จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1485

“และฉันก็ไม่ได้มาจากนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ด้วย! ”

หญิงสาวดวงตาเป็นประกาย และพูดขึ้นว่า “แล้วนายมาจากที่ไหนล่ะ? ”

“ผู้ที่เก่งกาจไร้เทียมทานอย่างนายนี้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็คงเป็นผู้ที่เยี่ยมยอดอย่างที่สุด นายบอกว่าตนเองไม่ได้มาจากนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์ และก็ไม่ได้มาจากเขตกลางฟ้า แล้วทำไมนายจะต้องมาสมัครเข้าร่วมการคัดเลือกคนรับใช้ชายของตระกูลโม่ด้วย? ”

ทางหญิงสาวมองว่า เรื่องทั้งหมดนี้มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย!

ผู้ไร้เทียมทานระดับนี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมาเข้าร่วมคัดเลือกเพื่อเป็นผู้รับใช้ชายของตระกูลโม่

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ง่ายนิดเดียว ฉันนั้นมาจากดาวไกอา”

ได้ยินหลินหยุนพูดคำว่าดาวไกอา ดวงตาของหญิงสาวก็กระตุกขึ้นทันที จากนั้นลมหายใจก็เกิดผันผวนขึ้นเล็กน้อย

หญิงสาวนั้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ มองไปยังหลินหยุนและพูดว่า “พูดแบบนี้มันจะได้ประโยชน์อะไรเหรอ? ”

หลินหยุนพูดว่า “เวลาที่ยาวนานหลายปีมานี้พวกคุณใช้ชีวิตกันอย่างนี้เหรอ? ราวกับนกหวาดเกาทัณฑ์ หรือเหมือนกับตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย? ”

หญิงสาวส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา และพูดว่า “ดูเหมือนว่านายจะแตกต่างกับคนอื่นจริง ๆ แต่ว่า ไม่ว่านายจะคิดอย่างไร ตระกูลโม่ของพวกเราก็ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกับพวกคนดินแดนตอนเหนือสุดนั้นเลย ไม่เกี่ยวข้องก็ไม่เกี่ยวข้อง! ”

“พวกนายกระทำเรื่องพวกนี้ ล้วนเป็นการกระทำที่เสียแรงไปโดยเปล่าประโยชน์! ”

“ทำไมจะต้องมาเสียให้เวลาด้วยล่ะ? ”

หลินหยุนพูดว่า “ในฐานะที่เป็นคนของดาวไกอาเหมือนกัน เห็นพวกคุณตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการเลย หรือว่าพวกเราจะมาทำข้อตกลงแลกเปลี่ยนอะไรกันดีไหมล่ะ? ”

หญิงสาวไม่ได้พูดอะไร โดยดวงตาที่สวยงามของเขา แฝงไปด้วยความเย็นชาบ้างเล็กน้อย

หลินหยุนพูดต่อว่า “ฉันได้ยินว่าพวกคุณตระกูลโม่ หลายปีก่อนหน้านี้เคยได้รับสมบัติล้ำค่าสูงสุดที่ใช้สำหรับหลอมยาทองระดับฟ้าชิ้นหนึ่ง สมบัติชิ้นนั้นยังอยู่อีกไหม? ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ แม้ว่าเรื่องนี้คุณจะทำอย่างลึกลับ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครรู้! ”

“คุณพูดเพียงแค่ว่ามี หรือไม่มีเท่านั้นพอ”

“หากว่ายังมีอยู่ งั้นก็เพียงพอที่จะเป็นหลักขั้นต้นของการทำข้อตกลงแลกเปลี่ยน”

“หากว่าสมบัติล้ำค่านั้นไม่อยู่แล้ว เรื่องการคัดเลือกคนรับใช้ชายของตระกูลโม่ ฉันเองก็คงจะไม่สนใจอะไรอีกแล้ว! ”

“พวกคุณจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียนดาวไกอาหรือไม่นั้น มันไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับฉันเลย! ”

