จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 138

บทที่ 137 วิกฤตในบาร์

เถียนชุ่ยชุ่ยตกตะลึงกับนิสัยบ้าอำนาจของหลินหยุนที่แสดงออกมา อย่างไรก็ตามครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นมหากษัตริย์ชางฉอง ออร่าที่เปล่งออกมา เป็นสิ่งที่ร่างกายมนุษย์ธรรมดาไม่สามารถทนได้

อย่างไรก็ตาม เถียนชุ่ยชุ่ยไม่ยอมรับอย่างแน่นอน ถ้ามีใครรู้ว่าเธอถูกยาจกอย่างหลินหยุนทำให้ตกใจ คงจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะจนฟันร่วง!

“ไม่มีอะไร ฉันแค่รู้สึกว่าเขาน่าสมเพชมาก เลยคิดมากนิดหน่อย”

“พวกเราไปกันเถอะ เห็นเขาทำงานอยู่ตรงนี้ ฉันไม่อยากจะเล่นตรงนี้แล้ว” เถียนชุ่ยชุ่ยรีบเร่ง

“อืม ตามใจเธอ!” เสิ่นหย่งอมยิ้มเล็กน้อย ดูเอาใจและอ่อนโยนมาก

หลังจากที่พวกเถียนชุ่ยชุ่ยจากไป หลินหยุนก็นั่งอยู่ที่มุมของบาร์ โดยคิดทบทวนอย่างเงียบๆ

เมื่อกี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ตามหลักพี่โล่โล่น่าจะเห็น แต่เธอไม่ปรากฏตัว

หลินหยุนเข้าใจแผนการที่พี่โล่โล่วางไว้

“บางทีเธออาจต้องการให้ตัวเองไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด”

ยิ่งเป็นเช่นนี้ หลินหยุนก็ยิ่งแปลกใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นในบาร์ ทำไมพี่โล่โล่ถึงต้องรีบไล่เขาออกไป

ในขณะนี้ จู่ๆก็มีใครบางคนกระซิบมาว่า “หลินหยุน ทำไมนายยังไม่ไป?”

หลินหยุนหันมองกลับไป เด็กสาวตัวอ้วนในชุดบริกร กำลังมองไปที่หลินหยุนอย่างระมัดระวัง ราวกับว่าเธอมีอะไรจะพูดกับหลินหยุน

“หยวนหยวนเธอยังไม่ได้ออกไปอีกหรือ!” ทันใดนั้นหลินหยุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หยวนหยวนเป็นคนเก่าที่ทำงานในบาร์มานาน และหยวนหยวนก็ทำงานนานกว่าเขา

หยวนหยวนมองไปรอบๆ จากนั้นรีบดึงหลินหยุนออกไป พูดอย่างรีบร้อน “ตามฉันมา”

หลินหยุนถูกหยวนหยวนดึงไปที่ห้องวีไอพี ไม่มีคนอยู่ในห้อง

“หลินหยุนรู้ไหมว่าเกิดเรื่องขึ้นในบาร์” ประโยคแรกของหยวนหยวนเปิดเผยข้อมูลมากมาย

เป็นเช่นนี้นี่เอง!

ในเวลานี้ หลินหยุนสงบลง

เกิดอะไรขึ้น? พี่โล่โล่ปิดกิจการในบาร์ เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยหรือ?” หลินหยุนถาม

หยวนหยวนพยักหน้า “ในช่วงปิดเทอมปลายภาคของนาย บริกรคนใหม่ในบาร์ทำให้คุณท่านหลู่ขุ่นเคือง คุณท่านหลู่ต้องการพาเธอไป พี่โล่โล่ต้องการช่วยผู้หญิงคนนั้น เลยผิดใจกับคุณท่านหลู่

“ด้วยเหตุนี้ คุณท่านหลู่ไม่รู้ว่าใช้แผนสกปรกอะไร และให้ผู้หญิงคนนั้นย้อนกลับมาหักหลังพี่โล่โล่ บอกว่าพี่โล่โล่บีบบังคับใจเธอ……”

ช่วงท้ายหยวนหยวนพูดไม่ออก แต่หลินหยุนเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น นี่เป็นวิธีการทั่วไปที่คู่แข่งใช้ในการยักยอก

หยวนหยวนพูดอย่างโกรธๆว่า “ผู้หญิงคนนั้นเนรคุณจริงๆ เพื่อช่วยเหลือเธอจนพี่โล่โล่ต้องผิดใจกับคุณท่านหลู่ แต่เธอย้อนกลับมาใส่ร้ายพี่โล่โล่”

พี่โล่โล่ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากตกลงที่จะปิดบาร์! ไม่เช่นนั้นคุณท่านหลู่ก็จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ถึงตอนนั้นบาร์อาจจะถูกตรวจสอบ”

คุณท่านหลู่คนนั้น หลินหยุนเคยได้ยิน เป็นผู้นำของกลุ่มอันธพาลในยุคนี้ มีอำนาจมากกว่าหูเปียว

ยิ่งไปกว่านั้น คุณท่านหลู่คนนี้ จีบพี่โล่โล่มาตลอดเวลา อาจเป็นเพราะไม่สามารถจีบสาวงามได้ ดังนั้นจึงต้องการทำลายพี่โล่โล่

ใช่สิ ได้ยินมาว่าคุณท่านหลู่กับเจี่ยงสงผู้มีอิทธิพลในหลินโจวมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันกัน ดังนั้นในยุคนี้จึงไม่มีใครกล้าล่วงเกิน

