จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1218

เด็กผู้หญิงมองหน้าหลินหยุนอีกครั้ง แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ซิงเฟยหมดคำพูดไปเลย

เธอกลอกตาใส่หลินหยุนทันทีและพูด "เฮ้! นายอย่าทำให้เด็กรู้สึกหวาดกลัวได้ไหม?"

หลินหยุนค่อยๆลืมตาขึ้นมา เธอมองผ่านซิงเฟยและจ้องไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นทันที

เขาพูดด้วยความเย็นชา "ไสหัวไปเอง! อย่ามาแกล้งทำตัวน่าสงสารอีก!"

ทั้งๆที่หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

แต่ในสายตาของเด็กผู้หญิงคนนั้น มันเหมือนกับเสียงฟ้าร้องอันรุนแรง ทำให้เด็กผู้หญิงตัวสั่นทันที

หน้าเหลืองซูบซีดของเด็กผู้หญิงยิ่งซีดมากขึ้น

มือเล็กๆของเด็กผู้หญิงที่จับแขนของซิงเฟยเอาไว้ ตอนนี้เธอจับแรงขึ้น

เมื่อซิงเฟยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

ซิงเฟยกลายเป็นแม่ไก่ที่ค่อยปกป้องลูกไก่เอาไว้ และเธอก็ตะคอกใส่หลินหยุนทันที "นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? เด็กคนนี้ล่วงเกินอะไรนายเหรอ?"

"ทำไมนายต้องทำกับเธอแบบนี้?"

"เธอน่าสงสารมากๆ พวกเราพาเธอไปด้วยไม่ได้เหรอ?"

"ทำไมนายถึงเป็นคนที่ไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลย?"

เมื่อหลินหยุนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็หัวเราะอย่างเย็นชาและมองหน้าซิงเฟยแล้วพูด "ถ้าฉันไม่ได้อยู่ตรงนี้ คุณคงไม่รู้หรอกว่าตัวเองตายยังไง? มีคนบางประเภท! มีเรื่องบางเรื่อง มันไม่ใช่อย่างที่คุณมองเห็นอยู่แล้ว!"

เมื่อพูดจบ หลินหยุนปล่อยตราพลังอันหนึ่งออกมา และพลังนั้นก็ปิดล้อมเด็กผู้หญิงคนนี้เอาไว้ด้านใน

ชั่วพริบตา เด็กผู้หญิงที่อ่อนแอมากๆและเสื้อผ้ามอมแมม จู่ๆร่างกายของเธอก็มีพลังสีดำปะทุออกมา

ทำให้อุณหภูมิในรถเมฆลดลงอย่างรวดเร็ว

พลังที่เยือกเย็นมากๆปกคลุมรถเมฆทันที

ในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเด็กผู้หญิงก็ทรุดตัวลงและนอนบนพื้นทันที

มีเงาที่น่ากลัวมากๆอันหนึ่งลอยออกมาจากร่างกายของเธอ

เงานี้ก็เป็นรูปร่างผู้หญิง รูปร่างของเงาสูงกว่าเด็กผู้หญิงมาก อายุน่าจะประมาณสิบห้าปีกว่าๆ

ทวารทั้งเจ็ดของเธอมีเลือดไหลออกมา เธอใส่ชุดขาว เส้นผมยาวถึงเอวและมีใบหน้าขาวซีด

ปราณพิฆาตเต็มไปทั่วห้อง

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ซิงเฟยตกใจจนอึ้งไปเลย

เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะกลายเป็นแบบนี้

"คุณ……คุณเป็นวิญญาณอาฆาต?"

"เธอแข็งแกร่งมากๆ แต่ฉันกลับไม่สามารถสัมผัสถึงเธอได้แม้แต่นิดเดียว!"

ขณะที่ซิงเฟยพูด จิตใจของเธอก็เต็มไปด้วยไฟโทสะ เธอหวังดีต่อเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่เธอกลับโดนหลอก!

ในเวลานี้ เธอปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาและดึงกระบี่หลิงสุ่ยออกมาด้วย จากนั้นเธอก็ฟันกระบี่ใส่วิญญาณอาฆาตทันที

วิญญาณอาฆาตตกใจมากๆ เธอโบกมือและส่งสัญญาณให้ซิงเฟยอย่าพึ่งลงมือ

แต่ซิงเฟยไม่สนใจอะไรเลย กระบี่หลิงสุ่ยโจมตีทันที

ในเวลานี้ หลินหยุดชี้นิ้วออกไป

พลังที่มองไม่เห็นได้ปิดล้อมรังสีกระบี่เอาไว้ จากนั้นทุกอย่างก็หายไป

ซิงเฟยจ้องเขม็งไปที่หลินหยุนทันที สีหน้าจองเธอแย่มากๆและพูด "นายรู้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมว่าเธอคือวิญญาณอาฆาต?"

หลินหยุนพูดเบาๆ "คุณคิดว่าไงล่ะ"

ซิงเฟยกัดฟันอย่างแรงและพูดด้วยความโกรธ "ทำไมนายไม่บอกฉันตั้งแต่แรก? ทำไมนายต้องห้ามฉันลงมือฆ่าเธอด้วย?"

หลินหยุนมองไปที่วิญญาณอาฆาตและพูดเบาๆ "ถึงแม้เธอจะเป็นวิญญาณอาฆาต แต่ดวงตาของเธอไม่ได้เป็นสีเลือด เธอน่าจะไม่เคยทำร้ายผู้คนบริสุทธิ์เลย วิญญาณอาฆาตก็เป็นสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่ง ไม่ได้ชั่วร้ายทุกตัว เก็บชีวิตเธอเอาไว้ อาจจะใช้ประโยชน์อย่างอื่นก็ได้!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน วิญญาณอาฆาตคุกเข่าให้หลินหยุนทันที จากนั้นก็ก้มหัวคำนับไม่หยุด

ตอนนี้ซิงเฟยก็สงบสติอารมณ์ตัวเองได้แล้ว

เธอหันหน้ากลับไปมองวิญญาณอาฆาตและพูดอย่างเย็นชา "เกิดอะไรขึ้นกับเด็กผู้หญิงคนนี้? เธอฆ่าเด็กผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม จากนั้นก็เข้าไปสิงในร่างกายของเธอ?"