หญิงสาวก็ยังคงไม่เชื่อคำพูดของหลินหยุนอย่างชัดเจน และถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า “นายมาที่นี่เพื่อสมบัติล้ำค่าสำหรับหลอมยาทอง? แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องบอกว่าตนเองเป็นผู้บำเพ็ญเซียนดาวไกอาหรอก? ”

“นายไม่ใช่คนของนิกายวิญญาณ์บริสุทธิ์จริง ๆ อย่างนั้นใช่ไหม! ”

“แล้วไม่กลัวว่าฉันจะนำคำพูดของนายนี้ ไปบอกกับคนที่อยู่ห้องด้านข้างเหรอ? ”

หลินหยุนพูดขึ้นอย่างเฉยชาว่า “ฉันจะกลัวอะไรล่ะ? ”

หลินหยุนพูดต่อว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ไม่เคยโกหกคุณ ใช่ก็ว่าใช่ ไม่ใช่ก็ว่าไม่ใช่! หรือว่าเรื่องราวที่ว่าหลังจากที่พวกคุณผ่านมหาสงครามแล้ว ก็มาปักหลักอยู่ที่โลกคุนชางนั้น เป็นเรื่องที่ไม่จริงอย่างนั้นเหรอ? ”

ได้ยินหลินหยุนพูด คราวนี้สายตาของหญิงสาวคนนั้นก็เปลี่ยนไปอย่างแท้จริง

โลกคุนชาง

มหาสงคราม

แต่ละคำนั้นต่างก็เป็นชื่อเรียกที่ตราตรึงอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ

แน่นอนว่าเธอเองนั้นไม่เคยผ่านประสบการณ์ทั้งหมดมาก่อน

แต่ ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของตระกูลโม่

เธอเข้าใจอย่างชัดเจนที่สุด

ในแต่ละรุ่นของพวกเธอ ต่างก็ได้เล่าขานถ่ายทอดแบบปากต่อปาก ถึงประสบการณ์ที่ผ่านมาในช่วงเวลาหลายปีก่อนนั้น ให้กับอัจฉริยะไร้เทียมทานภายในตระกูล

เพื่อถ่ายทอดต่อให้กับคนรุ่นหลังของตนเอง

โดยที่ไม่กล้าตกหล่นหรือผิดพลาดอันใด

หญิงสาวมองไปยังหลินหยุนอย่างเหลือเชื่อ และพูดขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่า “นาย ตกลงนายเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ด้วย! ”

หลินหยุนพูดขึ้นเบา ๆ ว่า “คุณดูนะว่า ตอนนี้คุณได้รับทราบถึงสถานะตัวตนของฉันแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังต้องถามแบบนี้อีกล่ะ? ”

หญิงสาวกลืนน้ำลาย และพูดว่า “หรือว่า นายจะมาจากดาวไกอาจริง ๆ? แต่ว่า......จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? ”

หลินหยุนพูดว่า “ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้! พวกคุณสามารถออกมาจากดาวไกอาได้ ฉันเองก็ทำได้เช่นกัน! ”

หยุดชะงักชั่วครู่ หลินหยุนก็พูดต่อว่า “พอเถอะ ฉันไม่อยากพูดเรื่องพวกนี้กับคุณแล้ว ฉันบอกไว้แล้วว่า ครั้งนี้ที่ฉันมาก็เพราะสมบัติล้ำค่าที่ใช้สำหรับหลอมยาทองชิ้นนั้นของตระกูลโม่ สมบัตินั้นยังอยู่อีกไหม? ”

หญิงสาวสูดหายใจลึก และพูดว่า “สมบัติล้ำค่ายังอยู่ แต่ว่า......ไม่ใช่เพียงเพราะคำพูดของนาย แล้วตระกูลโม่ของเราจะมอบสมบัติชิ้นนี้ให้กับนาย มันเป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด! ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “ฉันจึงพูดแล้วไงว่า พวกเรามาทำข้อตกลงแลกเปลี่ยนกัน! ”