จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1318

หลินหยุนเองก็ลองทำดูบ้าง ซึ่งสีหน้าก็ย่ำแย่ลงทันทีเช่นกัน

ถ้าหากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป ไม่ต้องพูดถึงซินเฟยหรอก ตัวเขาเองก็ได้รับผลกระทบไม่น้อย

“เหอะเหอะเหอะเหอะเหอะ----”

“เหอะเหอะเหอะเหอะเหอะ----”

เสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองขนลุกขนพองราวกับว่าดังอยู่ที่ข้างหู เหมือนกับว่ามีคนหัวเราะอยู่ที่ข้างหูของคุณอย่างไรอย่างนั้น

ซินเฟยยิ่งมีสีหน้าที่ขาวซีดมากขึ้น ร่างกายก็เริ่มที่จะสั่นไหวถึงขั้นรุนแรงแล้ว

ซินเฟยกัดฟันใช้แรงดึงไปที่แขนของหลินหยุน และพูดขึ้นอย่างยากลำบากว่า “หลินหยุน ฉัน......ฉันใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว! ฉันเหมือนใกล้จะตายแล้ว! ”

เวลานี้หลินหยุนเองก็มีสีหน้าที่ขาวซีดหนักขึ้นเช่นกัน

เดิมทีอาการบาดเจ็บของเขาก็ยังไม่หายโดยสมบูรณ์ พวกเสียงร้องไห้และเสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองนั้น ก็ส่งผลกระทบต่อเขาเองอย่างมากเช่นกัน

แต่แน่นอนว่าเขาสามารถที่จะอดทนยืนหยัดได้เหนือกว่าซินเฟยเป็นอย่างมาก!

ขณะที่ซินเฟยพูดจบลงนั้น ก็กระอักเลือดออกมาในทันที

เมื่อกระอักเลือดออกมา หยินชี่ในบริเวณโดยรอบก็ยิ่งกำเริบเสิบสานมากขึ้น กลิ่นอายจำนวนมากเหมือนจะสะเทือนสั่นไหวขึ้นมากันทั้งหมด

หลินหยุนดวงตาเป็นประกายขึ้นโดยพลัน และชกซินเฟยจนสลบลงไป โดยที่ปล่อยให้เธอทรุดตัวลงในอ้อมแขนของตนเอง

จากนั้นก็ขยายร่าง เหาะเหินไปยังเบื้องหน้า

ตั้งแต่ที่เข้าสู่ทะเลกวางยักษ์ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ทำการเหาะเหิน

ไม่นานนัก เสียงกรีดร้องอันน่าเศร้าสลดอย่างที่สุด ก็ดังขึ้นที่บริเวณด้านหลังของเขา

ในขณะเดียวกัน กลิ่นอายจำนวนนับไม่ถ้วนก็กำลังมุ่งหน้าตรงมาทางเขาอย่างรวดเร็ว

หลินหยุนเบิกตาโพลง

เป็นพวกทหารโครงกระดูก และยังเป็นพวกทหารโครงกระดูกที่แข็งแกร่งมากอีกด้วย!

พริบตาเดียวพวกทหารโครงกระดูกก็มาอยู่ที่เบื้องหน้าแล้ว

หลินหยุนชกหมัดเข้าใส่ พวกทหารโครงกระดูกขั้นยาทองระดับสามทั้งห้าตนก็แหลกสลาย กลายเป็นหมอกดำ สูญหายไปในความว่างเปล่า

หลินหยุนถอนหายใจยาว

และก็ไม่กล้าที่จะเหาะเหินต่ออีก ทำได้เพียงโอบอุ้มซินเฟยมุ่งหน้าเดินต่อไปอย่างรวดเร็ว

ซึ่งในเวลานี้ เขาได้มาถึงที่สันเขาแห่งหนึ่ง

เบื้องหน้าก็ยังคงมืดมิด ปลายทางที่สามารถมองเห็นได้นั้น ก็แค่สิบกว่าเมตร ซึ่งก็มองไม่เห็นอะไร

แต่ในขณะที่หลินหยุนกำลังคิดที่จะมุ่งหน้าเดินต่อไปนั้น ก็มีแท่นดินขนาดเล็กปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของเขา

แท่นดินมีขนาดที่ไม่ใหญ่ ซึ่งมีขนาดประมาณโต๊ะสี่เหลี่ยมที่คนทั่วไปใช้ในการรับประทานอาหาร อีกทั้งมีมุมหนึ่งที่แตกหักแล้วด้วย

หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย และรีบก้าวเดินเข้าไปดู

บริเวณโดยรอบของแท่นดินนั้น มีโครงกระดูกกองกันอย่างหนาแน่น เรียกได้ว่าเต็มไปด้วยโครงกระดูกขาวโพลนไปทั้งหมด

สถานที่แห่งนี้ คงจะเคยเกิดสงครามการปะทะครั้งใหญ่และดุเดือดขึ้นอย่างแน่นอน

หลินหยุนพลันพบว่า โครงกระดูกเหล่านี้ แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นโครงกระดูกของคน แต่ในจำนวนนั้นก็ยังมีโครงกระดูกของสัตว์ปะปนอยู่บ้างเล็กน้อย

อีกทั้ง ยังมีทวนยาวที่แตกหัก ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าของแท่นดินด้วย

หลินหยุนขมวดคิ้ว พบว่าในบริเวณด้านข้างของทวนยาวนั้น เป็นโครงกระดูกของคนที่ไม่สมบูรณ์ ซึ่งส่วนด้านหน้าของโครงกระดูกคน เป็นโครงกระดูกสัตว์ และก็ไม่สมบูรณ์เช่นกัน

