จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1428

เลือดสดสาดกระจาย แววตาหลินหยุนวูบไหว เขาสะบัดแขน เลือดสดจำนวนมาก ถูกเขาเก็บกลับมา ไฟอัคคีปรากฏขึ้น หลอมออกมาเป็นสารจิงและเลือดหนึ่งหยด

เหมือนสารจิงและเลือดมีชีวิต ดิ้นไม่หยุด ราวกับอยากหลุดพ้นจากการควบคุมของหลินหยุน หลินหยุนใช้วิชาออกมา ทำให้สารจิงและเลือดสงบลง

มองสารจิงและเลือดสงบลงแล้ว ในหัวของหลินหยุน มีเสียงเจียซินดังขึ้นอีกครั้ง

ได้ยินเจียซินพูดว่า “ไอ้หมอนี่มีที่มาไม่ธรรมดา พลังสายเลือดรุนแรงขนาดนี้ น่าจะเป็นหนึ่งในทายาทของเผ่าใหญ่ ในโบราณกาล”

หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องเกี่ยวกับหลงอ้าว เขาเก็บสารจิงและเลือด ยังคิดถึงคำพูดของหลงอ้าวก่อนหน้านี้

ถ้าหลงอ้าวพูดความจริง เหมือนมีอะไรผิดปกติ......

งั้นสิ่งที่หลงอ้าวพูด กับข้อมูลที่โม่เฉินให้เขา มีสิ่งที่ไม่ตรงกัน

โม่เฉินบอกว่า เขาแอบสังเกตหลงอ้าวมาตลอด เพราะผลการฝึกตนของตัวเขาไม่เพียงพอ จึงไม่ได้บุ่มบ่ามปรากฏตัว เขาเห็นหลงอ้าวทำลายค่ายกลที่ทะเลสาบเยว่หยาด้วยตาตัวเอง

แต่ต่อมาที่หลงอ้าวอยากยึดทะเลสาบเยว่หยา ซูหนัน ซูจื่อเหลียง และปู่ จะระเบิดตัวเอง แต่โดนหลงอ้าวขวางเอาไว้ เขาไม่ได้พูดเรื่องพวกนี้

จากนั้นก็มียอดฝีมือปรากฏตัวขึ้นอีก และเอาชนะหลงอ้าวได้ หลงอ้าวหนีไป

เรื่องพวกนี้โม่เฉินก็ไม่ได้พูด นี่เป็นสิ่งที่แตกต่างกันมาก

ต้องมีคนหนึ่งที่กำลังโกหก ว่ากันตามเหตุผลแล้ว โม่เฉินไม่มีทางโกหกเขา

ไม่พูดโกหก และไม่มีทางโกหกด้วย เพราะโม่เฉินไม่มีแรงจูงใจให้พูดโกหก

แต่......ชีวิตของหลงอ้าว อยู่ในมือเขา ก็ไม่น่าจะโกหกสิ!

เมื่อกี้เขาก็สัมผัสความเคลื่อนไหวของลมปราณหลงอ้าวอยู่ตลอด ไม่เห็นสัญญาณว่าหลงอ้าวจะโกหกเหมือนกัน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ขนาดหลินหยุนยังรู้สึกขัดแย้ง ผ่านไปนาน เขาแสยะยิ้ม พึมพำกับตัวเองว่า “ดี นับวันยิ่งน่าสนุกขึ้นจริงๆ!”

เมื่อพูดจบ หลินหยุนเหาะออกจากบริเวณน่านน้ำหนานไห่

หลังผ่านไปครึ่งวัน หลินหยุนกลับมายังทะเลสาบเยว่หยาอีกครั้ง

ทะเลสาบเยว่หยายังอยู่ในสภาพเละเทะ ไม่มีเงาของโม่เฉิน

สีหน้าหลินหยุนอึมครึมมาก มีคำตอบในใจแล้วเหมือนกัน ดูเหมือนว่าโม่เฉินกำลังโกหก

หลงอ้าวน่าจะพูดจริง ไม่งั้น โม่เฉินไม่มีเหตุผลที่จะจากไป

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่หลินหยุนอยากรู้ตอนนี้ ตอนนี้เขาอยากรู้ว่า ยอดฝีมือที่ต่อกรกับหลงอ้าวที่ทะเลสาบเยว่หยาคือใครกันแน่

