จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1278

ดังนั้น

เมื่อทุกคนพูดกันถึงหวงฉาว

ก็เหมือนกับทำการเปรียบเทียบที่ว่างเปล่า

อะไรคือการเปรียบเทียบที่ว่างเปล่าล่ะ?

ก็คือนำไปเปรียบเทียบกับบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ พระบุตรแห่งสำนักปฏิบัติธรรม และบุตรธยานะแห่งสำนักธยานะที่ยังไม่ถือกำเนิดขึ้น

แน่นอนว่า

ที่จริงแล้วในโลกคุนชางนั้น

ยังมีอยู่อีกหนึ่ง “บุตร” !

นั่นก็คือบุตรกระบี่

บุตรกระบี่นี้ ก็คืออัจฉริยะสูงสุดของสำนักกระบี่เป่ยโต่ว ที่ซึ่งเป็นสำนักของโมหยู่ที่หลินหยุนเพิ่งจะเอาชนะได้ด้วยนิ้วเดียวเมื่อสักครู่นี้

แต่ว่า

บุตรกระบี่ของสำนักกระบี่เป่ยโต่วนี้ มันช่างมีความน่าขบขันอยู่พอสมควร

มักจะกลายเป็นเรื่องตลก

บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ

พระบุตรแห่งสำนักปฏิบัติธรรม

และบุตรธยานะแห่งสำนักธยานะ

นั่นไม่ใช่ว่าทุกรุ่นจะต้องถือกำเนิดบุคคลที่เก่งกาจไร้เทียมทาน

ไม่ถือกำเนิดก็ไม่ถือกำเนิด

แต่เมื่อถือกำเนิดขึ้นแล้ว

นั่นก็จะทำให้สถานการณ์แปรเปลี่ยนและผันผวน

เป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจไร้เทียมทานอย่างแท้จริง

แต่ว่า

เมื่อย้อนกลับมามองบุตรกระบี่ของสำนักกระบี่เป่ยโต่วนั่น

จะถือกำเนิดขึ้นทุกรุ่น

จะบอกว่าใช่หรือไม่ใช่อัจฉริยะล่ะ?

แน่นอนว่าเป็นอัจฉริยะ

แต่ว่า

ยังกล่าวไม่ได้ว่าเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจไร้เทียมทาน

จำได้ว่าเมื่อยี่สิบปีก่อน

บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจได้ถือกำเนิดขึ้น

ผ่านไปไม่นาน

บุตรกระบี่ของสำนักกระบี่เป่ยโต่วก็ถือกำเนิดขึ้นตามมา

หลังจากที่ถือกำเนิดขึ้นแล้ว

นั่นเรียกได้ว่ายอดเยี่ยมประกาศศักดาอย่างที่สุด

ต่อสู้เอาชนะลูกศิษย์อัจฉริยะของหลายสำนักได้

แต่ว่า

เมื่อเขาตรงเข้าไปหาบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ

เพื่อต้องการที่จะต่อสู้กับเขานั้น

ก็ได้ดึงดูดสายตาความสนใจขึ้นเป็นจำนวนมาก

แทบจะทุกคนต่างก็คาดหวังรอชมศึกการต่อสู้นั้น

ไม่มีทาง

เพราะมันช่างน่าสนใจมากจริง ๆ!

อีกทั้ง

การต่อสู้ครั้งนั้น

สำนักกระบี่เป่ยโต่วเองก็ให้ความสำคัญมากที่สุดด้วย

ลำพังแค่การเตรียมตัว

ก็ใช้เวลาไปนานนับปี

นอกจากนี้ ยังได้เชื้อเชิญยอดฝีมือในโลกคุนชางมาร่วมชมการต่อสู้ครั้งนั้นด้วย

เพราะว่าครั้งนั้น

บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจค่อนข้างจะถ่อมตัวไม่เปิดเผย

หลังจากที่ถือกำเนิดขึ้นแล้ว

ได้ลงมือประลองกับคนอื่นเป็นจำนวนน้อยครั้งมาก

สำนักกระบี่เป่ยโต่วคิดว่าโอกาสของตนเองมาถึงแล้ว

เพียงแค่บุตรกระบี่ของตน สามารถเอาชนะบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจได้

