บทที่ 1282 โกรธมากๆ – ตอนที่ต้องอ่านของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
ตอนนี้ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1282 โกรธมากๆ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
"ช่วงนี้สำนักฉีซานไม่ค่อยเงียบสงบเลย เพราะมีข่าวลือเรื่องที่บุตรอริยสัจปรากฏตัว!"
"ข่าวเรื่องนี้ได้แพร่กระจายจนทำให้ทุกคนรับรู้!"
"เมื่อก่อนฉันก็เคยพูดกับคุณแล้ว บุตรอริยสัจของสำนักอริยสัจ พระบุตรของสำนักปฏิบัติธรรม ยังมีบุตรกระบี่ของสำนักกระบี่เป่ยโต่ว!"
"บุตรอริยสัจคนนั้นมาจากสำนักอริยสัจ!"
"ได้ข่าวมาว่า เขาพบกับหวงฉาวแล้วต่อสู้กัน การต่อสู้ครั้งนี้หวงฉาวพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง"
"ตอนนี้สำนักฉีซาน ไม่เพียงแค่สำนักฉีซานเท่านั้น ทุกคนในโลกคุนชางน่าจะกำลังสนทนาเรื่องนี้อยู่ เรื่องนี้โด่งดังมากกว่าเรื่องของหลินชางฉองกับสำนักเทียนหยุนอีก และโด่งดังมากกว่าเรื่องที่สำนักเทียนหยุนกับสำนักหยุนเยว่ต่อสู้กันที่เมืองมี่หยุนอีกด้วย"
หลินหยุนพยักหน้าและพูด "เรื่องนี้ไม่ต้องพูดแล้ว พูดเรื่องของมู่หงดีกว่า!"
ซิงเฟยพูด "มู่หงยังคงเหมือนเดิม เขาเก็บตัวอยู่ในสำนักตลอด และไม่เคยออกนอกสำนักเลย! ฉันรู้สึกว่าคนๆนี้ขี้ขลาดมากๆ!"
ซิงเฟยแสดงความดูถูกออกมา ผ่านไปชั่วครู่ เธอก็พูดอีกครั้ง "อย่างไรก็ตาม ฉันรู้ข้อมูลบางอย่าง มู่หงคนนั้นจะเป็นตัวแทนขอสำนักเราเพื่อเข้าร่วมการประลองเก้าสำนักใหญ่ที่จะจัดขึ้นเร็วๆนี้"
"อย่าดูว่าเขาเป็นลูกศิษย์อัจฉริยะ อันที่จริงแล้ว เดิมทีเขาไม่ได้เป็นตัวแทนไปเข้าร่วมการประลอง!"
"อัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักฉีซานชื่อปิงซิน เธอแข็งแกร่งมากกว่ามู่หงมากๆ"
"ครั้งนี้ปิงซินกำลังเก็บตัวฝึกฝนอยู่ เธอไม่สามารถเข้าร่วมการประลองได้ ทำให้มู่หงกลายเป็นตัวแทนไปร่วมงานประลอง!"
หลินหยุนพยักหน้าและพูด "เธออธิบายการประลองเก้าสำนักใหญ่ให้ฉันฟังหน่อย! การประลองจะเริ่มต้นเมื่อไหร่?"
ซิงเฟยพูด "การประลองจะเริ่มขึ้นอีกครึ่งปีข้างหน้า"
"การประลองเก้าสำนักใหญ่จะแบ่งเป็นการประลองขนาดใหญ่และการประลองขนาดเล็ก การประลองครั้งใหญ่จะจัดขึ้นทุกๆสิบปี ทุกสำนักในโลกคุนชางจะสามารถเข้าร่วมด้วย"
"ถ้ากล้าสมัคร ก็สามารถเข้าร่วมการประลองได้เลย!"
"การประลองแบบนี้ จะเป็นการแย่งชิงอำนาจและทรัพยากรครั้งใหม่ของโลกคุนชาง"
"ยิ่งอันดับอยู่หน้าสุด ก็จะมีโอกาสได้ทรัพยากรที่มากกว่าด้วย และมีฐานะที่สูงศักดิ์ด้วย"
"นอกจากเรื่องนี้แล้ว จะมีการประลองขนาดเล็กๆทุกสองปี การประลองขนาดเล็กจะมีแค่เก้าสำนักใหญ่ที่เข้าร่วมการประลองเท่านั้น!"
