จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1493

หลินหยุนพูดปฏิเสธทันที "ไม่เอาละ ดูเหมือนคำพูดของฉันเมื่อสักครู่ สหายไม่ได้ใส่ใจแม้แต่นิดเดียว ฉันยังไม่อยากตายเร็วๆนี้!"

"เจ้าบ้านโม่ ต้องขอโทษจริงๆ!"

หลินหยุนรู้สึกผิดหวังกับโม่เทียนเจินเล็กน้อย คนประเภทนี้ ไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าบ้านของตระกูลโม่ได้ยังไง

หลินหยุนรู้สึกว่าคนๆนี้ทำอะไรก็ใช้ไม่ได้เลย หลินหยุนไม่ได้สนใจอีกฝ่ายอีก เขาบินตรงไปที่เมืองชิวซานทันที

และเมืองโม่ในเวลานี้ ตระกูลโม่กำลังตกแต่งคฤหาสน์เพื่อเลี้ยงฉลอง

ยอดฝีมือที่อยู่บริเวณรอบๆเมืองโม่ ต่างมารวมตัวกันที่คฤหาสน์ตระกูลโม่

แต่เวลาผ่านไปสิบกว่าวันแล้ว ไม่เพียงไม่ได้พบหน้าโม่เทียนเจินที่เป็นเจ้าบ้าน แม้แต่คนที่รับผิดชอบงานนี้อย่างคุณหนูของตระกูลโม่ก็มองไม่เห็นเหมือนกัน ทำให้ทุกคนรู้สึกงุนงงและรู้สึกไม่พอใจ

ส่วนตระกูลโม่นั้น พวกเขาได้พูดว่าเจ้าบ้านได้พาคุณหนูไปทำเรื่องหนึ่งที่สำคัญมากๆและจะกลับมาอย่างรวดเร็ว

สำหรับคำพูดของตระกูลโม่ ทำให้ทุกคนทำอะไรไม่ได้และทำได้เพียงแค่ยอมรับมัน

เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเลี้ยงฉลองวันเกิดของโม่เทียนเจิน

เมื่อมองเห็นหลินหยุนบินไปที่เมืองชิวซาน

โม่หยู่พูด "คุณพ่อ พวกเราออกมานานมากแล้ว พวกเราต้องรีบกลับไปที่เมืองโม่!"

โม่เทียนเจินพูดโดยไม่ได้หันหน้ากลับมา "เธอกลับไปก่อน ฉันจะต้องหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้ก่อน!"

ขณะพูดอยู่ เขาก็ไล่ตามหลินหยุนไปทันที

โม่หยู่พูด "คุณพ่อ ฉันคิดว่าคุณควรกลับไปที่ตระกูลก่อน มีเพียงคุณกลับไปถึงจะสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ สำหรับเรื่องของหลินหยุนนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง!"

เมื่อโม่เทียนเจินได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ถอนหายใจยาวๆออกมาและพูด "ลูกสาว หลินหยุนพูดได้ไม่ผิดเลย เขาได้ปลดผนึกสายเลือดของเธอออกแล้ว มันจะต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นอย่างแน่นอน บางทีฐานะของตระกูลโม่ของเราอาจจะถูกเปิดแล้วก็ได้!"

"ฉันคิดว่าเธอ……"

"เธอควรอยู่ข้างๆหลินหยุนจะดีกว่า !"

"ฉันมองออกอย่างชัดเจน อนาคตของคนๆนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน !"

"ถ้าเธอสามารถอยู่ใกล้ๆคนๆนี้ เธอต้องได้ผลประโยชน์มหาศาลอย่างแน่นอน!"

"ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเธอจะทำอะไร พ่อก็ไว้ใจในตัวเธอตลอด!"

"ครั้งนี้ก็เหมือนกัน!"

"เรื่องของหลินหยุน พ่อก็ฝากเธอจัดการด้วยนะ!"

โม่หยู่พยักหน้าทันทีและพูด "คุณพ่อโปรดวางใจ ฉันจะพยายามทำให้หลินหยุนยอมลงมือช่วย ถึงแม้จะไม่ใช่ตอนนี้ก็ตาม"

เมื่อพูดจบ โม่หยู่ก็ไล่ตามหลินหยุนไปทันที ส่วนโม่เทียนเจินยืนนิ่งๆอยู่กลางอากาศ

หลังจากมองดูสักพัก เขาก็หันหน้าและบินกลับไปที่เมืองโม่ทันที

เขาเป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐม ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้เร็วมากๆ ชั่วพริบตาก็หายไปเลย

ถึงแม้หลินหยุนไม่ได้หันหน้ากลับมามอง แต่เขาก็รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในด้านหลังทันที

เขาไม่ได้หยุดลง สำหรับการตามมาของโม่หยู่ หลินหยุนยอมรับเรื่องนี้ได้

ผู้หญิงที่ชื่อโม่หยู่คนนี้ เธอมีชื่อเสียงมากๆในเขตเหนือ เธอต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

จากการพูดคุยและรู้จักเพียงสั้นๆ ถึงแม้จะมองออกไม่มากนัก แต่ผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

สำหรับเขตเหนือและโลกบำเพ็ญเซียนนั้น หลินหยุนไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลย

ตอนนี้เขาต้องการคนๆหนึ่ง และคนๆนั้นต้องบอกทุกอย่างให้เขาโดยที่ไม่มีอะไรปิดบังและโม่หยู่เป็นคนที่เหมาะสมมากๆ

เมืองชิวซาน

หลินหยุนหาโรงเตี๊ยมที่เงียบสงบมากๆแห่งหนึ่ง เขาพาฉินหลันเดินเข้าไปทันที

ช่วงนี้ฉินหลันไม่ได้ทานอาหารดีๆเลย โม่เทียนเจินที่เป็นยอดฝีมือแดนจิตปฐม เธอไม่พบอาหารและของกินอยู่แล้ว เธอพกแค่โอสถเท่านั้น

ถึงแม้โอสถจะเป็นของดี แต่สำหรับฉินหลันแล้ว มันมีแต่ผลดีมากกว่าผลเสีย

แต่คนธรรมดาทั่วไป แน่นอนว่าเธอต้องการทานอาหารให้อิ่มท้องอยู่แล้ว

หลังจากหลินหยุนกับฉินหลันเดินเข้าไป โม่หยู่ก็เดินตามเข้าไปทันที

หลินหยุนกับฉินหลันนั่งลง โม่หยู่ก็นั่งลงบนโต๊ะเดียวกับพวกเขา หลังจากทานอาหารเสร็จ