ตอน บทที่ 1396 สู้ตาย จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1396 สู้ตาย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เมื่อเจ้าสำนักอริยสัจพูดจบ ไม้บรรทัดเหล็กที่กลายเป็นภูเขายักษ์ก็โจมตีลงมาทันที
หุ่นเชิดต้านรับอย่างสุดชีวิต ดูเหมือนว่าเขาจะรับมือไม่ไหวแล้ว และอาจจะพ่ายแพ้ได้ตลอดเวลา
เมื่อเห็นร่างกายของหุ่นเชิดโดนแรงกดดันมหาศาลจนเริ่มเกิดรอยแยกออกมา
เมื่อสามเยว่และคนอื่นๆเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเธอก็บินขึ้นไปทันที
เมื่อพวกเธอเข้าไปช่วยเหลือ ทำให้แรกกดดันอันมหาศาลลดลงทันที
รอยแยกที่ปรากฏบนร่างกายของหุ่นเชิดก็ลดลงทันที
ในเวลานี้ เจ้าสำนักอริยสัจพูดอย่างเย็นชา "แสงของหิ่งห้อย ยังคิดที่จะมาเทียบแสงจันทร์เหรอ! วันนี้ฉันจะทำลายสำนักหยุนเยว่ของพวกคุณ พวกคุณคิดว่าตัวเองจะรับมือฉันไหวเหรอ!"
แขนของเขาค่อยๆยื่นออกมา ราวกับมีพลังที่มองไม่เห็นกำลังควบคุมไม้บรรทัดเหล็กให้กลายเป็นภูเขายักษ์
ทุกคนเห็นมือของเขาสะบัดลงอย่างรวดเร็ว
ทำให้ไม้บรรทัดเหล็กที่กลายเป็นภูเขายักษ์มีน้ำหนักเพิ่มขึ้นทันที ราวกับท้องฟ้าที่ถล่มลงมาอย่างรวดเร็ว
ด้านล่าง
หุ่นเชิด สามเยว่ ห้าเยว่และคนอื่นๆต่างก็กระอักเลือดสดออกมา พวกเธอกระแทกกับพื้นทันที
สองเยว่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สีหน้าของเธอขาวซีดทันที เธอปลดปล่อยพลังทั้งหมดของตัวเองออกมา และพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว เธอใช้พลังทั้งหมดต้านรับและหยุดไม้บรรทัดเหล็กเอาไว้ เพราะกลัวว่าสามเยว่และคนอื่นๆจะโดนไม้บรรทัดเหล็กโจมตีจนร่างกายแตกละเอียด
เหตุการณ์ร้ายไม่ได้เกิดขึ้น
แต่สองเยว่กระอักเลือดสดออกมาอีกครั้ง ในเวลานี้เธอกำลังเผาผลาญเลือดสารจิงอย่างบ้าคลั่ง และเธอก็ตะโกนบอกสามเยว่และคนอื่นๆทันที "ไป! รีบหนีไปเร็วๆ!"
สีหน้าของสามเยว่กับห้าเยว่ขาวซีดทันที พวกเธอสบตากัน และเริ่มเผาผลาญเลือดสารจิงทันที
แต่พวกเธอไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือสองเยว่ พวกเธอสองคนใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของตัวเองที่แข็งแกร่งที่สุด และโจมตีใส่ยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดและระดับเจ็ดทันที
เป้าหมายของพวกเธอคือเสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิง!
พวกเธอคนหนึ่งโจมตีใส่เสิ่นฉง ส่วนอีกคนโจมตีใส่เฉินฉางเฟิงทันที
ด้วยพลังของพวกเธอสองคนและอาศัยพลังที่ได้มาจากการเผาผลาญเลือดสารจิง
พวกเธอมั่นใจมากๆว่าตัวเองสามารถสังหารอีกฝ่ายได้
พวกเธอรู้ตัวดี เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เพราะสำนักอริยสัจเป็นผู้ริเริ่ม
เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยอยู่แล้ว
ถึงแม้หลินหยุนกับสำนักเทียนหยุนจะมีความแค้นที่มิอาจให้อภัยได้
แต่การล้อมโจมตีสำนักหยุนเยว่ครั้งนี้ ผู้นำและริเริ่มเรื่องนี้ต้องเป็นสำนักอริยสัจแน่นอน
ดังนั้นพวกเธอสองคนอาศัยพลังจากการเผาผลาญเลือดสารจิงครั้งนี้ เพื่อสังหารเสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงที่เป็นยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสของสำนักอริยสัจ
ถ้าพวกเธอทำสำเร็จ มันจะทำให้สำนักอริยสัจได้รับผลกระทบอย่างหนัก
ถ้าสำนักอริยสัจมียอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดสองคนเสียชีวิต ถึงแม้วันนี้สำนักหยุนเยว่จะถูกฆ่าล้างสำนัก สำนักอริยสัจก็สูญเสียอย่างหนักเหมือนกัน
มันอาจจะส่งผลกระทบต่ออนาคตของโลกคุนชางก็ได้
ยังไงก็ตาม เมื่อสำนักอริยสัจสูญเสียอย่างหนัก ถึงแม้วันนี้พวกเธอต้องเสียชีวิตอยู่ตรงนี้ พวกเธอก็ตายอย่างคุ้มค่าแล้ว
เพราะพวกเธอเป็นแค่ยอดฝีมือแดนยาทองระดับเจ็ดเท่านั้น
การเผาผลาญเลือดสารจิงทำให้พลังของพวกเธอเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง พลังของพวกเธอเข้าสู่แดนยาทองระดับแปดทันที และพลังยังเพิ่มขึ้นอีก
"พระจันทร์มืด!"
