จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1452

ไม่มีได้ไง? มันมีอยู่แล้ว!

ถ้าพูดว่าทั่วโลกคุนชาง มีผู้ชายเพียงคนเดียวที่สามารถเข้าออกสำนักหยุนเยว่ได้อย่างอิสระ มันมีอยู่คนหนึ่งจริงๆ เขาคนนั้นก็คือหลินชางฉองที่มีฉายาว่าเทพสังหาร!

เทพสังหารหลินชางฉอง! โอ้พระเจ้า !

เมื่อนึกถึงอายุของหลินหยุน และพลังอันน่ากลัวของหลินหยุน ทำให้เขาได้คำตอบทันที

หลายวันนี้เขาตามอยู่ด้านหลังหลินหยุน อันที่จริงเขาคาดเดามาโดยตลอด หลินหยุนเป็นใครมาจากไหนกันแน่ บางทีเขาอาจจะเป็นลูกศิษย์อัจฉริยะของสำนักใหญ่ๆก็ได้!

หลินหยุนที่อายุน้อยขนาดนี้ แต่กลับมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้

ถึงแม้เขาอาจจะเทียบบุตรอริยสัจไม่ได้ แต่อย่างน้อยเขาก็เทียบหวงฉาวของสำนักเทียนหยุนได้

มีอยู่เพียงเรื่องเดียวที่เขาไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมเขาถึงไม่รู้จักคนๆนี้เลยแม้แต่นิดเดียว!

แต่ในเวลานี้ เขารู้ทุกอย่างแล้ว! คนๆนี้คือหลินชางฉองนี่เอง!

ก่อนหน้านี้ เขารู้สึกว่าคนๆนี้คงเทียบบุตรอริยสัจ บุตรธยานะและพระบุตรไม่ได้ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าคนเหล่าต่างหากที่เทียบหลินชางฉองไม่ได้

เขารู้สึกใจหายวูบวาบและมึนงงทันที

การกระทำของเขาก่อนหน้านี้ และคนๆนั้นคือเทพสังหารหลินชางฉอง แต่เขากลับไม่เป็นอะไรเลย?

โลกใบนี้มันบ้าไปแล้วใช่ไหม!

หลังจากตกตะลึงแล้ว สิ่งที่เข้ามาแทนที่ความรู้สึกตกตะลึงก็คือความรู้สึกดีใจมากๆ

อีกฝ่ายไม่ได้สังหารตัวเอง และหลายวันที่ผ่านมา เขายอมให้ตัวเองตามอยู่ด้านหลัง นี่มันหมายความว่าอะไรเหรอ?

มันหมายความว่าตัวเองมีโอกาสสูงมากๆที่จะได้เป็นลูกศิษย์ของเขา!

ถ้าสามารถเป็นลูกศิษย์ของหลินชางฉองได้ ถ้างั้น……ในโลกคุนชาง เขาไม่ต้องเกรงกลัวใครหน้าไหนอีกแล้ว

ฮ่าๆๆๆ!

มีใครกล้ารังแกลูกศิษย์ของหลินชางฉองเหรอ? ถ้ากล้าทำจริงๆ มันคือการหาเรื่องตายชัดๆ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลิ่วชินรู้สึกดีใจมากๆ เขาดีใจมากๆจนไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง

โชคดี! มันคือความโชคดีมากๆ!

หลินหยุนไม่รู้ความคิดของหลิ่วชินในเวลานี้อยู่แล้ว

หลังจากเดินเข้ามาในสำนักหยุนเยว่แล้ว สองเยว่และคนอื่นๆก็รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวจากค่ายกลทันที

พวกเธอรีบบินออกมา เมื่อพวกเธอมองเห็นหลินหยุน ทำให้พวกเธอดีใจมากๆ

อย่างไรก็ตาม หลังจากมองเห็นฉินหลันที่อยู่ข้างๆหลินหยุนแล้ว สายตาของพวกเธอก็เปลี่ยนไปทันที หลังจากนั้นไม่นานพวกเธอก็เข้าใจทันที

เพราะฉินหลันเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ เธอสวยกว่าฉินชิงถงอีก

บางทีคงมีแต่ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ถึงจะคู่ควรกับเจ้าพระคุณของพวกเธอ

สองเยว่และคนอื่นๆรีบทำความเคารพและพูด "ยินดีต้อนรับเจ้าพระคุณกลับมา!"

หลินหยุนพยักหน้าและแนะนำทุกคนให้ฉินหลันรู้จัก จากนั้นเขาก็พูด "สี่เยว่และคนอื่นๆยังไม่กลับมาอีกเหรอ?"

สองเยว่พูด "เคยกลับมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เธอพูดว่าในเมื่อแยกสำนักกันแล้ว ก็แยกกันไปคนละทางเลย เธอเอาสมบัติล้ำค่าเหล่านั้นกลับมาคืนเท่านั้น!"

"ถึงแม้ฉันจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเธอ แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรเลย"

"สิ่งที่ฉันคิดมีเพียงเรื่องเดียว รอให้เจ้าพระคุณกลับมาตัดสินใจเอง!"