สัตว์ชนิดนี้ เหมือนจะเป็นลิงตัวหนึ่ง

ท่อนแขนที่เรียวยาวและกรงเล็บที่แหลมคมอย่างที่สุด ได้ทิ่มแทงไปยังกลางหน้าอกของโครงกระดูกคน และในส่วนกระโหลกศีรษะของลิงนั้น มีหัวทวนครึ่งท่อน

ดูเหมือนว่า จะเป็นการตายลงพร้อมกันอย่างแน่นอน

หลินหยุนถอนหายใจยาว คนหนึ่งคนกับลิงหนึ่งตัว ตอนมีชีวิตอยู่คงจะมีพลังความสามารถที่แข็งแกร่งอย่างมาก ขาดอีกเพียงเล็กน้อยก็จะเข้าสู่ขั้นแดนจิตปฐมแล้วอย่างแน่นอน

เพราะว่าทวนหักด้ามนั้น เดิมทีก็ไม่ใช่สิ่งของธรรมดาทั่วไป

แม้ว่าจะแตกหัก แม้ว่าจะผ่านไปนานไม่รู้กี่ปีแล้ว เวลานี้ ด้านบนของทวนหักด้ามนั้น ก็ยังคงมีพลังอานุภาพที่น่าสะพรึงกลัวหลงเหลืออยู่ เหมือนจะก่อตัวกลายเป็นขอบเขตอย่างหนึ่งไปแล้ว

นี่มันเหนือกว่าเครื่องรางทิพย์ชั้นยอดเสียอีก

โครงกระดูกสองร่างนี้ น่าจะเป็นสิ่งที่มีความแข็งแกร่งทรงพลังมากที่สุดของสถานที่แห่งนี้แล้ว

ส่วนคนผู้นั้น น่าจะเป็นผู้ที่สาบานด้วยชีวิตว่าจะพิทักษ์รักษาแท่นดินด้านหลังนั้น

สายตาของหลินหยุนจ้องมองไปที่แท่นดินนั้น

พลังในอากาศที่เบาบาง หลินหยุนสามารถรับรู้สัมผัสได้แล้ว

แต่ เขาพลันพบว่า ด้านหน้านั้นมีลำแสงสีแดงปรากฏขึ้น

ลำแสงสีแดงนี้ เหมือนกับประภาคารอย่างไรอย่างนั้น ทะลุผ่านหมอกดำไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ขณะที่มองเห็นลำแสงสีแดงนั้น ร่างกายของหลินหยุนก็สั่นไหวอย่างรุนแรง เหมือนกับว่าร่างกายถูกพลังที่แปลกประหลาดโจมตีเข้าใส่แล้ว

ดวงไฟสีแดงนั้นเหมือนจะอยู่ห่างไกลออกไปเป็นหมื่นพันลี้ แต่กลับมีหนึ่งเส้นลำแสงที่เพียงพริบตาเดียวก็มาถึงที่เบื้องหน้า ทันใดนั้นก็พุ่งพรวดเข้าไปที่ระหว่างคิ้วของหลินหยุน

หลินหยุนตกใจอย่างมาก รีบกดไปที่ระหว่างคิ้ว แล้วก็กระอักเลือดออกมา

แต่เลือดที่ออกมานั้นกลับกลายเป็นสีดำ

ทันใดนั้น ยาทองของหลินหยุนก็ขับเคลื่อนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

เสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองนั้นก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

ครั้งนี้ ไม่ได้ดังขึ้นที่ภายนอก แต่ดังขึ้นมาจากภายในร่างกายของเขา

ร่างกายของหลินหยุนสั่นไหวอย่างรุนแรง สีหน้าขาวซีดไปทั้งหมด กัดฟันเหล็กในปากแน่นแล้วก็ตะโกนเสียงดังขึ้น

พลังยาทองได้รับการกระตุ้นจนขับเคลื่อนอย่างเต็มที่ พริบตาเดียวก็ได้ห่อหุ้มหลิงไถนั้นเอาไว้

แต่ภายในหลิงไถ กลับถูกลำแสงสีแดงที่แปลกประหลาดนั้นปกคลุมทั้งหมดแล้ว

พลังยาทองไม่สามารถที่จะเข้าสู่ภายในได้ ประสาทสัมผัสทั้งหกก็สูญสิ้นไปหมดแล้ว

บริเวณหลิงไถระหว่างคิ้วนั้น เรียกอีกอย่างหนึ่งได้ว่าตันเถียนข้างบน

คนเรามีกันอยู่สองตันเถียน ซึ่งล้วนมีความสำคัญอย่างที่สุด

ตันเถียนข้างล่าง เป็นที่ตั้งอยู่ของโลกกำลังภายในตัว

ตันเถียนข้างบน คือบริเวณที่ดวงจิตถือกำเนิดขึ้น และก็คือที่ตั้งอยู่ของจิตใจและสติปัญญา

หลินหยุนเกิดความหวาดกลัวอย่างมาก รีบขับเคลื่อนพลังยาทองอย่างบ้าคลั่ง เพื่อที่จะช่วงชิงหลิงไถของตนกลับคืนมา

แต่ว่า จิตใจและสติปัญญาของเขากำลังถูกทำลายพังพินาศลงไปอย่างรวดเร็ว

หลินหยุนโมโหขึ้นทันที “คิดที่จะช่วงชิงดินแดนหลิงไถของฉันอย่างนั้นเหรอ? ”

“ช่างคิดเพ้อเจ้อเกินไปหน่อยแล้ว! ”

“ลำพังแค่ปีศาจร้ายตนหนึ่ง ยังกล้าที่จะแสดงความดุร้ายเกรี้ยวกราดต่อหน้าของฉัน ช่างรนหาที่ตายจริง ๆ เลย! ”