ท้องฟ้ามืดลงทันที มีพระจันทร์เต็มดวงสองอันปรากฏตัวบนท้องฟ้าทันที
พระจันทร์เต็มดวงที่อยู่ด้านซ้ายและด้านขวารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว
ใช่แล้ว
มันต่างกับตอนที่สู้กับหลินหยุนและสี่เยว่
ตอนนี้ทั้งสองคนใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์นี้ออกมา พระจันทร์เต็มดวงของหลินหยุนกลืนกินพระจันทร์เต็มดวงของสี่เยว่ทันที
แต่พลังของแสงจันทร์นั้นแข็งแกร่งมากๆ ภายในชั่วพริบตา บนโล่สีเหลืองและสีฟ้าที่คอยป้องกันอยู่เกิดรอยแตกจำนวนมากทันที
มันเหมือนกับหุ่นเชิดที่โดนไม้บรรทัดเหล็กกดทับจนเกิดรอยแตก
เมื่อสามเยว่และห้าเยว่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของพวกเธอก็แย่มากๆ
ทั้งสองคนสบตากัน พวกเธอเผาผลาญเลือดสารจิงอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
"ตูม——"
"กรอบแกร๊บ——"
พลังของแสงจันทร์เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ทำให้โล่สีเหลืองและสีฟ้าแตกสลายทันที
มีแสงจันทร์ที่คมมากๆโจมตีใส่ร่างกายของเสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงทันที
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้โล่สีเหลืองกับสีฟ้าแตกสลายไป แต่ในแท่นค่ายกลปะทุพลังเคลื่อนย้ายออกมาและพาเสิ่นฉงกับเฉินฉางเฟิงที่กำลังจะเสียชีวิตเคลื่อนย้ายและหลบหนีไปทันที
ทั้งสองคนโชคดีมากๆที่มีชีวิตรอด
สามเยว่กับห้าเยว่ที่เผาผลาญเลือดสารจิงอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้พลังของพวกเธอหมดไปแล้ว พวกเธอไม่มีพลังที่จะต่อสู้อีก
พระจันทร์เต็มดวงที่อยู่บนท้องฟ้าก็ค่อยๆหายไปทันที ท้องฟ้าที่เคยมืดสนิท กลับมาสว่างอีกครั้ง
ในเวลานี้ สามเยว่กับห้าเยว่ไม่เหลือพลังอีกแล้ว เส้นผมของพวกเธอยุ่งมากๆ ร่างกายผอมมากๆจนเหลือแค่หนังหุ้มกระดูกและเหลือพลังชีวิตอยู่เพียงน้อยนิด
หลังจากยืนอยู่กลางอากาศได้ชั่วครู่ จากนั้นพวกเธอก็ตกลงพื้นทันที
สิบเยว่กับสิบสองเยว่ที่อยู่ไกลออกไปตกใจมากๆ พวกเธอตะโกนอย่างบ้าคลั่ง และพุ่งเข้ามาอุ้มสามเยว่กับห้าเยว่ไว้ในอ้อมกอดทันที
แต่พวกเธอในเวลานี้ ไม่มีเวลามานั่งเสียใจ เพราะอีกด้านหนึ่ง หุ่นเชิดโดนแรกกดดันมหาศาลจนต้านรับไม่ไหว ตอนนี้เริ่มแตกสลายแล้ว
ถ้าไม่มีหุ่นเชิดค่อยช่วยเหลือ สองเยว่เพียงคนเดียวคงรับมือไม่ไหว
ต้านทานไม่ไหวแล้ว ไม้บรรทัดเหล็กที่กลายเป็นภูเขายักษ์ถล่มลงมาทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...