จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1453

คำพูดของหลินหยุน ไม่เพียงทำให้สี่เยว่ตกตะลึง แม้แต่สองเยว่ก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ

การที่หลินหยุนให้สี่เยว่กลับมาครั้งนี้ เพราะเขามีความคิดแบบนี้นี่เอง

อย่างไรก็ตาม สองเยว่ไม่ได้รีบร้อนที่จะเอ่ยปากพูด

เพราะตัวเธอเองก็รู้ตัวดี อันที่จริงหลินหยุนพูดได้ไม่ผิดเลย

ถ้าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับสี่เยว่ พวกเธอต่างไม่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าสำนัก และไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้บริหารของสำนักหยุนเยว่

ถ้าต้องเลือกระหว่างพวกเธอสองคน สี่เยว่เหมาะสมมากกว่าเธอจริงๆ

แน่นอนว่าหลินหยุนยังคงพูดต่อ "พวกเธอก็ไม่ต้องคิดมาก ถ้าอยู่ในช่วงเวลาปกติ สถานการณ์ไม่มีการเปลี่ยนแปลง สองเยว่เหมาะที่จะเป็นเจ้าสำนักมากกว่า"

"ถ้าพวกเธอตั้งใจช่วยเหลือสองเยว่อย่างเต็มที่ สองเยว่สามารถรักษาสำนักหยุนเยว่เอาไว้ได้"

"เพียงแต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว!"

"ตอนนี้ทั่วทั้งโลกคุนชางกำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่"

"ตอนนี้ต้องการให้สำนักหยุนเยว่แข็งแกร่งมากๆขึ้น และกลายเป็นเจ้าแห่งโลกคุนชาง"

"ถ้าทำได้ พวกเราถึงสามารถเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต"

"ดังนั้นในเวลานี้ สี่เยว่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าสำนักมากกว่า"

สายตาของหลินหยุนมองไปที่สี่เยว่และพูดอย่างเคร่งขรึม "ตอนนี้ คุณบอกฉันมาตามตรง คุณสามารถทำได้หรือเปล่า?"

สี่เยว่หายใจเข้าลึกๆ เธอเงยหน้าขึ้นมาและพูดกับหลินหยุนด้วยสายตาที่แน่วแน่ "ฉันทำได้! ถ้าทำทุกอย่างตามความคิดของฉัน ไม่มีใครมาแทรกแซง ฉันสามารถทำได้อยู่แล้ว!"

นี่คือความมั่นใจของเธอ

ในมุมมองของเธอ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เธออยากจะทำแต่กลับทำไม่ได้

เพราะเธอไม่ได้อยู่ในตำแหน่งของสองเยว่ และเธอไม่ได้รับการสนับสนุนจากคนส่วนใหญ่

ดังนั้นเธอจึงไม่พอใจสองเยว่มากๆ

ในความคิดของเธอ การที่สำนักหยุนเยว่อ่อนแอลง เพราะหยวนเยว่จากไปและเสียชีวิตด้วย

มิฉะนั้น ตอนนี้สำนักหยุนเยว่ก็คงไม่เป็นแบบนี้อยู่แล้ว

ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่ถ้าสองเยว่ทำได้ดีกว่านี้ ก็คงไม่ทำให้สำนักหยุนเยว่ตกต่ำขนาดนี้

ดังนั้นเธอก็เลยอยากจะแย่งอำนาจมาจากสองเยว่

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "พวกคุณเป็นผู้อาวุโสของสำนักหยุนเยว่ และเป็นยอดฝีมืออันดับต้นๆของโลกคุนชาง ช่วงนี้พวกคุณก็น่าจะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของโลกคุนชาง"

"นี่ไม่ใช่แค่พลังชี่ทิพย์ค่อยๆเพิ่มขึ้นเท่านั้น"

"ฉันกำลังคิดอยู่เลย ถ้าพลังชี่ทิพย์เพิ่มขึ้นมาจนถึงระดับหนึ่งแล้ว น่าจะมียอดฝีมือแดนจิตปฐมปรากฏตัวต่อเนื่องอย่างแน่นอน"

"แน่นอน เมื่อถึงตอนนี้ก็คงยังมีเวลาอีกนานพอสมควร"

"อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอีกหลายร้อยปีจนไปถึงพันปี"

"บางทีมันอาจจะมาถึงเร็วกว่านั้นก็ได้"

"สิ่งที่ฉันอยากจะบอกพวกเธอก็คือ"

"ในอนาคตข้างหน้า ค่ายกลที่ปิดผนึกโลกคุนชางไว้ อาจจะเปิดออกก็ได้"

"เมื่อค่ายกลปิดผนึกถูกเปิดออก โลกคุนชางกับโลกภายนอกก็จะรวมตัวกัน"

"โลกคุนชางก็จะหายไปเลย"

เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดถึงเรื่องนี้ สองคนตกตะลึงอีกครั้ง เพราะนี่คือครั้งแรกที่พวกเธอได้ยินเรื่องของโลกภายนอก

โลกคุนชางเป็นเพียงแค่โลกอันเล็กๆ ที่ถูกปิดผนึกเอาไว้และติดต่อกับโลกภายนอกไม่ได้

พวกเธอก็เหมือนสัตว์เลี้ยงที่ถูกเลี้ยงไว้ในที่แคบๆ

ตั้งแต่โบราณกาลจนถึงตอนนี้ อันที่จริงนักบำเพ็ญเซียนทุกคนก็เกิดความสงสัยเรื่องนี้เหมือนกัน

เพราะไม่รู้เลยว่าด้านนอกของโลกคุนชางเป็นยังไงกันแน่

โลกภายนอกกับโลกคุนชาง มันแตกต่างกันตรงไหนกันแน่