จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1281

"ยาทองระดับเจ็ดเหรอ?"

"มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจเลย!"

ผู้อาวุโสใหญ่หายใจเข้าลึกๆและค่อยๆหายใจออกมาอย่างช้าๆ

แน่นอน การที่เขาพูดว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องน่าแปลกใจเลย เนื่องจากการปรากฏตัวของบุตรอริยสัจจากสำนักอริยสัจนั้น เมื่อเทียบกับบุตรอริยสัจที่เคยปรากฏตัวในสมัยก่อน อายุยี่สิบต้นๆก็ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเจ็ด มันเป็นระดับที่พอรับได้ ไม่ได้โอเวอร์มากจนเกินไป

ต้องรู้ไว้เรื่องหนึ่ง เมื่อร้อยปีก่อน สำนักอริยสัจเคยมีบุตรอริยสัจคนหนึ่งปรากฏตัว

ในสมัยนั้น เขาอายุยังไม่ถึงสิบแปดปี แต่กลับฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับแปด เรื่องแบบนี้น่ากลัวมากๆ

และบุตรอริยสัจรุ่นก่อน ไม่ใช่คนอื่น เขาคืออาวุโสไท่ซ่างคนปัจจุบันของสำนักอริยสัจ

เมื่อเขาปรากฏตัวและออกเดินทางไปทั่วโลกคุนชาง จากนั้นเขาก็เข้าสู่สำนักอริยสัจและกลายเป็นผู้อาวุโสไท่ซ่างของสำนักอริยสัจ

ตอนนี้ ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน

หวงฉาวยิ้มอย่างขมขื่นและพูด "จากความรู้สึกของฉัน บุตรอริยสัจคนนี้ น่าจะสามารถต่อสู้กับผู้อาวุโสใหญ่ได้อย่างสูสี"

"มันก็พูดยากเหมือนกันว่าใครจะเป็นฝ่ายแพ้หรือชนะ"

ถ้าบอกว่าเขาสามารถต่อสู้กับรองเจ้าสำนักที่ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับแปดนั้น มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

แต่ถ้าต่อสู้กับผู้อาวุโสใหญ่ที่ฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเจ็ด น่าจะต่อสู้กันได้อย่างสูสี

วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่ร้ายกาจมากๆของอีกฝ่าย ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงอันตราย

ถ้าเขาปลดปล่อยพลังทั้งหมดของแดนยาทองระดับเจ็ดออกมา เขาคาดเดาได้ไม่ยากเลย

รองเจ้าสำนักหายใจเข้าลึกๆและพูดอย่างเคร่งขรึม "สำนักอย่างอริยสัจ มีความแข็งแกร่งมากๆ สำนักเทียนหยุนของพวกเราเทียบไม่ได้เลย!"

"ไม่รู้จริงๆ สุดยอดอัจฉริยะอย่างบุตรอริยสัจนั้น พวกเขาไปหามาจากไหนกันแน่!"

"มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากๆ!"

อันที่จริง คำถามนี้ไม่ได้มีเพียงแค่รองเจ้าสำนักที่คิดไม่ออก

เพราะทุกคนต่างคิดคำตอบของเรื่องนี้อยู่ ทำไมสำนักอริยสัจถึงได้มีบุตรอริยสัจที่น่ากลัวขนาดนี้

พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ พวกเขาปลูกฝังบุตรอริยสัจที่น่ากลัวขนาดนี้ได้ยังไง

มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมากๆ

ยังมีพระบุตรของสำนักปฏิบัติธรรม บุตรธยานะของสำนักธยานะ รวมไปถึงบุตรกระบี่ของสำนักกระบี่เป่ยโต่วด้วย

ถึงแม้จะกลายเป็นตัวตลก แต่ทุกคนก็ต้องยอมรับ ถึงแม้บุตรกระบี่จะเทียบบุตรอริยสัจ พระบุตร บุตรธยานะไม่ได้ แต่เขาก็เป็นสุดยอดอัจฉริยะเหมือนกัน

หรือว่าเป็นเพราะความโชคดีมากๆเหรอ ถึงทำให้สำนักเหล่านี้สามารถรับลูกศิษย์ที่เป็นสุดยอดอัจฉริยะแบบนี้?

แต่สำนักอื่นๆ ถึงแม้จะจัดตั้งสำนักได้ไม่นาน แต่ก็มีการสืบทอดสำนักมาหลายร้อยปี

สำนักที่จัดตั้งมานาน มีการสืบทอดมานับพันปี บางสำนักสืบทอดมาหลายพันปีแล้ว

ยกตัวอย่างเช่นสำนักหยุนเยว่ สำนักนี้ไม่เคยปลูกฝังสุดยอดอัจฉริยะขนาดนี้ออกมาเลย?

