จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1422

หลินหยุนไม่ได้ตอบเจียซิน เขาเหาะไปหน้าพระราชวัง

เมื่อสัมผัสถึงลมปราณอันคุ้นเคยที่ปลดปล่อยออกมาจากพระราชวัง

ทำให้จิตใจที่วุ่นวายของเขา สงบลงเล็กน้อย และใจเย็นลงด้วย

หลังจากยื่นมือออกไปสัมผัสพระราชวังเบาๆ หลินหยุนเหาะกลับมายังทะเลสาบเยว่หยา

ส่วนยอดฝีมือบู๊และคนธรรมดาที่อยู่ด้านล่าง เมื่อเห็นหลินหยุนออกมา ต่างพากันดีใจยกใหญ่

คนจำนวนไม่น้อยพากันใช้มือถือและกล้องวิดีโอบันทึกภาพเอาไว้ และอัปโหลดลงบนอินเทอร์เน็ต

ทันใดนั้น ข่าวที่บรรพบุรุษโลหิตพ่ายแพ้และหนีไป หลินชางฉองกลับมา แพร่กระจายไปทั่วทุกมุม

ใช่แล้ว

หลินชางฉอง

หลังจากที่คนส่วนใหญ่ดูวิดีโอ ต่างแน่ใจว่าคนที่เอาชนะบรรพบุรุษโลหิตได้ คือหลินชางฉอง

เพราะคนทั่วไปไม่ใช่นักบู๊

นักบู๊มีตรรกะความคิดของนักบู๊ พวกเขาตัดสินจากด้านผลการฝึกตน เวลา แต่คนทั่วไปไม่ใช่อย่างนั้น

หลินหยุน หลินชางฉอง

ในใจของชาวจีน มีเพียงหนึ่งเดียว แข็งแกร่งไร้เทียมทาน เป็นเทพที่ช่วยให้รอดพ้นจากความอันตราย

หมัดสยบคนเลว เท้าเหยียบวิมาน ใช้พละกำลังของตัวเอง ทำลายเจ้าพ่อโลกอย่างอเมริกา

เขาเป็นความภาคภูมิใจของชาวจีน

ดังนั้นในวิดีโอ คนที่เอาชนะบรรพบุรุษโลหิตที่ร้ายกาจ ต้องเป็นหลินหยุน

การปรากฏตัวของหลินหยุนเกิดความสั่นสะเทือนไปทั่ว และเหมือนเป็นยาใจอันแข็งแกร่งให้ทุกคน

กลับมาทะเลสาบเยว่หยา โม่เฉินยังอยู่ เขายังไม่ไปไหน

เมื่อเห็นหลินหยุนกลับมา โม่เฉินรีบยื่นมือถือให้หลินหยุน แล้วพูดว่า “ท่านหงโทรมา เขาเห็นนายปรากฏตัว เขาโทรหานายไม่ติด เลยโทรหาฉัน!”

หลินหยุนพยักหน้า ยื่นมือไปรับโทรศัพท์มา ได้ยินเสียงท่านหง ที่ไม่ได้เจอกันนาน

ตอนนี้ขนาดเสียงของท่านหง ยังสั่นเครือ

สั่นเพราะความตื่นเต้น เพราะตอนนี้หลินหยุนกลายเป็นคนที่ช่วยชีวิตพวกเขาไปแล้ว

กลืนน้ำลายลงคอ ท่านหงพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “หลินหยุน......นายกลับมาแล้วจริงๆ เหรอ”

หลินหยุนพูดว่า “ท่านหง ฉันกลับมาแล้วจริงๆ! ฉันพอรู้เรื่องคร่าวๆ แล้ว สิ่งที่ฉันอยากถามตอนนี้คือหลงอ้าวอยู่ที่ไหน ฉันเชื่อว่าคุณน่าจะมีเบาะแสบ้างใช่ไหม”

รัฐบาลก็ยังมีความสามารถ อย่างน้อยถ้าอยากตามหาใครสักคนในตอนนี้ โอกาสที่จะหาไม่เจอมีน้อยมาก เพราะนี่คือยุคของเทคโนโนโลยี

