จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1225

ตึกเทียนเซียง เป็นภัตตาคารที่ดีที่สุดของเมืองเทียนหยุน

ได้ข่าวว่าเบื้องหลังก็คือสำนักเทียนหยุนและหอไป่เต้า

ที่นี่ คนธรรมดาทั่วไปมักจะเข้ามาไม่ถึงเลย คนที่สามารถเข้ามาได้นั้น จะต้องเป็นผู้บำเพ็ญเซียนเท่านั้นโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ อีกอย่างจะต้องเป็นผู้บำเพ็ญเซียนที่ค่อนข้างมีฐานะอีกด้วย

ที่นี่ เตรียมพร้อมไว้สำหรับผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรโดยเฉพาะ วัตถุดิบเครื่องปรุงที่ใช้ล้วนแต่แฝงด้วยชี่ทิพย์ของสัตว์อสูรในปริมาณจำนวนมาก แม้แต่อาหารที่ราคาถูกที่สุดก็จะต้องมีราคาห้าสิบหยดชี่ทิพย์ขึ้นไป

ราคาเช่นนี้ จึงไม่ใช่ที่ผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดาทั่วไปจะสามารถจับจ่ายได้เลย มันสิ้นเปลืองเกินไป

พวกเขาเดินเข้าไป ก็มีพนักงานสาวต้อนรับใส่ชุดสีเขียวคนหนึ่งเดินเข้ามาต้อนรับทันที

สายตาทั้งหมดของหญิงสาวก็ไปตกอยู่ที่ตัวเจียงเผิงเพียงคนเดียว “ยินดีต้อนรับคุณชายเจียงเผิงมาเยือนตึกเทียนเซียงค่ะ!”

“และยังมีคุณชายคุณหนูทุกๆท่านค่ะ”

“ผู้น้อยชื่อชิงเอ๋อ ขอคารวะทุกท่านค่ะ!”

เจียงเผิงยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง แล้วพูดว่า “ชิงเอ๋อ ศิษย์น้องของฉันหลายคน นายน่าจะเคยเห็นมาก่อนแล้ว แต่ว่าวันนี้มาเพื่อต้อนรับแม่นางซิงท่านนี้ นายจะต้องต้อนรับให้ดีที่สุด อย่าได้มีข้อผิดผลาดล่ะ รู้ไหม?”

เจียงเผิงมองข้ามหลินหยุนไปโดยไม่เห็นว่ามีตัวตนอยู่ด้วย ความสนใจของเขา ก็ตกอยู่ที่ตัวซิงเฟยเพียงคนเดียวเท่านั้น

ตั้งแต่ที่ได้พบเห็นซิงเฟยเป็นครั้งแรกเขาก็ถูกความงามของซิงเฟยสะกดไว้แล้ว มิหนำซ้ำยังทำให้เขาหมดความสนใจในตัวติงหลิงที่เคยแอบหมายปองมาโดยตลอด

ติงหลิงก็รู้สึกได้เช่นกัน ในใจก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเหยียดหยามเจียงเผิง ในเวลาเดียวกันความรู้สึกอิจฉาซิงเฟยที่คุ้นเคยตั้งแต่เล็กจนโตนั้น ก็ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งแล้ว

แต่ว่าใบหน้าของเธอกลับไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา เพราะว่าเจียงเผิงเป็นเป้าหมายสำคัญที่เธอจับจ้องมาโดยตลอด

ถ้าคิดอยากจะยืนอยู่อย่างมั่นคงที่สำนักเทียนหยุนละก็ ภูมิหลังของเจียงเผิงสำหรับเธอแล้วสำคัญมากทีเดียว

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเผิงแล้ว ชายหนุ่มชุดยาวสีฟ้าที่ยืนอยู่ข้างๆก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้พวกเราก็พึ่งบารมีของศิษย์พี่เจียงอีกแล้วนะ!”

