เห็นหลินหยุนเกิดความสงสัยไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ตรงจุดนี้ ถังม่อเองก็คาดคิดไม่ถึงเช่นกัน “พี่หลิน คิดไม่ถึงว่าแม้แต่เขตกลางฟ้าก็ยังไม่รู้จักอย่างนั้นเหรอ? ”
หลินหยุนยิ้มเยาะและพูดขึ้นว่า “บอกกับพี่ถังตามตรงว่า ไม่รู้จักเลยจริง ๆ! ”
ถังม่อหัวเราะเหอะเหอะ พยักหน้าและพูดว่า “ก็พอที่จะเข้าใจได้! ”
“สถานที่แห่งนั้น เป็นสถานที่ที่พวกเราในเขตเหนือพูดถึงกันน้อยมาก และเขตเหนือของเราก็ยากจนข้นแค้นมากด้วย ถือเป็นดินแดนที่ทุกคนมองข้ามกันอย่างที่สุด ”
“ต่างถูกคนส่วนใหญ่เรียกว่ากันว่าดินแดนแห้งแล้งกันดาร! ”
“พี่หลินไม่รู้จักก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร”
“เขตกลางฟ้า ซึ่งก็ตรงตามชื่อเลย ที่จริงแล้วก็คือจุดศูนย์กลางของโลกเซียนของพวกเรานั่นเอง”
“โดยถูกเรียกขานกันว่าใจสวรรค์”
“ส่วนเขตเหนือใต้ตะวันออกตะวันตกที่เหลือนั้น ก็เพียงแค่เติมทิศทางของแต่ละเขตเข้าไป ต่อท้ายของคำว่าเขตก็เท่านั้น”
“มีเพียงแค่เขตกลาง”
“ที่เพิ่มคำว่าฟ้าเข้าไป ทำให้ดูสูงศักดิ์มากยิ่งขึ้น”
“เขตเหนือใต้ตะวันออกตะวันตกทั้งสี่เขตนี้ ต่างก็ถูกปกครองควบคุมโดยเขตกลางฟ้า! ”
“พูดยกตัวอย่างถึงนิกายวิญญาณ์ปวงชนก็แล้วกัน”
“ทำไมทั่วทั้งเขตเหนือ ต่างก็เคารพนับถือนิกายวิญญาณ์ปวงชนว่ายิ่งใหญ่ที่สุดล่ะ? ”
“นั่นเป็นเพราะว่า นิกายวิญญาณ์ปวงชนคือสำนักใหญ่ของเขตเหนือเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะอยู่ในเขตกลางฟ้าได้! ”
“ชื่อของพวกเขา ก็คือนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์! ”
“แต่แค่ว่าหลีกเลี่ยงการหลบหลู่ความสูงศักดิ์! ”
“ดังนั้นในเขตเหนือนี้ จึงมีชื่อว่านิกายวิญญาณ์ปวงชน! ”
ได้ยินที่ถังม่อพูดดังนั้น หลินหยุนก็พลันตื่นตกใจ และพูดขึ้นว่า “พี่ถัง ไม่ใช่แล้ว สามสำนักใหญ่ในแคว้นน้ำแดงนี้ ก็มีนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ? ”
ถังม่อเหมือนทราบว่าหลินหยุนจะต้องสอบถามแบบนี้ จึงหัวเราะและพูดขึ้นว่า “ถูกต้อง! นิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์นี้ พี่หลินอย่าได้มองว่ามีขนาดเล็ก แต่สถานะอย่างอื่นนั้น มีความสูงศักดิ์ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว! ”
“ถึงขนาดที่ยังเหนือกว่านิกายวิญญาณ์ปวงชนเสียอีก! ”
“หลินหยุนคงจะไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นเพราะเหตุใดล่ะสิ? ”
หลินหยุนพยักหน้าและพูดว่า “ขอให้พี่ถังเล่าอธิบายด้วย! ”
ถังม่อพูดว่า “นิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ของเขตเหนือนี้ ที่ได้มีชื่อว่านิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ นั่นเป็นเพราะผู้ที่ก่อตั้งนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ในอดีตนั้น ก็คือยอดฝีมือคนหนึ่งของนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ในเขตกลางฟ้า! ”
