จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1414

สายตาที่เย็นชาของผู้หญิงนั้นได้จ้องมองไปยังร่างของชายชราที่อยู่ด้านหลังของเซี่ยหยู่เวย พร้อมกับกวักมือเรียก

ชายชรานั้นไม่สามารถที่จะต้านทานได้ จึงถูกผู้หญิงนั้นจับเข้าไปในโลงศพ

เซี่ยหยู่เวยตกใจอย่างมาก จึงรีบพูดขึ้นว่า “ท่านบรรพบุรุษ คนผู้นี้คือคนรับใช้ของฉัน ขอร้องท่านบรรพบุรษอย่าได้ฆ่าเขาเลย! ”

ผู้หญิงนั้นจึงหยุดการกระทำลง และมองไปยังชายชราที่มีสีหน้าขาวซีด พร้อมกับค่อย ๆ ปล่อยมือที่เต็มไปด้วยเส้นเอ็น และรอยแผลเป็นที่น่าสยดสยอง โดยที่ไม่ได้ฆ่าชายชราคนนั้น

ผู้หญิงนั้นมองไปที่เซี่ยหยู่เวย และถอนหายใจ พร้อมกับพูดขึ้นด้วยเสียงที่ไม่น่าฟังอย่างกับกำลังกัดฟันว่า “ผ่านไปเป็นเวลานานเท่าไรแล้ว ตระกูลเซี่ยแห่งนี้ ในที่สุดก็มีผู้บำเพ็ญเซียนถือกำเนิดขึ้นแล้ว ในที่สุดฉันก็รอคอยจนถึงตอนนี้......”

......

ในขณะเดียวกัน

ทางทิศตะวันตก

บริเวณจุดที่ลึกที่สุดของเกาะไร้นามแห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายคาวเลือด และมืดมิดอย่างที่สุด

ด้วยพลังเลือดลมที่พลุ่งพล่านขึ้นอย่างไร้ที่สิ้นสุด ดวงตาสามเหลี่ยมที่แดงก่ำอย่างที่สุดนั้น ก็ได้ค่อย ๆ ที่จะลืมตาขึ้นแล้ว

ขณะที่ดวงตาคู่นั้นได้ลืมตาขึ้น ทั้งชั้นฟ้าชั้นดินก็เกิดการสั่นสะเทือนขึ้นอย่างรุนแรง

เกาะก็เกิดระเบิดจนแหลกสลาย จมหายลงไปอยู่ใต้น้ำลึกทั้งหมด

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองก็ดังขึ้น “ฮิฮิฮิฮิฮิ......ในที่สุดฉันก็ออกมาแล้ว เนิ่นนานหลายปีแล้ว ฉันก็สามารถทำลายผนึกนี้ลงได้ และมองเห็นตะวันอีกครั้งหนึ่งแล้ว......”

เงาโลหิตร่างนี้ ค่อย ๆ รวมตัวขึ้นที่กลางอากาศ

เงาร่างไม่ใหญ่ เหมือนจะเป็นคนแคระอย่างไรอย่างนั้น

เขาจ้องมองไปยังทิศตะวันออกด้วยสายตาที่เด็ดขาด และเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างที่สุด

“ทิศตะวันออก! ”

“ทิศตะวันออก! ”

“ไอ้พวกหนอนแมลงชั้นต่ำ พวกแกจะต้องกลายเป็นอาหารเลือดของฉัน! ”

“โลกใบนี้ นับตั้งแต่วันนี้ไป ก็จะเป็นของฉันแล้ว! ”

“ฮิฮิฮิฮิ......”