ถ้าอย่างนั้นในด้านชื่อเสียงความโด่งดัง

บุตรกระบี่ก็จะเหนือกว่าบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจได้แล้ว

อีกทั้ง

เชื่อมโยงมาถึง

สถานะของสำนักกระบี่เป่ยโต่ว ก็จะเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก

ทะยานก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง

แต่ว่า

เมื่อการต่อสู้ครั้งใหญ่เริ่มต้นขึ้น

กลับทำให้ทุกคนผิดคาด

บุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจใช้เพียงแค่กระบวนท่าเดียว

ก็สามารถเอาชนะบุตรกระบี่ของสำนักกระบี่เป่ยโต่วลงได้แล้ว

ระหว่างสองฝ่ายนั้น

ทำให้ผู้คนรับรู้ได้ทันทีว่า

ระหว่างบุตรกระบี่กับบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ ช่างไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้เลย

ดังนั้น

เมื่อมีคนกล่าวถึงหวงฉาว

ต่างก็คิดกันไปว่า

ต่อให้มีการเปรียบเทียบหวงฉาวกับบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ พระบุตรแห่งสำนักปฏิบัติธรรม และบุตรธยานะแห่งสำนักธยานะ

ก็อาจจะมีความแตกต่างกันอยู่บ้าง

แต่ว่า

น่าจะเหนือกว่าสำนักกระบี่เป่ยโต่วอยู่ไม่น้อย

แม้ว่าสำนักกระบี่เป่ยโต่วจะเหมือนกับเรื่องตลกขบขัน

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า

พวกเขาก็ยังมีความแข็งแกร่งทรงพลังที่เหนือกว่าพวกอัจฉริยะทั่วไปนั้นอยู่อีกมากโข

การที่มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าบุตรกระบี่

เป็นสิ่งที่ทุกคนให้การยอมรับหวงฉาวอย่างที่สุดแล้ว

แต่ในเวลานี้

กำลังเผชิญหน้ากับหลินหยุน

ไม่เพียงแต่หวงฉาว

พวกคนอื่น ๆ

ต่างก็ถือว่าหลินหยุนเป็นบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจไปแล้ว

ดังนั้น

หวงฉาวจึงไม่กล้าที่จะเพิกเฉยอย่างที่สุด

เมื่อลงมือ ก็ได้แสดงพลังบำเพ็ญสุดยอดของเขาออกมา

ไม้บรรทัดวัดนภาของเขา

เป็นหนึ่งในสมบัติล้ำค่าสูงสุดของสำนักเทียนหยุน

เครื่องรางทิพย์ชั้นยอดที่จริงแท้แน่นอน

เมื่อแสดงอิทธิฤทธิ์ออกมา

ก็ทำให้หลินหยุนรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างมหาศาล

หลินหยุนลอยตัวอยู่กลางอากาศ

ดวงตาเป็นประกาย

และก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเล็กน้อย

หวงฉาวผู้นี้

ช่างแข็งแกร่งอย่างมาก

นี่ก็เป็นเพียงแค่โลกคุนชาง

หากเปลี่ยนเป็นโลกบำเพ็ญเซียนที่แท้จริง

ก็สามารถที่จะเข้าสู่สำนักใหญ่ที่ไม่เลวบางสำนักได้เลย

ไม่แน่อาจจะมีตำแหน่งสถานะเลยก็เป็นได้

แต่

ก็เท่านี้เองนั่นแหละ

เมื่อเปรียบเทียบกับยอดฝีมือเก่งกาจที่แท้จริง หรือยอดฝีมือไร้เทียมทานแล้ว

ยังคงแตกต่างห่างไกลอยู่มากนัก

สามารถที่จะยกยอให้หลินหยุนเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจนั้น

