พลังจิตญาณของหลินหยุนได้ออกสำรวจ
แต่ก็ไม่ได้ล็อกเป้าหมายไปที่คนใดคนหนึ่ง
โดยกำหนดบริเวณไว้ที่เวทีประมูล
เวลานี้ ก็ได้ยินหลิ่วหมิงพูดขึ้นว่า “ยินดีต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทุกท่านเข้าสู่งานประมูลฤดูใบไม้ร่วงของหอซิวซิน! ”
“การมาเยือนของทุกท่านทำให้หอซิวซินของเราเป็นเกียรติอย่างมาก! ”
“อย่างนั้นในตอนนี้ฉันก็จะขอพูดถึงรายละเอียดที่เกี่ยวกับโอกาสในการประมูลกันสักเล็กน้อย......”
หลิ่วหมิงพูดถึงตรงนี้ ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่แต่งกายหรูหรา และมีสถานะทางสังคมสูงได้พูดขึ้นว่า “เถ้าแก่หลิ่ว คำพูดที่ไม่มีสาระสำคัญอะไรเหล่านี้ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดทุกครั้งแล้วก็ได้! ”
“ทุกคนต่างก็ไม่ใช่ว่าจะมาร่วมงานกันเป็นครั้งแรก! ”
“มีใครที่จะไม่รู้บ้างว่ามีขั้นตอนอะไรอย่างไร? ”
“นอกจากนี้! ”
“ไม่เห็นหรืออย่างไรว่าทุกคนต่างก็อดใจรอกันไม่ไหวอยู่แล้ว? ”
“ฉันว่าควรจะรีบเริ่มต้นโดยเร็วเถอะ! ”
เดิมทีภายในงานประมูลนี้ก็ยังไม่มีใครพูดจาอะไรขึ้น
ทุกคนต่างก็กำลังตั้งใจฟังอย่างสงบ
แต่หลังจากที่ได้ยินชายหนุ่มคนนี้พูดแล้ว ต่างก็ทยอยเห็นดีเห็นงามด้วยกันทั้งหมด
เริ่มที่จะเร่งรัดหลิ่วหมิงที่อยู่บนเวทีแล้ว
“ไอ้หลิ่ว! ”
“คุณชายสามถังพูดได้ถูกต้องเลย! ”
“พวกเราต่างไม่อยากที่จะเห็นใบหน้าที่แก่ชราของนายแล้ว รีบเชิญให้นางฟ้าชิงหยู่ออกมาโดยเร็วเถอะ! ”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......”
เมื่อสิ้นเสียงของชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ลุกยืนขึ้นพูดแล้ว ทันใดนั้นทุกคนในสถานที่จัดงานต่างก็พากันหัวเราะเฮฮากันยกใหญ่
หลิ่วหมิงเองก็หัวเราะเหอะเหอะ จากนั้นก็แกล้งทำเป็นไม่พอใจพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ฮึ ฉันรู้อยู่แล้วว่าพวกคุณต่างก็ไม่อยากเห็นใบหน้าที่แก่ชราของฉันแล้ว แต่ว่าฉันก็จะยังไม่ยอมให้นางฟ้าชิงหยู่ออกมาก่อน! ”
”ใครที่ไม่อยากดูไม่อยากเห็น ฉันก็จะให้เขาเห็นใบหน้าของฉันนานขึ้นไปอีก! ”
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนหัวเราะเฮฮาขึ้นอีกครั้ง
พูดคุยล้อเล่นกันสักเล็กน้อย
เหมือนจะเป็นการบรรเทาบรรยากาศที่ตึงเครียดเมื่อครู่นั้นลงไปบ้าง
ขณะนั้นหลิ่วหมิงก็พูดขึ้นว่า “ไม่ล้อเล่นแล้ว ถึงอย่างไรก็จะต้องพูดแนะนำกฎเกณฑ์สักหน่อยอยู่แล้ว ซึ่งก็เป็นเหมือนเช่นเคยที่ว่า บรรดาแขกทุกท่านที่จะเรียกประมูลต้องมีราคาที่ไม่ต่ำกว่าหินหิพย์ชั้นล่างหนึ่งหมื่นก้อน! ”
