สรุปตอน บทที่ 1519 ความคิดของหลินหยุน – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1519 ความคิดของหลินหยุน ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลินหยุนได้แสดงพลังจิตญาณออกมา
เริ่มที่จะทดลองอย่างต่อเนื่องเพื่อกำจัดพลังจิตญาณทั้งสองดวงนั้นให้สูญสิ้นไป
แต่มันกลับเหนือความคาดหมายของเขา
พลังจิตญาณของผู้อาวุโสที่หลงเหลืออยู่ภายในนั้นได้ถูกเขากำจัดลงไปอย่างง่ายดาย
แต่พลังจิตญาณเดิมที่อยู่ภายในกลับไม่มีการกระทบกระเทือนอะไรแม้แต่น้อยเลย
ความแข็งแกร่งของจิตญาณของหลินหยุนนั้น ในตอนนี้อย่างน้อยก็คงจะเทียบเท่าได้กับผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมตอนกลางแล้ว
แต่เขากลับทำได้เพียงกำจัดร่องรอยจิตญาณที่หลงเหลือของผู้อาวุโสนั้นลงได้
สำหรับพลังจิตญาณเดิมที่หลงเหลืออยู่ ไม่มีทางที่สามารถจะกำจัดได้เลย
จนกระทั่งเวลานี้ ในที่สุดหลินหยุนก็เข้าใจได้แล้วว่า
ขวดหยกเขียวนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
คงจะเหลือเชื่อเกินกว่าจินตนาการความคิดของเขาเป็นแน่!
เดิมทีเขาคิดว่า
ผู้อาวุโสคนนั้นน่าจะครอบครองขวดหยกเขียวนี้เป็นเวลาที่ไม่นานนัก
ไม่อย่างนั้น คงจะไม่สามารถทำการกลั่นขวดใบนี้ได้
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า
ไม่ได้เป็นดั่งที่เขาคาดการณ์เอาไว้เลย!
เวลาที่ผู้อาวุโสคนนั้นครอบครองขวดใบนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ใช่ระยะเวลาที่สั้น แต่เป็นไปได้ที่จะครอบครองมาเป็นเวลายาวนานมากแล้ว
แบบนี้จึงจะสามารถทำการกลั่นได้หนึ่งในสามส่วน
โดยหนึ่งในสามส่วนนี้นั้น ก็เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป กระทำการอย่างตั้งใจและละเอียดอ่อน ซึ่งยากมากกว่าจะสำเร็จได้
ขวดหยกเขียวใบนี้ เจ้าของคนเดิมนั้น คงไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมอย่างเด็ดขาด
อย่างน้อยคงจะเป็นขั้นแดนดั่งเทพ
นั่นจึงบอกได้อย่างชัดเจนว่า ขวดนี้ไม่ธรรมดาเป็นแน่!
ในขณะนั้นเอง เสียงของเจียซินก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง “เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสคนนั้นไม่สามารถที่จะใช้พลังอานุภาพทั้งหมดของขวดหยกเขียวนี้ออกมาได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว ต่อให้ฉันลงมือ ก็คงยากที่จะเกิดผลลัพธ์ดังหวัง! ”
หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นว่า “เป็นเช่นนั้นจริง! ตอนนี้ฉันคิดว่าหากต้องการจะทำการกลั่น ก็คงจะเป็นเรื่องที่ง่ายแล้ว! ”
หยุดชะงักไปชั่วครู่ หลินหยุนก็พูดต่อว่า “แต่ว่ายังดีที่ ผู้อาวุโสคนนั้นได้ทำการกลั่นไปแล้วหนึ่งในสามส่วน โดยหลังจากที่ฉันทำการกำจัดพลังจิตญาณของเขาทิ้งไปแล้ว ก็สามารถที่จะควบคุมหนึ่งในสามส่วนนั้นได้แล้ว”
“สิ่งของชิ้นนี้ยอดเยี่ยมมาก! ”
“ถ้าหากเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเซียนระดับเดียวกันแล้ว ฝ่ายตรงข้ามคงจะหมดหนทางที่จะตอบโต้ได้เลย! ”
“แข็งแกร่งทรงพลังอย่างมาก! ”
หลินหยุนได้พูดแสดงความคิดเห็นเอาไว้แบบนี้
โดยสมบัติล้ำค่าที่สามารถทำให้เขาประเมินได้ถึงขั้นนี้นั้น มีจำนวนไม่มาก!