ถึงหลงอ้าวมีผลการฝึกตนแข็งแกร่ง แต่ไม่ได้อยู่ในยุคนี้ ไม่น่าจะรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีบางอย่างในสมัยนี้ โดยเฉพาะเทคโนโลยีระดับสูง

ท่านหงพูดว่า “หลินหยุน เรื่องที่หลงอ้าวโจมตีทะเลสาบเยว่หยา เราจนปัญญาจริงๆ นายน่าจะเข้าใจ เรามีเบาะแสที่หลงอ้าวออกไปจากทะเลสาบเยว่หยาจริงๆ”

เมื่อได้ยินคำพูดของท่านหง หลินหยุนพูดอย่างร้อนใจ “อยู่ไหน”

ท่านหงพูดอย่างจริงจังว่า “ตงไห่! หลังหนีออกไปจากทะเลสาบเยว่หยา ดาวเทียมความละเอียดสูงของเรา สะกดรอยตามเขาตลอดเวลา เห็นว่าเขาไปทางตงไห่”

“แต่หลังจากเขาถึงตงไห่ ดาวเทียมของเราก็ถูกพลังรบกวนจนถูกปิดกั้นสัญญาณ”

“ดังนั้นตอนนี้เราจึงไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของเขา นายต้องไปหาเอง”

“แต่ที่แน่ใจได้คือ เขายังไม่น่าจะออกจากบริเวณตงไห่ อย่างน้อยน่าจะอยู่ขอบเขตกลางอากาศหมื่นลี้”

“แต่คุณค้นหาอย่างใหญ่โตขนาดนี้ ความเคลื่อนไหวไม่ใช่น้อยๆ ถึงเขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ แต่คงไม่กล้าออกมาง่ายหรอกๆ”

“ฉันว่าคุณต้องลงไปหาในน้ำจะดีกว่า!”

“และไม่ต้องเผยลมปราณชัดเจนขนาดนี้ด้วย!”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดกับเจียซินในใจว่า “แต่เมื่อลงไปใต้น้ำ ดวงจิตของฉันจะเจออุปสรรค บริเวณที่ค้นหาจะลดลง เธอต้องใช้พลังจิตญาณช่วยฉันค้นหา”

เจียซินพูดว่า “ได้ ฉันจะพยายามเต็มที่!”

หลินหยุนไม่พูดอะไรมาก ลงไปในน้ำทันที

น้ำในทะเลตงไห่ลึกมาก พื้นที่ส่วนใหญ่ลึกเกินกว่าหมื่นเมตร บางที่ลึกเป็น 2-3 หมื่นเมตร

ตอนนี้หลินหยุนอยู่ในน้ำ พลังของดวงจิตลดลง บริเวณที่สามารถค้นหาได้ มีประมาณร้อยเมตรเท่านั้น และสูญเสียพลังรวดเร็วขึ้นด้วย

อีกทั้งเขายังบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นจะค้นหาใต้น้ำ จึงลำบากเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ได้ไร้จุดมุ่งหมาย

หลงอ้าวเป็นอสุรกายร้ายที่ออกมาจากหนานไห่ แต่ตอนนี้กลับเข้ามาในตงไห่

นี่แสดงว่าไอ้หมอนี่ยังไม่ถอดใจกับพระราชวังกลางอากาศ เพราะพระราชวังนี้ ลอยขึ้นมาจากใต้ทะเลตงไห่

หลงอ้าวเข้ามาที่นี่ แน่นอนว่าต้องมาหาอะไรจากทะเลตงไห่แน่นอน

หลินหยุนอยู่ในน้ำ ปลดปล่อยดวงจิตออกมาอย่างต่อเนื่อง เพื่อค้นหาความเคลื่อนไหวคร่าวๆ ส่วนเจียซินก็ใช้พลังจิตญาณเช่นกัน

แน่นอนว่าพลังจิตญาณแข็งแกร่งกว่าพลังดวงจิตมาก ทั้งสองสิ่งไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน

พลังจิตญาณของเจียซิน ปกคลุมไปทั่วบริเวณพันเมตรทันที

ไม่นาน เจียซินก็พบอะไรบางอย่างที่นี่