จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1426

หลินหยุนกวาดตามองครู่หนึ่ง ดวงจิตเข้าไปใต้น้ำ

พลังทิพย์ในน้ำเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง

พลังดวงจิตของหลินหยุนค้นหาลงไปใต้น้ำเกือบพันเมตร แต่ไม่พบอะไรมาก

ดำลงไปในน้ำเรื่อยๆ เมื่อดำลงไปเกือบห้าพันเมตร ในที่สุดก็พบอะไรบางอย่าง

เพราะดวงจิตของหลินหยุน ที่ออกไปค้นหา เหมือนมีสัญญาที่ถูกกลืนกิน

อยู่ที่ความลึกประมาณหกพันเมตร ดวงจิตของหลินหยุน เหมือนหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย โดนกลืนกินไปแล้ว

หลินหยุนแววตาวูบไหว เจียซินที่อยู่ในหลิงไถพูดว่า “พลังจิตญาณของฉันก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน ข้างล่างต้องมีอะไรที่น่ากลัวมากอยู่แน่นอน! ฉันแนะนำว่าคุณอย่าประมาทลงไป ไม่งั้นต้องอันตรายถึงชีวิตแน่นอน!”

หลินหยุนขมวดคิ้ว เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงดำต่อไปด้านล่าง

เมื่อมาถึงระดับหกพันเมตร พลังเบาบางที่แปลกมาก ปกคลุมอยู่ในน้ำ

เพราะการมีอยู่ของพลังนี้ ทำให้ดวงจิตของหลินหยุนถูกกลืนกิน

สัมผัสพลังที่มีอยู่อย่างละเอียด หลังผ่านไปครู่หนึ่ง ในที่สุดหลินหยุนก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

สัมผัสต่อไปเรื่อยๆ หลินหยุนดำลงไปตรงที่มีพลังรุนแรง

หลินหยุนใช้เวลาประมาณหนึ่งก้านธูป พลังที่อยู่ด้านหน้ายิ่งรุนแรงขึ้นไม่น้อย แต่กลับมั่นคงและสงบมาก

จนถึงตอนนี้ หลินหยุนก็ยิ่งเข้าใจขึ้น

ไม่นาน หลินหยุนไม่เปลี่ยนทิศทางอีก ดำลงไปเรื่อยๆ

ตอนดำลงมาเกือบหมื่นเมตร กระดองเต่าขนาดใหญ่ปรากฏตรงหน้าเขา

พลังที่สามารถกลืนกินดวงจิตของเขาได้ ถูกปล่อยออกมาจากกระดองเต่าขนาดใหญ่อันนี้

เจียซินที่อยู่ในหลิงไถ พูดอย่างตกใจว่า “เป็นศพของเต่ามังกร! เหลือเชื่อจริงๆ ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่าบนดาวไกอามีเผ่าเต่ามังกรล่ะ”

หลินหยุนพูดว่า “มีสิ ตั้งแต่โบราณของจีน มีตำนานมังกรฟ้า หงส์แดง เต่ามังกรและเสือขาว สี่เผ่านี้ ถูกเรียกว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งยังมีเผ่ากิเลน ถูกเรียกว่าสัตว์มงคล และเผ่ามังกร เผ่าหงส์ สองเผ่านี้มีความเกี่ยวข้องกับเผ่ามนุษย์เป็นอย่างมาก”

“แต่เผ่าสาปฟ้าแบบพวกเธอ ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน ถึงขั้นที่ไม่มีการบันทึกเอาไว้ด้วย”

“จะเรียกว่าไม่มีบันทึกก็ไม่ได้ น่าจะมีตำนานอยู่บ้าง แต่ไม่ได้สืบทอดต่อกันมาอย่างเหมาะสม”

เผ่าสาปฟ้า อาศัยตรีลักษณ์ซ่อมฟ้า อันที่จริงมีการสืบสานแบบนี้อยู่

เผ่ามนุษย์ส่วนหนึ่ง น่าจะรู้อยู่บ้าง หรือบางทีอาจจะเดินออกมาในเส้นทางของตัวเอง ซึ่งอยู่บนพื้นฐานของเผ่าสาปฟ้า นี่ก็ไม่แน่

เมื่อเจียซินได้ยินก็พยักหน้า “นั่นน่าจะเป็นเรื่องหลังจากสงครามใหญ่ อย่างน้อยก่อนที่จะเริ่มสงครามใหญ่ บนดาวไกอาไม่มีเผ่าเต่ามังกร”

“แต่ฟังจากที่คุณพูด เผ่าเต่ามังกรมีฐานะสูงส่งในเผ่ามนุษย์ขนาดนี้ เหนือความคาดหมายของฉันนะ พูดกันตามเหตุผล ไม่ควรจะเป็นแบบนี้!”

