จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1239

ช่วงพลบค่ำ ซิงเฟยใส่หน้ากากเพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์ แล้วก็มุ่งหน้าไปที่หอไป่เต้า เพื่อจำหน่ายตราทองให้กับหอไป่เต้า ในราคาน้ำชี่ทิพย์จำนวนสองหมื่นหยด

จากนั้น ก็ไปซื้อร้านค้าที่ตลาดทางตอนใต้ของเมือง แล้วก็รีบทำการจัดเก็บร้านโดยเร็วที่สุด

วันรุ่งขึ้น ก็ได้ไปซื้อวัตถุดิบบางชนิดมาอีก แล้วนำไปให้กับหลินหยุนที่วิมาน หลินหยุนก็ได้หลอมเครื่องรางทิพย์ชั้นต้นออกมาอีกหนึ่งชิ้น และเครื่องรางทิพย์ชั้นกลางหนึ่งชิ้น

เครื่องรางทิพย์สองชิ้นได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว

วันที่สาม ก็ได้แขวนป้ายชื่อของร้านขึ้น ซึ่งซิงเฟยเป็นคนเขียนขึ้นเอง

โดยเป็นตัวอักษรที่ไม่ค่อยจะบรรจงเท่าไร---- หอเครื่องรางทิพย์!

ตัวอักษรไม่สวยงาม ร้านค้าก็มีขนาดเล็ก และก็ไม่ได้ตกแต่งอะไรมากมาย ทุกอย่างเรียบง่ายอย่างที่สุด

แต่ชื่อร้านนี้กลับไม่ธรรมดา ค่อนข้างจะโอ้อวด ค่อนข้างจะทรงอิทธิพล

ดังนั้น ขณะที่นำป้ายชื่อที่อัปลักษณ์นี้แขวนขึ้น ก็ดึงดูดสายตาของผู้คนจำนวนมากในทันที

หอเครื่องรางทิพย์?

หมายความว่าอะไร?

จำหน่ายเครื่องรางทิพย์โดยเฉพาะ?

ใครกันที่กล้าหาญมากขนาดนี้?

ดังนั้น ไม่นานก็มีคนที่อยากรู้อยากเห็นและจิตใจแฝงไปด้วยความเหยียดหยาม เดินเข้ามาในร้าน แน่นอนว่าหลังจากที่เห็นเครื่องรางทิพย์สองชิ้นที่ใช้สำหรับจำหน่ายภายในร้านนั้นแล้ว ต่างก็พูดอะไรไม่ออกเลย

สินค้าจำนวนน้อยมากอย่างน่าสงสาร!

แต่เขาไม่ได้พูดโกหก โดยจำหน่ายเครื่องรางทิพย์จริง ๆ

ดังนั้นชื่อหอเครื่องรางทิพย์นี้ ก็ได้แพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็ว

ผู้ที่เข้ามาในร้านมีจำนวนมากขึ้น ไม่นานพวกยอดฝีมือบางคนก็ได้รับรู้ถึงข่าวสารนี้

รวมถึงหอไป่เต้าก็รับรู้ด้วยเช่นกัน

ช่วงหัวค่ำของวันที่สาม ก็มีบุคคลยิ่งใหญ่จำนวนไม่น้อยทยอยกันมายังทางตอนใต้ของเมืองที่เดิมทีสงบเงียบเป็นอย่างมาก

โดยล้วนมากันที่หอเครื่องรางทิพย์

จางฟาฉายเดินเข้ามาด้านใน แล้วก็ยกมือแสดงความเคารพต่อซิงเฟย และพูดขึ้นว่า “ที่แท้ก็คือแม่นางท่านนี้เอง คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า แม่นางเพิ่งจะจำหน่ายเครื่องรางทิพย์ชั้นต้นหนึ่งชิ้นให้กับพวกเราหอไป่เต้า และก็ได้นำออกมาเพิ่มอีกสองชิ้นแล้ว อีกทั้งยังมีหนึ่งชิ้นที่เป็นเครื่องรางทิพย์ชั้นกลางด้วย! ”

