จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1430

ความรู้สึกของเจียซินชัดเจนมาก ตั้งแต่เธอเจอหลินหยุนครั้งแรก จนถึงสิ่งที่หลินหยุนทำในโลกคุนชางแต่ละเรื่อง จนกระทั่งหลินหยุนออกมาจากคุนชาง

เหมือนกับเป็นคนละคน! จิตใจของหลินหยุนวุ่นวายไปหมด!

ไม่มีความนิ่งแบบที่ว่าถึงแม้ภูเขาจะถล่มลงตรงหน้าก็ยังมั่นคง ไม่มีความรู้สึกเหมือนควบคุมทุกอย่างไว้ในมือ ไม่ว่าตอนไหน ไม่ว่าสถานการณ์ใด จะมีท่าทีเหนือกว่าตลอด เหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว!

ควรฆ่าหลงอ้าวหรือไม่

ไม่ควร!

อย่างน้อยไม่ควรฆ่าเขาง่ายๆ ในเวลาแบบนี้!

หลงอ้าวก็แค่มดตัวหนึ่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินหยุน อยากฆ่าตอนไหนก็ได้ แต่ถ้าหลงอ้าวมีชีวิตอยู่ ถึงจะมีผลดีต่อการตามหาคนสนิทของตัวเอง

แต่เห็นได้ชัดว่าหลินหยุนไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้

หลังจากรู้เรื่องคร่าวๆ ก็ลงมือฆ่าทันที

อันที่จริงเจียซินยังไม่ทันได้พูดเรื่องหนึ่ง แต่แค่พูดขึ้นมาเล็กน้อยเท่านั้น นั่นก็คือเบื้องหลังของหลงอ้าว ไม่ธรรมดามาก

หลงอ้าวน่าจะเป็นการผสมพันธุ์ แต่ต้องเป็นเลือดผสมของราชาสองเผ่าใหญ่ในโบราณกาลแน่นอน

เผ่าแรกคือเผ่ามังกร อีกเผ่าน่าจะเป็นเผ่าเว่ย

เผ่าเว่ย อย่าได้ดูถูกเด็ดขาด

นี่เป็นเผ่าที่เก่าแก่เป็นอย่างมาก เผ่านี้ไม่ใหญ่ เรียกได้ว่าเล็กมาก เล็กถึงกระทั่งที่ว่ามีไม่ถึงสิบคนในโลกของเผ่า

นี่เป็นผลของการสั่งสมมาอย่างเนิ่นนาน

อย่ามองแค่ว่ามีจำนวนน้อย แต่เผ่านี้แข็งแกร่งมาก

ถึงขนาดเผ่าเก่าแก่อย่างเผ่าเทพสาป เมื่ออยู่ต่อหน้าเผ่าเว่ย ก็ไม่ได้มีอำนาจมากพอ

เผ่าเว่ยน่ากลัวทัดเทียมได้กับเผ่ามังกร เผ่าหงส์ เผ่ากิเลน

ลองคิดดูสิ ถ้าลูกมังกรของเผ่ามังกรตายไปแล้ว จะเกิดอะไรขึ้น

นั่นจะทำให้สั่นสะเทือนไปทั้งโลก!

ยังไงนั่นก็คือเผ่ามังกร

เผ่ามังกรเป็นเผ่าที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน

เผ่าเว่ยมีจำนวนน้อยจนน่าขนลุก จะสร้างเรื่องวุ่นวายได้เหรอ

หลงอ้าวต้องมาที่ดาวไกอา ในช่วงโบราณกาลอย่างแน่นอน

แต่ไม่ได้ตาย และหลับอยู่ในศพของเต่ามังกร

ตอนนี้ตื่นขึ้นมา ถึงผ่านกาลเวลามาอย่างเนิ่นนาน แต่พลังสายเลือด ไม่ได้ตัดขาด

ตอนนี้หลงอ้าวโดนฆ่าตายแล้ว จะต้องเรียกความเคลื่อนไหวของทั้งสองเผ่าแน่นอน

ถึงกระทั่งที่ใช้การชักนำของพลังสายเลือด มาฆ่าถึงดาวไกอาก็เป็นได้!

แน่นอนว่าดาวไกอา เป็นสถานที่ที่ไม่รู้จัก

ไม่ใช่อยากมาก็มาได้ ถึงผ่านการชักนำของพลังสายเลือด ก็มาที่นี่ได้ยากมาก

ไม่งั้น ยอดฝีมือของเผ่าจำนวนมากในตอนนั้น รวมไปถึงทายาทของราชาเผ่ามากมาย ล้วนตายอยู่ในสงครามใหญ่ที่นี่ ดาวไกอาคงไม่สงบสุขมาถึงปัจจุบันนี้หรอก

แต่ไม่ว่าอย่างไร การฆ่าหลงอ้าวนั้นใจร้อนเกินไป

คำพูดของเจียซิน สั่นสะเทือนใจของหลินหยุน

ใช่!

จิตใจของตัวเองสับสนวุ่นวาย!

ทำให้ความใจเย็นหายไป!

เดิมทีเพราะเรื่องของเย่เยว่ เขาก็จิตใจสับสนวุ่นวายพอแล้ว

มองจากความนิ่งภายนอก ไม่มีใครรู้ความกลุ้มใจที่อยู่ในใจเขา

การหายไปของปู่ แม่ และลูกศิษย์ในครั้งนี้ ทำให้จิตใจของเขาสับสนเข้าไปอีก

ตอนนี้เขามีเพียงความโกรธและโทษตัวเอง ไม่มีความรู้สึกใจเย็นเลยแม้แต่น้อย

เป็นคนมาสองชาติ เขายังคงไม่รู้จักปล่อยวาง

อะไรคือการปล่อยวางน่ะเหรอ อันที่จริงคือการมองทะลุปรุโปร่ง!

เขาทำถึงขั้นที่สามารถทำได้ดีแล้ว อย่างเช่นเข้าไปในโลกคุนชางในครั้งนี้

อันที่จริงใครจะไปคิดล่ะว่า โลกภายนอกจะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจเช่นนี้

ไม่มีใครคาดคิดหรอก!

ดังนั้น อันที่จริงเป็นความผิดของเขาไหม