เมื่อเก็บขวดหยกเขียวขึ้นแล้ว หลินหยุนก็นำแหวนเก็บของของผู้อาวุโสคนนั้นออกมา
ภายในแหวนเก็บของมีหินทิพย์ชั้นล่างกว่าหนึ่งพันก้อน
ในฐานะที่เป็นยอดฝีมือจิตปฐมตอนกลาง
หินทิพย์ชั้นล่างจำนวนหนึ่งพันก้อนก็ถือว่ายังไม่มากนัก
ถึงขนาดพูดได้ว่าเป็นจำนวนน้อยอย่างมาก
แต่ อย่างไรก็ดีที่แห่งนี้เป็นดินแดนในเขตเหนือที่ได้ชื่อว่าเป็นแหล่งที่แห้งแล้ง
จำนวนเท่านี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติทั่วไป
ทั้งเขตเหนือ มีเพียงแค่แปดเทือกเขาแร่หินทิพย์เท่านั้น
ยอดฝีมือจิตปฐมตอนกลาง มีหินทิพย์นับพันก้อนติดตัว ก็ถือว่าไม่น้อยแล้ว
นอกจากหินทิพย์แล้ว ยังมีโอสถอีกจำนวนไม่น้อยด้วย
แต่ว่าระดับของโอสถนั้นไม่ค่อยสูงนัก
แต่มีพวกหญ้าทิพย์ที่ทำให้เขาเกิดความสนใจ
ชนิดของหญ้าทิพย์มีจำนวนไม่น้อย
และบางต้นมีระดับที่สูงมาก
มีสามต้น ที่อย่างน้อยน่าจะถึงระดับขั้นที่สาม
การจัดแบ่งระดับของโอสถ เครื่องรางทิพย์ และหญ้าทิพย์ในหมื่นจักรวาลนี้
มีความแตกต่างกับดาวไกอานั้นอย่างชัดเจน
การจัดแบ่งระดับในหมื่นจักรวาลนั้น หญ้าทิพย์แบ่งออกเป็นระดับ โอสถแบ่งออกเป็นชั้น สำหรับเครื่องรางทิพย์ จะแบ่งตามขั้นแดนของพลังบำเพ็ญ
ในส่วนของโอสถที่กลั่นออกมาโดยหญ้าทิพย์ระดับสาม ก็เหมาะที่จะใช้กับผู้บำเพ็ญเซียนขั้นแดนจิตปฐม
สำหรับหญ้าทิพย์ระดับสี่ ก็เหมาะที่จะใช้กับผู้บำเพ็ญเซียนขั้นแดนดั่งเทพแล้ว
อย่างเช่นที่หลินหยุนได้บัวเลือดเจ็ดดาวมาจากหุบขวัญเลือด
นั่นคือหญ้าทิพย์ระดับสี่ที่จริงแท้แน่นอน
ถึงขนาดที่ว่ายังเป็นหญ้าทิพย์ระดับสี่ชั้นยอดในระดับเดียวกันด้วย
นอกจากหญ้าทิพย์ระดับสามจำนวนสามต้นแล้ว ก็ยังมีเครื่องรางทิพย์อีกจำนวนไม่น้อย
เพียงแต่พวกสิ่งของเหล่านี้ ล้วนไม่อยู่ในสายตาของหลินหยุนทั้งนั้น
ดังนั้นเมื่อหลินหยุนกวาดสายตามองดูเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่ได้ไปใส่ใจอะไรมากนัก
เพียงแค่นำหญ้าทิพย์สามต้น รวมถึงหินทิพย์นับพันก้อนเก็บใส่เอาไว้ในแหวนเก็บของ
หลินหยุนสูดหายใจลึก และปิดตาลงทั้งสองข้าง เริ่มต้นบำเพ็ญฝึกฝน
สองวันหลังจากนั้น
เดิมทีหินทิพย์จำนวนนับพันก้อน ได้ถูกเขาใช้ไปกว่าสองในสามส่วนแล้ว
ล้วนถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุด
อีกด้านหนึ่งทางซิงเฟยนั้น
ทางหอซิวซินเองก็ยังไม่ได้รับข่าวคราวอะไรเกี่ยวกับเย่เยว่เลย ซึ่งก็สามารถที่จะเข้าใจได้
เพราะว่าเป็นช่วงเวลาที่ผ่านมาอย่างยาวนานมากแล้ว
ถ้าหากเย่เยว่ไม่ต้องการที่จะเป็นจุดสนใจ ก็คงไม่มีใครสามารถสังเกตเห็นได้
แต่ทางซิงเฟยเองก็ไม่มีข่าวคราวเช่นกัน
เรื่องนี้ทำให้หลินหยุนเกิดความกังวลใจอย่างมากที่สุด!