เงาร่างหายวับไป ร่างกายเขาได้กลายร่างเป็นหมอกสีเลือด มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออก

ในขณะที่แห่งนี้เกิดการโกลาหลวุ่นวายอย่างรุนแรงนั้น

ณ ประเทศจีน บริเวณชายฝั่งทะเลของตงไห่ ก็เกิดกระแสน้ำขึ้นน้ำลงอย่างรุนแรง

คลื่นทะเลซัดโหม สูงหลายร้อยเมตร กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง

ทั่วทั้งทะเลตงไห่จึงเกิดความโกลาหลวุ่นวายขึ้น

แต่ช่วงเวลาเกิดเหตุการณ์ดังกล่าว กลับเกิดขึ้นติดต่อกันไม่นานเท่าไรนัก

ทันใดนั้น เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นแล้ว

พระราชวังที่มีขนาดใหญ่โตมาก ก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาจากใต้ท้องทะเลลึก

จากนั้นค่อย ๆ หลุดพ้นจากผืนทะเล และลอยขึ้นสู่ด้านบนอย่างไม่หยุด

ท้ายที่สุดก็ลอยขึ้นไปบนอากาศที่ความสูงเกือบหมื่นเมตร จึงหยุดเคลื่อนไหวลง แล้วก็ลอยค้างอยู่บนอากาศที่ความสูงระดับหมื่นเมตรนั้น

พระราชวังมีสีขาวทั้งหลัง ไม่ได้สวยงามอะไรมากนัก โดยที่ประตูใหญ่ก็ปิดสนิทอยู่

ขณะที่พระราชวังปรากฏขึ้นนั้น ก็ดึงดูดสายตาของมนุษย์ทุกคนในทันที

โดยเฉพาะชาวจีน ผู้ฝึกบู๊จำนวนมากก็ได้รีบเร่งเดินทางมายังตงไห่แห่งนี้

การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นอย่างรุนแรง จึงทำให้ข่าวสารแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เพียงระยะเวลาสั้น ๆ ทุกคนก็รับรู้ได้ทั้งหมดแล้ว

ส่วนหลงอ้าวที่กำลังโจมตีค่ายกลทะเลสาบเยว่หยานั้นก็ตื่นตัวขึ้นในทันที หยุดการโจมตีค่ายกลทะเลสาบเยว่หยาลง และมุ่งหน้าตรงไปยังทิศทางที่ตั้งของทะเลตงไห่

แต่หลายวันผ่านไปหลงอ้าวที่พยายามทำทุกวิถีทางแล้วก็ยังคงไม่สามารถเปิดประตูพระราชวังได้ จึงย้อนกลับมาที่เดิมด้วยความโกรธแค้น และโจมตีค่ายกลฮู่ซานของทะเลสาบเยว่หยาอีกครั้ง

กี่วันมานี้ หลินซื่อเฉิงและคนอื่น ๆ ที่เดิมทีคิดที่จะหลบหนี แต่หลังจากที่ครุ่นคิดไปมาหลายรอบก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น เพราะว่าปีศาจหลงอ้าวมีพลังบำเพ็ญที่แข็งแกร่งมากเหลือเกิน

หากต้องการที่จะตามหาพวกเขาให้พบนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย ซึ่งคงจะไม่มีโอกาสหลบหนีไปไหนได้หรอก จึงคิดอยู่ที่ทะเลสาบเยว่หยากันต่อจะดีกว่า

ส่วนหลงอ้าวที่ย้อนกลับมานั้นดูยิ่งจะโกรธแค้นมากขึ้นอย่างชัดเจน ก็เลยโจมตีค่ายกลอย่างไม่หยุด

หลินซื่อเฉิงและคนอื่น ๆ ก็มีสีหน้าที่ย่ำแย่หนักลงอย่างมาก

ในขณะนั้นเอง พระราชวังที่ลอยอยู่ในอากาศนั้น ก็มีเงาโลหิตปรากฏออกมา

เมื่อเห็นพระราชวังหลังนี้ และรับรู้ถึงกลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกมาจากพระราชวังนี้ เลือดลมของเงาโลหิตก็พลุ่งพล่านขึ้น และตื่นเต้นดีใจขึ้นอย่างที่สุด

เธอนั่นเอง!

คือเธอนั่นเอง!