จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1424

แววตาของหลินหยุนอึมครึม มองเซี่ยหยู่เวย ที่จะเป็นคนก็ไม่ใช่ ผีก็ไม่เชิง ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เธอรู้เหรอว่าปู่กับแม่ฉันอยู่ไหน”

เห็นหลินหยุนสภาพนี้ เซี่ยหยู่เวยสะใจจริงๆ

ยากมากที่จะทำให้หลินหยุนกลายเป็นอย่างในตอนนี้

เซี่ยหยู่เวยหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะสะใจมาก “รู้สิ เรื่องบนโลกนี้ บางทีอาจมีหลายเรื่องที่เซี่ยหยู่เวยไม่รู้ แต่เรื่องของหลินชางฉอง ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ”

“ฉันบอกไปแล้ว นายคุกเข่าอ้อนวอนฉัน!”

“ถ้านายคุกเข่าต่อหน้าฉันเหมือนสุนัข อ้อนวอนให้ฉันบอกว่าพวกเขาอยู่ไหน บางทีถ้าฉันใจอ่อน บอกนายก็ได้ นายต้องคว้าโอกาสนี้ไว้นะ!”

“เพราะไม่แน่อีกเดี๋ยว ถึงนายยอมคุกเข่าอ้อนวอนฉัน ฉันก็ไม่บอกนายแล้ว!”

“ฉันยังไงก็ได้ แต่คนสนิทของนาย รอนายได้ไม่นานหรอก!”

“ถ้านายไม่สนใจความเป็นตายของพวกเขา ก็ช่างเถอะ ฮ่าๆๆๆ”

“หลินหยุน ยังคิดไม่ได้เหรอ”

“ฉันบอกไปแล้ว คนอย่างเซี่ยหยู่เวย จะทำให้นายรู้ว่า การที่นายทำกับฉันในตอนนั้น คือความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตของนาย!”

“ฉันทุกข์ใจ ไม่มีทางให้นายมีความสุขหรอก!”

“ตอนนี้นายเสียใจไหม”

“ฮ่าๆๆๆ! น่าเสียดายนะ บนโลกนี้มียาทุกอย่าง แต่ไม่มียาแก้โรคเสียใจภายหลัง!”

แววตาของหลินหยุนเย็นยะเยือก มองไปยังเซี่ยหยู่เวย

ผ่านไปนาน จึงพรูลมหายใจออกมา พูดออกมาว่า “เซี่ยหยู่เวย เห็นแก่น้าเฟิน ฉันจะให้โอกาสเธอหนึ่งครั้ง บอกมาว่าปู่กับแม่ฉันอยู่ที่ไหน”

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป อย่ามาให้ฉันเห็นอีก!”

“โชคชะตาระหว่างฉันกับเธอ สิ้นสุดลงกันแค่นี้ ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีก!”

“อย่าบีบให้ฉันลงมือกับเธอ!”

แววตาเซี่ยหยู่เวยวูบไหว หัวเราะเย้ยหยัน มองหลินหยุน แล้วพูดเย็นชา “หลินหยุน นายยังอวดดีเหมือนเคย แต่ทางที่ดีนายคิดให้ดี ตอนนี้ไม่ใช่ฉันที่อ้อนวอนนาย แต่นายต้องอ้อนวอนฉัน!”

“นายไม่อยากอ้อนวอนฉันใช่ไหม”

“ยังไม่คุกเข่าใช่ไหม”

“ได้ ดูเหมือนคนสนิทของนาย คงไม่สำคัญอะไรในสายตานายสินะ!”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันจะพูดไร้สาระกับนายไปทำไม”

“แต่นายอย่าเสียใจทีหลังละกัน!”

“หลินหยุน นายคิดว่าฉันตอนนี้ ยังเหมือนฉันเมื่อก่อนเหรอ”

“นายคิดว่านายเป็นคู่ต่อสู้ของฉันเหรอ”

“ฮ่าๆๆๆ นายช่างไม่รู้ความจริงๆ!”

“นายคงจินตนาการไม่ได้เลยล่ะ ว่าฉันในตอนนี้แข็งแกร่งขนาดไหน!”

“ฉันกับนายต้องสู้กันสักครั้ง!”

“แต่ไม่ใช่ตอนนี้!”

“เพราะตอนนี้ฉันไม่อยากฆ่านาย!”

“ถ้าตอนนี้ให้นายตายง่ายๆ โลกนี้คงหมดสนุกไม่ใช่หรือไง”

“ฮ่าๆๆๆ ดูสภาพนายตอนนี้สิ ฉันสะใจกว่าทำให้นายตายเสียอีก!”

“ยิ่งนายทรมาน ฉันก็ยิ่งมีความสุข!”

“นายไปหาว่าพวกเขาอยู่ไหนเถอะ ฉันจะดูนายแบบนี้แหละ ฮ่าๆๆๆ!”

สิ้นเสียงหัวเราะ เซี่ยหยู่เวยหันหลัง กลายเป็นลำแสงพุ่งออกไป

เร็วกว่าตอนมาเป็นอย่างมาก