หลินหยุนไม่ได้ต่อบทสนทนานี้ สายตามองไปยังกระดองเต่าขนาดใหญ่ด้านล่าง เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาเบาๆ

หลินหยุนเงียบอยู่ครู่หนึ่ง กระแทกหมัดไปทางกระดองเต่า

แรงสะท้อนกลับอันมหาศาลกระแทกกลับมา

หลินหยุนเตรียมตัวเอาไว้แล้ว ขึ้นไปด้านบนและแตะนิ้ว จากนั้นทำให้พลังนี้สลายหายไป แต่แรงสะท้อนกลับก็ทำให้หลินหยุนสั่นสะเทือนมาก

เดิมทีหลินหยุนบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว โดนแรงสั่นสะเทือนนี้เข้าไปอีก สีหน้ายิ่งซีดเข้าไปใหญ่ พลังทิพย์ในร่างกายก็เกิดการแปรปรวน แต่โดนเขาระงับเอาไว้

“เป็นไปไม่ได้!”

หลินหยุนมองอีกฝ่าย ไม่ได้ตอบคำถามของอีกฝ่าย แล้วถามอย่างสงสัยว่า “นายคือหลงอ้าวเหรอ”

ชายหนุ่มอดอึ้งไปไม่ได้ รีบตอบว่า “ใช่ ฉันคือหลงอ้าว นายเป็นใคร ทำไมต้องมาโจมตีที่พำนักของฉัน ฉันไม่เคยหาเรื่องนายมาก่อน!”

หลินหยุนหัวเราะพรืด แววตาน่ากลัว พูดอย่างเย็นชาว่า “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันถาม นายตอบ ถ้าฉันไม่ถาม ทางที่ดีนายไม่ต้องพูด เข้าใจไหม”

หลงอ้าวกลืนน้ำลายทันที เขาสัมผัสได้ถึงความอาฆาตมากมาย จากตัวหลินหยุน และพยักหน้าทันที

หลินหยุนพูดว่า “นายทำลายทะเลสาบเยว่หยาใช่ไหม”

เมื่อหลงอ้าวได้ยิน ก็เบิกตาโต ทันใดนั้นเขาเข้าใจทันที มองหลินหยุน แล้วพูดด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ “นาย......นายคือหลินชางฉองเหรอ”

“ปักก”

วินาทีต่อมา แขนของหลงอ้าวโดนบีบจนแตกไปข้างหนึ่ง

ความเจ็บอันรุนแรง ทำให้หลงอ้าวร้องโอดครวญออกมา

พูดตัวสั่นงันงกว่า “ใช่ๆๆ ฉันทำลายเอง แต่ฉันไม่รู้ว่าเป็นสำนักของผู้อาวุโส หวังว่าผู้อาวุโสจะให้อภัย และไว้ชีวิตฉัน! อย่าฆ่าฉันเลย! ผู้อาวุโส ฉันยอมชดใช้ทุกอย่าง แต่ขอแค่ให้ฉันรอด!”

ตอนนี้เขารู้แล้วจริงๆ เพราะตอนโจมตีทะเลสาบเยว่หยา เขาได้ยินชื่อหลินชางฉองนับไม่ถ้วน

แต่เขาไม่ได้สนใจเท่าไรนัก และไม่อยู่ในสายตาด้วย

เขาไม่เชื่อว่าในยุคนี้ หลังจากผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน หลังจากชี่ทิพย์น้อยขนาดนี้ กลายเป็นยุคเสื่อมธรรม จะมีผู้บำเพ็ญเซียนที่แข็งแกร่งกว่าเขาอีก

ค่ายกลที่ทะเลสาบเยว่หยา ไม่ได้ด้อยเลย แต่ก็แค่ไม่ได้ด้อยเท่านั้น