จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1439

อันที่จริงหลินหยุนยังไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเผ่าโลหิตสักเท่าไรนัก

ถึงจะชาติก่อนจะเคยคบค้าสมาคมกับคนที่มีสายเลือดเผ่าโลหิตอยู่ครึ่งหนึ่งมาเล็กน้อยก็เถอะ

แต่คนที่สามารถคบค้าสมาคมกับเขาได้ ล้วนเป็นผู้มีความสามารถไร้เทียมทาน ที่สามารถสร้างความสั่นคลอนได้

เป็นยอดฝีมือไร้เทียมทาน เป็นราชาเผ่าโลหิตที่แท้จริง

ส่วนที่เรียกว่าบรรพบุรุษโลหิตอยู่ทุกวันนี้ แค่ทาสโลหิตของเผ่าโลหิตเท่านั้น

ถึงพวกทาสโลหิตที่เกาะอยู่ในร่างมหากษัตริย์ หลินหยุนก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาเท่าไร เพราะอีกฝ่ายไม่ได้มีคุณสมบัตินั้น

ขนาดความรู้แท้จริงที่มีต่อเผ่าโลหิตยังมีจำกัด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทาสโลหิตเลย

เห็นได้ชัดว่าเจียซินรู้เกี่ยวกับทาสโลหิตค่อนข้างมาก ข้อเสนอแนะของเธอ ทำให้หลินหยุนมีหนทางอื่น

ถูกต้อง

ตอนนี้ไม่มีทางเป็นฝ่ายหาอีกฝ่ายเจอ ต้องคิดกลับกัน โดยการล่ออีกฝ่ายออกมา แต่จะทำยังไงล่ะ เขาไม่มีความคิดที่ดีเลย

เจียซินพูดว่า “ง่ายมาก มีสองวิธี วิธีแรกคือนายเข้าไปทะเลกว้างยักษ์อีกครั้ง ไปหาไอ้คนสมควรตายอย่างเสวี้ยเหอ เอาเลือดเขาออกมาเล็กน้อย ไม่ต้องเป็นสารจิงและเลือด แค่เลือดบริสุทธิ์ก็พอแล้ว!”

“ฉันสงสัยว่าการมีอยู่ของทาสโลหิต ต้องเกี่ยวข้องกับเสวี้ยเหอ!”

“สำหรับเลือดของเสวี้ยเหอ ทาสโลหิตต้องไม่มีกำลังต้านทานแน่นอน!”

“แค่มีเลือดสดของเสวี้ยเหออยู่บนโลกภายนอก ไม่ว่าเผ่าโลหิตอยู่ที่ใด เขาต้องรู้แน่ๆ”

“และจะต้องออกมาแน่นอน!”

“วิธีที่สอง รวบรวมพลังสารจิงและเลือดหนึ่งในหมื่น จากในยาทองของนาย จากนั้นเจือจางด้วยเลือด แบบนี้ก็ได้ผลเหมือนกัน”

“เพราะในยาทองของนาย มีพลังสารจิงและเลือดของเสวี้ยเหออยู่!”

“วิธีนี้มีข้อเสียหนึ่งอย่าง พลังยาทองของนายจะลดลง ต้องใช้ระยะเวลาค่อนข้างนาน ถึงจะฟื้นฟูกลับมาได้!”

“ถึงไม่ทำให้แดนของนายถดถอย แต่มีผลกระทบเป็นอย่างมาก!”

“ตอนนี้เกิดความโกลาหล มีเรื่องยุ่งยากมากมาย ฉันไม่แนะนำให้นายใช้วิธีที่สอง!”

“แน่นอนว่าสองวิธีนี้ อยู่ในพื้นฐานเดียวกัน นั่นก็คือทาสโลหิต ต้องมีความเกี่ยวข้องกับเสวี้ยเหอเป็นอย่างมาก”

“ไม่งั้นประสิทธิภาพอาจจะลดลง”

หลินหยุนพยักหน้า เขาฟังออกว่าเจียซินกำลังชี้นำเขาผ่านคำพูด เธออยากไปทะเลกวางยักษ์ เธออยากไปหาเสวี้ยเหอ

ใช่ว่าอยากฆ่าเสวี้ยเหอ จนทนไม่ไหวจริงๆ คงเรียกได้ว่าทำตามสถานการณ์ละมั้ง

แต่หลินหยุนไม่ได้สนใจเท่าไรนัก เรื่องนี้เขารู้อยู่ในใจก็พอแล้ว

หลังเงียบอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยุนพูดออกมาเบาๆ “งั้นใช้วิธีที่สองละกัน!”

หลินหยุนเหาะขึ้นไปบนฟ้า มุ่งหน้าไปทางจีน ศพโลหิตที่เจอตามทางผ่าน ล้วนถูกเขาฆ่าทั้งหมด และรวบรวมเลือดได้เป็นจำนวนมาก

พลังเลือดลมในศพโลหิตพวกนี้ อันที่จริงเชื่อมโยงกับบรรพบุรุษโลหิตอยู่บ้าง แต่การเชื่อมโยงน้อยมาก

พวกที่ระดับต่ำเกินไป ตัวบรรพบุรุษโลหิตไม่สามารถรู้สึกได้

มีเพียงศพโลหิตที่มีระดับสูงพอ ถึงจะเชื่อมโยงกับบรรพบุรุษโลหิตได้ยิ่งขึ้น

ศพโลหิตดูดเลือด ทำให้บรรพบุรุษโลหิตมีพลังโลหิต และทำให้ค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ส่วนเลือดที่หลินหยุนรวบรวมไว้ เพื่อจะไปหลอมรวมพลังสารจิงและเลือดในยาทอง

กลับมายังทะเลสาบเยว่หยา หลินหยุนรวบรวมเลือดได้ห้าพันกิโลกรัมแล้ว

ครุ่นคิดอยู่นาน หลินหยุนออกจากทะเลสาบเยว่หยา ไปที่ภูเขาใหญ่นับแสนที่หนานเจียง

ในภูเขาใหญ่นับแสนรกร้างไร้ผู้คน