จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1383

สองเยว่เห็นสถานการณ์ดังนั้น ก็ได้ชี้นิ้วออกไป ฉินชิงถงก็กระอักเลือดและกระเด็นลอยออกไปไกลอีกครั้ง

จากนั้นก็มองไปที่สี่เยว่และพูดขึ้นว่า “ถ้าหากยังไม่ควบคุมลูกศิษย์ของเธอให้ดี อย่างนั้นก็อย่าได้กล่าวโทษที่ฉันจะสั่งสอนแทนเธอก็แล้วกัน! ”

สี่เยว่กวาดสายตามองไปที่ฉินชิงถง และตวาดใส่ด้วยเสียงแข็งว่า “หากยังจะกำเริบเสิบสานอีก จะลงโทษโดยการกักตัวอยู่ในภูเขาด้านหลังเป็นเวลาสิบปี! ”

เวลานี้คู่ดวงตาที่งดงามของฉินชิงถงได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มไปหมดแล้ว เสียสติลงอย่างที่สุด เหมือนจะไม่ได้ฟังคำพูดของท่านอาจารย์เลย พลันเงยหน้ามองไปที่หลินหยุนอีกครั้ง กำกระบี่ยาวในมือแน่น และตะโกนเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง “หลินหยุน นายกำเริบเสิบสานมากนักไม่ใช่เหรอ? นายหยิ่งยโสมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ? ”

“ทำไมตอนนี้ถึงได้เอาแต่หลบอยู่ด้านหลังของคนอื่นทำตัวเป็นไอ้ขี้ขลาดอยู่ได้ล่ะ? ”

“ในที่สุดนายก็เกิดความกลัวขึ้นแล้วใช่ไหม? ในที่สุดนายก็รู้แล้วว่าตัวเองนั้นต่ำต้อยแล้วใช่ไหม? ”

“นายเองก็รับรู้ได้ถึงรสชาติของการที่ตนเองเป็นมดแมลงแล้วใช่ไหมล่ะ? ”

“ถ้านายยังเป็นผู้ชายอยู่ ก็อย่าได้เอาแต่หลบซ่อน ออกมาต่อสู้กับฉันสิ ฉันจะนำทุกสิ่งที่อย่างที่นายเคยทำไว้กับฉัน คืนกลับให้นายทั้งหมดในวันนี้! ”

“นายไม่กล้าอย่างนั้นเหรอ? ”

“นายหวาดกลัวแล้วใช่ไหม? ”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า หลินหยุนอ่ะหลินหยุน นายคงคิดไม่ถึงว่า นายเองก็มีวันนี้ด้วยล่ะสิ? ”

“ตอนนั้นนายเคยคิดบ้างหรือไม่ว่า สักวันหนึ่งฉันจะมายืนอยู่เบื้องหน้าของนายอย่างนี้? ”

สายตาของหลินหยุน ในที่สุดก็ได้จ้องมองไปที่ตัวของฉินชิงถงเป็นครั้งแรกแล้ว

มองไปยังหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าที่มีรอยคราบเลือดบริเวณมุมปาก และกำลังบ้าคลั่งอยู่อย่างที่สุด

ต้องบอกว่า การที่พบเจอฉินชิงถง ในสถานที่แห่งนี้นั้น หลินหยุนเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน

ดูเหมือนว่า หลังจากที่เธอออกมาจากตระกูลฉิน ออกมาจากเมืองมี่หยุนแล้ว เธอคงจะพบเจอกับสี่เยว่ และทางสี่เยว่ได้รับเธอเป็นลูกศิษย์ จากนั้นก็พากลับมาที่สำนักหยุนเยว่

ฉินชิงถงมีพรสวรรค์ความสามารถในการฝึกฝนวิชาของสำนักหยุนเยว่อย่างแท้จริง

ในระยะเวลาที่สั้นขนาดนี้ เริ่มต้นฝึกฝนจากแดนฝึกพลัง ไม่เพียงแต่จะฝึกฝนสำเร็จเข้าสู่ขั้นยาทอง ยังจะสูงถึงขั้นยาทองระดับสามด้วย ซึ่งถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว

