จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1465

ลู่ซานก็มองไปที่หลินหยุนเหมือนกัน เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมา

เมื่อหลินหยุนเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็พูดเบาๆ "ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็เห็นด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ฉันหวังว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์เหมือนก่อนหน้านี้ ถ้าพวกเราเจอภัยอันตราย ทุกคนก็ควรลงมือช่วยกัน เราควรต่อสู้ไปด้วยและถอยไปด้วย!"

เมื่อหลินหยุนพูดจบ จูหยู่พูดด้วยน้ำเสียงโศกเศร้าเสียใจ "เรื่องนี้มันแน่อยู่แล้ว!"

ลู่ซานพูด "ในเมื่อทุกคนมีความคิดเห็นตรงกัน งั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร ฉันเห็นด้วย"

จูหยู่พยักหน้าและพูด "โอเค งั้นพวกเราเดินทางเลย พวกเราควรใช้ความเร็วที่สุดพุ่งออกไปจากตรงนั้นให้ได้!"

ขณะพูด เขาก็หันหลังและพุ่งออกไปด้วยความเร็วทันที

หลินหยุนและคนอื่นๆก็ไล่ตามอยู่ด้านหลัง ทุกคนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมากๆจนเหลือเชื่อ แต่สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งมากๆหลายๆตัวที่อยู่ข้างล่างก็ปลดปล่อยพลังของตัวเองออกมาทันที

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสัตว์อสูรพบเห็นพวกเขาแล้ว ชั่วพริบตา มีควันพิษสีเขียวจำนวนมากพุ่งออกมาทันที

ควันพิษพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วที่น่ากลัวขนาดนั้น ทำให้สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้พวกเขาทุกคนลงมือทันที และโจมตีควันพิษจนหายไป พวกเขาไม่กล้าต่อสู้ต่อและรีบหนีอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากผ่านการโจมตีที่อันตรายมากๆมาแล้วสี่ครั้ง พวกเขาก็ผ่านเส้นทางอันตรายนี้มาได้อย่างหวุดหวิด

ในที่สุดด้านหน้าของพวกเขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงทันที พวกเขาสามารถมองเห็นบริเวณข้างหน้าเพิ่มขึ้นทันที

มีประตูสีขาวปรากฏอยู่ด้านหน้าของพวกเขา ประตูสีขาวที่อยู่ด้านหน้ามีแสงจางๆอยู่ แสงสว่างค่อยๆทำให้ควันพิษหายไป

เมื่อทุกคนเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้พวกเขาเพิ่มความเร็วขึ้นทันที

เพราะควันพิษที่อยู่บริเวณรอบๆหนาแน่นมากๆ สร้างแรงกดดันให้พวกเขาเป็นอย่างมาก

ถ้าไม่รีบหาพื้นที่ที่ไร้ควันพิษ บางทีพวกเขาอาจจะบาดเจ็บสาหัสก็ได้ ถ้าพวกเขาบาดเจ็บสาหัสอยู่ในสถานที่แบบนี้ โอกาสที่จะเสียชีวิตมีสูงมากๆ

สายตาของทุกคนเปล่งประกายทันที พวกเขาทุกคนตื่นเต้นดีใจมากๆ พวกเขาพุ่งไปที่ประตูสีขาวทันที

ประตูสีขาวนั้นไม่ค่อยใหญ่นัก น่าจะสูงแค่สามเมตรกว่าๆ กว้างสองเมตรกว่าๆ ไม่มีบานประตู มันมีลักษณะคล้ายๆกับประตูและปรากฏตัวบนหนองน้ำเท่านั้น

ด้านบนของประตูอันนี้ มีแสงสีขาวจางๆปรากฏ และปกคลุมรัศมีหนึ่งร้อยเมตร รัศมีที่แสงสีขาวปกคลุมอยู่ ไม่มีควันพิษเลย

ทุกคนเพิ่มความเร็วทันที และเข้าไปในรัศมีของแสงสีขาวทันที

หลังจากที่ทุกคนเข้าไปแล้ว พลังที่ปะทุอย่างรุนแรงและอยู่ด้านหลังของพวกเขา จู่ๆก็นิ่งสงบทันที

