จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1466

ลู่ซานก็รีบพูดขึ้นมาทันที "สหายหลินหยุน เรื่องที่……สหายจูหยู่พูดก็มีเหตุผล พวกเราควรระมัดระวังตัวให้มากๆ! สิ่งของที่ยอดฝีมือแดนจิตปฐมหรือสูงกว่าทิ้งเอาไว้นั้น มันน่ากลัวกว่าที่พวกเราจะคาดเดาได้ !"

เมื่อหลินหยุนได้ยิน เขาก็นิ่งเงียบชั่วครู่แล้วพูด "โอเค งั้นก็ทำตามที่ทุกคนพูดละกัน"

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินไปข้างๆทันที

เมื่อมองเห็นหลินหยุนไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆอีก ทำให้ทุกคนโล่งอกทันที

ด้านในสมองของเขา เจียซินพูดทันที "ฉันก็มองไม่ออกเหมือนกัน สถานที่แห่งนี้แปลกมากๆ เมื่อสักครู่ คนที่ชื่อลู่ซานพูดถูกแล้ว ถ้ามีค่ายกลอยู่จริงๆ มันก็ต้องมีการเคลื่อนไหวของพลังบ้าง"

"แม้แต่พลังจิตของฉันก็ตรวจหาอะไรไม่เจอเลย……"

"หรือว่ายอดฝีมือที่ทิ้งประตูอันนี้เอาไว้ น่าจะเป็นยอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนจิตปฐม?"

"นี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้?"

"ยอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนจิตปฐม ถึงแม้พวกเขาจะเลือกสร้างวิมานหรือทิ้งวิชาของตัวเองเอาไว้ พวกเขาก็คงไม่เลือกสถานที่แบบนี้อย่างแน่นอน!"

ด้านในของหนองน้ำขนาดใหญ่ ถ้าจะพูดว่าเป็นสถานที่อันตราย มันก็อันตรายจริงๆ

แต่สำหรับยอดฝีมือแดนจิตปฐมแล้ว มันไม่ได้อันตรายเลย ยอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนจิตปฐมยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

ดังนั้นเป็นไปได้ยากที่จะเป็นยอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนจิตปฐมทิ้งเอาไว้

แต่ถ้ามันไม่ใช่ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอธิบายสถานที่แห่งนี้ยังไง ดังนั้นเจียซินก็เลยรู้สึกงุนงงมากๆ

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไรอีก สำหรับประตูสีขาวอันนี้ เขามีความคิดบางอย่างอยู่ในจิตใจแล้ว

วัสดุที่ใช้ในการสร้างประตูสีขาว มันคือหินหมึกเทา วัสดุตัวนี้หายากไหม มันก็ไม่ได้หายากขนาดนั้น

แต่นักบำเพ็ญเซียนที่รู้จักประโยชน์ของวัสดุนี้มีไม่มาก บางทีนักบำเพ็ญเซียนที่เคยเจอวัสดุนี้ก็คงมีน้อยมากๆเช่นกัน

วัสดุอันนี้มีประโยชน์มากที่สุดก็คือนำมาสร้างค่ายกล และสร้างค่ายกลข้ามมิติด้วย

หินหมึกเทาก็คือวัสดุที่นำมาสร้างแหวนเก็บของด้วย

หินหมึกเทาที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ มันก็สามารถสร้างมิติที่มีความกว้างหนึ่งร้อยตารางเมตร

และประตูสีขาวที่มีหินหมึกเทาเยอะขนาดนี้ มันสามารถสร้างมิติที่ใหญ่มากๆอย่างแน่นอน

ดังนั้นสถานที่แห่งนี้ก็เลยไม่มีการเคลื่อนไหวของพลังจากค่ายกลเลย

เพราะมันมีอย่างอื่นซ่อนอยู่ มันอยู่ด้านในของหินหมึกเทา

แต่วัสดุอย่างหินหมึกเทานั้น อันที่จริงมันไม่ได้อธิบายยากเลย เพราะมันเป็นวัสดุที่ไม่ค่อยมั่นคง

ดังนั้นตอนที่สร้างมัน จำเป็นต้องใส่วัสดุที่ทำให้มิติมั่นคงเข้าไปด้วย

เมื่อสักครู่หลินหยุนได้ตรวจดูแล้ว และมันก็เป็นอย่างที่หลินหยุนคาดคิดเอาไว้

อย่างไรก็ตาม ถ้าทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์โจมตีประตูสีขาวละก็ ประตูสีขาวที่สร้างด้วยหินหมึกเทาก็คงรับไม่ไหวอย่างแน่นอน

