จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1461

หลินหยุนยังไม่ทันได้พูดจบ จูหยู่ก็รีบพูดออกมาทันที "สหายหลินหยุนโปรดวางใจ เพื่อนสนิทของฉัน พวกเราเป็นคนดีมากๆ พวกเราไม่ทำเรื่องชั่วและผิดศีลธรรมอย่างแน่นอน"

"พวกเราทุกคนต่างเป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคม สำนักของเราก็เป็นสำนักใหญ่ด้วย"

"ดังนั้นสหายหลินหยุนวางใจได้เลย!"

"มีอีกเรื่องหนึ่ง การไปครั้งนี้ ถ้าพวกเราได้สมบัติล้ำค่าจริงๆ พวกเราจะแบ่งตามความสามารถของทุกคน ใครออกแรงมากกว่าคนนั้นก็จะได้เยอะกว่า"

"ไม่ทราบว่าสหายหลินหยุนมีความคิดเห็นยังไง?"

หลินหยุนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็มองจูหยู่และพูด "ในเมื่อสหายจูหยู่เชิญฉันด้วยความจริงใจ ฉันก็ไม่อยากจะพูดปฏิเสธ ฉันตกลงที่จะเดินทางไปพร้อมกับพวกคุณ!"

เมื่อได้ยินหลินหยุนรับปาก จูหยู่หัวเราะด้วยความดีใจและพูด "ดีมากๆ เมื่อมีสหายหลินหยุนเข้าร่วมด้วย ทำให้พวกเราเหมือนเสือติดปีก! ครั้งนี้พวกเราเข้าไปในหนองน้ำได้สำเร็จอย่างแน่นอน!"

"สหายหลินหยุน คุณน่าจะไม่เคยเห็นสถานที่แบบนั้น!"

"ตรงนั้นน่าจะเคยเป็นสถานที่เก็บตัวฝึกฝนของยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆอย่างแน่นอน"

"พวกเราต้องได้สมบัติมากมายกลับมาอย่างแน่นอน!"

"สหายหลินหยุน เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว พวกเราเจอกันที่ด้านนอกของเมืองชิวซานในอีกสามวันข้างหน้า พวกเราออกเดินทางพร้อมกัน เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะแนะนำเพื่อนสนิทของฉันให้สหายหลินหยุนรู้จัก!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "โอเค!"

ขณะพูดคุย ทั้งสองคนก็บินมาถึงเมืองชิวซานแล้ว

หลังจากทั้งสองคนบอกลากัน จูหยู่ก็บินเข้าไปในเมืองชิวซานทันที

หลินหยุนหยุดนิ่งชั่วครู่ จากนั้นก็บินเข้าไปในเมืองชิวซานเช่นกัน

เมืองชิวซานแห่งนี้เจริญรุ่งเรืองกว่าเมืองอู้ซานมากๆ มีนักบำเพ็ญเซียนเยอะกว่าและแข็งแกร่งกว่าเมืองชิวซาน

เมื่อเดินอยู่ในเมือง ก็สัมผัสได้ทันทีว่ามันมีความต่างจากเมืองอู้ซาน

จุดประสงค์ของหลินหยุนคือค้นหาข่าวคราวของซิงเฟย และไปเดินตลาดใหญ่ๆในเมือง เพื่อดูว่าในตลาดมีสมบัติล้ำค่าอะไรไหม

แน่นอนว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอสมบัติล้ำค่าอยู่แล้ว

ภายในระยะเวลาสามวัน หลินหยุนได้เดินไปทั่วเมืองหลายรอบแล้ว และได้สอบถามข้อมูลต่างๆ แต่กลับไม่พบเบาะแสของซิงเฟยเลย ทำให้เขาจำใจต้องยอมแพ้และตัดใจ

รุ่งเช้าของวันที่สาม หลินหยุนมาถึงสถานที่นัดพบกับจูหยู่ตั้งแต่เช้าตรู่

ผ่านไปชั่วครู่ จูหยู่ก็มาถึงแล้ว ด้านหลังของเขามีผู้เฒ่าคนหนึ่งตามมาด้วย

ผู้เฒ่าคนนี้ผมงอกทั้งหัว มีร่างกายที่อ้วน แต่พลังของเขาดูแข็งแกร่งกว่าจูหยู่นิดหน่อย

ทั้งสองคนพูดคุยกัน และเดินมาข้างหน้าพร้อมกัน เมื่อมองเห็นหลินหยุน ทั้งสองคนอึ้งไปชั่วครู่

จูหยู่หัวเราะและรีบพูดทันที "คิดไม่ถึงจริงๆ สหายหลินหยุนจะมาถึงที่นี่ก่อนพวกเรา ฉันรู้สึกละอายใจจริงๆ!"