"จุดประสงค์ไม่ใช่การแบ่งทรัพยากรครั้งใหม่ แต่เพื่อเป็นแรงผลักดันให้วัยรุ่นของแต่ละสำนักเกิดความก้าวหน้า"
"และครั้งนี้ เป็นการประลองขนาดใหญ่"
"อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะพูดว่าทุกสำนักสามารถเข้าร่วมการประลองได้ แต่ทุกคนต่างรู้ดี สำนักที่สามารถแย่งตำแหน่งกับเก้าสำนักใหญ่นั้น"
"มีเพียงสองถึงสามสำนักที่เป็นสำนักอันดับต้นๆของสิบแปดสำนักเต๋าเท่านั้น"
"ครั้งนี้ก็เหมือนกัน"
"ก่อนที่เรื่องของคุณกับสำนักเทียนหยุนจะเกิดขึ้น สำนักที่อยากจะแย่งตำแหน่งเก้าสำนักใหญ่นั้น เป้าหมายของพวกเขาก็คือสำนักหยุนเยว่"
"อย่างไรก็ตาม หลังจากเรื่องของคุณกับสำนักเทียนหยุนเกิดขึ้นแล้ว ทำให้พลังของสำนักเทียนหยุนอ่อนแอลง สำนักที่อยากจะแย่งตำแหน่งเก้าสำนักใหญ่ เป้าหมายของพวกเขาก็คงมีสำนักเทียนหยุนด้วย"
"ตอนนี้มีอยู่สามสำนักที่อยากจะแย่งตำแหน่งเก้าสำนักใหญ่ พวกเขาเป็นสำนักสามอันดับแรกของสิบแปดสำนักเต๋า"
"มีสำนักฉิวซานกับสำนักจวู้หลิงและสำนักเฮยสุ่ย"
"สำนักฉิวซานกับสำนักจวู้หลิงมีลักษณะคล้ายๆกับสำนักปฏิบัติธรรมและสำนักธยานะ
"ตามตำนาน เมื่อก่อนพวกเขาสองสำนักเคยเป็นสำนักเดียวกัน มีชื่อว่าสำนักจวู้หลิงและเคยเป็นเก้าสำนักใหญ่ ตอนนั้นพวกเขาน่าจะอยู่ในสามสำนักชั้นกลางด้วย พวกเขาแข็งแกร่งมากๆ"
"แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร พวกเขาแตกแยกจนกลายเป็นสำนักฉิวซานกับสำนักจวู้หลิง หลังจากนั้นสำนักของพวกเขาก็อ่อนแอลง และหลุดจากตำแหน่งเก้าสำนักใหญ่"
"ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่พวกเขาก็ยังคงแข็งแกร่งมากๆ เมื่ออยู่ในสิบแปดสำนักเต๋า พวกเขาก็อยู่สองอันดับแรก"
"สำหรับสำนักเฮยสุ่ยนั้น เป็นสำนักที่ลึกลับเล็กน้อย แต่พวกเขาก็แข็งแกร่งพอสมควร"
"สำนักนี้ปรากฏตัวเมื่อร้อยกว่าปีก่อน!"
หลินหยุนนิ่งเงียบไปชั่วครู่แล้วพูด "สำนักไหนก็สามารถเข้าร่วมการประลองใช่ไหม?"
ซิงเฟยพยักหน้าและพูด "โดยปกติแล้วจะเป็นแบบนั้น!"
จากนั้น สายตาของเธอก็เปล่งประกายและพูด "คุณจะเข้าร่วมการประลองครั้งนี้เหรอ?"
หลินหยุนอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นส่ายหัวและพูด "ฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้"
เขาในตอนนี้ เรื่องหลักที่เขาต้องทำคือหาสมบัติล้ำค่ามาสร้างรากฐานยาทองเท่านั้น
แม้แต่เรื่องการสังหารเจียงเฉิงกับมู่หง ก็เป็นแค่เรื่องรองลงมาเท่านั้น
หลินหยุนนิ่งเงียบไปสักพักแล้วพูด "คุณรู้ไหมว่าจะหาผู้มีอำนาจสูงสุดของหอไป่เต้ายังไง?"
ซิงเฟยพูด "คือ……คนอย่างเถ้าแก่จางฟาฉายยังมีอำนาจไม่พออีกเหรอ?"
หลินหยุนพูด "น่าจะยังมีอำนาจไม่พอ! สมบัติล่ำค่าที่ฉันจะเอามาสร้างรากฐานยาทอง มีเพียงหอไป่เต้าที่มีธุรกิจไปทั่วโลกคุนชางเท่านั้น ที่จะสามารถหาได้"
ซิงเฟยขมิบปากและพูด "สมบัติล้ำค่าตามที่คุณอยากได้ มันอยู่ระดับที่สูงมากๆ ฉันรู้ว่าคุณต้องการสร้างยาทองระดับฟ้า แต่มันจะมีสมบัติล้ำค่าเยอะขนาดนั้นให้คุณเหรอ!"
"ถ้าสมบัติล้ำค่าแบบนั้นมีเยอะขนาดนั้นละก็ บนโลกคุนชาง ทุกคนคงสร้างยาทองระดับฟ้าได้แล้ว?"
หลินหยุนมองไปที่ซิงเฟยและพูด "ไม่ได้ คุณสร้างยาทองแบบนั้นไม่ได้หรอก ถึงแม้จะมีสมบัติล้ำค่าแบบนั้นมากพอ คุณก็สร้างไม่ได้อย่างแน่นอน!"
ซิงเฟย "……"
เธอกัดฟันตัวเองจนเกิดเสียงดัง ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่หลินหยุน ความโกรธของเธอแทบจะปะทุออกมาได้ทุกเมื่อ
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอสู้หลินหยุนไม่ได้ เธอคงจะกัดหลินหยุนให้ตายไปแล้ว
เธอโกรธมากๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...