บทที่ 1460 จูหยู่ – ตอนที่ต้องอ่านของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
ตอนนี้ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1460 จูหยู่ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ทั้งสองคนออกจากเมืองอู้ซาน และตรงไปอีกสองเมืองที่อยู่ไม่ไกลมากนัก
หลังจากค้นหามาซิงเฟยมาครึ่งเดือน แต่ก็ไม่มีเบาะแสของเธอเลย
ทำให้หลินหยุนก็รู้สึกร้อนรนใจและกังวลขึ้นมาทันที
เมื่อมองเห็นสีหน้าของหลินหยุน ฉินหลันที่อยู่ข้างๆก็พูดปลอบใจทันที "วางใจเถอะ แม่นางซิงเป็นคนฉลาด เธอต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน!"
หลินหยุนหายใจเข้าลึกๆและพูด "ฉันก็หวังว่าเธอจะปลอดภัย"
ฉินหลันพูด "เสี่ยวหยุน หลังจากนี้พวกเราควรทำยังไง?"
หลินหยุนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด "สถานที่ตรงนี้กันดารมากๆ ฉันต้องการสมบัติล้ำค่าที่จะมาสร้างรากฐานยาทอง หลังจากนี้พวกเราจะแคว้นน้ำแดง"
"เพราะตรงนั้นเป็นแคว้นบำเพ็ญเซียนระดับสอง"
"มียอดฝีมือเยอะๆ โอกาสที่สมบัติล้ำค่าจะปรากฏตัวก็มีสูงมากๆเช่นกัน"
"พี่ฉินหลัน เมื่อถึงแคว้นน้ำแดงแล้ว ฉันจะหาสถานที่ปลอดภัยให้คุณอยู่ จากนั้นฉันจะออกไปหาสมบัติล่ำค่ามาสร้างยาทอง คุณต้องระมัดระวังตัวด้วย"
ฉินหลันพยักหน้าและพูด "คุณวางใจได้ ฉันไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว"
หลินหยุนพาฉินหลันบินขึ้นไปบนท้องฟ้า และออกจากแคว้นผันสือทันที พวกเขาตรงไปยังทิศทางของแคว้นน้ำแดง
ประเทศนี้มีอาณาเขตใหญ่มากๆ แต่มีประชากรอาศัยอยู่น้อยมากๆเช่นกัน
ทั้งสองคนใช้เวลาครึ่งเดือน ในที่สุดก็ออกจากอาณาเขตของแคว้นผันสือและเข้าสู่แคว้นน้ำแดง
เมื่อพวกเขาเข้าสู่แคว้นน้ำแดง หลินหยุนก็สัมผัสได้ทันทีถึงความแตกต่าง
เพราะสภาพแวดล้อมของประเทศแห่งนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ได้กันดารมากนัก และพลังชี่ทิพย์ก็เยอะกว่าด้วย
แค่พูดถึงพลังชี่ทิพย์อย่างเดียว พลังชี่ทิพย์เยอะกว่าทะเลสาบเยว่หยาที่ใช้ค่ายกลรวมพลังอีก
ฉินหลันก็พูดทันที "เสี่ยวหยุน ตรงนี้สวยมากๆ!"
ด้านล่าง มีต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์อยู่ และมีดอกไม้นานาพันธุ์เต็มไปหมด
หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม "นี่ก็คือโลกของนักบำเพ็ญเซียนจริงๆ ถึงแม้จะเป็นคนธรรมดาทั่วไปอาศัยอยู่ แต่พวกเขาก็มีอายุที่ยืนกว่าที่อื่นๆ"
ฉินหลันพยักหน้าและพูด "พวกเราสร้างบ้านหลังหนึ่งตรงนี้ดีไหม ฉันมองเห็นด้านล่างมีหุบเขา และด้านในหุบเขาก็มีลำธารที่น้ำใสมากๆ"
"ฉันชอบสถานที่แห่งนี้มากๆ!"
หลินหยุนมองลงไปทันที พูดกันตามตรง สถานที่แห่งนี้มีบรรยากาศที่ไม่เลวจริงๆ
สถานที่แห่งนี้เงียบสงบมากๆ มีภูเขาและลำธาร เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินหยุนก็บินตรงไปยังหุบเขาตรงนั้นทันที
ถ้าเป็นนักบำเพ็ญเซียนจริงๆ พวกเขาไม่มองสถานที่แห่งนี้อยู่ในสายตาอย่างแน่นอน
ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไปก็เข้ามายังสถานที่แห่งนี้ไม่ได้ มันเป็นสถานที่ที่ดีมากๆจริงๆ
หลินหยุนลงมาถึงหุบเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม "ในเมื่อพี่ฉินหลันชอบสถานที่แห่งนี้ ถ้างั้นพวกเราก็พักอยู่ตรงนี้ละกัน เรื่องสร้างบ้านนั้นช่างมันเถอะ พวกเราสร้างวิมานอันหนึ่งดีกว่า!"
