จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1453

คำพูดของหลินหยุน ไม่เพียงทำให้สี่เยว่ตกตะลึง แม้แต่สองเยว่ก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ

การที่หลินหยุนให้สี่เยว่กลับมาครั้งนี้ เพราะเขามีความคิดแบบนี้นี่เอง

อย่างไรก็ตาม สองเยว่ไม่ได้รีบร้อนที่จะเอ่ยปากพูด

เพราะตัวเธอเองก็รู้ตัวดี อันที่จริงหลินหยุนพูดได้ไม่ผิดเลย

ถ้าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับสี่เยว่ พวกเธอต่างไม่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าสำนัก และไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้บริหารของสำนักหยุนเยว่

ถ้าต้องเลือกระหว่างพวกเธอสองคน สี่เยว่เหมาะสมมากกว่าเธอจริงๆ

แน่นอนว่าหลินหยุนยังคงพูดต่อ "พวกเธอก็ไม่ต้องคิดมาก ถ้าอยู่ในช่วงเวลาปกติ สถานการณ์ไม่มีการเปลี่ยนแปลง สองเยว่เหมาะที่จะเป็นเจ้าสำนักมากกว่า"

"ถ้าพวกเธอตั้งใจช่วยเหลือสองเยว่อย่างเต็มที่ สองเยว่สามารถรักษาสำนักหยุนเยว่เอาไว้ได้"

"เพียงแต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว!"

"ตอนนี้ทั่วทั้งโลกคุนชางกำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่"

"ตอนนี้ต้องการให้สำนักหยุนเยว่แข็งแกร่งมากๆขึ้น และกลายเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชาง"

"ถ้าทำได้ พวกเราถึงสามารถเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต"

"ดังนั้นในเวลานี้ สี่เยว่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าสำนักมากกว่า"

สายตาของหลินหยุนมองไปที่สี่เยว่และพูดอย่างเคร่งขรึม "ตอนนี้ คุณบอกฉันมาตามตรง คุณสามารถทำได้หรือเปล่า?"

สี่เยว่หายใจเข้าลึกๆ เธอเงยหน้าขึ้นมาและพูดกับหลินหยุนด้วยสายตาที่แน่วแน่ "ฉันทำได้! ถ้าทำทุกอย่างตามความคิดของฉัน ไม่มีใครมาแทรกแซง ฉันสามารถทำได้อยู่แล้ว!"

นี่คือความมั่นใจของเธอ

ในมุมมองของเธอ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เธออยากจะทำแต่กลับทำไม่ได้

เพราะเธอไม่ได้อยู่ในตำแหน่งของสองเยว่ และเธอไม่ได้รับการสนับสนุนจากคนส่วนใหญ่

ดังนั้นเธอจึงไม่พอใจสองเยว่มากๆ

ในความคิดของเธอ การที่สำนักหยุนเยว่อ่อนแอลง เพราะหยวนเยว่จากไปและเสียชีวิตด้วย

มิฉะนั้น ตอนนี้สำนักหยุนเยว่ก็คงไม่เป็นแบบนี้อยู่แล้ว

ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่ถ้าสองเยว่ทำได้ดีกว่านี้ ก็คงไม่ทำให้สำนักหยุนเยว่ตกต่ำขนาดนี้

ดังนั้นเธอก็เลยอยากจะแย่งอำนาจมาจากสองเยว่

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "พวกคุณเป็นผู้อาวุโสของสำนักหยุนเยว่ และเป็นยอดฝีมืออันดับต้นๆของโลกคุนชาง ช่วงนี้พวกคุณก็น่าจะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของโลกคุนชาง"

"นี่ไม่ใช่แค่พลังชี่ทิพย์ค่อยๆเพิ่มขึ้นเท่านั้น"

"ฉันกำลังคิดอยู่เลย ถ้าพลังชี่ทิพย์เพิ่มขึ้นมาจนถึงระดับหนึ่งแล้ว น่าจะมียอดฝีมือแดนจิตปฐมปรากฏตัวต่อเนื่องอย่างแน่นอน"

"แน่นอน เมื่อถึงตอนนี้ก็คงยังมีเวลาอีกนานพอสมควร"

"อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอีกหลายร้อยปีจนไปถึงพันปี"

"บางทีมันอาจจะมาถึงเร็วกว่านั้นก็ได้"

"สิ่งที่ฉันอยากจะบอกพวกเธอก็คือ"

"ในอนาคตข้างหน้า ค่ายกลที่ปิดผนึกโลกคุนชางไว้ อาจจะเปิดออกก็ได้"

