จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1366

แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่ไม่รู้อยู่แล้ว ช่วงเวลาที่ผ่านมา พลังของหวงฉาวเพิ่มขึ้นมากๆ

ครั้งนี้ที่เขาไม่ยอมปรากฏตัว เพราะเขาต้องการใช้เวลาเพื่อฝึกฝนให้พลังของตัวเองมั่นคงมากขึ้น

บุตรกระบี่บินลงมาที่พื้น พลังของเขาน่ากลัวมากๆ

ดวงตาของเขาคมมากๆราวกับกระบี่ และมองไปที่สำนักอริยสัจทันที จากนั้นเขาก็พูดอย่างเคร่งขรึม "ผู้อาวุโสของสำนักอริยสัจ ในเมื่อบุตรอริยสัจปรากฏตัวแล้ว ทำไมไม่ให้เขามาประลองกับฉันละ?"

ขณะพูด เขาหันหลังและมองไปที่ท้องฟ้า และพูดอีกครั้ง "บุตรอริยสัจ บุตรธยานะ พวกคุณสองคนจะมองดูเฉยๆเหรอ ถ้าทำอย่างนี้มันไม่ค่อยสนุกเลย ในเมื่อพวกคุณมาถึงแล้ว ทำไมไม่ลงมาละ พวกเรามาประลองกันดีกว่า?"

"บุตรธยานะ ถึงแม้บุตรอริยสัจไม่ลงมาประลองก็ไม่เป็นไร แต่คุณจะไม่ลงมาจริงเหรอ?"

"หรือว่าบุตรธยานะไม่สนใจอันดับของสำนักธยานะเลยเหรอ?"

เมื่อเขาพูดจบก็มีเสียงหัวเราะดังออกมาจากท้องฟ้าและพูด "ในเมื่อบุตรกระบี่เชิญฉัน ฉันก็คงต้องออกมาแล้ว!"

ขณะพูด เขาก็บินลงมาทันที

อันที่จริงบุตรกระบี่พูดไม่ผิดเลย

ถ้าตอนนี้บุตรธยานะไม่ยอมปรากฏตัว ถ้างั้นอันดับของสำนักธยานะ คงไม่มีอีกต่อไปแล้ว!

อันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องพูดมาก บุตรธยานะก็คงจะปรากฏตัวอยู่แล้ว

เมื่อเห็นบุตรธยานะบินลงมา บุตรกระบี่ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ เขามองไปที่ท้องฟ้าและพูด "บุตรอริยสัจคิดว่าการต่อสู้กับพวกเราสองคน มันทำให้คุณรู้สึกขายหน้ามากๆเหรอ? หรือว่าบุตรอริยสัจกลัวพวกเราสองคนมากๆจนไม่กล้าปรากฏตัว?"

เมื่อเขาพูดแบบนี้ ด้านบนท้องฟ้าก็มีการเคลื่อนไหวทันที

จากนั้นก็มีร่างหนึ่งปรากฏตัวอย่างรวดเร็ว เขาเป็นผู้ชายวัยรุ่น ใส่ชุดสีขาวและบินลงมาจากท้องฟ้า

เขาเดินมาด้วยและพูดเบาๆด้วย "ฉันกลัวหรือเปล่า คุณสามารถถามบุตรธยานะได้! ฉันเชื่อว่าเขาสามารถให้คำตอบกับคุณได้!"

ก่อนหน้านี้ ตอนที่อยู่ด้านนอกเมืองกวางยักษ์ อันที่จริงพวกเขาสองคนเคยต่อสู้กันแล้ว

และใครแพ้ใครชนะ อันที่จริงเรื่องนี้ได้แพร่กระจายไปตั้งนานแล้ว

สุดท้ายแล้ว บุตรธยานะพ่ายแพ้และหนีไป

เมื่อได้ยินคำพูดของบุตรอริยสัจ บุตรธยานะหัวเราะออกมา เขาสองมือกอดอก ในปากยังคาบต้นหญ้าอยู่และพูด "อย่าถามฉันเลย เรื่องนี้ฉันไม่รู้ ฉันเป็นพระ ไม่ค่อยชอบเรื่องต่อสู้และฆ่าคน"

บุตรอริยสัจบินลงมาที่พื้น พลังของเขาก็ถูกปลดปล่อยออกมาทันที

พลังของเขา พอๆกับผู้อาวุโสหลายๆคนที่ยืนอยู่บนเวที

สามคนนี้ ยืนเป็นรูปสามเหลี่ยม

คนนับหมื่นที่ยืนอยู่บริเวณโดยรอบ สายตาของพวกเขาต่างมองไปที่สามคนนี้ทันที

นี่คือเหตุการณ์ที่หาดูได้ยากมากๆ

สามารถมองเห็นใบหน้าของบุตรอริยสัจ บุตรธยานะและบุตรกระบี่ มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ

เมื่อมองเห็นทั้งสามคนแล้ว อันที่จริงมีคนจำนวนไม่น้อยนึกถึงคนๆหนึ่ง คนๆนั้นก็คือหลินชางฉอง

หลินชางฉองก็เป็นสุดยอดอัจฉริยะเหมือนกัน

ถ้าเขามายืนอยู่ใกล้ๆกับสามคนนี้ พลังของเขาก็คงไม่ด้อยไปกว่าสามคนนี้อย่างแน่นอน!

บางที เขาอาจจะมีพลังสูสีกับบุตรอริยสัจก็ได้

น่าจะเทียบกันได้?

เรื่องนี้พวกเขาไม่ค่อยแน่ใจ พวกเขาทำได้แค่จินตนาการเท่านั้น

เพราะหลินชางฉองในเวลานี้ ยังถูกขังอยู่ในสุดหล้าทะเล

ถ้าการประลองเก้าสำนักใหญ่สิ้นสุด เขาคงจะถูกสังหารอย่างแน่นอน

ล้อเล่นใช่ไหม

แม้แต่สำนักอริยสัจก็ลงมือแล้ว ไม่ว่าหลินชางฉองจะเป็นสุดยอดอัจฉริยะแค่ไหน เขาคงไม่รอดอย่างแน่นอน

ทางด้านสำนักอริยสัจ เมื่อบุตรอริยสัจปรากฏตัว เฉินฉางเฟิงไม่รีรอเลย เขามองไปที่บุตรอริยสัจและยิ้ม จากนั้นเขาก็กลับไปที่ตำแหน่งของสำนักอริยสัจทันที ให้บุตรอริยสัจเป็นตัวแทนของสำนักออกไปต่อสู้

จากนั้นก็มีผู้อาวุโสหลายๆคนของสำนักอื่นๆเดินออกมา

ทางด้านสำนักเทียนหยุน ผู้อาวุโสใหญ่เดินออกมาและขึ้นไปบนเวทีทันที

ทางด้านสำนักหยุนเยว่ ถึงแม้สองเยว่จะมีพลังแข็งแกร่งที่สุด แต่เขาเป็นเจ้าสำนักแทน แน่นอนว่าเธอไม่สามารถขึ้นไปประลองบนเวทีได้

ดังนั้นสายตาของทุกคน ต่างมองไปที่สี่เยว่

เพราะทุกคนในสำนักหยุนเยว่ต่างรู้ดี นอกจากสองเยว่แล้ว สี่เยว่คือคนที่แข็งแกร่งที่สุด