อย่างน้อย

ก็สามารถที่จะนำเขา ไปเปรียบเทียบด้วยกันได้

คิดถึงตรงนี้

หลินหยุนก็ตัดสินใจได้แล้ว

“ใช้เพลงกระบี่พลังผกผันนี้แหละ! ”

“เพลงกระบี่วิชานี้ก็ถือว่าไม่เลวทีเดียว! ”

“ไม่เพียงแต่มีพลังการป้องกันอย่างมหาศาลแล้ว”

“เมื่อกระบี่ผกผันปรากฏขึ้น”

“ก็จะมีพลังอานุภาพทำลายล้างอย่างรุนแรงเช่นกัน! ”

เพลงกระบี่พลังผกผัน

ดูเหมือนว่าจะมั่นคงหนักแน่น

เป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์คุ้มกันกาย

แต่กระบี่ผกผันในตอนท้าย

ทรงพลังไร้เทียมทานอย่างมาก

นั่นคือกระบี่ทำลายเต๋า

ส่วนเต๋าในที่นี่นี้

คือ เต๋าสวรรค์

เพียงแค่กระบี่สุดท้ายนี้

จึงจะถือว่าเป็นแก่นแท้ของอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้

และก็เป็นสิ่งสำคัญของสำนักผกผันเซียนด้วย

แน่นอนว่า

การท่องคาถากลืนสวรรค์

กับสำนักผกผันเซียนนั้นมันคนละเรื่องกัน

คิดถึงตรงนี้

หลินหยุนจึงได้นำดาบเฮ่าเทียนออกมา

ทันใดนั้นเงากระบี่มากมายก็ได้แผ่กระจายไปทั่ว

เงากระบี่ได้ปิดปกคลุมบริเวณโดยรอบร่างกายของเขาไว้ทั้งหมด

ปล่อยให้พลังอันน่าสะพรึงกลัวของไม้บรรทัดวัดนภานั้น

บีบกดดันตนเองอย่างไม่หยุด

สัมผัสได้ถึงเงากระบี่นับไม่ถ้วนที่อยู่โดยรอบร่างกาย

หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะไปมา

มันไม่ใช่สภาพการณ์ความรู้สึกแบบนี้

แต่อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ

พลังคุ้มกันกายในตอนนี้ ช่างแข็งแกร่งอย่างมาก

ไม้บรรทัดวัดนภาราวกับว่าได้ชักนำพลังฟ้าดินทั้งหลาย มาห่อหุ้มและบีบอัดที่หลินหยุนอย่างไม่หยุด

แต่ว่า

หลังจากที่ปะทะกับเงากระบี่แล้ว

ก็ค่อย ๆ ถูกเงากระบี่ฟาดฟันจนแหลกสลาย

เห็นภาพเหตุการณ์นี้

หวงฉาวเองก็หรี่ตาลง

แล้วก็ปล่อยตราประทับคาถาออกไปอีกครั้ง

เขามองว่า

หลินหยุนนั้นไม่ได้บุกจู่โจมอะไรเลย

แต่เลือกที่จะป้องกันตั้งรับอย่างเดียว

ถ้าหากแม้แต่การป้องกันแบบนี้เขายังไม่สามารถทำลายลงได้

งั้นก็ไม่ต้องพูดถึงการเอาชนะแล้ว

ขณะนั้น

ก็ปล่อยตราประทับคาถาออกไปอย่างต่อเนื่อง

ลำแสงของไม้บรรทัดวัดนภาขยายใหญ่ขึ้น และกระหน่ำโจมตีออกไปอย่างไม่หยุด

ท้ายที่สุดได้รวบรวมพลังจนกลายร่างเป็นไม้บรรทัดวัดนภาขนาดใหญ่ยักษ์

และพุ่งโจมตีเข้าใส่เงากระบี่นับหมื่นนับพันที่ห่อหุ้มร่างของหลินหยุนอย่างเด็ดขาด

“ตูม! ”

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว

กึกก้องไปทั่วฟ้าดิน

สั่นสะเทือนไปทั่วปฐพี

ในที่สุดเงากระบี่เหล่านั้นก็แหลกละเอียดลงแล้ว