แววตาเซี่ยหยู่เวยบ้าคลั่งอย่างเห็นได้ชัด มองหลินหยุน แล้วแผดเสียงออกมาอย่างโมโห “หลินหยุน นายอวดดี เหิมเกริมเกินไปแล้ว วันนี้ฉันจะฆ่านาย!”
เธอปลดปล่อยหมอกดำออกมาทั้งตัว ปืนกระดูกในมือขยับ เกิดเสียงระเบิดขึ้นมา
จากนั้นเห็นธงขนาดใหญ่รูปสามเหลี่ยม ลอยอยู่บนปืนกระดูก
ปืนกระดูกทั้งอันกลายเป็นเสาธง ค้ำธงใหญ่รูปสามเหลี่ยมนั้นเอาไว้
บนธงขนาดใหญ่เป็นสีดำขลับ ปกคลุมไปด้วยหมอกดำเต็มไปหมด
ความอาฆาตอันเย็นยะเยือกก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
อีกทั้งยังมีเสียงร้องโหยหวนอันน่ากลัวของผีดังออกมานับไม่ถ้วน
ทว่าหลินหยุนกลับไม่มีท่าทีตกใจ แสยะยิ้มเย็นชา มองเซี่ยหยู่เวยแล้วพูดว่า “วิชามารนอกสำนัก เซี่ยหยู่เวย การเลือกเส้นทางนี้ คือสิ่งผิดพลาดที่สุดในชีวิตเธอ เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุด!”
เซี่ยหยู่เวยยิ้มร้ายกาจ “หลินหยุน ฉันจะดูสิว่านายจะอวดดีไปถึงขั้นไหน!”
เมื่อพูดจบ เซี่ยหยู่เวยขยับธงขนาดใหญ่ในมือ พลังวิญญาณที่มีพลานุภาพปรากฏออกมา
มีร่างลางอันแข็งแกร่งสิบกว่าร่างปรากฏอยู่บนหัว ร่างลางพวกนี้แยกเขี้ยวหน้ากลัวเป็นอย่างมาก
เสาธงสีดำขนาดใหญ่ กลายเป็นเสาวิญญาณ
หมอกดำปกคลุม ร่างลางที่มีใบหน้าน่ากลัวสิบกว่าร่าง พุ่งเข้าไปหาหลินหยุนทันที
หลินหยุนแสยะยิ้มเย็นชา ขณะเดียวกันก็ตบฝ่ามือลงไป
ฝ่ามือใหญ่ปรากฏขึ้น พร้อมกับพลังความบริสุทธิ์และเป็นมงคล
มหามุทราธรรมจักรสิบสอง ที่ไม่ค่อยคุ้นเคยและง่ายดาย
อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์สำนักพระธรรม เหมาะกับพลังมืดมนแบบนี้ที่สุด
อันที่จริงหลินหยุนไม่ค่อยถนัด และไม่ค่อยเข้าใจอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์สำนักพระธรรมมากเท่าไร แต่เขาคือคนที่เคยเห็นและเคยสัมผัส
หลังจากได้วิชาขั้นสุดยอดของสำนักพระธรรมเมื่อชาติที่แล้ว ก็ง่ายต่อการศึกษา
แต่นั่นไม่ใช่ต้าเต๋าที่เหมาะกับตัวเอง แน่นอนว่าโดนเขาทอดทิ้ง
แต่อันที่จริงก็พอรู้แบบผิวเผิน เอามาจัดการเซี่ยหยู่เวยในตอนนี้ก็ยังเพียงพอ!
เซี่ยหยู่เวยไม่ได้ฝึกฝนแบบปกติ แค่อภิเษกแบบโดนบังคับและได้รับผลการฝึกตน
เธอรู้แค่ว่าตัวเองมีพละกำลังแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าพละกำลังที่เธอมีหมายถึงอะไร
ไม่ได้ทำความเข้าใจและตระหนักรู้อย่างถ่องแท้ พูดง่ายๆ คือ เธอไม่ได้ทำให้ผลการฝึกตนในตอนนี้มั่นคง
หลินหยุนมองออก เสาวิญญาณที่ออกมาจากมือเธอ เป็นการฝืนทำออกมา
ตอนนี้หลินหยุนใช้มหามุทราธรรมจักรสิบสอง
ถึงไม่ได้มีพลังพระธรรมอย่างแท้จริง ถึงขั้นที่เรียกได้ว่านำไปใช้จริงไม่ได้ แต่ก็เพียงพอที่จะจัดการเซี่ยหยู่เวยแล้ว
ไม่ใช่เสาวิญญาณนี้ไม่แข็งแกร่ง
ไม่ใช่วิญญาณที่ถูกผลึกไว้ในนั้นไม่แข็งแกร่ง!
แต่เพราะเซี่ยหยู่เวยแข็งแกร่งไม่พอ!
ฝ่ามือใหญ่ถูกส่งออกไป แสงพระธรรมส่องลงบนวิญญาณสิบกว่าตน ปกคลุมพวกมันเอาไว้
ทันใดนั้น มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอีกครั้ง หมอกดำก็โดนขจัดออกไปเป็นจำนวนมาก
ฝ่ามือใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่เซี่ยหยู่เวยก็โดนปกคลุมเข้าไปในนั้นด้วย วินาทีต่อมา เซี่ยหยู่เวยก็กรีดร้องออกมาอย่างทุกข์ทรมาน
ขณะนั้น หลินหยุนแตะนิ้วลงไปอีกครั้ง
เสาวิญญาณสีดำเกิดเสียงระเบิดทันที เซี่ยหยู่เวยไม่สามารถจับไว้ได้ เสาวิญญาณกระเด็นออกไป
จากนั้นหลินหยุนหายตัวมาใกล้เซี่ยหยู่เวย
มือใหญ่ของเขาบีบคอเซี่ยหยู่เวยแน่น ใช้แรงเพียงเล็กน้อย ลูกตาของเซี่ยหยู่เวยแทบจะถลนออกมา
“ตอนนี้เธอยังคิดว่ามีสิทธิ์มาอวดดีต่อหน้าฉันหรือเปล่า”
“ฉันบอกแล้ว ในสายตาฉัน เธอมันก็แค่มดตัวหนึ่งอยู่วันยังค่ำ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...