แต่คราวนี้คนที่เขาเจอคือหลินหยุน

“คุณท่านหลู่คนนั้นให้เวลาพี่โล่โล่กี่วันเพื่อปิดบาร์?” หลินหยุนถาม

หยวนหยวนพูดว่า “สิบวัน แต่ผ่านไปสองวันแล้ว เหลืออีกแปดวัน”

“ที่จริง ฉันต้องออกไปพรุ่งนี้แล้ว นายก็รีบไปเร็วๆ! แม้ว่าฉันจะอยากช่วยพี่โล่โล่ แต่ก็เกลียดที่ฉันไม่มีพลังอำนาจพอ ถ้าอยู่ต่อไม่เพียงแต่ไม่สามารถช่วยเหลือพี่โล่โล่ แต่จะทำให้เธอเดือดร้อนมากกว่า”

หยวนหยวนพูดด้วยสีหน้าหดหู่

ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงวุ่นวายขึ้นด้านนอก

จากนั้น เสียงที่เย่อหยิ่งดังขึ้น “น้องโล่โล่ คุณคิดอย่างไรกับเงื่อนไขที่ฉันพูด? ถ้าคุณเห็นด้วยกับเงื่อนไขของฉัน บาร์นี้ก็ไม่จำเป็นต้องปิด”

สีหน้าของหยวนหยวนเปลี่ยนไป “แย่แล้วล่ะ คือคุณท่านหลู่ เพิ่งผ่านไปสองวันเอง เขาก็มาที่นี่อีก!”

หลินหยุนยกมุมปากขึ้น และพูดเบาๆ “ไม่ต้องกลัว ออกไปดูด้วยกัน”

หลังจากหลินหยุนออกไป และพบว่าแขกส่วนใหญ่ในบาร์ได้หนีไปแล้วครึ่งหนึ่ง และบางคนก็รวมตัวกันอย่างกล้าหาญมองดูความสนุกตื่นเต้นจากระยะไกล

หลู่สุ่ยเซิงมีสีหน้าเย็นชา และถอนหายใจยาว “ไม่รู้จักความหวังดีของคนอื่นจริงๆ!”

“เพียงแต่ว่า คุณคิดว่าฉันจะยอมปล่อยคุณไปเหรอ? น้องสาว คุณนี่ไร้เดียงสาจริงๆ ฮ่าๆๆ……”

หลู่สุ่ยเซิงหัวเราะอย่างมีชัย

สีหน้าพี่โล่โล่เปลี่ยนไป แม้ว่าท่าทางการแสดงออกจะยังคงนิ่งสงบ แต่หลินหยุนก็เห็นร่องรอยของความตื่นตระหนกในดวงตาของเธอ

“คุณท่านหลู่ ท่านหมายความว่ายังไง? คุณไม่รู้เหรอ สิ่งที่ฝืนใจทำมันไม่มีวันสมบูรณ์แบบ!”

หลู่สุ่ยเซิงตะคอก และพูดอย่างหยิ่งยโส “ฉันไม่สนใจเรื่องมากมาย ฉันรู้แค่ว่า คนที่ฉันชอบ ไม่มีใครที่สามารถหนีออกจากฝ่ามือของฉันได้!"

“วันนี้คุณตกลงก็ต้องตกลง ไม่ตกลงก็ต้องตกลง!”

หลู่สุ่ยเซิงยื่นคำขาด

ใบหน้าของพี่โล่โล่ก็เย็นชาเช่นกัน “ทำไม คุณท่านหลู่ยังต้องการใช้วิธีฉุดไปหรือ?”

“ฉันขอจะเตือนนายท่านหลู่ ตอนนี้เป็นสังคมที่อยู่ภายใต้หลักนิติธรรม! เพียงเพราะความวู่วามชั่วขณะ ทำให้คุณต้องเสียใจไปทั้งชีวิต!”

หลู่สุ่ยเซิงหัวเราะเยาะและพูดว่า “ขู่ฉันเหรอ? เธอยังอ่อนไปหน่อย”

“ไป จับเธอมาให้ฉัน แล้วส่งไปที่ห้องนอนชั้นบน” หลู่สุ่ยเซิงยิ้มอย่างเย้ยหยัน

ลูกน้องเหล่านั้นเดินไปหาพี่โล่โล่ทันทีพร้อมกับยิ้มเยาะ

พี่โล่โล่บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ และตะโกนอย่างเย็นชา คุณท่านหลู่ แน่ใจหรือว่าจะไม่เสียใจที่ทำแบบนี้?”

“เสียใจเหรอ? คุณออกไปสอบถามดู คนอย่างหลู่สุ่ยเซิงถ้าอยากได้ผู้หญิงคนไหน มีคนไหนที่หนีพ้น? ฉันจีบเธอมาสองปีแล้ว และเธอก็ปฏิเสธฉันมาตลอด ดังนั้นอย่ามาโทษว่าฉันไม่สุภาพ”

ลูกน้องหลายคนเดินไปถึงข้างกายพี่โล่โล่ และพูดพร้อมกับยิ้มเยาะว่า “พี่โล่โล่ คุณจะขึ้นไปกับคุณท่านหลู่ด้วยตัวเอง หรือให้พวกเราส่งคุณขึ้นไป?”

บริกรที่อยู่ข้างๆหลายคนแทบทนไม่ไหวแล้ว พวกเขาทั้งหมดเป็นคนเก่าแก่ในบาร์ และไม่ได้จากไป

“ไอ้ชั่ว ปล่อยพี่โล่โล่!”