ซิงเฟยพูดขึ้นว่า “คุยกันได้! สหายจางยังต้องการเครื่องรางทิพย์สองชิ้นนี้ของเราอีกใช่ไหม? ถ้าหากต้องการจริง ๆ ก็พูดคุยราคากันได้! ”

ขณะที่พูด ซิงเฟยก็หัวเราะขึ้นเบา ๆ โดยสายตามองไปที่พวกผู้คนที่ยืนอยู่ด้านหลังจางฟาฉาย

“ทุกท่าน หากใครต้องการก็เสนอราคาออกมากันได้เลย เพียงแค่ราคาเหมาะสมก็สามารถซื้อได้! ”

“สินค้าของหอเครื่องรางทิพย์ของเรา ล้วนแต่เป็นสินค้าชั้นยอดของจริงทั้งนั้น! ”

“สินค้าวางอยู่ตรงนี้แล้ว สหายทุกท่านคงจะมองกันออกอย่างแน่นอน! ”

ไม่รอให้คนอื่นพูด จางฟาฉายก็พูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “สหายคนนี้พูดได้ถูกต้อง สินค้าของหอเครื่องรางทิพย์นั้น ล้วนเป็นสินค้าชั้นยอดที่หาได้ยาก หอไป่เต้าต้องการอยากได้แน่นอน! ”

หอไป่เต้าเปิดกิจการไปทั่วโลกคุนชาง กิจการครอบคลุมไปทั่วทุกมุมของโลกคุนชาง เมื่อพบเจอเครื่องรางทิพย์แบบนี้ คงเป็นที่ต้องการอย่างแน่นอน

พูดถึงวันก่อนที่ซิงเฟยได้ขายเครื่องรางทิพย์ชั้นต้นชิ้นนั้นให้กับเขา ภายในขอบเขตของเครื่องรางทิพย์ชั้นต้นแล้ว ถือได้ว่าเป็นชิ้นที่เยี่ยมยอดอย่างมาก และสูงส่งอย่างมากด้วย

เวลานี้ เครื่องรางทิพย์สองชิ้นในหอเครื่องรางทิพย์นี้ ก็เช่นเดียวกัน

เมื่อหอไป่เต้าเป็นผู้ครอบครอง ก็จะเพิ่มมูลค่าได้มากขึ้นไปอีก

อย่าได้มองว่าเป็นเพียงเครื่องรางทิพย์ชั้นต้นและเครื่องรางทิพย์ชั้นกลาง แต่ทั่วทั้งโลกคุนชางนี้ ผู้ที่ต้องการมีอยู่มากมาย ซึ่งไม่ใช่ว่ายอดฝีมือยาทองแต่ละคน จะมีเครื่องรางทิพย์ไว้ใช้

สิ่งเหล่านี้ได้มาโดยบังเอิญเพราะมีโชควาสนาเท่านั้น

สำนักต้วนเสินหนึ่งในเก้าสำนักใหญ่ มีคนในสำนักน้อยมาก แม้ว่าพลังบำเพ็ญของเจ้าสำนักจะไม่ได้สูงส่งอะไรนัก แต่สำนักก็มีสถานะอยู่ในอันดับที่สามของเก้าสำนักใหญ่

ทำไมถึงได้มีสถานะที่สูงส่งเช่นนี้ ก็เป็นเพราะ ทั่วทั้งโลกคุนชาง ไม่ว่าจะเป็นสำนักใหญ่ที่แข็งแกร่งสำนักไหน หรือจะเป็นผู้ฝึกอิสระที่แข็งแกร่งคนไหน ต่างก็ต้องขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเพื่อทำการหลอมเครื่องราง

จางฟาฉายพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “แม่นาง เธอพูดว่าหอเครื่องรางทิพย์นั้นแม้แต่เครื่องรางชั้นสูง ไปจนถึงเครื่องรางชั้นยอดก็สามารถหลอมขึ้นได้ใช่ไหม? ”