เพราะเป็นไปได้ที่จะบ่งบอกว่า......
ในขณะที่ซิงเฟยกำลังข้ามมิตินั้น เป็นไปได้ที่จะประสบกับอันตรายเข้าแล้ว!
ครุ่นคิดใคร่ครวญอยู่นาน
หลินหยุนก็เดินออกมาจากห้อง ไปหาโม่หยู่ และถามว่า “เธอรู้วิธีเดินทางไปเขตกลางฟ้าไหม? ”
โม่หยู่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจ และรีบพูดขึ้นว่า “พี่หลินต้องการจะไปเขตกลางฟ้าเหรอ? ”
หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “ทรัพยากรในเขตเหนือแห่งนี้มีน้อยมาก! ไม่เหมาะสมที่ฉันจะพัฒนาพลังบำเพ็ญของฉันอีกต่อไปแล้ว! ดังนั้นฉันจึงมีความคิดดังกล่าวขึ้น! ”
โม่หยู่สูดหายใจลึก ครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่ง และพูดขึ้นว่า “หากจะไปก็สามารถไปได้อย่างแน่นอน! ”
เห็นว่าเธอมีท่าทีที่ลังเลใจอยู่บ้างเล็กน้อย
หลินหยุนจึงพูดขึ้นว่า “มันยากลำบากเหรอ? ”
โม่หยู่พยักหน้า และพูดว่า “มันยากลำบากพอสมควร! ”
หยุดชะงักไปชั่วครู่ โม่หยู่ก็พูดขึ้นว่า “เขตเหนือที่อยู่ในดาวนกขาวนี้ อันที่จริงเป็นพื้นที่เฉพาะโดดเดี่ยว ฉันจะวาดภาพแผนที่ให้พี่หลินดูอย่างคร่าว ๆ พี่หลินก็จะรับทราบได้เลย! ”
โม่หยู่เดินเข้าไปที่โต๊ะ หยิบปากกาและกระดาษขึ้น พร้อมกับวาดภาพคร่าว ๆ
ก่อนอื่นเลยคือเขตกลางฟ้า จากนั้นก็เขตใต้ เขตตะวันตก เขตตะวันออก
ทั้งสี่เขตต่างก็มีการเชื่อมต่อกันทางบก
ลำพังเฉพาะแค่เขตเหนือ
ที่ไม่เพียงแต่ไม่มีอาณาเขตที่เชื่อมต่อกันกับทั้งสี่เขตนั้นเลย
กลับยังตั้งอยู่ในบริเวณเหนือสุดของทะเลอันกว้างใหญ่อีกด้วย
อีกทั้งหากมองดูจากขนาดของพื้นที่แล้ว
เขตเหนือมีขนาดที่เล็กที่สุด
โม่หยู่วาดเสร็จก็วางปากกาลง แล้วชี้ไปยังทะเลอันกว้างใหญ่นั้นพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ทะเลอันกว้างใหญ่นี้ มีชื่อว่าทะเลไม่สิ้น ซึ่งหมายความว่าไร้ขอบเขตไร้ที่สิ้นสุด! ”
“ตำนานเล่าว่า ต่อให้ผู้บำเพ็ญเซียนขั้นแดนดั่งเทพ”
“คิดต้องการที่จะข้ามผ่านไปด้วยตนเองแล้ว ก็ต้องจบชีวิตลงไปทั้งหมด! ”
“ดังนั้น ยังมีอีกวิธีหนึ่ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...