เลือดสดสาดกระจาย แววตาหลินหยุนวูบไหว เขาสะบัดแขน เลือดสดจำนวนมาก ถูกเขาเก็บกลับมา ไฟอัคคีปรากฏขึ้น หลอมออกมาเป็นสารจิงและเลือดหนึ่งหยด
เหมือนสารจิงและเลือดมีชีวิต ดิ้นไม่หยุด ราวกับอยากหลุดพ้นจากการควบคุมของหลินหยุน หลินหยุนใช้วิชาออกมา ทำให้สารจิงและเลือดสงบลง
มองสารจิงและเลือดสงบลงแล้ว ในหัวของหลินหยุน มีเสียงเจียซินดังขึ้นอีกครั้ง
ได้ยินเจียซินพูดว่า “ไอ้หมอนี่มีที่มาไม่ธรรมดา พลังสายเลือดรุนแรงขนาดนี้ น่าจะเป็นหนึ่งในทายาทของเผ่าใหญ่ ในโบราณกาล”
หลินหยุนพยักหน้าเบาๆ ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องเกี่ยวกับหลงอ้าว เขาเก็บสารจิงและเลือด ยังคิดถึงคำพูดของหลงอ้าวก่อนหน้านี้
ถ้าหลงอ้าวพูดความจริง เหมือนมีอะไรผิดปกติ......
งั้นสิ่งที่หลงอ้าวพูด กับข้อมูลที่โม่เฉินให้เขา มีสิ่งที่ไม่ตรงกัน
โม่เฉินบอกว่า เขาแอบสังเกตหลงอ้าวมาตลอด เพราะผลการฝึกตนของตัวเขาไม่เพียงพอ จึงไม่ได้บุ่มบ่ามปรากฏตัว เขาเห็นหลงอ้าวทำลายค่ายกลที่ทะเลสาบเยว่หยาด้วยตาตัวเอง
แต่ต่อมาที่หลงอ้าวอยากยึดทะเลสาบเยว่หยา ซูหนัน ซูจื่อเหลียง และปู่ จะระเบิดตัวเอง แต่โดนหลงอ้าวขวางเอาไว้ เขาไม่ได้พูดเรื่องพวกนี้
จากนั้นก็มียอดฝีมือปรากฏตัวขึ้นอีก และเอาชนะหลงอ้าวได้ หลงอ้าวหนีไป
เรื่องพวกนี้โม่เฉินก็ไม่ได้พูด นี่เป็นสิ่งที่แตกต่างกันมาก
ต้องมีคนหนึ่งที่กำลังโกหก ว่ากันตามเหตุผลแล้ว โม่เฉินไม่มีทางโกหกเขา
ไม่พูดโกหก และไม่มีทางโกหกด้วย เพราะโม่เฉินไม่มีแรงจูงใจให้พูดโกหก
แต่......ชีวิตของหลงอ้าว อยู่ในมือเขา ก็ไม่น่าจะโกหกสิ!
เมื่อกี้เขาก็สัมผัสความเคลื่อนไหวของลมปราณหลงอ้าวอยู่ตลอด ไม่เห็นสัญญาณว่าหลงอ้าวจะโกหกเหมือนกัน
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ขนาดหลินหยุนยังรู้สึกขัดแย้ง ผ่านไปนาน เขาแสยะยิ้ม พึมพำกับตัวเองว่า “ดี นับวันยิ่งน่าสนุกขึ้นจริงๆ!”
เมื่อพูดจบ หลินหยุนเหาะออกจากบริเวณน่านน้ำหนานไห่
หลังผ่านไปครึ่งวัน หลินหยุนกลับมายังทะเลสาบเยว่หยาอีกครั้ง
ทะเลสาบเยว่หยายังอยู่ในสภาพเละเทะ ไม่มีเงาของโม่เฉิน
สีหน้าหลินหยุนอึมครึมมาก มีคำตอบในใจแล้วเหมือนกัน ดูเหมือนว่าโม่เฉินกำลังโกหก
หลงอ้าวน่าจะพูดจริง ไม่งั้น โม่เฉินไม่มีเหตุผลที่จะจากไป
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่หลินหยุนอยากรู้ตอนนี้ ตอนนี้เขาอยากรู้ว่า ยอดฝีมือที่ต่อกรกับหลงอ้าวที่ทะเลสาบเยว่หยาคือใครกันแน่
คนที่ปรากฏขึ้นในหัวของเขาคือเซี่ยหยู่เวย เพราะนอกจากเซี่ยหยู่เวยแล้ว เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าใครจะทำแบบนี้
อีกทั้งเซี่ยหยู่เวยยังเป็นฝ่ายมาอวดดีต่อหน้าเขา ก็อธิบายเรื่องนี้ได้
แต่ถ้าเป็นเซี่ยหยู่เวย ยังมีอีกจุดที่ไม่เข้าใจ
หลงอ้าวพูดว่า ยอดฝีมือคนนั้นไม่ได้ฝึกวิชามาร และไม่ได้เผยเบาะแสชัดเจน ไม่รู้ว่าเป็นใคร
ถ้าเซี่ยหยู่เวยเป็นคนลงมือจริงๆ เบาะแสมันชัดเจนมาก หลงอ้าวไม่มีทางดูไม่ออก
อีกทั้งผลการฝึกตนยาทองระดับเก้าครึ่งๆ กลางๆ ของเซี่ยหยู่เวย จะทำให้หลงอ้าวตกใจได้ง่ายๆ และหนีไปทันที เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ดังนั้นคนที่พาตัวปู่และแม่ไป ไม่มีทางเป็นเซี่ยหยู่เวย แต่เป็นคนอื่น!
ต้องมีผลการฝึกตนสูงมากแน่นอน แต่คนคนนี้เป็นใครกันแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...