเก่าสือจะอยู่ในตระกูลด้วย!"

"เด็กหนุ่มคนนี้ที่ชื่อหลินชางฉอง ตอนนี้เขาหนีไม่รอดแล้ว!"

"เด็กหนุ่มคนนี้กล้าสังหารเจ้าบ้านสือจงซิ่น!"

"ความแค้นใหญ่หลวงขนาดนี้ เขาคงต้องเสียชีวิตอยู่ตรงนี้อย่างแน่นอน!"

"หึ ถึงแม้เจ้าบ้านสือคนเก่าจะไม่ได้อยู่ในตระกูล คนที่ชื่อหลินชางฉองก็คงหนีไม่พ้นโดนตามสังหารอย่างแน่นอน!"

"เจ้าบ้านสือจงซิ่นน่าจะมีวิญญาณชีวิตเก็บไว้ในตระกูล เมื่อเขาเสียชีวิต วิญญาณชีวิตก็จะแตกสลายทันที"

"ใช้สายเลือดในการนำทาง ก็จะหาตัวผู้สังหารได้ทันที!"

"ตอนนี้เจ้าบ้านคนเก่าสืออยู่ในตระกูล ทำให้เขาไม่ต้องยุ่งยากในการหาตัวผู้สังหาร!"

พลังที่หลินหยุนแสดงออกมาเมื่อสักครู่แข็งแกร่งมากๆ และป่าเถื่อนมากๆเช่นกัน

แม้แต่ยอดฝีมืออย่างสือจงซิ่นที่ขาดเพียงก้าวเดียวก็จะฝึกฝนถึงแดนยาทอง แต่ก็โดนเขาสังหารด้วยนิ้วเดียว

พูดได้อย่างชัดเจนว่าหลินหยุนเข้าสู่แดนยาทองแล้ว

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่ทุกๆคนก็รู้สึกว่าหลินหยุนไม่ใช่คู่สู้ของเจ้าบ้านคนเก่าสือ

พ่อของสือจงซิ่นชื่อสือโม่ เป็นเจ้าบ้านสือคนก่อน

เขาฝึกฝนถึงแดนยาทองมาหลายสิบปีแล้ว ตอนนั้นเขาก็เข้าสู่แดนยาทองระดับสอง จากนั้นไม่นาน เขาก็กลายเป็นผู้อาวุโสเก้าของสำนักสุริยัน

ในตอนนี้ ถึงแม้เขาจะอยู่แดนยาทองระดับสอง พลังของเขาก็คงเพิ่มขึ้นและพลังของเขาก็คงใกล้จะเข้าสู่ถึงแดนยาทองระดับสามแล้ว

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสือโม่ ทุกคนคิดว่าหลินหยุนต้องตายอย่างแน่นอน

แต่ในเวลานี้ ด้านบนท้องฟ้า

เมื่อเห็นใบหน้าของหลินหยุ่น ทำให้สือโม่ตกใจมากๆและเกิดความหวาดกลัวในจิตใจทันที

เขาในฐานะผู้อาวุโสของสำนักสุริยัน ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ลำดับหน้าๆ แต่ฐานะของเขาก็ไม่ธรรมดา

ก่อนหน้านี้ สำนักสุริยันเกิดเรื่องใหญ่ที่สะเทือนไปทั่วสำนัก เขารู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

เนื่องจากช่วงนี้สำนักสุริยันไม่ค่อยสงบ

ดังนั้น หลังจากจัดการเรื่องงานศพของรองเจ้าสำนักแล้ว เขาก็หาข้ออ้างออกมาจากสำนักและกลับมาที่ตำบลสือเหมิน เพราะเขาอยากจะหนีปัญหาทั้งหมด

ในช่วงเวลาที่เจ้าสำนักใหญ่อย่างฉิวหรงเก็บตัวฝึกฝน ถึงแม้สำนักสุริยันจะดูแข็งแกร่งมากๆ แต่ถ้าหลินชางฉองปรากฏตัวอีกครั้ง ในสำนักสุริยันไม่มีใครสามารถรับมือเขาได้เลย

การเสียชีวิตของซ่านเต้าก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนแล้ว

สำหรับพลังและความแข็งแกร่งของหลินชางฉอง เขากับคนอื่นๆในสำนักสุริยันเป็นต่างรู้ดี พวกเขากลัวหลินชางฉองมากๆ

ในเวลานี้ เมื่อเขามองเห็นใบหน้าของหลินหยุนแล้ว ถ้าเขาไม่หวาดกลัว มันจะเป็นไปได้เหรอ?

เขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆ คนที่สังหารลูกชายของเขา ก็คือหลินหยุนที่สังหารรองเจ้าสำนักซ่านเต้า

"คุณ……"

"คุณคือคุณชายชางฉองใช่ไหม?"

