หลินหยุนได้แสดงพลังจิตญาณออกมา
เริ่มที่จะทดลองอย่างต่อเนื่องเพื่อกำจัดพลังจิตญาณทั้งสองดวงนั้นให้สูญสิ้นไป
แต่มันกลับเหนือความคาดหมายของเขา
พลังจิตญาณของผู้อาวุโสที่หลงเหลืออยู่ภายในนั้นได้ถูกเขากำจัดลงไปอย่างง่ายดาย
แต่พลังจิตญาณเดิมที่อยู่ภายในกลับไม่มีการกระทบกระเทือนอะไรแม้แต่น้อยเลย
ความแข็งแกร่งของจิตญาณของหลินหยุนนั้น ในตอนนี้อย่างน้อยก็คงจะเทียบเท่าได้กับผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมตอนกลางแล้ว
แต่เขากลับทำได้เพียงกำจัดร่องรอยจิตญาณที่หลงเหลือของผู้อาวุโสนั้นลงได้
สำหรับพลังจิตญาณเดิมที่หลงเหลืออยู่ ไม่มีทางที่สามารถจะกำจัดได้เลย
จนกระทั่งเวลานี้ ในที่สุดหลินหยุนก็เข้าใจได้แล้วว่า
ขวดหยกเขียวนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
คงจะเหลือเชื่อเกินกว่าจินตนาการความคิดของเขาเป็นแน่!
เดิมทีเขาคิดว่า
ผู้อาวุโสคนนั้นน่าจะครอบครองขวดหยกเขียวนี้เป็นเวลาที่ไม่นานนัก
ไม่อย่างนั้น คงจะไม่สามารถทำการกลั่นขวดใบนี้ได้
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า
ไม่ได้เป็นดั่งที่เขาคาดการณ์เอาไว้เลย!
เวลาที่ผู้อาวุโสคนนั้นครอบครองขวดใบนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ใช่ระยะเวลาที่สั้น แต่เป็นไปได้ที่จะครอบครองมาเป็นเวลายาวนานมากแล้ว
แบบนี้จึงจะสามารถทำการกลั่นได้หนึ่งในสามส่วน
โดยหนึ่งในสามส่วนนี้นั้น ก็เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป กระทำการอย่างตั้งใจและละเอียดอ่อน ซึ่งยากมากกว่าจะสำเร็จได้
ขวดหยกเขียวใบนี้ เจ้าของคนเดิมนั้น คงไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมอย่างเด็ดขาด
อย่างน้อยคงจะเป็นขั้นแดนดั่งเทพ
นั่นจึงบอกได้อย่างชัดเจนว่า ขวดนี้ไม่ธรรมดาเป็นแน่!
ในขณะนั้นเอง เสียงของเจียซินก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง “เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสคนนั้นไม่สามารถที่จะใช้พลังอานุภาพทั้งหมดของขวดหยกเขียวนี้ออกมาได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว ต่อให้ฉันลงมือ ก็คงยากที่จะเกิดผลลัพธ์ดังหวัง! ”
หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นว่า “เป็นเช่นนั้นจริง! ตอนนี้ฉันคิดว่าหากต้องการจะทำการกลั่น ก็คงจะเป็นเรื่องที่ง่ายแล้ว! ”
หยุดชะงักไปชั่วครู่ หลินหยุนก็พูดต่อว่า “แต่ว่ายังดีที่ ผู้อาวุโสคนนั้นได้ทำการกลั่นไปแล้วหนึ่งในสามส่วน โดยหลังจากที่ฉันทำการกำจัดพลังจิตญาณของเขาทิ้งไปแล้ว ก็สามารถที่จะควบคุมหนึ่งในสามส่วนนั้นได้แล้ว”
“สิ่งของชิ้นนี้ยอดเยี่ยมมาก! ”
“ถ้าหากเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเซียนระดับเดียวกันแล้ว ฝ่ายตรงข้ามคงจะหมดหนทางที่จะตอบโต้ได้เลย! ”
“แข็งแกร่งทรงพลังอย่างมาก! ”
หลินหยุนได้พูดแสดงความคิดเห็นเอาไว้แบบนี้
โดยสมบัติล้ำค่าที่สามารถทำให้เขาประเมินได้ถึงขั้นนี้นั้น มีจำนวนไม่มาก!
