จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1276

“คนผู้นี้ดูแล้วอายุก็คงจะไม่มากเท่าไร”

“น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเรา”

“อาจจะมีอายุน้อยกว่าฉันสักเล็กน้อยด้วย!

“สามารถที่จะเอาชนะแม่นางโม่หยู่ได้ ก็ทำให้ทุกคนตื่นตะลึงกันไปหมดแล้ว! ”

“แต่ว่า ถ้าหากยังสามารถเอาชนะลี่รั่วไห่ที่อยู่ในขั้นยาทองระดับห้าได้ด้วยแล้ว นั่นก็คงน่าสะพรึงกลัวมากยิ่งนัก! ”

“คนแบบนี้”

“จะเป็นคนนิรนามได้อย่างไรกันล่ะ! ”

“เด็กหนุ่มอัจฉริยะที่มีพลังบำเพ็ญที่น่าสะพรึงกลัวระดับนี้! ”

“ทั่วทั้งโลกคุนชางแล้ว ยังจะมีใครที่พวกเราไม่รู้จักอยู่อีกเหรอ? ”

“เหอะเหอะ! ”

“ไม่ต้องพูดถึงว่าสามารถต้านทานกระบองของลี่รั่วไห่นี้ได้หรอก”

“แค่ไม่ถูกกระบองทุบตีจนร่างกายแหลกละเอียด แม้แต่ยาทองก็ไม่หลงเหลือ นั่นก็ถือว่าโชคดีอย่างมากแล้ว! ”

“พวกนายดูสิ ไอ้หนุ่มนั่นยังคงยืนอยู่กับที่ ไม่เคลื่อนไหวอะไรเลย! ”

“ชัดเจนว่าตกใจจนถึงขนาดหลงลืมที่จะรับมือต้านทานแล้ว! ”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ”

โม่หยู่แห่งสำนักกระบี่เป่ยโต่ว

แม้ว่าจะมีพลังบำเพ็ญขั้นยาทองระดับสี่

แต่ว่า

เธอเพิ่งจะเข้าสู่ขั้นยาทองระดับสี่เท่านั้น

โดยในช่วงที่ไม่นานก่อนหน้านี้

เพิ่งจะบรรลุผ่านขั้นแดนได้สำเร็จ

ถึงขนาดที่ว่าแม้แต่พลังบำเพ็ญก็ยังไม่เสถียรมั่นคงทั้งหมด

อีกทั้ง ระดับขั้นยาทองก็ไม่ได้สูงส่งอะไร

กล่าวได้ว่าเป็นคนที่ด้อยที่สุด ในกลุ่มพวกเขาทั้งหมดนี้

หากจะพูดว่าผู้ที่สามารถกระทำแบบเมื่อสักครู่นั้นได้

โดยที่เพียงชี้นิ้วก็สามารถเอาชนะได้นั้น

ท่ามกลางพวกเขาทั้งหมดแล้ว

อย่างน้อยมีด้วยกันสี่คน

ที่สามารถกระทำเช่นนั้นได้

ถึงขนาดที่ว่า

หากเปลี่ยนเป็นหวงฉาว

เพียงแค่ควบคุมพลังปราณเอาไว้ แม้แต่โอกาสที่โม่หยู่จะลงมือก็แทบจะไม่มีเลย

นี่เป็นเด็กหนุ่มที่พบเจอกันโดยบังเอิญ ไม่มีชื่อเสียงและไม่เคยรู้จักมาก่อน

สามารถที่จะกระทำได้ถึงขั้นนี้

โดยเอาชนะโม่หยู่ได้เพียงชี้นิ้วเดียว

ซึ่งก็ทำให้พวกเขาตื่นตะลึงกันเป็นอย่างมากแล้ว

แต่ว่า

ถ้าหากสามารถเอาชนะลี่รั่วไห่ได้

หรือว่าสามารถเอาชีวิตรอดจากน้ำมือของลี่รั่วไห่ได้

นั่นก็คงเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเหนือความคาดหมายอย่างที่สุดแล้ว

ในเวลานี้

แสดงให้เห็นว่าการวิเคราะห์ของพวกเขาถูกต้องแล้ว

เพราะว่ากระบองยาวมีพลังอานุภาพไร้เทียนทาน

แต่หลินหยุนกลับยังคงยืนอยู่กับที่

ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร

เหมือนจะถูกควบคุมเอาไว้แล้ว ตกใจจนไม่หลงเหลือความกล้าหาญอะไรเลย

หวาดกลัวจนถึงกับคิดไม่ออกว่าจะต้องหลบหลีกหรือต้านทานอย่างไรดี

เดิมทีพวกเขาคิดว่า บางทีอาจจะเป็นลูกศิษย์อัจฉริยะของสำนักขนาดเล็กที่ไหนสักแห่งหนึ่ง

