จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 142

บทที่ 141 เตรียมตัวก่อนพบหน้า

จู่ ๆ เหลยเฉียงก็รู้สึกถึงสายตาที่น่ากลัวจ้องมองมา จึงรีบหุบปากฉับ

"ฮะๆๆ หลินหยุน ฉันก็แค่พูดเปรียบเทียบไปยังงั้นเอง ไม่ได้บอกซะหน่อยนี่ ว่านายเป็นพวกเกาะผู้หญิงกิน ... "

กล้วยหอมครึ่งลูกที่อยู่ในมือของฉินโส่ว ถึงกับเด้งหลุดออกจากมือ แล้วร่วงปุ๊ลงไปตรงกลางระหว่างขาของเขาอย่างพอดิบพอดี

ถ้าจะอธิบายแบบนี้ สู้ไม่ต้องอธิบายอะไรเลยจะดีกว่า ยิ่งอธิบายยิ่งแย่

หลินหยุนก้มหน้า ท่าทางคล้ายคนที่มีอาการน้อยเนื้อต่ำใจบางอย่าง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ไปเถอะไอ้หิน บางครั้งความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเงินทองหรอกนะ โชคชะตาก็สำคัญมากเหมือนกัน"

หลังจากฟังคำพูดเกลี้ยกล่อมของหลินหยุนแล้ว ในแววตาของไอ้หินก็ปรากฏประกายแสงแห่งความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

"ได้ งั้นฉันก็จะไปด้วยเหมือนกัน!"

วันต่อมา ในขณะที่คลาสสุดท้ายในช่วงบ่ายยังไม่ทันจบลง กลุ่มตัวป่วนเจ้าปัญหาประจำหอพัก 208 ก็โดดเรียนกลับมารวมตัวกันที่หอพัก แล้วเริ่มส่องกระจกหามุมหล่อของตัวเองกันเป็นพัลวัน

“ไอ้หมอ แกว่าฉันใส่ Adidas สีขาวตัวนี้จะโอเคมั้ย?” เทพฟ้าผ่าหยิบชุดก๊อปเกรดเอขึ้นมาชุดหนึ่ง แล้ววางทาบบนตัวให้เขาดู

"โออยู่แล้วน่า สีขาวเหมาะกับบุคลิกของเทพฟ้าผ่าอย่างแกที่สุดแล้ว!" ไอ้หมอตอบแบบพอเป็นพิธี จากนั้นก็หยิบคีมหนีบขึ้นมา แล้วเริ่มหนีบขนจมูก

"เฮ้ ๆ ๆ สหายทั้งหลายดูฉันหน่อยสิ ชุดนี้เป็นไงมั่ง?" ฉินโส่วขนเสื้อผ้าออกจากตู้มาเป็นกอง แล้วเลือกหยิบชุดที่ดูเป็นผู้ใหญ่น่าเชื่อถือหน่อยขึ้นมาชุดหนึ่ง แล้วหันไปส่องกระจก

คนอื่น ๆ ต่างก็กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมความพร้อมให้กับตัวเอง

เมื่อได้ยินดังนั้น เหลยเฉียงก็โวยวายเสียงดังด้วยน้ำเสียงดูถูกว่า "ฉินโส่ว ไม่ใช่ว่าแกมีเสี่ยวโยวแล้วเหรอวะ! ยังมีหน้ามาแต่งตัวซะหล่อขนาดนั้นเพื่อ? มันแย่งซีนพวกเรานะโว้ย!"

ฉินโส่วชูนิ้วกลางใส่เหลยเฉียง พลางพูดอย่างหยิ่งผยอง "หยาบคายนะ หยาบคาย! เป็นเพราะว่าฉันมีแฟนแล้วนี่แหละ เลยเป็นเหตุผลว่า ทำไมฉันถึงต้องเด่นเหนือกว่าพวกแกทั้งหมด ไม่งั้นคนอื่นก็อาจจะมองว่าเสี่ยวโยวมีตาหามีแววไม่ก็ได้น่ะสิ!"

อุณหภูมิในห้องเริ่มทะยานสูงขึ้นอย่างกะทันหัน อารมณ์ปะทุเดือดลุกโชนดั่งไฟลามขึ้นทุกทีๆ ทุกคนต่างพร้อมใจกันชูนิ้วกลางใส่ฉินโส่วอย่างพร้อมเพรียง

เลวมาก!

ช่างสมกับฉายาไอ้สัตว์ป่าซะจริง!

