หลินหยุนยังไม่ได้ถาม ซิงเฟยอดไม่ไหวก็เลยถามทันที "ทำไม? คุณถึง……เกรงกลัวสถานที่แห่งนั้นมากๆ เพราะมันเป็นสถานที่โดนคำสาปจริงๆ! หรือมีเหตุผลอื่นๆด้วย?"
ฉวี่เทียนซินมองไปที่ซิงเฟย เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโศกเศร้า ถึงแม้หน้าตาของซิงเฟยจะแตกต่างกับครั้งแรกที่เขาเคยเห็น เพราะเธอเปลี่ยนมาใช้หน้าตาเดิมของตัวเองแล้ว
อย่างไรก็ตาม ความสง่างามบนร่างกายของเธอ มันไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
ฉวี่เทียนซินยิ้มอย่างข่มขืนและพูด "คุณฉินหลานพูดถูกแล้ว ฉันกลัวสถานที่แห่งนั้นมากๆนั้นก็เป็นเพราะเคยมีคนเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นเพื่อค้นหาความลับมาโดยตลอด"
"แต่คนที่เข้าไปค้นหาความลับ พวกเขาไม่เคยเข้าไปถึงส่วนลึกของทะเลเลย พวกขาตายอย่างน่าประหลาด ไม่มีใครเคยเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นจริงๆ"
"ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นๆแล้ว!"
เมื่อซิงเฟยได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอหายใจเร็วด้วยความตกใจและรีบพูดทันที "เป็นเพราะคำสาปใช่ไหม?"
ฉวี่เทียนซินพูด "ถึงแม้ข่าวลือจะเป็นแบบนี้ แต่จากข้อมูลที่สำนักกวางยักษ์ของเราตรวจสอบเจอ มันไม่ใช่อย่างนั้นอย่างแน่นอน!"
ซิงเฟยถามทันที "มันเป็นเพราะอะไร?"
ฉวี่เทียนซินนิ่งเงียบไปชั่วครู่ เขาพูดอย่างเคร่งขรึม "ความจริงเป็นยังไง ฉันก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตาม ฉันมีข้อสันนิษฐานหนึ่ง มันมาจากคำพูดที่พ่อของฉันเคยเล่าให้ฉันฟังเมื่อนานมาแล้ว!"
"สถานที่แห่งนั้น น่าจะถูกสำนักลึกลับมากๆครอบครองเอาไว้!"
"ด้านในเป็นยังไงนั้น ไม่มีใครเคยรู้เลย!"
ซิงเฟยถาม "สำนักใหญ่? สำนักลึกลับ? เป็นหนึ่งในเก้าสำนักเหรอ?"
ฉวี่เทียนซินส่ายหัวและพูด "ไม่ใช่! ไม่ใช่เก้าสำนักใหญ่! อย่างไรก็ตาม ฉันเข้าใจสถานที่แห่งนี้เพียงแค่นี้เท่านั้น ฉันหวังว่าพี่หลินจะไม่เดินทางไปยังสถานที่แห่งนั้น! เพราะสถานที่แห่งนั้นน่ากลัวมากๆ!"
หลินหยุนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็พยักหน้าเบาๆและพูด "เรื่องในอดีตก็ให้มันยุติแต่เพียงเท่านั้น วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตคุณ ถ้าคุณอยากจะแก้แค้น มาหาฉันได้ทุกเมื่อ!"
เมื่อฉวี่เทียนซินได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็ดีใจมากๆและโค้งคำนับหลินหยุนอีกครั้งแล้วพูด "ไม่กล้าๆ ขอบคุณพี่หลินมากๆที่ไม่ฆ่าฉัน! เทียนซินจะจำเรื่องนี้เอาไว้ในใจ!"
หลินหยุนไม่รอให้เทียนซินพูดจบ เขาพาซิงเฟยจากไปทันที
เขาออกจากเมืองกวางยักษ์อย่างรวดเร็ว
ซิงเฟยพูด "ถ้าคุณคิดจะไปยังสถานที่แห่งนั้น สงสัยคงต้องรอให้การประลองเก้าสำนักใหญ่สิ้นสุดไปก่อน!"
หลินหยุนพูด "เรื่องนี้ไม่รีบ ลองไปดูสถานที่ประลองเก้าสำนักใหญ่ก่อน!"
สองคนนั่งรถเมฆ รถเมฆบินอย่างช้าๆไปยังสถานที่ประลองเก้าสำนักใหญ่
หลังจากผ่านไปสามวัน ในขณะที่รถเมฆของทั้งสองคนกำลังบินอยู่
ด้านหน้าของพวกเขา มียอดฝีมือหลายๆคนยืนอยู่ ดูเหมือนพวกเขาสองฝ่ายกำลังยืนประจันหน้ากัน
หลินหยุนกับซิงเฟยสบตากัน และหยุดรถเมฆทันที
พวกเขาได้ยินเสียงของผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งดังขึ้น
"นางฟ้าอิ้งเยว่ ในเมื่อพวกเราบังเอิญพบเจอกันตรงนี้ ทำไมพวกคุณต้องรีบจากไปด้วย? สถานที่แห่งนี้ห่างจากเมืองกวางยักษ์ไม่ไกล พวกเราเดินทางไปยังเมืองกวางยักษ์พร้อมกันดีไหม ได้ข่าวมาว่าหอเทียนซินของเมืองกวางยักษ์งดงามมากๆ!"
"ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณชายเทียนซิน พวกเราไปไม่เสียเที่ยวอย่างแน่นอน!"
"สหายหลายๆคนที่อยู่ข้างๆฉัน พวกเขาต่างชื่นชอบความงามของนางฟ้าอิ้งเยว่มากๆ"
"พวกเราหวังว่านางฟ้าอิ้งเยว่จะให้โอกาสพวกเราสักครั้ง!"
คนที่พูดประโยคพวกนี้
เป็นผู้ชายวัยรุ่นที่ใส่ชุดสีน้ำตาลที่แข็งแกร่งมากๆ เขาเป็นผู้นำของคนเหล่านี้
ผู้ชายคนนี้มีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา มีนัยน์ตาที่ลึก มุมปากมีแต่รอยยิ้ม ดูแล้วเป็นคนที่มีนิสัยดีมากๆ และเป็นคนที่ถ่อมตนมากๆด้วย
คนอื่นๆที่อยู่ด้านหลัง มีพลังที่อ่อนแอเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขาเป็นยอดฝีมือแดนยาทองระดับสามและยาทองระดับสี่
ส่วนคนที่ถูกเรียกว่านางฟ้าอิ้งเยว่ เธอเป็นผู้นำของอีกฝ่าย ด้านหลังของเธอมีศิษย์น้องร่วมสำนักหลายคนอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...