ผู้คนที่เหลืออีกหลายคนได้ยินต่างก็พยักหน้าแล้วยิ้ม จากนั้นก็พูดสรรเสริญเยินยอเจียงเผิงอย่างไม่หยุดหย่อน

เจียงเผิงกลับโบกมือปฏิเสธอย่างถ่อมตัวแล้วพูดว่า “ศิษย์น้อยทั้งหลาย อยากได้ เกรงใจฉันขนาดนี้เลย! พวกเราเข้าไปกันเถอะ!”

ชิงเอ๋อก็รีบพูดว่า “ขอเชิญแขกผู้มีเกียรติทั้งหลายตามผู้น้อยเข้ามาข้างในค่ะ!”

พูดพลางก็พาทุกคนเข้าไปในตึกหลังหนึ่ง บริเวณรอบๆก็ห้อมล้อมไปด้วยสวนดอกไม้และภูเขาจำลองมากมาย

ทุกคนก็ขึ้นไปถึงยอดสูงสุดของตึก สามารถมองเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามในส่วนนั้นทั้งหมด

เป็นความเพลิดเพลินที่วิเศษมากอย่างหนึ่งจริงๆ

ทุกคนต่างก็นั่งประจำที่

เจียงเผิงก็มองไปยังซิงเฟยแล้วพูดว่า “แม่นางซิงครับ อยากจะทานอะไร ก็บอกมาได้เต็มที่เลยนะ!”

ชิงเอ๋อว่องไวมาก ก็รีบนำเมนูอาหารวางไว้ตรงหน้าซิงเฟย

ซิงเฟยส่ายหน้าแล้วพูดว่า “สถานที่สูงส่งระดับนี้ แต่ว่าฉันก็มาเป็นครั้งแรก สั่งอาหารไม่ดีก็จะขายหน้าไปอีก”

พูดพลางก็ยื่นเมนูอาหารให้กับติงหลิงที่อยู่ข้างๆแล้วพูดว่า “เสี่ยวหลิง ให้แกสั่งดีกว่านะ!”

ติงหลิงรีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใครกล้าหัวเราะเยาะเฟยเฟยพวกเรากัน! เฟยเฟย แกก็สั่งอะไรมาก็ได้ ฉันจะบอกแกให้นะ อาหารที่นี่เป็นสัตว์อสูรทั้งนั้น อย่างต่ำก็ระดับสอง แกจะต้องลองกินให้ได้นะ!”

ถึงแม้ว่าปากพูดเช่นนั้น ติงหลิงก็ยังคงรับเมนูอาหารมา แต่ว่าก็แค่สั่งอาหารไปเพียงสองอย่างเท่านั้นเอง

จากนั้นก็มองไปยังเจียงเผิงแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่เจียง ที่เหลือให้คุณสั่งดีกว่านะ!”

เจียงเผิงยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าแล้วพูดว่า “ฉันก็ไม่มีอะไรที่อยากกินเลย ชิงเอ๋อ นายไปจัดการมาให้ก็แล้วกัน!”

ชิงเอ๋อตอบรับ จากนั้นก็หยิบเมนูอาหารแล้วหันหลังจากไป

เจียงเผิงก็ยังมองไปยังซิงเฟยแล้วพูดว่า “แม่นางซิงครับ ไม่รู้ว่าคราวนี้มาเมืองเทียนหยุน มีธุระเรื่องอะไรเหรอ? ถ้าหากเจอปัญหายุ่งยากละก็ คนแซ่เจียงก็ยังสามารถช่วยได้อีกแรงนะครับ!”

ซิงเฟยพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ขอบคุณคุณชายเจียงค่ะ พวกเราไม่ได้มีเรื่องอะไรหรอก เพียงแต่เมื่อก่อนไม่เคยมาเมืองเทียนหยุนนี้เลย ดังนั้นคราวนี้ก็มาเที่ยวดูสักหน่อย”