ทำให้ทุกคนถอนหายใจออกมายาวๆและรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที

ระยะทางครั้งนี้ไม่ได้ไกลมากนัก แต่มันน่ากลัวและอันตรายมากๆ

หลังจากนั้น สายตาของทุกคนก็มองไปที่ประตูสีขาวทันที

เพราะใครก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าประตูสีขาวนั้นมีอันตรายหรือเปล่าและทุกคนก็ไม่ได้เป็นคนโง่

ดังนั้นทุกคนก็เลยหยุดอยู่บริเวณรอบนอกของแสงสีขาว

หลังจากใช้พลังจิตตรวจสอบแล้ว แต่กลับไม่พบอะไรผิดปกติ

จูหยู่พูดทันที "น่าจะเป็นสถานที่แห่งนี้! เพียงแต่……สหายทุกท่าน พวกคุณพบอะไรผิดปกติของสถานที่แห่งนี้ไหม?ฉันไม่พบความผิดปกติอะไรเลย มันเป็นแค่ประตูธรรมดาเท่านั้น"

คุณชายจินเอี้ยนพูด "ฉันก็ไม่พบความผิดปกติเหมือนกัน มันเหมือนกับประตูบานหนึ่งมากๆ! พวกเราต้องผ่านประตูนี้เข้าไปถึงจะเจอโลกอีใบหรือเปล่า?"

ทุกคนต่างมีพลังที่ไม่ธรรมดาเลย พลังของทุกคนใกล้จะถึงแดนจิตปฐมแล้ว

ทุกคนมีสายตาที่เฉียบแหลมและไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่พวกเขากลับไม่พบความผิดปกติของสถานที่แห่งนี้เลย

ประตูบานนี้ มันธรรมดามากๆ

เมื่อได้ยินคำพูดของจื่อหยุน จูหยู่พยักหน้าทันที จากนั้นก็หันไปมองหลินหยุนและพูด "สหายหลินหยุน คุณมีความคิดเห็นยังไงบ้าง?"

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาเชิญหลินหยุนมาด้วย อันที่จริงเขาไม่ได้มองหลินหยุนอยู่ในสายตาเลย

แต่หลังจากหลินหยุนช่วยชีวิตจื่อหยุนไว้ จูหยู่ถึงรู้ว่าหลินหยุนไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เขาคาดคิดเอาไว้

เนื่องจากเขาหนีรอดจากปากของคางคกเลือดทองแล้ว เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังกระบี่ที่แข็งแกร่งมากๆจากด้านหลังของตัวเอง

หลังจากนั้นเขาก็มองเห็นหลินหยุนพาจื่อหยุนหนีออกมาทันที

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บางทีคุณชายจินเอี้ยนกับลู่ซานอาจจะมองไม่เห็น แต่เขามองเห็นอย่างชัดเจน

หลังจากเรื่องนี้แล้ว เขาก็รู้ได้ทันทีว่าหลินหยุนไม่ธรรมดาและน่ากลัวมากๆ

เขาน่ากลัวกว่าลู่ซานกับจื่อหยุนด้วยซ้ำ

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็นิ่งเงียบชั่วครู่และพูด "พวกเราลองเข้าไปดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน!"

ขณะพูด เขาก็บินไปที่ประตูสีขาวทันที

เมื่อคนอื่นๆมองเห็น พวกเขาก็สบตากันทันที จากนั้นก็รีบบินตามไปทันที

พวกเขาบินลงมาอยู่ด้านหน้าของประตูสีขาวด้วยความระมัดระวัง หลินหยุนไม่พูดอะไรอีก เขาก้าวเท้าไปที่ประตูสีขาวทันที

ทุกคนตกตะลึงทันที จูหยู่รีบพูดทันที "สหายหลินหยุนหยุดก่อน!"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็หันหน้ากลับมาและพูด "สหายจูหยู่มีอะไรจะพูดเหรอ?"

จูหยู่หายใจเข้าลึกๆและพูด "สหายหลินหยุน สถานที่ตรงนี้พวกเรามองอะไรไม่ออกเลย พวกเราควรระวังให้มากๆ!"