มิน่าล่ะที่เธอรู้สึกว่ามีคุณสมบัติเพียงพร้อมในการลงมือสังหารหลินหยุนแล้ว

แต่ว่า ถึงแม้พลังบำเพ็ญจะก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วมากแค่ไหน แต่ก็ยังคงเป็นคนที่ไม่มีสมองอยู่ดี

มองไปที่ฉินชิงถง สายตาของหลินหยุนแสดงอาการที่รังเกียจออกมา พร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอ

ฉินชิงถงเห็นสถานการณ์ดังนั้นแล้ว ก็พลันตกใจจนร่างกายสั่นไหวไปทั้งหมด

เบิกตาโพลง และขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญในร่างกาย พร้อมกับถือกระบี่ยาวฟาดฟันเข้าใส่หลินหยุนอีกครั้ง

หลินหยุนชี้นิ้วออกไป ทันใดนั้นฉินชิงถงก็ถูกควบคุมให้อยู่กับที่อย่างเหลือเชื่อ ไม่สามารถเคลื่อนไหวอะไรได้เลย

หลินหยุนหัวเราะเยาะ เดินเข้ามาที่เบื้องหน้าของเธอ และพูดขึ้นว่า “ไม่เจอกันนาน พลังบำเพ็ญก้าวหน้าขึ้นไม่น้อย แต่สมองกลับยังคงว่างเปล่า! ไม่มีการพัฒนาขึ้นเลยแม้แต่น้อย! ”

ส่งเสียงฮึขึ้นอย่างเย็นชา สั่นสะเทือนจนกระบี่ยาวในมือของฉินชิงถงร่วงตกลงพื้น

หลินหยุนใช้ฝ่ามือตบไปที่ใบหน้าของฉินชิงถงอย่างรุนแรง ทันใดนั้น รอยฝ่ามือห้านิ้วสีแดงเลือดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

ฉินชิงถงโมโหขึ้นโดยพลัน ความเกลียดชังก็พุ่งสูงขึ้นถึงขั้นสูงสุดแล้ว

ดิ้นรนอย่างสุดกำลัง เพื่อที่จะลงมือกับหลินหยุน

แต่ร่างกายของเธอถูกพลังที่มองไม่เห็นควบคุมเอาไว้ โดยที่ไม่มีใครสามารถหลุดพ้นหลบหนีไปได้

หลินหยุนพูดขึ้นอีกครั้ง “แต่ไหนแต่ไรเธอเป็นคนที่ไร้สมองมาโดยตลอด ฉันเคยพูดเอาไว้แล้วว่า ฉันไม่เคยสนใจในตัวของเธอเลยแม้แต่น้อย ที่วันนี้เธอมาถึงขั้นนี้ได้ เป็นเพราะความผิดของเธอเองทั้งหมด! ”

“ตอนนี้เธอคิดว่า ได้เข้ามาอยู่ในสำนักหยุนเยว่”

“พลังบำเพ็ญถึงขั้นยาทองระดับสาม ก็สามารถที่จะแก้แค้นกับฉันได้แล้ว”

“ฉินชิงถง ตั้งแต่ต้นจนจบเธอก็เป็นเพียงแค่กบในกะลา! ”

“มาแก้แค้นกับฉัน? เธอมีคุณสมบัติเพียงพออย่างนั้นเหรอ? ”

“เธอถูกขับไล่ออกจากตระกูล เป็นฉันที่บีบบังคับเธออย่างนั้นเหรอ? ”

“เธอเข้าสู่ตระกูลฉู่ มีความสัมพันธ์ลับกับฉู่เทียนก็เป็นสิ่งที่ฉันบีบบังคับเธออย่างนั้นเหรอ? ”

“เพราะว่าเธอเองนั้นเป็นคนไร้สมอง ถูกฉู่เทียนล่อลวงเล่นสนุกอยู่ในกำมือ ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ล้วนแต่เป็นความผิดของเธอคนเดียว! “”แต่เธอกลับคิดจะนำเรื่องเหล่านี้มากล่าวโทษฉันอย่างนั้นใช่ไหม? ”

“ช่างน่าขันยิ่งนัก! ”