จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1253

หลินหยุนยื่นมือออกมา และใช้เปลวไฟเผาไหม้หมอกควันกลิ่นคาวเลือดที่แผ่กระจายออกมาทั้งหมดนี้

อุณหภูมิภายในถ้ำเพิ่มสูงขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว

ซิงเฟยตกใจขึ้นอย่างกะทันหัน “นี่คือ......”

“ร่องรอยวิญญาณชีวิตของกี่คนนั้นของสำนักเทียนหยุน ได้ถูกเปลวไฟเผาไหม้ ทำลายลงไปหมดสิ้นอย่างไร้ร่องรอยแล้ว! ”

“เป็นอย่างนี้นี่เอง! ” ซิงเฟยสงบนิ่ง “ดังนั้น ถ้าหากปล่อยให้ร่องรอยนี้ยังคงติดตัวนายต่อไป พวกเขาก็จะสามารถตามหาที่พักพิงของพวกเราจนพบได้ใช่ไหม? ”

“ถูกต้อง! ” หลินหยุนพยักหน้า

ชะงักไปชั่วครู่ ก็มองไปที่ซิงเฟยและพูดขึ้นว่า “ฉันจะฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ เธอห้ามออกไปที่ไหน! ”

ซิงเฟยรีบพยักหน้า และพูดขึ้นว่า ”วางใจเถอะ ฉันไม่ไปไหนหรอก! แต่ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีปัญหาแน่นอนใช่ไหม? ”

เธอยังคงรู้สึกไม่ค่อยวางใจ!

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “เพียงแค่ไม่มียอดฝีมือขั้นยาทองระดับห้าขึ้นไปมาบริเวณแถวนี้ และใช้ดวงจิตตรวจสอบ ก็คงไม่มีปัญหาอะไร”

ได้ยินหลินหยุนพูดแบบนี้ ซิงเฟยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และวางใจลงได้บ้างแล้ว

หลินหยุนปิดตาสองข้างลง แล้วก็ดูดซับพลังของยาภายในร่างกายต่อไป

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง สำนักเทียนหยุน ในห้องโถงเทียนหยุน

ผู้อาวุโสสี่ที่บาดเจ็บเห็นรองเจ้าสำนักและคนอื่น ๆ กลับกันมา ก็รีบเดินเข้าไปต้อนรับ

“รองเจ้าสำนัก ศิษย์พี่ทั้งหลาย ผลลัพธ์เป็นอย่างไรบ้าง? ”

“ไล่ตามไอ้หนุ่มนั้นไม่ทัน! ” ผู้อาวุโสสองพูดขึ้นอย่างจริงจัง “แต่ว่า จากที่พวกเราวิเคราะห์ คนผู้นี้คงจะไม่ใช่เด็กหนุ่มทั่วไป แต่น่าจะเป็นยอดฝีมืออาวุโสที่มีความแค้นฝังลึกกับสำนักของเรามาตั้งนานแล้ว! ”

“อะไรนะ? ”

ผู้อาวุโสสี่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับตกใจ แทบไม่อยากที่จะเชื่อ

“นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน? ”

“สำนักของเราเคยไปล่วงเกินยอดฝีมืออาวุโสอะไรที่ไหนกัน ถึงขนาดทำให้เขาต้องมาสังหารผู้อาวุโสสำนักของเราไปหลายคน? ”

“นอกจากนี้ คนผู้นี้ทำไมถึงได้หลบหนีเอาตัวรอดจากการไล่ล่าสังหารของพวกศิษย์พี่ไปได้? ”

อย่างที่ทราบว่า รองเจ้าสำนักนั้นเป็นถึงยอดฝีมือขั้นยาทองระดับแปดเลยทีเดียว

ทั่วทั้งโลกคุนชาง ยอดฝีมือชั้นสูงขั้นยาทองระดับแปด มีไม่เกินยี่สิบคนเท่านั้น

ทำไมฝ่ายตรงข้ามถึงสามารถรอดพ้นจากการไล่ล่าสังหารของรองเจ้าสำนักมาได้ล่ะ?

นี่ช่างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อโดยสิ้นเชิง

รองเจ้าสำนักพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ในตอนที่คนผู้นี้หลบหนีนั้น ความเร็วของเขา เท่าเทียมกันกับฉัน ตอนที่ไม่ได้ไล่ตามนั้น ฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ได้ลดความเร็วลง นั่นแสดงว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน”

“ใช่แล้ว เรื่องนี้ตกลงเกิดขึ้นเพราะเหตุใดกันแน่? ”

ผู้อาวุโสสี่รีบพูดขึ้นว่า “ขอเรียนรองเจ้าสำนัก ฉันเองก็ไม่แน่ชัดเช่นกัน เพียงแต่ได้ยินมาจากการบอกกล่าวของจางเซียวยู่ที่เป็นลูกศิษย์ของฉัน ซึ่งบอกว่าน้องสิบกำลังตกอยู่ในอันตราย จำเป็นต้องให้ฉันและคนอื่น ๆ รีบไปช่วยเหลือ”

“ฉันจึงได้พาน้องเจ็ดและน้องแปดมุ่งหน้าไปทันที”

“หลังจากที่ไปถึง เด็กหนุ่มที่ชื่อว่าหลินหยุนนั้น ได้ลงมือทำร้ายน้องสิบจนบาดเจ็บสาหัสแล้ว จากนั้นน้องเจ็ดก็ลงมือ! ”

“น้องสิบยังเตือนน้องเจ็ดอีกว่าอย่าได้ดูถูกคู่ต่อสู้คนนี้! ”

“ขณะนั้นเอง ไอ้หนุ่มนั่นก็ได้แสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่สะเทือนเลือนลั่นไปทั่วปฐพี และน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก แล้วก็สังหารน้องเจ็ดลงในทันที”

“จากนั้นฉันกับน้องแปดรวมถึงน้องสิบก็ลงมือจัดการพร้อมกัน! ”

“แต่ คิดไม่ถึงว่า ไอ้หนุ่มนั้นก็ได้แสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่น่าสะพรึงกลัวขึ้นกว่าเดิมอีก ซึ่งแม้แต่ฉันเองก็ยังไม่สามารถที่จะต้านทานได้”

“เพียงพริบตาเดียว น้องสิบก็ถูกฝ่ายตรงข้ามสังหาร และจากนั้นน้องแปดก็ถูกสังหารด้วยเช่นกัน”

“ฉันพยายามอย่างสุดกำลัง ถึงจะหลบหนีเอาตัวรอดกลับมาได้! ”

“ถ้าหากรองเจ้าสำนักต้องการทราบความเป็นมาของเรื่องราวทั้งหมด ก็สามารถเรียกจางเซียวยู่และเฉินหย่งมาสอบถาม ก็จะทราบเรื่องทั้งหมดได้”

รองเจ้าสำนักสีหน้าหม่นหมองอย่างที่สุด แล้วก็พยักหน้า “อย่างนั้นก็เรียกตัวจางเซียวยู่และเฉินหย่งมาพบฉันหน่อย”

“ฉันเองจะทำความเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดว่ามีเหตุเกิดมาจากอะไร จากนั้นจึงจะไปเชิญเจ้าสำนักออกมาจากการเก็บตัวบำเพ็ญฝึกฝน! ”

“ถ้าหากเรื่องนี้ไม่ได้รับการแก้ไข สำนักเทียนหยุนของเราคงจะเสียหน้าเสียศักดิ์ศรีอย่างหมดสิ้น! ”

“ไม่สนว่าคนผู้นี้จะเป็นใคร! จะต้องสังหารชีวิตเขาลงให้ได้! ”