ซิงเฟยพยักหน้าอย่างไม่ได้สนใจ และพูดขึ้นว่า “แน่นอน ถ้าสหายทุกท่านต้องการ ก็สามารถมาที่หอเครื่องรางทิพย์ของฉันได้เลย! ”

ฉีเยว่ดวงตาเป็นประกาย สูดหายใจลึกและพูดขึ้นว่า “แม่นาง ที่เธอพูดนี้เป็นความจริงใช่ไหม? ”

ซิงเฟยพูดขึ้นว่า “เป็นความจริงแน่นอน! ผู้อาวุโสท่านนี้ไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไร ถ้าหากต้องการก็มาที่หอเครื่องรางทิพย์ของฉันได้เลย”

“แต่ฉันขอย้ำอีกครั้งนะว่า หอเครื่องรางทิพย์ของเรารับเฉพาะสมบัติทั่วฟ้าดินเท่านั้น ไม่รับน้ำชี่ทิพย์! ”

ฉีเยว่เปลือกตากระตุก และพูดขึ้นว่า “แม่นาง ที่ฉันทราบมานั้นทั่วทั้งโลกคุนชาง ผู้ที่สามารถหลอมเครื่องรางทิพย์ชั้นยอดได้น่าจะมีเพียงแค่สามคน! ”

“ในจำนวนนี้อยู่ที่สำนักต้วนเสินสองคน และที่หอไป่เต้าอีกหนึ่งคน”

“ไม่ทราบว่าอาจารย์หลอมเครื่องรางของหอเครื่องรางทิพย์ของเธอนี้ คือผู้ใด? ”

ซิงเฟยได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเหอะเหอะ มองไปที่ฉีเยว่และพูดขึ้นว่า “ผู้อาวุโส เรื่องนี้ฉันไม่สามารถที่จะบอกให้ทราบได้ อาจารย์ของฉันเพียงแค่สั่งให้ฉันเปิดหอเครื่องรางทิพย์ขึ้นที่นี่ เรื่องอื่นนั้นฉันไม่กล้าที่จะพูดมากเกินไป! ”

ได้ยินซิงเฟยพูดขึ้นแบบนี้ จางฟาฉายกับฉีเยว่ก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง โดยที่ทั้งสองคนมองหน้าสบตาซึ่งกันและกัน

จางฟาฉายพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันเองก็จะไม่สอบถามอะไรอีกแล้ว! ครั้งนี้หอไป่เต้าของเราก็ใจกว้างหน่อยแล้วกัน เครื่องรางทิพย์สองชิ้นนี้ ปล่อยให้ทุกท่านได้เลือกสรรตามสบายเลย! ”

ถ้าหากใช้น้ำชี่ทิพย์ในการซื้อแล้ว เขาเองไม่มีทางที่จะปล่อยให้หลุดมือไปแน่

แต่การที่จะนำสมบัติมาแลกเปลี่ยนนั้น ก็ถือว่าเป็นอีกเรื่องหนึ่งไปเลย

จางฟาฉายหันหลังเดินจากไป

ฉีเยว่เองก็ยกมือแสดงความเคารพต่อซิงเฟย และพูดขึ้นว่า “แม่นาง ฉันก็ขอตัวกลับก่อนแล้ว! ”

สามารถที่จะสั่งทำขึ้นได้ ย่อมจะต้องดีกว่าสิ่งของที่ทำขึ้นแล้วอย่างแน่นอน

ส่วนคนอื่น ๆ ที่กำลังมองดูเครื่องรางทิพย์สองชิ้นนี้ก็ได้แต่ถอนหายใจทำอะไรไม่ได้

หากเป็นน้ำชี่ทิพย์บางทีพวกเขาอาจจะสามารถนำออกมาได้บ้าง แต่สมบัติล้ำค่า โดยเฉพาะสมบัติล้ำค่าที่สามารถนำมาแลกเปลี่ยนได้นั้น พวกเขาไม่มีจริง ๆ