หลินหยุนพูดขึ้นอย่างข้องใจว่า “ในเมื่อมีนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์อยู่แล้ว ทำไมจะต้องก่อตั้งนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์สาขาเขตกลางฟ้าอีกแห่งหนึ่งด้วยล่ะ? ”
ถังม่อยิ้มและพูดขึ้นว่า “หลินหยุนอย่าเพิ่งใจร้อน ค่อย ๆ ฟังฉันเล่าต่อไป ซึ่งแน่นอนว่ามันมีความเกี่ยวข้องกับพวกแขกที่มาเยือนดาวไกอา! ”
หยุดชะงักไปชั่วครู่ ถังม่อก็พูดต่อว่า ”พวกแขกที่มาเยือนดาวไกอาได้สังหารผู้บำเพ็ญเซียนของเขตเหนือจนเลือดท่วมนองไปหมด ซึ่งสร้างความตื่นตระหนกไปถึงนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ในเขตกลางฟ้า ดังนั้นนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์จึงได้ส่งยอดฝีมือสามคนมายังที่นี่”
“ยอดฝีมือชั้นสูงสุดสามคนนั้นก็ได้ปะทะต่อสู้กับยอดฝีมือที่มาเยือนดาวไกอาอีกครั้ง! ”
“ในที่สุดก็สังหารยอดฝีมือที่มาเยือนดาวไกอาไปได้จำนวนหนึ่ง! ”
“และก็ทำลายเขตเหนือศักดิ์สิทธิ์ที่พวกยอดฝีมือที่มาเยือนดาวไกอาเพิ่งจะก่อตั้งขึ้น”
“แน่นอนว่า ทางฝ่ายนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์เองก็มียอดฝีมือไร้เทียมทานคนหนึ่งเสียชีวิตลง! ”
“ผลสุดท้ายหลังจากนั้นก็คือพวกยอดฝีมือที่มาเยือนดาวไกอาที่หลงเหลืออยู่ไม่มาก ต่างก็พากันถอยร่นหลบหนีไปยังแดนเหมันต์ทางตอนเหนือขึ้นไปอีก! ”
“หลังจากนั้น สองยอดฝีมือไร้เทียมทานของนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ที่รอดชีวิตต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยหนึ่งคนในนั้นกลับไปยังเขตกลางฟ้า ส่วนอีกคนหนึ่งก็พักอาศัยอยู่ที่นี่ และก่อตั้งสาขาแห่งหนึ่งของนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ขึ้นใหม่”
“จุดประสงค์ที่ก่อตั้งสาขาขึ้นนั้นก็เพื่อเฝ้าควบคุมพวกผู้บำเพ็ญเซียนที่มาเยือนดาวไกอาที่อยู่ในแดนเหมันต์นั้น! ”
“แต่ผ่านไปนับพันปีแล้ว พวกผู้บำเพ็ญเซียนที่มาเยือนดาวไกอาเหล่านั้น จวบจนวันนี้ก็ยังไม่สามารถที่จะออกจากแดนเหมันต์นั้นได้! ”
ได้ยินถังม่อพูดถึงตรงนี้ หลินหยุนก็ขัดจังหวะและเอ่ยปากถามขึ้นว่า “โอ้ว? เพราะอะไรงั้นเหรอ? ”
ถังม่อยิ้มและพูดว่า “เพราะตำนานที่เล่าลือเหล่านั้น......เหอะเหอะ พูดยาวมาไกลมากเกินไปแล้ว สรุปว่า มีตำนานเล่าว่าตระกูลโม่นี้ ที่จริงแล้วมีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับแขกที่มาเยือนดาวไกอาที่อยู่ในแดนเหมันต์นั้น! ”
“หรืออาจจะเป็นสาขาแห่งหนึ่งของแขกที่มาเยือนดาวไกอาก็เป็นได้! ”
หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็พูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า “เป็นแบบนี้เหรอ? พี่ถังหมายความว่า พันกว่าปีก่อน ตระกูลโม่เดินทางออกมาจากแดนเหมันต์นั้น และดำรงชีวิตอยู่ที่นี่ต่อมาอย่างนั้นใช่ไหม? ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...