จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1478

ดาบเฮ่าเทียนในมือของหลินหยุนสั่นไหว ถอนหายใจเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “อย่าได้เสียเวลาอีกเลย ลงมือเถอะ! ”

เมื่อพูดจบ หลินหยุนก็ขับเคลื่อนพลังบำเพ็ญอย่างสุดกำลัง เลือกลงมือก่อนเลยทันที

ดาบทะลุสวรรค์ปรากฏขึ้นในทันที

และร่างลางเทพเซียนตนหนึ่งก็ปรากฏกายขึ้น

ร่างลางกวัดแกว่งกระบี่ยักษ์ในมือ พลังพัดโหมไปทั่วชั้นฟ้าชั้นดิน และทิ่มแทงตรงไปที่จูหยู่ทันที

จูหยู่กับลู่ซานเห็นเหตุการณ์ดังนั้น ทั้งสองคนก่อนหน้านี้ที่ยังคงมีความมั่นใจอยู่เต็มเปี่ยม ว่าจะสามารถจัดการหลินหยุนลงได้อย่างแน่นอนนั้น แต่เวลานี้สีหน้าแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก

จูหยู่พลันรับรู้ได้ถึงวิกฤตความเป็นความตาย ก้าวเดินออกมา และรีบตะโกนให้กับลู่ซานว่า “ไอ้แก่ ใช้ค่ายกลของนายหยุดยั้งเขาเอาไว้! ”

เมื่อพูดจบ กระบี่ยาวในมือของเขาก็ออกมาจากฝัก

ทันใดนั้นลำแสงกระบี่สีแดงเพลิง ได้ส่องสะท้อนจนทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดงไปทั้งหมด

ลู่ซานที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งก็มีท่าทางจริงจังอย่างมาก

ในมือเกิดประกายแสงขึ้น

แท่นค่ายกลทนุดโทรมโบราณก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับขว้างตรงไปที่หลินหยุนในทันที

ด้านบนของแท่นค่ายกลเปล่งประกายแสงสลัว

เพียงพริบตาเดียวก็กลายเป็นตาข่ายขนาดใหญ่

ตาข่ายยักษ์ตั้งขวางอยู่ที่เบื้องหน้าของจูหยู่

ดาบทะลุสวรรค์ที่เปี่ยมไปด้วยพลังอานุภาพทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัวได้ทิ่มแทงออกไป พุ่งฟาดฟันไปยังด้านบนของตาข่ายยักษ์อย่างกะทันหัน จนระเบิดเกิดเสียงดังตูมตามสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วปฐพี

แท่นค่ายกลเปล่งประกายแสงสลัว

ต้านทานพลังอานุภาพของกระบี่เอาไว้ได้ทั้งหมด

แต่หลังจากนั้น ลำแสงกระบี่ก็เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว

ลู่ซานยื่นมือออกมา รับกระบี่กลับเข้ามาสู่มือของเขา

ในขณะเดียวกันนั้น

ลำแสงกระบี่ที่เผาผลาญชั้นฟ้าชั้นดิน ก็โหมกระหน่ำเข้าใส่หลินหยุนในทันที

ด้วยพลังอานุภาพที่ไร้ขีดจำกัด

หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย ร่างกายกระพริบเคลื่อนไหว หายวับไปอีกครั้งหนึ่ง และในขณะเดียวกันร่างลางเทพเซียนนั้นก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

“เทพเซียนมาเพื่อหยุดสวรรค์! ”

เมื่อเสียงของหลินหยุนดังขึ้น พลังหยุดสวรรค์ก็ซัดโหมกระหน่ำ

ทันใดนั้นก็ทำลายลำแสงกระบี่ของจูหยู่ลง และไม่เพียงเท่านี้ พลังอานุภาพทำลายล้าง ยังได้พัดโหมโอบล้อมจูหยู่กับลู่ซานทั้งสองคนเอาไว้ด้านในด้วย

ทั้งสองคนร้องโอดครวญขึ้นพร้อมกัน จากนั้นก็หลบหนีหัวซุกหัวซุนไปในทันที!

เงาร่างของหลินหยุนปรากฏขึ้น ยิ้มเยาะและพูดว่า “ฉันให้พวกนายไปกันแล้วงั้นเหรอ? ”

ขณะที่พูดก็ได้ทิ่มแทงกระบี่ออกไปอีกครั้ง ลำแสงกระบี่พุ่งผ่านชั้นฟ้าชั้นดิน เจาะทะลุหัวใจของลู่ซานทันที ในขณะนั้นเอง จูหยู่ก็หันหลังกลับมาพร้อมกับทิ่มแทงกระบี่ออกไป แต่ฝ่ายตรงข้ามที่เขาลงมือใส่นั้นไม่ใช่หลินหยุน แต่เป็นลู่ซาน

ร่างกายของลู่ซานระเปิดแหลกสลายในพริบตา เสียงดังตูมตามกลายเป็ยผุยผงในทันที

การระเบิดครั้งนี้มีพลังที่รุนแรงอย่างยิ่ง

ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างตัวเขากับหลินหยุน

หลินหยุนทรงตัวอย่างมั่นคง ส่วนจูหยู่หลบหนีไปอย่างหัวซุกหัวซุน

หลินหยุนช่างน่ากลัวยิ่งนัก

เขากับลู่ซานสองคนร่วมมือกัน คิดไม่ถึงว่าจะยังพ่ายแพ้ยับเยินขนาดนี้!

หากรู้ตั้งแต่แรกว่าหลินหยุนน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็คงไม่กล้าคิดที่จะลงมือสังหารหลินหยุนอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ทุกอย่างสายเกินไปแล้ว

ทำได้เพียงหลบหนีอย่างหัวซุกหัวซุน!

เวลานี้ คุณชายจินเอี้ยนถึงกับอยู่ในอาการอึ้งทึ่งไปเลยทีเดียว

ดวงตาเบิกโพลง ราวกับระฆังทองแดง