คนที่ปรากฏขึ้นในหัวของเขาคือเซี่ยหยู่เวย เพราะนอกจากเซี่ยหยู่เวยแล้ว เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าใครจะทำแบบนี้

อีกทั้งเซี่ยหยู่เวยยังเป็นฝ่ายมาอวดดีต่อหน้าเขา ก็อธิบายเรื่องนี้ได้

แต่ถ้าเป็นเซี่ยหยู่เวย ยังมีอีกจุดที่ไม่เข้าใจ

หลงอ้าวพูดว่า ยอดฝีมือคนนั้นไม่ได้ฝึกวิชามาร และไม่ได้เผยเบาะแสชัดเจน ไม่รู้ว่าเป็นใคร

ถ้าเซี่ยหยู่เวยเป็นคนลงมือจริงๆ เบาะแสมันชัดเจนมาก หลงอ้าวไม่มีทางดูไม่ออก

อีกทั้งผลการฝึกตนยาทองระดับเก้าครึ่งๆ กลางๆ ของเซี่ยหยู่เวย จะทำให้หลงอ้าวตกใจได้ง่ายๆ และหนีไปทันที เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ดังนั้นคนที่พาตัวปู่และแม่ไป ไม่มีทางเป็นเซี่ยหยู่เวย แต่เป็นคนอื่น!

ต้องมีผลการฝึกตนสูงมากแน่นอน แต่คนคนนี้เป็นใครกันแน่

มือทั้งสองข้างประสานกัน ทั้งสองไม่พูดอะไรอยู่นาน

ผ่านไปนาน หลังจากท่านหงถอนหายใจออกมา เพื่อทำลายความเงียบ แล้วพูดว่า “ได้เห็นนายกลับมา เหมือนเจอคนที่ช่วยชีวิต!”

“ก่อนหน้านี้นายไปไหนกันแน่”

“เรารอนายมานานมาก!”

“ถ้าบอกว่าตอนนี้ยังมีคนที่พลิกสถานการณ์ได้ คงมีเพียงนายเท่านั้น!”

“หลินหยุน ฉันเป็นตัวแทนประชาชนชาวจีนจำนวนมาก ได้โปรดช่วยพวกเขาด้วย!”

หลินหยุนก็สูดหายใจลึก พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านหง ครั้งนี้ไม่เหมือนกันแล้ว ฉัน......ฉันอาจเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ แต่มีบางเรื่อง ที่ฉันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้เช่นกัน!”

เมื่อท่านหงได้ยิน ก็เคร่งขรึมขึ้นทันที แววตาวูบไหว “นาย......นายหมายถึงอะไร”

หลินหยุนส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ฉันแค่คาดเดาเท่านั้น แต่ฉันเชื่อการตัดสินของฉัน โลกนี้จะเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ!”

ท่านหงไม่เข้าใจคำพูดของหลินหยุน เขาไม่รู้ว่าหลินหยุนกำลังพูดอะไร

แต่ตอนนี้เขารู้ว่าเรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการในทันทีคืออะไร ท่านหงจับมือหลินหยุนแล้ว แล้วถามว่า “หลินหยุน แค่นายบอกฉันมา ตอนนี้มีศพโลหิตมากมาย นาย......นายมีวิธีแก้ไขอะไรบ้าง”

นี่คือสิ่งสำคัญที่สุด แค่จัดการศพโลหิตมากมายนั่นได้ จึงจะทำลายความตื่นตระหนกและหวาดกลัวนับไม่ถ้วนได้ ทำให้ระบบระเบียบกลับมาอีกครั้ง

หลินหยุนเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “มีวิธี แต่ลำบากมาก”

เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดเช่นนี้ ท่านหงตื่นเต้นทันที รีบถามว่า “ดี! นายมีวิธีตามที่คาดไว้ รีบบอกมา ไม่ว่าจะลำบากขนาดไหน ก็ไม่เป็นไร! เราจะทำ!”

หลินหยุนถอนหายใจ แล้วพูดว่า “อย่างแรกคือตั้งโซนปลอดภัย! โซนปลอดภัยจำนวนมาก จากนั้นส่งเจ้าหน้าที่ไปคุ้มกัน! ไม่ให้ศพโลหิตเข้าไปในโซนปลอดภัย!”