ขณะที่หลินหยุนพูด เขาก็ก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าทันที เขาสร้างวิมานแห่งหนึ่งขึ้นมาในหุบเขาทันที และสร้างค่ายกลปกป้องขึ้นมาด้วย
ค่ายกลที่เขาสร้างขึ้นนั้น ถ้าไม่ใช่ยอดฝีมือแดนจิตปฐม คงไม่สามารถทำลายมันได้
และเขาก็ใช้เลือดสารจิงหนึ่งหยดรวมเป็นหนึ่งกับค่ายกลอันนี้ด้วย ถ้าค่ายกลโดนโจมตี เขาก็จะรับรู้ได้ทันที
เมื่อสร้างค่ายกลเสร็จแล้ว สายตาของฉินหลันตกตะลึงมากๆ เพราะหลินหยุนนำเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆออกมาจากมือของตัวเองเหมือนกับมายากลเลย
ก่อนที่พวกเขาจะออกจากโลกไกอา เขาได้เตรียมของใช้ทุกอย่างไว้แล้ว
ถ้ามีเขาเพียงคนเดียว ของเหล่านี้ไม่จำเป็นเลย การที่เขาเตรียมของเยอะขนาดนี้ออกมา เพราะเขาต้องพาฉินหลันออกมาด้วยและสิ่งเหล่านี้เตรียมมาเพื่อให้ฉินหลันได้ใช้งาน
ดังนั้น หลินหยุนก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลย ดังนั้นพวกเขาสองคนเดินทางด้วยกัน
จูหยู่คนนี้เป็นคนที่ชอบคุยมากๆ และเขาก็พูดจุดประสงค์ที่เขามาที่เมืองชิวซานในครั้งนี้ด้วย
เขาไปที่เมืองชิวซานเพื่อเชิญเพื่อนสองคนและไปหาสมบัติล่ำค่าในสถานที่อันตรายมากๆแห่งหนึ่ง
สถานที่นั้นอยู่ห่างจากเมืองชิวซานไปยังทิศเหนือหนึ่งหมื่นกิโลเมตร ตรงนั้นเป็นพื้นที่ราบลุ่มและเต็มไปด้วยน้ำ
สถานที่ตรงนั้น มีสัตว์อสูรอาศัยอยู่จำนวนมาก และสัตว์อสูรก็แข็งแกร่งมากๆเช่นกัน
ก่อนหน้านี้จูหยู่อยู่บริเวณด้านนอกของพื้นที่ราบลุ่ม เขากำลังตามหาคางคกทองอยู่ เพราะคางคกทองมียาทองมาแต่กำเนิด เป็นสมุนไพรชั้นเลิศในการกลั่นยา และราคาก็แพงมากๆด้วย
ยาทองหนึ่งเม็ดของคางคกทอง ราคาของมันเท่ากับหินทิพย์ชั้นล่างหลายสิบอัน
ในขณะที่เขากำลังจับคางคกทองอยู่ ด้านในของพื้นที่ราบลุ่ม มีแสงส่องสว่างและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
แสงสว่างนั้นส่องสว่างอยู่หลายๆวัน ก่อนที่มันจะหายไป มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามีสมบัติล้ำค่ากำลังจะปรากฏตัว
ตอนนั้นเขาบินเข้าไปยังสถานที่แสงสว่างปรากฏด้วยความระมัดระวัง
อย่างไรก็ตาม สถานที่แห่งนี้อันตรายมากๆ สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่สามารถบินเข้าไปถึงสถานที่แสงสว่างปรากฏได้เลย
อย่างไรก็ตาม เขาแน่ใจมากๆว่าตรงนั้นมีวิมานโบราณแห่งหนึ่งอยู่
การมาเมืองชิวซานของเขาในครั้งนี้ เขาต้องการเชิญเพื่อนสองสามคนไปยังค้นหาสมบัติล่ำค่าในวิมานโบราณพร้อมกัน
เมื่ออธิบายให้หลินหยุนฟังจนหมดแล้ว จูหยู่ก็พูดทันที "สหายหลินหยุน ดังคำที่กล่าวว่ามีเพื่อนเพิ่มมาหนึ่งคน พลังของพวกเราก็เพิ่มมากขึ้น การที่ฉันเล่าเรื่องนี้ให้คุณรับรู้ เพราะฉันก็อยากจะเชิญสหายหลินหยุนไปกับพวกเราด้วย"
"ฉันมองออกว่าคุณคงฝึกฝนถึงแดนยาทองระดับเจ็ดหรือไม่ก็แดนยาทองระดับแปดแล้ว"
"ไม่รู้ว่าคุณสนใจไปกับพวกเราไหม?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...