ดังนั้น ต้องเป็นเพราะความโชคดีแน่ๆ สำนักเหล่านี้อาศัยการรับลูกศิษย์ใหม่ จนสามารถค้นหาสุดยอดอัจฉริยะแบบนี้จนเจอ

ความคิดแบบนี้ โดยทั่วไปแล้วไม่ค่อยมีใครเชื่อ

ดังนั้น มันน่าจะมีวิธีพิเศษในการสร้างอัจฉริยะออกมาอย่างแน่นอน

ดังนั้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมา สำนักต่างๆอย่างเช่น สำนักเทียนหยุนของพวกเขา ทุกสำนักต่างกำลังค้นหาและวิจัยวิธีการสร้างอัจฉริยะออกมา แต่พวกเขาก็หาวิธีไม่ได้

ทางด้านหวงฉาวนั้น เป็นเพราะความโชคดีและสวรรค์ประทาน ทำให้สำนักเทียนหยุนมีลูกศิษย์อัจฉริยะแบบนี้ได้

แต่เมื่อมองจากตอนนี้ พวกเขาก็รู้ทันทีว่าหวงฉาวไม่สามารถเอาไปเปรียบเทียบกับบุตรอริยสัจได้เลย

และจากคำพูดของหวงฉาว เขาก็รู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเทียบบุตรอริยสัจได้เลย

ระหว่างพวกเขาสองคน มันมีระยะห่างมากๆราวฟ้ากับเหว

คนที่สามารถต่อสู้กับผู้อาวุโสใหญ่ได้อย่างสูสี!

พูดล้อเล่นใช่ไหม!

รองเจ้าสำนักอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและพูด "เรื่องของบุตรอริยสัจ ยังไม่ต้องไปสนใจ ตอนนี้สำหรับสำนักเทียนหยุนของพวกเรา สิ่งสำคัญที่สุดก็คือหาตัวหลินชางฉองให้เจอ"

"พวกเราต้องหาคนๆนี้ให้เจอโดยเร็วที่สุด!"

"และสังหารเขาให้ได้!"

"เพื่อรักษาหน้าตาของสำนักเทียนหยุนเอาไว้!"

"ทำให้ทุกคนในโลกคุนชางรับรู้ หน้าตาของสำนักเทียนหยุน ไม่ใช่ใครหน้าไหนก็สามารถมาเหยียบย่ำได้!"

เมื่อรองเจ้าสำนักพูดจบ

ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้วและพูด "ศิษย์พี่ แต่ว่าคนๆนี้แข็งแกร่งมากๆ ถ้าเขาไม่ยอมปรากฏตัว พวกเราก็หาตัวเขาไม่เจอ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป พวกเราจะทำยังไงดี?"

"เรื่องฝั่งนั้นก็วางมือไปก่อน!"

ทุกคนรับคำสั่งและเดินจากไป

หวงฉาวก็หันหลังและจากไปด้วย

หลินหยุนในเวลานี้ เขากลับมาที่เมืองฉีซาน

ซิงเฟยก็รีบมาหาเขาทันที

เมื่อเห็นหลินหยุนกลับมาอย่างปลอดภัย ซิงเฟยก็รู้สึกโล่งใจทันที

"เป็นยังไงบ้าง ไม่มีปัญหาใช่ไหม?"

"ฉันได้ยินมาว่าสองเยว่ไปที่เมืองมี่หยุนเพื่อช่วยเหลือตระกูลฉิน และต่อสู้กับรองเจ้าสำนักเทียนหยุน"

"มันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?"

หลินหยุนพยักหน้า "มันเป็นเรื่องจริง ถ้าสองเยว่ไม่ปรากฏตัว ตระกูลฉินคงเกิดเรื่องอันตรายอย่างแน่นอน!"

"ผู้อาวุโสใหญ่และรองเจ้าสำนักของสำนักเทียนหยุน ไม่ใช่บุคคลที่ฉันสามารถเอาชนะได้ในตอนนี้!"

สำหรับพลังทั้งหมดของตัวเอง หลินหยุนรู้ตัวดี

ถ้าเป็นยอดฝีมืออย่างผู้อาวุโสใหญ่ เขาอาจจะต่อสู้กับเขาได้

แต่ถ้าเป็นรองเจ้าสำนักที่เป็นยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปด เขาสู้ไม่ไหวอยู่แล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีแผ่นทองเกล็ดมังกรอยู่ในมือ เขาคงหนีไม่รอดอย่างแน่นอน

ซิงเฟยหายใจเร็วด้วยความตกใจ เธอรู้สึกประหลาดใจมากๆ

"คิดไม่ถึงจริงๆ สำนักเทียนหยุนจะมีน้ำใจขนาดนี้!"

"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว!"

หลินหยุนพยักหน้าเบาๆและพูด "ทางฝั่งของสำนักฉีซาน มีข่าวอะไรไหม?"

"อีกอย่าง สำหรับเรื่องการประลองของเก้าสำนักใหญ่ คุณอธิบายให้ฉันฟังหน่อยสิ"

เขาคิดว่าการประลองเก้าสำนักใหญ่นั้น เพื่อใช้อันดับเหล่านั้นมาแย่งทรัพยากร อาณาเขตและฐานะของสำนัก

แต่รายละเอียดมันเป็นยังไง เขาไม่รู้เรื่องเลย