จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1326

หลังจากยอดฝีมือเหล่านั้นจากไปแล้ว หลินหยุนกับซิงเฟยที่อยู่ไกลออกไปก็จากไปเหมือนกัน

ซิงเฟยพูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ "โชคดีมากๆ! คนเหล่านี้คงคิดว่าจะมีสมบัติล้ำค่าปรากฏตัว! ดังนั้นพวกเขาก็เลยมารวมตัวกันที่นี่ ยอดฝีมือที่มาเมื่อสักครู่ มียอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดด้วย?"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "ไปกันเถอะ!"

ซิงเฟยรีบถามทันที "ไปไหนเหรอ?"

หลินหยุนพูด "คุณรู้ไหมว่ามีสถานที่แห่งหนึ่งที่ชื่อภูเขาลั่วจี?"

เมื่อซิงเฟยได้ยินก็อึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็ส่ายหัวและพูด "ภูเขาลั่วจี……ฉันไม่เคยได้ยินชื่อสถานที่แห่งนี้มาก่อน!"

"ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ ตอนที่อยู่ในทะเลกวางยักษ์ ตอนที่ฉันหมดสติไป คุณไปที่ไหนเหรอ?"

หลินหยุนพูดเบาๆ "เรื่องนี้อธิบายยาก มีโอกาสแล้วฉันจะเล่าให้คุณฟัง! พวกเราไปเมืองกวางยักษ์กันเถอะ!"

ซิงเฟยรู้สึกตกใจทันที "อะไรนะ? ยังจะไปเมืองกวางยักษ์อีกเหรอ?"

หลินหยุนจับเธอขึ้นมาและบินออกไปทันที

เมืองกวางยักษ์ หอไป่เต้า

ทั้งสองคนเดินเข้ามา และตรงไปหาเถ้าแก่เนี้ยทันที

ตอนนี้หลินหยุนกลับไปใช้รูปร่างหน้าตาเดิม ทำให้คนอื่นไม่รู้จักเขา

ซิงเฟยก็เหมือนกัน

ดังนั้นพวกเขาเข้าเมืองได้อย่างราบรื่น

เถ้าแก่ของหอไป่เต้าในเมืองกวางยักษ์เป็นผู้หญิงวัยกลางคน

พวกเขาถูกเชิญมาที่สวนด้านหลัง และพวกเขาสามคนก็นั่งลงทันที

หลินหยุนไม่พูดอ้อมค้อม เขาพูดทันที

หลินหยุนมองไปที่ผู้หญิงวัยกลางคนและถาม "ฉันมาหอไป่เต้าและมาพบเถ้าแก่เนี้ยย่าน เพราะฉันอาจได้ข้อมูลของเรื่องๆหนึ่ง! ถ้าหอไป่เต้าสามารถให้ข้อมูลเรื่องนี้กับฉัน ฉันจะให้ค่าตอบแทน!"

ผู้หญิงวัยกลางคนเป็นคนที่มีความเมตตาและอัธยาศัยดี ดูแล้วเป็นคนที่มีนิสัยชอบความสงบ เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน เธอก็หัวเราะทันทีและพูด "แขกผู้ทรงเกียรติเชิญพูดมาได้เลย รอดูว่าหอไป่เต้าของเราจะมีข้อมูลเรื่องนี้หรือเปล่า!"

"มีเพียงเรื่องเดียว ถ้าแขกผู้ทรงเกียรติมาถามข้อมูลของหลินชางฉอง ถ้างั้นต้องขอโทษด้วย หอไป่เต้าของเราไม่มีข้อมูลของเขาจริงๆ!"

"ข่าวสารที่หลินชางฉองเข้าไปในทะเลกวางยักษ์ มาจากบุตรธยานะ"

"และมีภาพเคลื่อนไหวมายืนยันด้วย สามารถยืนยันได้ว่ามันเป็นเรื่องจริง!"

"เมื่อเข้าไปในทะเลกวางยักษ์แล้ว มันจะเป็นยังไง ทุกคนบนโลกคุนชางต่างรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี!"

"ดังนั้น ถ้าแขกผู้ทรงเกียรติมาถามเรื่องของหลินชางฉอง หอไป่เต้าของเราก็ไม่มีข้อมูลใหม่ๆให้แขกผู้ทรงเกียรติอยู่แล้ว!"

หลินหยุนพูดเบาๆ "ฉันไม่ได้มาเพื่อถามเรื่องของหลินชางฉอง"

ผู้หญิงวัยกลางคนพูด "ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ดีมากๆ! แขกผู้ทรงเกียรติอยากจะรู้อะไร ก็ถามมาได้เลย!"

หลินหยุนพูด "ฉันอยากถามตำแหน่งของสถานที่แห่งหนึ่ง"

ผู้หญิงวัยกลางคนพูด "แขกผู้ทรงเกียรติถามมาได้เลย"

หลินหยุนพูด "ไม่รู้ว่าหอไป่เต้า รู้จักตำแหน่งของภูเขาลั่วจีหรือเปล่า?"

"อะไรนะ?"เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ดวงตาของผู้หญิงวัยกลางก็กระตุกทันที เธอตกใจมากๆ "แขกผู้ทรงเกียรติรู้จักชื่อของภูเขาลั่วจีได้ยังไง?"

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไรอีก ผู้หญิงวัยกลางคนหัวเราะเบาะๆและพูด "ต้องขอโทษแขกผู้ทรงเกียรติจริงๆที่ฉันเสียมารยาท อย่างไรก็ตาม เมื่อก่อนฉันเคยได้ยินคนอื่นพูดถึงเหมือนกัน แต่ตำแหน่งของภูเขาลั่วจีอยู่ที่ไหนนั้น ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!"

ผู้หญิงวัยกลางคนนิ่งไปชั่วครู่และพูด "อย่างไรก็ตาม ฉันสามารถช่วยแขกผู้ทรงเกียรติไปค้นหาตำราของหอไป่เต้า บางทีอาจจะพบข้อมูลบางอย่างก็ได้!"

หลินหยุนพยักหน้า "เรื่องนี้คงต้องรบกวนคุณแล้ว!"

ผู้หญิงวัยกลางคนยืนขึ้น จากนั้นเธอก็หันหลังและเดินออกไป

เมื่อมองเห็นผู้หญิงวัยกลางคนจากไป ซิงเฟยรีบพูดทันที "เธอต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน"

หลินหยุนพยักหน้า "น่าจะเป็นอย่างนั้น!"

ดูจากปฏิกิริยาที่อีกฝ่ายแสดงออกมาเมื่อได้ยินคำว่าภูเขาลั่วจี เธอต้องรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน

บางทีการมีอยู่ของภูเขาลั่วจี อาจจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆเหมือนที่ร่างลางของเผ่าโลหิตพูดออกมา มันอาจจะไม่ใช่แค่คฤหาสน์ลับเท่านั้น