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ เมื่อเกิดการระเบิด พวกเขาทุกคนก็จะโดนแรงระเบิดจนกลายเป็นจุณ

หลินหยุนเดินไปข้างๆและพูด "ถ้าทุกคนยังอยากมีชีวิตอยู่ หรือพูดอีกอย่างก็คือถ้าอยากได้สมบัติล้ำค่าจากสถานที่แห่งนี้ ห้ามใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์โจมตีประตูสีขาวเด็ดขาด "

"ถ้าทุกคนจะโจมตีประตูสีขาวจริงๆ พวกคุณก็บอกฉันก่อน ฉันจะถอยหลังไปอยู่ที่ไกลๆ!"

"เพราะว่าฉันยังไม่อยากตาย"

เมื่อหลินหยุนพูดจบ หนังตาของจูหยู่กับคนอื่นๆกระตุกทันที พวกเขามองมาที่หลินหยุนแล้วพูด "สหายหลินหยุน คำพูดของคุณหมายความว่าไง?"

จื่อหยุนก็พูดทันที "สหายหลินหยุนมองเห็นความผิดปกติของสถานที่แห่งนี้ใช่ไหม?"

"ถึงแม้พวกเราขนประตูบานนี้ไป มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!"

"และมิติที่สร้างขึ้นและอยู่ตรงนี้ มันก็น่าจะสลายหายไปทันที"

"ไม่แปลกใจเลยที่สหายหลินหยุนพูดว่า ห้ามใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์โจมตีเด็ดขาด เพราะหินหมึกเทานั้นแตกสลายง่ายมากๆ ถ้าพวกเราใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์โจมตีจริงๆ มิติที่อยู่ตรงนั้นก็จะระเบิดทันที!"

"ด้วยหินหมึกเทาอันใหญ่ของประตูอันนี้ มิติด้านในก็คงจะกว้างใหญ่มากๆ!"

"พลังอันมหาศาลจากแรงระเบิด พวกเราไม่สามารถต้านทานได้อยู่แล้ว!"

เมื่อได้ยินคำอธิบายจากลู่ซาน ทำให้จูหยู่กับจื่อหยุนพยักหน้าทันที

จูหยู่ถอนหายใจยาวๆ เขาหันหลังกลับไปมองหลินหยุน จากนั้นก็โค้งคำนับและพูด "เป็นอย่างนี้นี่เอง สหายหลินหยุนเป็นคนรอบรู้จริงๆ การที่ฉันบังเอิญเชิญสหายหลินหยุนมาด้วยกันครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดของฉันแล้ว!"

หลินหยุนพูดเบาๆ "ฉันก็แค่บังเอิญรู้เรื่องเหล่านี้เท่านั้น!"

เมื่อมองเห็นทุกคนมองหลินหยุนด้วยสายตาเลื่อมใส ทำให้สีหน้าของคุณชายจินเอี้ยนแย่มากๆ เขาโกรธจนหน้าดำหน้าแดงและเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา จากนั้นก็หันหน้าหนีทันที

ในกลุ่มของพวกเขา เขากับหลินหยุนมีอายุไล่เลี่ยกัน ฐานะของเขาก็สูงศักดิ์ที่สุด

ไม่ใช่หลินหยุนที่เป็นผู้ฝึกอิสระสามารถเทียบได้?

แต่หลินหยุนกลายเป็นจุดศูนย์รวมของทุกคน เรื่องนี้ทำให้เขาไม่พอใจมากๆ

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ ทุกคนไม่มีเวลาไปสนใจเขาอีก หลังจากนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จูหยู่ก็เอ่ยปากพูด "สหายหลินหยุน สหายลู่ซาน ในเมื่อด้านในของประตูหินหมึกเทามีมิติอยู่ พวกเราจะเข้าไปในมิติยังไง?"

เมื่อลู่ซานได้ยิน เขาก็ขมวดคิ้วทันทีและพูด "เรื่องนี้……"

จากนั้นเขาก็มองไปที่หลินหยุนและพูด "สหายหลินหยุนมีวิธีเข้าไปด้านในไหม?"

หลินหยุนนิ่งเงียบไปชั่วครู่และพูด "พวกเราสามารถเปรียบเทียบประตูอันนี้ เป็นแหวนเก็บของขนาดใหญ่ สถานที่แห่งนี้ต้องใช้พลังจิตในการเปิดออก แต่อาจจะต้องใช้เวลานานมากๆ"