จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1327

หลินหยุนไม่ได้สังหารทหารเฝ้าประตูสองคนนี้

เขาสะบัดมือ มีพลังที่มองไม่เห็นพุ่งออกไปทันที

ทั้งสองคนเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ ร่างกายของพวกเขาสองคนโดนล็อกอยู่กับที่

พวกเขาพูดไม่ได้ ร่างกายขยับไม่ได้ พวกเขาทำได้แค่มองเห็นหลินหยุนกับซิงเฟยเดินเข้าไปในคฤหาสน์

หลินหยุนปล่อยพลังจิตออกมา จากนั้นร่างกายของเขาก็หายตัวไปทันที

ผ่านไปสักพัก ในมือของเขาก็จับคนๆหนึ่งกลับมาที่เดิม

เขาวางฉวี่เทียนซินลง สายตาของฉวี่เทียนซินเต็มไปด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เพราะตอนนี้เขามองเห็นหลินหยุนกับซิงเฟย

"พวกคุณ……พวกคุณเป็นใครกันแน่?"

"พวกคุณกล้ามากๆที่ทำแบบนี้!"

เขาไม่ได้ตะโกนโวยวาย และไม่ได้รู้สึกโกรธมากๆ เขารู้สึกหวาดกลัวเท่านั้น

ใช่แล้ว

คนที่กล้ามาคฤหาสน์และลงมือทำร้ายเขา จะเป็นคนธรรมดาเหรอ?

หลินหยุนยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด ซิงเฟยก็พูดด้วยความเย็นชา "คุณชายเทียนซิน ทำไมคุณถึงมีความจำไม่ดีเลย? พวกเราเคยเจอหน้ากันมาแล้วไม่ใช่เหรอ?"

ฉวี่เทียนซินไม่ได้เป็นคนโง่

ตรงกันข้าม ในกลุ่มวัยรุ่น เขาเป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีมากๆและรู้จักคนไปทั่ว เขาจะเป็นคนโง่เหรอ

ในเวลานี้ หลินหยุนกับซิงเฟยที่เปลี่ยนมาใช้ใบหน้าเดิม เขาไม่รู้จักอยู่แล้ว

แต่คำพูดของซิงเฟยประโยคนี้ ทำให้เขานึกออกทันที

ตอนนี้ เขาหายใจเร็วด้วยความกลัว เขาเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ "พวกคุณ……พวกคุณคือ……มันเป็นไปไม่ได้! พวกคุณเข้าไปในทะเลกวางยักษ์แล้วไม่ใช่เหรอ? พวกคุณออกมาข้างนอกได้ยังไง!"

"ข่าวเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกมาจากปากของบุตรธยานะ เพราะบุตรธยานะมองเห็นกับตาตัวเอง!"

"มันไม่มีทางเป็นเรื่องปลอมอยู่แล้ว!"

ซิงเฟยอยากจะพูด แต่หลินหยุนส่ายหัวและหยุดเธอเอาไว้

เขามองไปที่ฉวี่เทียนซินและพูด "พูดตามตรงเลย ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะถาม ถ้าคุณยอมตอบมาแต่โดยดี ฉันจะไว้ชีวิตของคุณ ถ้าไม่ยอมตอบ ผลลัพธ์ที่ตามมา คุณน่าจะเดาออก"

เมื่อฉวี่เทียนซินได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็หายใจเร็วด้วยความตกใจ กัดฟันและพูด "ได้! คุณถามมาเลย ถ้าฉันรู้เรื่อง ฉันจะบอกคุณทุกอย่าง!"

หลินหยุนพูดเบาๆ "สำนักกวางยักษ์อยู่บริเวณรอบๆทะเลกวางยักษ์มานานแล้ว ถ้าพูดถึงเรื่องของทะเลกวางยักษ์ละก็ ในโลกคุนชางพวกคุณน่าจะรู้จักทะเลกวางยักษ์มากที่สุด ไม่มีใครเทียบได้ มันเป็นอย่างนี้ใช่ไหม?"

สายตาของฉวี่เทียนซินเปล่งประกายทันที เขาหายใจเข้าลึกๆและพูด "คุณเข้าใจถูกแล้ว!"

สำหรับเรื่องนี้ ทุกคนต่างรู้ดี!

เพราะมันเป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว!

หลินหยุนพยักหน้า เขาพูดตามตรง "ได้ ถ้างั้นคุณก็พูดออกมาเลย ภูเขาลั่วจีอยู่ที่ไหนกันแน่!"

เมื่อได้ยินคำว่าภูเขาลั่วจี

ร่างกายของฉวี่เทียนซินสั่นเทาทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาตกใจมากๆ

"คุณรู้ได้ยังไง……"

ฉวี่เทียนซินพูดออกมาแค่นิดเดียว เขาไม่ยอมพูดอีก

ตอนนี้เขาเป็นแค่เชลย เรื่องนี้เขารู้ตัวดี

ฉวี่เทียนซินหายใจเข้าลึกๆและพูด "พี่หลิน สำหรับ……สถานที่แห่งนั้น ฉันรู้ข้อมูลมาบ้าง แต่มีข้อมูลน้อยมากๆ ฉันสามารถบอกทุกอย่างที่ฉันรู้ให้คุณทราบ อย่างไรก็ตาม……ฉันหวังว่าพี่หลินจะไว้ชีวิตฉันสักครั้ง!"

"ฉันหวังว่าพี่หลินจะไม่ถือโทษโกรธฉัน……"

"เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เป็นความผิดของเทียนซินเอง……"

ขณะพูด ฉวี่เทียนซินโค้งคำนับให้หลินหยุนด้วยความเคารพ

ที่นี่คือคฤหาสน์ของเขา

ที่นี่คือเมืองกวางยักษ์

ตรงนี้คือสถานที่สำคัญในเมืองกวางยักษ์

อย่างไรก็ตาม เขาเคยเห็นน่ากลัวทั้งหมดของหลินหยุน เขายังไม่อยากตาย

บางทีถ้าเขาใช้พลังทั้งหมดและขัดขืน ยอดฝีมือของสำนักกวางยักษ์คงมาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ น่าจะมียอดฝีมือของสำนักเทียนหยุนและสำนักอริยสัจอยู่ในเมืองด้วย

อย่างไรก็ตาม ถ้าเขากล้าขัดขืน เขาไม่สงสัยเลย ก่อนที่ยอดฝีมือพวกนี้จะมาถึง หลินหยุนคงสังหารเขาจนเสียชีวิตได้อย่างง่ายดาย

ถ้าเขาเสียชีวิตแล้ว ถึงแม้หลินหยุนจะถูกสังหาร มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย?

ชีวิตมีแค่ครั้งเดียว ถ้าตายแล้วก็คงไม่เหลืออะไรอีก

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร หลินหยุนมองเขาด้วยท่าทางนิ่งสงบ