จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1502

เมื่อมองเห็นแสงสว่างอันนั้น หลินหยุนก็ขมวดคิ้วทันที

เพราะแสงที่สองทะลุไปบนท้องฟ้านั้น ด้านในของมัน หลินหยุนมองเห็นคนจำนวนไม่น้อย

และตัวหลินหยุนเองก็เหมือนกับอยู่ด้านในด้วย ผ่านไปชั่วพริบตา หลินหยุนรู้สึกถึงความผิดปกติทันที

เจียซินรีบเอ่ยไปพูดทันที "เป็นแดนมิติ! มันไม่ได้ถูกสร้างจากน้ำมือมนุษย์ น่าจะเป็นแดนมิติที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ! ถ้าพวกเราไม่ได้อยู่ห่างไกลมากๆ ตอนนี้พวกเราคงอยู่ในแดนมิติแล้ว!"

"พลังแดนมิตินั้นแข็งแกร่งมากๆ!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "นี่คือสถานที่อันตรายมากๆแห่งหนึ่งสำหรับการเดินทางครั้งนี้!"

"คิดไม่ถึงจริงๆ ตรงนี้จะมีแดนมิติที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ!"

"มันน่าจะเป็นสถานที่พิเศษ กลายเป็นค่ายกลแดนมิติแบบพิเศษ!"

"พลังของแดนมิติอันนี้แข็งแกร่งมากๆ!"

ขณะพูด หลินหยุนก็หยุดมองทันที ทำให้แดนมิติหายไปทันที

หลินหยุนบินตรงไปข้างหน้าและเข้าไปในทุ่งน้ำแข็งทันที ด้วยพลังที่เขามีอยู่ในตอนนี้ ถ้ายิ่งเข้าไปในทุ่งน้ำแข็งเรื่อยๆ มันก็เป็นเรื่องที่อันตรายมากๆ ทำให้เขาขมวดคิ้วทันที

ผ่านไปเจ็ดวัน หลินหยุนหยุดลงทันที ไม่ใช่เพราะเขาเจออะไรใหม่ๆ

แต่เป็นเพราะเขาสัมผัสได้ ตัวเขาเองไม่สามารถต้านรับพลังอันเยือกเย็นนานกว่านี้อีกแล้ว

โดยเฉพาะการเดินทางไปยังทิศเหนือ อุณหภูมิลดลงตลอดเวลา ถ้าเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เขาอาจจะเสียชีวิตอยู่ตรงนี้ก็ได้

และลูกหลานของดาวไกอาพวกนั้น น่าจะไม่มีใครฝึกฝนถึงแดนจิตปฐมอย่างแน่นอน

ถ้าคำนวณจากแดนยาทองระดับเก้าละก็ พวกเขาไม่สามารถเข้ามาลึกขนาดนี้ได้อย่างแน่นอน

หลินหยุนรู้สึกว่าตัวเองน่าจะเดินผิดทิศทาง ในเวลานี้เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

หลินหยุนหายใจเข้าลึกๆ และมองไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือ เขามองเห็นสถานที่ที่ไกลออกไปเหมือนมีจุดดำอันหนึ่ง

เมื่อมองเห็นจุดดำอันนั้น สายตาของหลินหยุนก็เปล่งประกายทันที จากนั้นเขาก็ตรงไปยังจุดดำนั้นทันที

และในเวลานี้ ด้านหน้ามีพลังที่แข็งแกร่งมากๆปรากฏตัว

เมื่อหลินหยุนสัมผัสพลังได้ ก็มีเสียงดังสนั่นเกิดขึ้นทันที มีร่างใหญ่มากๆพุ่งออกมาจากชั้นน้ำแข็งที่อยู่ด้านล่างทันที

มันคือสัตว์อสูรที่มีลักษณะคล้ายๆหมีขาว พลังของมันแข็งแกร่งมากๆ

ถ้าเทียบกับพลังของนักบำเพ็ญเซียนละก็ พลังของมันน่าจะเทียบเท่าแดนจิตปฐมตอนต้น และอาจจะใกล้ถึงแดนจิตปฐมตอนกลางแล้ว

เมื่อหมีขาวปรากฏตัว มันก็คำรามทันที สายตาอันดุร้ายจ้องไปที่หลินหยุนและใช้ฝ่ามือโจมตีหลินหยุนทันที

ดวงตาของหลินหยุนเปล่งประกาย จากนั้นก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นในมือของเขา กระบี่เฮ่าเทียบปรากฏตัวทันที

เขาใช้เพลงกระบี่พลังผกผันออกมาทันที จากสายตาอันเหลือเชื่อของหมีขาว กระบี่นี้แทงทะลุตันเถียนของหมีขาวทันที

การฝึกฝนพลังของสัตว์อสูรนั้น พลังทั้งหมดจะอยู่ที่ตันเถียน ด้านในของตันเถียนนั้นเป็นที่ก่อเกิดของแก้วหินปีศาจ

แก้วหินปีศาจของสัตว์อสูร มันต่างจากยาทองของนักบำเพ็ญเซียน

สัตว์อสูรนั้น ด้านนอกฝึกฝนเลือดเนื้อ ด้านในฝึกฝนแก้วหินปีศาจ เติมเต็มซึ่งกันและกัน

พลังจากเลือดเนื้อนั้นจะแข็งแกร่งกว่าแก้วหินปีศาจเสมอ

แก้วหินปีศาจของพวกมัน โดยปกติจะเอามาเปลี่ยนแปลงพลังเท่านั้น

และพลังจากการเปลี่ยนแปลง สุดท้ายแล้วก็ใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเลือดเนื้อและร่างกาย

แต่การโจมตีด้วยเพลงกระบี่พลังผกผันของหลินหยุน แม้แต่สวรรค์ก็คงแตกสลายเพราะพลังจากกระบวนท่านี้

ร่างกายของหมีขาวจะต้านไหวได้ยังไง ในชั่วพริบตาก็ทำลายตันเถียนของสัตว์อสูรทันที

ร่างกายอันใหญ่ของหมีขาว ราวกับโดนฟ้าผ่า หลินหยุนชี้นิ้วออกไปและมีพลังที่มองไม่เห็นโจมตีออกไปทันที

เขาอยากจะใช้มือล้วงเอาแก้วหินปีศาจออกมาจากร่างกายของหมีขาว

แต่ในเวลานี้ หมีขาวคำรามอีกครั้ง สายตาของมันแดงขึ้นมาทันที

มันล้วงเอาแก้วหินปีศาจออกมาเอง จากนั้นก็โยนให้หลินหยุนทันที