เมื่อเก็บขวดหยกเขียวขึ้นแล้ว หลินหยุนก็นำแหวนเก็บของของผู้อาวุโสคนนั้นออกมา
ภายในแหวนเก็บของมีหินทิพย์ชั้นล่างกว่าหนึ่งพันก้อน
ในฐานะที่เป็นยอดฝีมือจิตปฐมตอนกลาง
หินทิพย์ชั้นล่างจำนวนหนึ่งพันก้อนก็ถือว่ายังไม่มากนัก
ถึงขนาดพูดได้ว่าเป็นจำนวนน้อยอย่างมาก
แต่ อย่างไรก็ดีที่แห่งนี้เป็นดินแดนในเขตเหนือที่ได้ชื่อว่าเป็นแหล่งที่แห้งแล้ง
จำนวนเท่านี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติทั่วไป
ทั้งเขตเหนือ มีเพียงแค่แปดเทือกเขาแร่หินทิพย์เท่านั้น
ยอดฝีมือจิตปฐมตอนกลาง มีหินทิพย์นับพันก้อนติดตัว ก็ถือว่าไม่น้อยแล้ว
นอกจากหินทิพย์แล้ว ยังมีโอสถอีกจำนวนไม่น้อยด้วย
แต่ว่าระดับของโอสถนั้นไม่ค่อยสูงนัก
แต่มีพวกหญ้าทิพย์ที่ทำให้เขาเกิดความสนใจ
ชนิดของหญ้าทิพย์มีจำนวนไม่น้อย
และบางต้นมีระดับที่สูงมาก
มีสามต้น ที่อย่างน้อยน่าจะถึงระดับขั้นที่สาม
การจัดแบ่งระดับของโอสถ เครื่องรางทิพย์ และหญ้าทิพย์ในหมื่นจักรวาลนี้
มีความแตกต่างกับดาวไกอานั้นอย่างชัดเจน
การจัดแบ่งระดับในหมื่นจักรวาลนั้น หญ้าทิพย์แบ่งออกเป็นระดับ โอสถแบ่งออกเป็นชั้น สำหรับเครื่องรางทิพย์ จะแบ่งตามขั้นแดนของพลังบำเพ็ญ
ในส่วนของโอสถที่กลั่นออกมาโดยหญ้าทิพย์ระดับสาม ก็เหมาะที่จะใช้กับผู้บำเพ็ญเซียนขั้นแดนจิตปฐม
สำหรับหญ้าทิพย์ระดับสี่ ก็เหมาะที่จะใช้กับผู้บำเพ็ญเซียนขั้นแดนดั่งเทพแล้ว
อย่างเช่นที่หลินหยุนได้บัวเลือดเจ็ดดาวมาจากหุบขวัญเลือด
นั่นคือหญ้าทิพย์ระดับสี่ที่จริงแท้แน่นอน
ถึงขนาดที่ว่ายังเป็นหญ้าทิพย์ระดับสี่ชั้นยอดในระดับเดียวกันด้วย
นอกจากหญ้าทิพย์ระดับสามจำนวนสามต้นแล้ว ก็ยังมีเครื่องรางทิพย์อีกจำนวนไม่น้อย
เพียงแต่พวกสิ่งของเหล่านี้ ล้วนไม่อยู่ในสายตาของหลินหยุนทั้งนั้น
ดังนั้นเมื่อหลินหยุนกวาดสายตามองดูเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่ได้ไปใส่ใจอะไรมากนัก
เพียงแค่นำหญ้าทิพย์สามต้น รวมถึงหินทิพย์นับพันก้อนเก็บใส่เอาไว้ในแหวนเก็บของ
หลินหยุนสูดหายใจลึก และปิดตาลงทั้งสองข้าง เริ่มต้นบำเพ็ญฝึกฝน
สองวันหลังจากนั้น
เดิมทีหินทิพย์จำนวนนับพันก้อน ได้ถูกเขาใช้ไปกว่าสองในสามส่วนแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...