“อีกทั้ง ในช่วงการประมูล! ”
“ทุกท่านห้ามข่มขู่คู่แข่งฝ่ายตรงข้าม! ”
“และแน่นอนว่า ภายในสถานที่จัดงาน ยิ่งห้ามลงมือต่อสู้กันโดยเด็ดขาด! ”
“ถ้าหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น”
“อย่างนั้นฉันก็คงจะทำได้เพียงแค่กล่าวคำขอโทษกับทุกท่านแล้ว! ”
“แบบนี้ทางหอซิวซินก็จะถือว่าผู้ที่ฝ่าฝืนทำผิดต่อกฎเกณฑ์นั้น เป็นศัตรูกับหอซิวซินของพวกเรา! ”
“โทษสถานเบาก็คือขับไล่ออกไปจากงาน! ”
“โทษสถานหนัก......เชื่อว่าผลลัพธ์ที่ตามมานั้นแขกทุกท่านก็คงจะรับรู้เข้าใจกันดีอยู่แล้ว”
“โอเค ฉันขอพูดไว้เพียงเท่านี้! ”
“ลำดับต่อไป งานประมูลของพวกเราก็เริ่มต้นขึ้นได้อย่างเป็นทางการ! ”
“ขอเชิญนางฟ้าชิงหยู่! ”
หลิ่วหมิงเดินลงไปจากเวที หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสีเขียว ก็ได้เดินขึ้นมาบนเวทีอย่างสง่างาม
เมื่อหญิงสาวปรากฏตัวขึ้น ต่างก็มีเสียงปรบมือให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นในทันที
สายตาของหลินหยุนก็ได้จ้องมองไปยังหญิงสาวคนนั้น
หญิงสาวคนนี้มีท่าทางที่สง่างดงามเป็นอย่างมาก
อีกทั้งมีรูปลักษณ์ที่สวยงดงามมากด้วย
ใจกลางระหว่างคิ้วแสดงออกถึงความกล้าหาญ
แววตามั่นคงสุขุมแต่ก็ยังแฝงไปด้วยความคล่องแคล่วกระฉับกระเฉง
เมื่อมองแล้วช่างดูเรียบง่ายเป็นธรรมชาติ
หญิงสาวเดินมายังใจกลางของเวที แล้วก็โบกมือไปมา เพื่อลดเสียงปรบมือลงทีละน้อย
สถานที่จัดงานประมูลนั้นก็กลับมาเงียบสงบลงเหมือนเคย
แต่สายตาของพวกผู้ชายจำนวนมาก ไม่ว่าจะมีพลังบำเพ็ญที่สูงหรือต่ำ ล้วนจับจ้องมายังร่างของนางฟ้าชิงหยู่กันทั้งหมด
และประกายแสงอันร้อนแรง
จากนั้นก็ได้ยินนางฟ้าชิงหยู่พูดขึ้นว่า “ดูเหมือนว่าทุกท่านต่างก็อดใจรอกันไม่ไหวแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็จะไม่พูดอะไรมากแล้ว! ”
“พวกเราเริ่มต้นการประมูลอย่างเป็นทางการกันในตอนนี้เลย! ”
“โอเค ลำดับต่อไปพวกเราเริ่มต้นทำการประมูลสิ่งของชิ้นแรกของงานในวันนี้! ”
เมื่อเธอพูดจบลง บริกรชายคนหนึ่งก็ได้เข็นรถเข็นคันหนึ่งขึ้นมาบนเวที
รถเข็นคันนั้นมีผ้าสีแดงปกคลุมเอาไว้อยู่
สิ่งของที่อยู่ใต้ล่างมีขนาดที่ไม่ใหญ่มาก
มีขนาดประมาณกำปั้น
จากนั้นนางฟ้าชิงหยู่ก็ได้นำถาดสิ่งของมาวางไว้บนโต๊ะที่อยู่ด้านหน้า
ขณะนั้นก็จงใจหยุดชะงักลงชั่วครู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...