"เมื่อค่ายกลปิดผนึกถูกเปิดออก โลกคุนชางกับโลกภายนอกก็จะรวมตัวกัน"

"โลกคุนชางก็จะหายไปเลย"

เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดถึงเรื่องนี้ สองคนตกตะลึงอีกครั้ง เพราะนี่คือครั้งแรกที่พวกเธอได้ยินเรื่องของโลกภายนอก

โลกคุนชางเป็นเพียงแค่โลกอันเล็กๆ ที่ถูกปิดผนึกเอาไว้และติดต่อกับโลกภายนอกไม่ได้

พวกเธอก็เหมือนสัตว์เลี้ยงที่ถูกเลี้ยงไว้ในที่แคบๆ

ตั้งแต่โบราณกาลจนถึงตอนนี้ อันที่จริงนักบำเพ็ญเซียนทุกคนก็เกิดความสงสัยเรื่องนี้เหมือนกัน

เพราะไม่รู้เลยว่าด้านนอกของโลกคุนชางเป็นยังไงกันแน่

โลกภายนอกกับโลกคุนชาง มันแตกต่างกันตรงไหนกันแน่

"ถ้ามีวันหนึ่งโลกคุนชางถูกเปิดออก พวกเธอก็จะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน ถ้างั้นพวกเธอก็ร่วมมือกับสำนักชางฉองที่อยู่โลกภายนอก ทำให้โลกนี้อยู่อย่างสุขสงบ!"

"นี่คือสิ่งที่ฉันหวังเอาไว้!"

"พวกเธอเข้าใจไหม?"

เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดถึงเรื่องเหล่านี้ สองเยว่กับสี่เยว่หายใจเร็วด้วยความตกใจอีกครั้ง ในที่สุดพวกเธอก็เข้าใจทันทีว่าหลินหยุนต้องการทำอะไรกันแน่

หลินหยุนนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูด "เรื่องที่ฉันได้พูดออกมาเมื่อสักครู่ มันคือเป้าหมายหลักของสำนักหยุนเยว่!"

สองเยว่ยังไม่ได้สติคืนมา แต่สี่เยว่พยักหน้าและพูดอย่างเคร่งขรึม "เจ้าพระคุณโปรดวางใจ พวกเราต้องทำได้อย่างแน่นอน และจะไม่ทำให้เจ้าพระคุณต้องผิดหวัง!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "ดีแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เรื่องทั้งหมดของสำนักหยุนเยว่ก็ให้คุณเป็นคนจัดการทั้งหมด! สองเยว่คอยอยู่ข้างๆและเตือนคุณก็พอ! หลังจากนี้ฉันจะสอนวิชาชุดหนึ่งให้พวกเธอได้ฝึกฝน!"

ขณะพูด หลินหยุนมองไปที่สองเยว่และพูด "คุณไปที่สำนักอริยสัจกับสำนักฉีซานพร้อมกันฉัน"

สองเยว่รีบพยักหน้าและพูด "ได้ค่ะ เจ้าพระคุณ!"

หลินหยุนพยักหน้า จากนั้นก็มองไปที่ฉินหลันและพูด "พี่ฉินหลัน คุณอยู่ที่สำนักไปก่อน ฉันจะรีบไปรีบกลับ ตอนที่ฉันกลับมาก็คือเวลาที่พวกเราควรจากไปแล้ว !"

ฉินหลันพูด "โอเค คุณไปเถอะ ฉันจะรอคุณอยู่ตรงนี้!"

หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้ง เขาพาสองเยว่ออกจากสำนักหยุนเยว่ทันที

เมื่อออกมาจากสำนัก พวกเขาสองคนก็เห็นหลิ่วชินทันที

หลินหยุนอึ้งไปชั่วครู่ คิดไม่ถึงจริงๆว่าคนๆนี้จะมีความพยายามขนาดนี้ และยังรอเขาอยู่ตรงนี้

สองเยว่พูด "เจ้าพระคุณ คนๆนี้คือ……"

หลินหยุนพูดเบาๆ "ไม่ต้องสนใจ พวกเราไปกันเถอะ!"

ความเร็วของพวกเขาสองคนนั้น หลิ่วชินไม่สามารถตามทันอยู่แล้ว

ถึงแม้เขาอยากจะไล่ตามหลินหยุนให้ทันก็ตาม

เพียงแค่ชั่วพริบตา หลินหยุนกับสองเยว่ก็หายตัวไปแล้ว