"ก่อนที่สี่เยว่จะจากไป เธอได้ทิ้งข้อความเอาไว้ ถ้าเจ้าพระคุณไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเธอ เธอก็จะยอมกลับมา!"

"คำพูดของเจ้าพระคุณ เธอยอมเชื่อฟัง!"

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกายทันที คิดไม่ถึงจริงๆว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้ จากนั้นเขาก็ถามสองเยว่ "เธอพูดแบบนี้ แปลว่าเธอไม่อยากกลับมาใช่ไหม?"

สองเยว่พยักหน้าและพูด "อันที่จริงหลังจากที่ฉันได้ครุ่นคิดแล้ว ฉันคิดว่าสี่เยว่น่าจะรู้สึกว่าตอนที่สำนักเกิดเรื่องวิกฤต แต่เธอไม่ได้อยู่ในสำนักเพื่อเผชิญหน้ากับมัน ตอนนี้สำนักได้ผ่านพ้นวิกฤตเพราะเจ้าพระคุณ เธอก็เลยไม่อยากกลับมาอยู่ที่สำนัก เพราะเธอรู้สึกผิดต่อสามเยว่กับห้าเยว่ที่เสียชีวิต"

หลินหยุนพูด "คุณแน่ใจเหรอว่าเป็นเพราะเหตุผลนี้?"

สองเยว่ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้าทันที "ใช่ค่ะ เจ้าพระคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ สี่เยว่น่าจะกลับมาอยู่ที่สำนักแล้ว"

เขาให้สองเยว่กับสี่เยว่เข้ามาในหอว่างหยุนเท่านั้น

หลายพันปีที่ผ่านมา นี่คือครั้งแรกที่ลูกศิษย์ของสำนักหยุนเยว่ สามารถเข้ามาด้านในของหอว่างหยุน

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าทั้งสองคนตื่นเต้นดีใจมากๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเห็นด้านในของหอว่างหยุนนั้นธรรมดามากๆ ไม่ต่างอะไรกับหอทั่วๆไปเลย ทำให้พวกเธอหมดความสนใจทันที

หลินหยุนมองหน้าพวกเธอสองคนและพูดเบาๆ "ตรงนี้มีตำราที่เย่เยว่เขียนด้วยมือตัวเองและทิ้งไว้ให้ฉัน และมีสมบัติล้ำค่าสำหรับสร้างรากฐานยาทอง ไม่มีอย่างอื่นอีกแล้ว ที่นี่เป็นเพียงแค่หอทั่วๆไปเท่านั้น"

หลินหยุนนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็มองไปที่สี่เยว่และพูด "ครั้งนี้ที่ฉันเรียกเธอกลับมา เพราะอยากจะถามว่าคุณมีแผ่นการอะไรต่อจากนี้!"

"คุณจะเลือกจากไป หรือเลือกอยู่ที่สำนักต่อ"

"พูดความจริงออกมาได้เลย!"

สี่เยว่ในเวลานี้ เธอไม่ได้แสดงสีหน้าเย็นชาต่อหน้าหลินหยุนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้สีหน้าของเธอมีแต่ความเคารพ

เพราะเธอเป็นคนที่เคารพผู้ที่แข็งแกร่งกว่า และหลินหยุนก็คือยอดฝีมือประเภทนั้น

ในตอนที่พวกเธอทั้งหมดมองไม่เห็นความหวังอะไรเลย คนที่พาสำนักหยุนเยว่รอดพ้นวิกฤตและรักษาสำนักเอาไว้ได้ก็คือหลินหยุน

สี่เยว่หายใจเข้าลึกๆ มองหน้าหลินหยุนด้วยความเคารพและพูด "ถ้าเจ้าพระคุณอนุญาตจริงๆ ฉันหวังว่าตัวเองสามารถอยู่ในสำนัก เพียงแต่ฉันรู้สึกผิดมากๆ!"

หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม "ตอนนี้ไม่ต้องมาพูดเรื่องไร้ประโยชน์อีก! ในเมื่อคุณอยากอยู่ในสำนัก งั้นก็อยู่ในสำนักได้เลย เพียงแต่ฉันยังมีภารกิจอย่างหนึ่งให้คุณไปทำ!"

สี่เยว่อึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นเธอก็มองไปที่หลินหยุนและพูด "เจ้าพระคุณสั่งมาได้เลย ถ้าฉันสามารถทำได้ ฉันจะไม่พูดปฏิเสธเลย!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "หลังจากคุณกลับมาแล้ว ตำแหน่งเจ้าสำนักก็ยกให้คุณ! สองเยว่ไม่เหมาะที่จะบริหารสำนัก ในสายตาของฉันถึงแม้คุณจะไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ แต่เมื่อเทียบกับสองเยว่แล้ว คุณเหมาะสมที่จะรับตำแหน่งนี้มากกว่าสองเยว่!"

"ภารกิจของคุณง่ายมากๆ!"

"คือการเปลี่ยนแปลงสำนักหยุนเยว่ให้ต่างจากเมื่อก่อน"

"ทำให้สำนักหยุนเยว่กลายเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชาง!"

"คุณคิดว่าตัวเองทำได้ไหม?"