เมื่อหลินหยุนได้ยินก็อึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็เข้าใจทันที

คนๆนี้น่าจะเคยเห็นหน้าหลินหยุนตอนที่เขาไปที่สำนักสุริยัน

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันที "ใช่ ฉันเอง!"

สือโม่หายใจอย่างแรงด้วยความหวาดกลัว จากนั้นเขาก็รีบใช้สองมือคำนับทันที "คุณคือคุณชายชางฉองจริงๆด้วย! ข้าน้อยสือโม่ เป็นเจ้าบ้านสือของตำบลสือเหมิน คนที่คุณชายชางฉองสังหารเมื่อสักครู่ เป็นลูกเนรคุณของฉันเอง!"

"คุณชายชางฉอง!"

หลินหยุนพยักหน้าทันที

เขาครุ่นคิดชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปที่สือโม่และพูดเบาๆ "กิริยาท่าทางของคุณดูจริงใจมากๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็จะไม่เอาเรื่องตระกูลสืออีก!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ทำให้สือโม่โล่งอกทันที เขาถอนหายใจลึกๆและรีบพูดทันที "ขอบคุณคุณชายที่ให้อภัย! ขอบคุณจริงๆ! ข้าน้อยขอเป็นตัวแทนลูกเนรคุณและทุกคนในตระกูลสือกล่าวคำขอบคุณที่คุณชายให้อภัยพวกเรา!"

ขณะพูด เขาก็โค้งคำนับทันที

หลินหยุนมองสือโม่ครั้งหนึ่งและไม่ได้พูดอะไรอีก เขาบินลงมาจากท้องฟ้าและยืนอยู่ใกล้ๆซิงเฟยแล้วพูด "โอเค พวกเราไปกันเถอะ!"

ซิงเฟยพยักหน้า เธอหยิบรถเมฆออกมา และพาเด็กผู้หญิงคนนั้นขึ้นรถเมฆ พวกเขาสามคนออกจากตำบลสือเหมินและตรงไปยังทิศตะวันตกทันที

เมื่อเห็นรถเมฆจากไป สือโม่ที่ยื่นอยู่บนท้องฟ้า เขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาเลย

เมื่อรถเมฆหายไปจากสายตาของเขาแล้ว เขาถึงกล้าเงยหน้าขึ้นมา เสื้อผ้าที่อยู่บนร่างกายของเขา เต็มไปด้วยเหงื่อเย็น จากนั้นเขาก็รีบจากไปทันที

เมื่อเห็นสือโม่จากไปแล้ว ทุกคนตกตะลึงมากๆและยังตั้งสติไม่ได้

มีคนจำนวนไม่น้อย ตบหน้าตัวเองหลายครั้ง แต่พวกเรารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

ในวันนี้ ทุกคนในตำบลสือเหมินต่างสนทนาชื่อของคนๆหนึ่ง ชื่อนั้นคือคุณชายชางฉอง

……

รถเมฆเดินทางไปทิศตะวันตกเรื่อยๆ

หลินหยุนนั่งอย่างเงียบๆและไม่ได้พูดอะไรออกมา

ซิงเฟยปกป้องเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ด้านหลังตัวเองตลอด เธอพยายามพูดกับเด็กคนนั้นตลอด บอกให้เธออย่ากลัวหลินหยุน

บางทีเธอก็ใช้สายตาจ้องมาที่หลินหยุนด้วย

เด็กผู้หญิงยิ่งมองหลินหยุน เธอก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากๆ

เธอซ่อนตัวอยู่ด้านหลังซิงเฟยและพูดเบาๆ "พี่สาว คุณปล่อยฉันลงไปเถอะ! ฉัน ฉันอยู่ตัวคนเดียวได้ ฉันไม่เป็นไรจริงๆ!"

ซิงเฟยเห็นอกเห็นใจเด็กผู้หญิงมากๆ เธอไม่ยอมตกลงอยู่แล้ว เธอรีบพูดปฏิเสธทันที "ทำไมเธอถึงดื้อรั้นแบบนี้! เธอยังเด็กมากๆ ถ้าเจอคนเลวๆจะทำยังไง?"

"เธอต้องเชื่อฟังคำพูดของฉัน ไปกับพวกเรา จากนี้ต่อไปจะไม่มีใครกล้ารังแกเธออีก!"

"เธอไม่ต้องกลัวพี่ชาย ถึงแม้พี่ชายจะมีหน้าตาที่ไม่เป็นมิตร แต่เขาก็เป็นคนดีมากๆ!"

"เขาไม่ทำร้ายเธออย่างแน่นอน!"