จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1330

เมื่อหลินหยุนพูดจบ สิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกับที่หลินหยุนพูดทันที

วินาทีที่แล้วนางฟ้าอิ้งเยว่ที่ยังได้เปรียบอยู่ แต่วินาทีต่อมาเธอรีบถอยหลังทันที ทั้งๆที่ไม่มีพลังอะไรโจมตีใส่เธอเลย

ในเวลาเดียวกัน เธอก็กระอักเลือดสดออกมา

จากนั้นทวารทั้งเจ็ดของเธอก็มีเลือดไหลออกมา แม้แต่รูขุมขนก็มีเลือดซึมออกมาเหมือนกัน

ทำให้ชุดสีขาวที่เธอใส่อยู่กลายเป็นชุดสีเลือดอย่างรวดเร็ว

ร่างกายของเธอสั่นเทาไปหมด สีหน้าของเธอขาวซีดมากๆ

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ทุกคนตกใจจนหน้าซีดอีกครั้ง

กู่ยู่ที่รับมืออย่างยากลำบากเมื่อสักครู่ ตอนนี้เขาหัวเราะออกมาทันที

กู่ยู่มองไปที่นางฟ้าอิ้งเยว่และพูดด้วยความดีใจ "นางฟ้าอิ้งเยว่ ทำไมคุณไม่โจมตีฉันอีกละ! ฮ่าๆๆๆ อีกไม่นานคุณก็จะสามารถสังหารฉันได้แล้ว ทำไมคุณต้องล้มเลิกกลางคันด้วย!"

สีหน้าของนางฟ้าอิ้งเยว่แย่มากๆ เธอกัดฟันตัวเอง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ถ้าให้เธออีกสองสามวัน เธอก็คงไม่โดนพลังย้อนกลับจนบาดเจ็บขนาดนี้ เธอสามารถสังหารคนหน้าไหว้หลังหลอกคนนี้ได้อยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม

ตอนนี้ เธอทำอย่างนั้นไม่ได้อีกแล้ว

ถ้ายังต่อสู้กับเขาอีก ไม่เพียงไม่สามารถสังหารอีกฝ่ายได้ ไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายสังหารเธอ แค่พลังย้อนกลับก็คงทำให้เธอบาดเจ็บจนเสียชีวิตได้

ในเวลานี้ ลูกศิษย์หญิงหลายๆคนของสำนักหยุนเยว่พุ่งมาข้างหน้าด้วยความตกใจ

พวกเธอมาถึงด้านหน้าของนางฟ้าอิ้งเยว่ และพยุงเธอไว้ทันที

"ศิษย์พี่ใหญ่!"

"ศิษย์พี่ใหญ่ คุณเป็นยังไงบ้าง?"

"ศิษย์พี่ใหญ่ คุณบาดเจ็บได้ยังไง? คนๆนั้นใช้พลังลึกลับลอบโจมตีคุณใช่ไหม?"

"ยังต้องถามอีกเหรอ ต้องเป็นฝีมือของคนไร้ยางอายอย่างกู่ยู่แน่นอน เขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของศิษย์พี่ใหญ่ เขาก็เลยใช้พลังลึกลับที่พวกเรามองไม่เห็น ลอบทำร้ายศิษย์พี่ใหญ่ ไม่งั้นศิษย์พี่ใหญ่จะบาดเจ็บได้ยังไง?"

สีหน้าของนางฟ้าอิ้งเยว่แย่มากๆ เธอหายใจเร็วๆและหอบมากๆ

เมื่อได้ยินคำพูดของศิษย์น้องเหล่านี้ เธอตะโกนด่าทันที "หุบปากเดียวนี้ รีบออกไปจากที่นี่เร็วๆ!"

ศิษย์น้องเหล่านั้นได้ยินคำพูด พวกเธอส่ายหัวทันที "ศิษย์พี่ พวกเราไม่ไป ถ้าวันนี้ต้องตาย พวกเราก็จะตายไปด้วยกัน ถ้าต้องจากไป พวกเราก็ต้องจากไปพร้อมกัน!"

"เพลี๊ยะ——"

นางฟ้าอิ้งเยว่ตบหน้าศิษย์น้องคนนั้นทันที และเธอก็ด่าออกมา "เศษสวะ พวกเธออยู่ตรงนี้ จะกลายเป็นภาระของฉันเปล่าๆ ฉันบอกให้พวกเธอไสหัวไป! ไม่ต้องมาพูดมากอีก!"

ศิษย์น้องเหล่านั้นไม่ได้เป็นคนโง่

พวกเธอรู้ตัวดี การกระทำของศิษย์พี่ เพื่อสร้างโอกาสให้พวกเธอมีชีวิตรอด

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของพวกเธอทุกคนแน่วแน่มากๆ พวกเธอกัดฟันตัวเองและน้ำตาคลอ

"ฮ่าๆๆๆๆ!"

"เป็นการแสดงมิตรภาพที่ซาบซึ้งมากๆ!"

"ทำให้ฉันใจสลายไปเลย! ฮ่าๆๆๆๆ……"

"นางฟ้าอิ้งเยว่ ศิษย์น้องหลายๆคนของคุณพูดว่าฉันใช้วิธีสกปรกลอบทำร้ายคุณ ตอนนี้คุณช่วยอธิบายหน่อยก็แล้วกัน ฉันเป็นคนลอบทำร้ายคุณหรือเปล่า?"

นางฟ้าอิ้งเยว่หายใจเข้าลึกๆ เธอมองกู่ยู่ด้วยสายตาเย็นชามากๆและพูดทันที "กู่ยู่ อย่าพูดไร้สาระอีกเลย วันนี้ฉันตกอยู่ในมือของคุณ ฉันไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว"

"อยากฆ่าหรือทำร้าย ก็แล้วแต่คุณเลย!"

กู่ยู่หรี่ตาตัวเอง สายตาของเขาเย็นชามากๆ "หึ! ไม่รู้จักประมาณตน สำนักหยุนเยว่ของพวกคุณมาประลองเก้าสำนักใหญ่ครั้งนี้ แม้แต่ตำแหน่งเก้าสำนักใหญ่ก็คงรักษาเอาไว้ไม่ได้ แต่สำนักของคุณยังกล้าปกป้องหลินชางฉองอีก สำนักของพวกคุณไม่รู้จักประมาณตนเลย!"

"เจ้าสำนักของเราไม่อยากหาเรื่องสำนักหยุนเยว่ที่มีแต่ผู้หญิง!"

"แต่พวกคุณยังกล้าอวดดีอีก!"

"ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว พวกคุณก็ต้องชดใช้!"

"วันนี้ ฉันจะสังหารศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเธอตรงนี้ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน สำนักหยุนเยว่จะทำยังไง!"

ขณะพูด มีหมัดที่ทรงพลังมากๆโจมตีใส่นางฟ้าอิ้งเยว่อย่างรวดเร็ว

พลังของหมัดรุนแรงมากๆ ทำให้ฟ้าดินปั่นป่วน

สีหน้าของนางฟ้าอิ้งเยว่ดูแย่มากๆ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอใช้พลังอันน้อยนิดที่เหลืออยู่ผลักศิษย์น้องทั้งหมดออกไป

ตัวเธอเองใช้ผ้าแพรออกมาอีกครั้งและต่อสู้กับหมัดของกู่ยู่ทันที