ที่สามารถเอาชนะโม่หยู่ลงได้อย่างง่ายดาย

ซึ่งก็ถือว่ายอดเยี่ยมอย่างมากแล้ว

แต่สถานการณ์ในตอนนี้

สำนักเล็กก็คือสำนักเล็ก

ไม่มีความรู้ไม่มีประสบการณ์อะไรมาก่อน

เมื่อยิ่งเผชิญหน้ากับยอดฝีมือ

แม้แต่จิตใจที่จะตอบโต้ก็ไม่หลงเหลือแล้ว

เกรงว่าพลังบำเพ็ญแบบนี้

คงจะอาศัยกำลังภายนอกเสริมแกร่งถึงได้ก้าวหน้าขึ้นมา โดยที่ไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาอะไรเลย

ไม่เหมือนกับลูกศิษย์สำนักใหญ่อย่างพวกเขาเหล่านี้

ที่เป็นอัจฉริยะขั้นสูงอย่างแท้จริง

โดยที่ต่างก็อาศัยพรสวรรค์ที่แท้จริงของตนเองทั้งหมด

ในการสำเร็จเพิ่มระดับขั้นพลังบำเพ็ญ

แม้แต่จิตเต๋าพื้นฐานก็ยังไม่มั่นคงเลย

เวลานี้

กระบองยาวสีดำได้สั่งสมพลังอย่างเพียงพอแล้ว

ลี่รั่วไห่แสยะยิ้ม และตวาดเยาะเย้ยขึ้นว่า “ลำพังแค่ไอ้กระจอกอย่างนาย ยังกล้าที่จะโอ้อวดต่อหน้าพวกเราอีก ช่างไม่รู้จักความเป็นความตายเสียจริงเลย! ”

“รับมือกับกระบองของฉันหน่อยเถอะ! ”

“จะได้สัมผัสลิ้มลองว่ากระบองของฉันนี้มีรสชาติอย่างไร! ”

“ร่างกายจะต้องแหลกละเอียดก็คราวนี้แหละ! ”

หลินหยุนยังคงมีสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก

มองไปยังฝ่ายตรงข้ามอย่างเย็นชา

ราวกับว่ากำลังมองดูมดแมลง ที่กำลังร่ายรำกวัดแกว่งต้นหญ้าที่บอบบาง อยู่ต่อหน้าช้าง

พร้อมกับตะโกนเสียงดังโวยวาย

โดยที่จะใช้ต้นหญ้าในมือนั้นทุบตีทำลายร่างของช้างจนแหลกละเอียด

ช่างน่าตลกขบขันยิ่งนัก

โดยที่เขาไม่มีการกระทำอะไรอย่างอื่นเลย

เหมือนกันกับเมื่อสักครู่อย่างไรอย่างนั้น

ในขณะที่กระบองสีดำ ที่มาพร้อมกับพลังอานุภาพอันรุนแรง ได้ทุบตีลงมา ใกล้จะกระทบกับศีรษะแล้ว

ในที่สุดหลินหยุนก็ได้เคลื่อนไหว

เห็นเขายกแขนขึ้นอีกครั้ง

แล้วก็ชี้นิ้วออกไป

ทันใดนั้น

ลมหายใจที่น่าสะพรึงกลัวอย่างรุนแรง ก็ได้ปะทุขึ้นมา

”ตูม----”

พลังที่มองไม่เห็น ก็ปะทะเข้ากับพลังอานุภาพของกระบองยาวในทันที

ทั้งสองคนปะทะกัน

จนเกิดเสียงดังตูมตามที่สะเทือนเลือนลั่น

ทั่วทั้งชั้นฟ้าชั้นดินราวกับเกิดระลอกคลื่นสั่นไหวขึ้น

จนแทบจะแตกละเอียดอย่างไรอย่างนั้น

กระบองยาวหลุดออกจากมือของลี่รั่วไห่

ร่างกายก็ระเบิดขึ้นทันที

ในขณะนั้นเอง

เงาร่างหนึ่งก็มาอยู่ที่ด้านหลังของเขา

พลังที่มองไม่เห็นได้พันห่อร่างของเขาเอาไว้

จากนั้นก็ได้ป้อนโอสถเข้าไปในปากของเขา

เดิมทีร่างกายที่จะต้องระเบิดแหลกสลายนั้น

ภายใต้การห่อหุ้มด้วยพลังที่มองไม่เห็น หรือว่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ของยา ในที่สุดก็สามารถที่จะแก้ไขให้รอดพ้นมาได้

ส่วนคนอื่น ๆ