ขณะพูด เขาก็แนะนำให้สองคนรู้จักกัน "สหายหลินหยุน ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จัก คนๆนี้คือสหายลู่ซาน เป็นนักบำเพ็ญเซียนจากสำนักเย่ลู่ เขามีฐานะที่ไม่ธรรมดาในสำนักเย่ลู่ด้วย!"

"สหายลู่ซาน คนๆนี้ก็คือสหายหลินหยุนที่ฉันเคยเล่าให้คุณฟังก่อนหน้านี้!"

"ครั้งนี้เขาจะเดินทางไปพร้อมกับพวกเราด้วย!"

สายตาของหลินหยุนมองไปที่ลู่ซานทันที

ลู่ซานมองหลินหยุนเพียงแค่ครั้งเดียว เขาพยักหน้าให้หลินหยุนเพียงเล็กน้อย ราวกับเขาได้ทักทายหลินหยุนแล้ว จากนั้นเขาก็หลับตาทันที

เมื่อจูหยู่มองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็หัวเราะอย่างเขินๆและพูด "สหายหลินหยุนอย่าถือสาสหายลู่ซานเลย เขาเป็นคนที่เงียบขรึมและไม่ค่อยชอบพูด"

หลินหยุนพูดเบาๆ "ไม่เป็นไร!"

เมื่อพูดจบ หลินหยุนก็หลับตาทันทีและไม่พูดอะไรอีก ทั้งสามคนยืนรออยู่ตรงนี้ทันที

หลังจากเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป ก็มีคนๆหนึ่งพุ่งมาด้วยความเร็ว ในชั่วพริบตาเขาก็มายืนอยู่ด้านหน้าทุกคนแล้ว

เมื่อจินเอี้ยนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็พูดอย่างเย็นชา "ใช่เหรอ? ฉันขอพูดตามตรงเลย ถ้าเขาเป็นตัวถ่วงจริงๆ ฉันจะไม่สนใจและช่วยเหลือเขาอย่างเด็ดขาด!"

ขณะกำลังพูดอยู่ ก็มีกลิ่นหอมๆโชยมา จากนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งบินมาจากเมืองชิวซาน

ผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างไม่ค่อยสูงนัก เป็นผู้หญิงตัวเล็ก เธอใส่ชุดสีม่วงและดวงตามีแต่ความเซ็กซี่

เมื่อเธอมาถึง เธอก็หัวเราะออกมาทันที "จื่อหยุนต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ทำให้ทุกท่านต้องมายืนรอ ฉันหวังว่าสหายทุกท่านจะไม่ถือโทษโกรธฉัน!"

จูหยู่รีบพูดทันที "สหายจื่อหยุนพูดเกรงใจมากเกินไปแล้ว ในเมื่อทุกคนมาพร้อมหน้ากันแล้ว ฉันก็จะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกัน สหายจื่อหยุน คนๆนี้คือสหายลู่ซาน สหายจินเอี้ยน คุณน่าจะรู้จักสหายสองคนนี้อยู่แล้ว"

"คนๆนี้คือสหายหลินหยุน เขาเป็นผู้ฝึกอิสระ"

"ครั้งนี้เขาจะเดินทางไปพร้อมกันพวกเราด้วย"

จื่อหยุนหัวเราะออกมาและพูด "ไอ้เฒ่าอย่างลู่ซาน ไม่ต้องพูดถึงเขาแล้ว เขาไม่น่าสนใจเลย อย่างไรก็ตาม สำหรับคุณชายจินเอี้ยนนั้น ฉันเคยได้ยินชื่อของเขามานานแล้ว แต่กลับไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน!"

"วันนี้ฉันได้เจอหน้าคุณชายจินเอี้ยน ถึงแม้ครั้งนี้จะไม่ได้สมบัติอะไรกลับมา แต่ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้มาเสียเที่ยว!"

น้ำเสียงของจื่อหยุนนั้นไพเราะมากๆ และเธอก็เป็นสาวงามด้วย!

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ จินเอี้ยนก็พูดด้วยรอยยิ้ม "พี่จื่อหยุนเกรงใจมากเกินไปแล้ว! ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าการเดินทางครั้งนี้จะมีสาวสวยอย่างพี่จื่อหยุนร่วมเดินทางไปด้วย เรื่องนี้ฉันคาดไม่ถึงจริงๆ!"

เมื่อจื่อหยุนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง

หลังจากทุกคนแนะนำตัวเสร็จแล้ว ด้วยการนำทางของจูหยู่ ทำให้ทุกคนเดินทางไปยังทิศเหนือทันที

ตลอดการเดินทาง จื่อหยุนกับคุณชายจินเอี้ยนสนทนากันอย่างสนิทสนม

จินเอี้ยนไม่ได้มองลู่ซานกับหลินหยุนอยู่ในสายตาเลย ทำให้พวกเขาได้แต่นิ่งเงียบ

สำหรับจูหยู่นั้น ตอนนี้เขาได้พูดสภาพแวดล้อมของหนองน้ำให้ทุกคนฟัง