จู่ ๆ จางซือจู่ก็ลอบมองไปที่กองเสื้อผ้าเบรนด์เนมที่อยู่บนเตียงของฉินโส่ว

“ฉินโส่ว ฉันมีเรื่องอะไรอยากปรึกษาแกหน่อย คือแกพอจะให้ฉันยืมเสื้อลายตารางหมากรุกตัวนั้นหน่อยได้ป่าววะเพื่อน?” จางซือจู่พูดด้วยรอยยิ้มประจบสอพลอเต็มที่

"ตามนั้น! อยากใส่ก็เอาไปดิ!" ฉินโส่วตอบรับอย่างใจกว้าง

"สมกับที่เป็นเพื่อนซี๊กันเลยเว้ย!" จางซือจู่วิ่งจ้ำอ้าวเข้าไปคว้าเสื้อมาทันที

ฉินโส่วยกยิ้มชั่วร้าย "เสื้อตัวนี้ ฉันใส่ตอนที่ไปดูหนังกับเสี่ยวโยวเมื่อครั้งก่อน ถ้าแกไม่ถือสาว่าเสี่ยวโยวจะมองแกด้วยสายตาแปลก ๆ แกก็ใส่เหอะ!"

“ ฮ่า ๆ ๆ.... ”

เสียงหัวเราะเยาะของคนอื่นที่เหลือ ดังก้องไปจนทั่วห้องพัก

จางซือจู่ชูนิ้วกลางใส่ฉินโส่วด้วยท่าทางเหี้ยม ๆไปทีนึง จากนั้นก็โยนเสื้อตัวนั้นกลับลงไปบนเตียงของฉินโส่ว

อย่างที่รู้กันว่าถ้านัดสาว ๆ ออกไปข้างนอก ถ้ามีเวลาให้พวกเธอหนึ่งชั่วโมง พวกเธอจะใช้เวลาไปห้าสิบนาทีในการแต่งหน้า

แล้วทำไมผู้ชายกลุ่มนี้จะไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ? หลังจากใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ ก็นับว่าแต่งตัวจนเป็นที่พอใจได้ในที่สุด

"โอเค น่าจะสมควรแก่เวลาแล้วล่ะ ฉันจะโทรหาเสี่ยวโยวก่อน แล้วถามว่าพวกเธอทางโน้นพร้อมกันแล้วหรือยัง?" ฉินโส่วสะบัด ๆ จัดแต่งเส้นผมด้วยท่วงท่าสง่างาม มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม

"ฮัลโหล เสี่ยวโยวจ๋า พวกเราพร้อมจะออกเดินทางแล้วนะ พวกเธอทางโน้นเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว?" เสียงของฉินโส่วอ่อนหวานซะจนทำให้คนอื่นฟังแล้ว เกิดอาการขนลุกขนพองไปตาม ๆ กัน

"เตรียมตัวเสร็จแล้วเหรอ? โอเค ได้ ถ้างั้นพวกเราจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ!"

หลังวางสาย ฉินโส่วก็มองคนทุกคนที่อยู่รอบ ๆ อย่างมีเลศนัย พูดขึ้นว่า "สหายเอ๋ย! วันนี้พวกแกโชคดีแล้ว! เสี่ยวโยวบอกว่า จางเหมิงก็มาร่วมงานปาร์ตี้กระชับมิตรครั้งนี้ด้วย!"

"จางเหมิง ดาวมหาลัยจางเหมิง!" ตาของไอ้หมอลุกวาวขึ้นมาทันที

"จะมีจางเหมิงที่ไหนนอกจากเธอคนนั้นอีกล่ะ!" ฉินโส่วพูดด้วยท่าทีลำพองใจสุด ๆ

“แม่จ้าวโว้ย! วันนี้ได้เห็นเป็นบุญตาแล้วจริงๆ! ดาวมหาลัยเลยนะ! ปกติอยากจะพูดอะไรด้วยสักคำยังยากเลย แต่วันนี้ถึงกับได้นั่งคุยด้วยเลยเชียวนะ!” ดวงตาของหยางเทียนโย่วถึงขั้นมีประกายแสงสีเขียวเปล่งออกมาเลยทีเดียว

"เฮ้ หลินหยุน ทำไมแกไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ?" ฉินโส่วเห็นหลินหยุนยังนอนแกร่วอยู่บนเตียง ทำท่าทางเหมือนคนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น จึงร้องทักออกไป

หลินหยุนก็หันมองเพื่อน ๆ ทั้งกลุ่ม แล้วพูดออกไปว่า "ฉันไม่ต้องไปก็ได้มั๊ง? พวกแกก็รู้นี่ว่าฉันเคยแต่งงานแล้ว"