เดิมทีทุกคนคิดว่า สิ่งของที่ทำการประมูลชิ้นสุดท้ายนั้น
บางทีอาจจะเป็นสิ่งของที่ไม่เลว
นี่ถือเป็นการกำหนดของหอซิวซินที่มีมาโดยตลอด
แต่ว่า
ครั้งนี้เกินความคาดหมายของทุกคนอย่างมากเลยทีเดียว
คือวิชาฝึกฝนระดับดินหนึ่งเล่ม
อีกทั้งที่สำคัญนั้นยังเป็นถึงวิชาฝึกฝนธาตุฟ้าร้องระดับดินเลยทีเดียว
แม้ว่าจะเป็นเพียงระดับตอนต้น
แต่ระดับตอนต้นของวิชาฝึกฝนธาตุฟ้าร้องนั้น แตกต่างกันกับวิชาฝึกฝนธาตุอื่น ๆ อย่างชัดเจน
เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับวิชาฝึกฝนธาตุอื่นแล้ว
แทบจะเทียบเท่าได้กับระดับดินชั้นสูงของวิชาฝึกฝนธาตุอื่นเลย
ถึงแม้ว่าวิชาฝึกฝนแต่ละธาตุ ต่างก็มีข้อดีและข้อเสียโดยเฉพาะของวิชาฝึกฝนแต่ละธาตุไป
หากจะนำมาเปรียบเทียบกันโดยตรงแล้วนั้น ถือว่าไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย
แต่อย่างน้อยในด้านมูลค่านั้น
ก็เป็นดั่งสถานการณ์เช่นนี้จริง ๆ
ดังนั้น
หลังจากที่นางฟ้าชิงหยู่พูดแนะนำถึงวิชาฝึกฝนเล่มนี้แล้ว
ภายในสถานที่จัดงานต่างก็ฮึกเหิมเดือดพล่านกันไปหมด
เมื่อชิงหยู่ได้ประกาศเริ่มต้นการประมูล ทุกคนต่างก็พากันยกมือขึ้น
แต่เมื่อหลังจากที่สิบกว่าคนได้ยกมือเสนอราคากันไปแล้วนั้น
บรรยากาศที่คึกคักก็เงียบหายลงไปในชั่วพริบตา
เพราะว่างานประมูลจัดขึ้นติดต่อกันมาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว
มีสินค้าประมูลไปหลายสิบชิ้น
อีกทั้งงานประมูลฤดูใบไม้ร่วงครั้งนี้ได้จัดขึ้นอย่างมีคุณภาพเป็นอย่างมาก
อันที่จริงแล้วงานประมูลฤดูใบไม้ร่วงในแต่ละปีนั้นจะมีคุณภาพมากกว่างานประมูลฤดูใบไม้ผลิอยู่บ้างเล็กน้อย
โดยงานประมูลฤดูใบไม้ร่วงในครั้งนี้ยิ่งมีคุณภาพมากกว่างานประมูลฤดูใบไม้ผลิอยู่ช่วงตัวทีเดียว
ดังนั้นพวกผู้คนที่นั่งกันอยู่ที่นี่
โดยทั่วไปแล้วคงจะมีหินทิพย์หลงเหลืออยู่กันอีกไม่มากเท่าไร
ดังนั้นก็กลับกลายเป็นสถานการณ์ที่ว่า “มีใจอยากที่จะประมูลแต่ก็ไม่มีกำลังที่จะจ่ายแล้ว”
แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้
ก็ยังคงมีคนเสนอราคาอยู่อีก
โดยเฉพาะหญิงสาวที่ชื่อว่าเหลิงชิงชิวที่อยู่ในห้องรับรองส่วนตัวบนชั้นสองนั้น
ก็ยังเข้าร่วมแข่งขันประมูลราคาครั้งนี้ด้วย
ได้ยินหญิงสาวคนนี้เอ่ยปากขึ้น
หลินหยุนไม่เพียงแต่จะไม่ดีใจ กลับยังจะขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้งด้วย
เมื่อหญิงสาวคนนี้เอ่ยปากขึ้น
ก็จะนำไปสู่สถานการณ์ที่ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะเสนอราคาขึ้นอีกแล้ว
หากเป็นเช่นนั้น
วิชาฝึกฝนเล่มนี้ของเขา เกรงว่าคงยากที่จะจำหน่ายออกไปในราคาที่สูงได้!
แต่ว่า
เรื่องราวกลับไม่ได้เป็นดั่งที่หลินหยุนคาดคิดเอาไว้แบบนั้น
อาจจะเป็นเพราะว่าวิชาฝึกฝนเล่มนี้น่าดึงดูดสนใจเป็นอย่างยิ่ง
ผู้ที่ยังคงเสนอราคาอยู่นั้นไม่ไปสนใจอะไรกับสถานะของเหลิงชิงชิวแล้ว
หลังจากที่เธอเอ่ยปากพูดขึ้น ก็หยุดไปเพียงชั่วครู่ จากนั้นก็มีคนที่เสนอราคาเพิ่มขึ้นตามมาอย่างต่อเนื่อง
เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว
หลินหยุนเองก็โล่งอกลงไปได้บ้าง
เวลานี้ ราคาสูงเกินกว่าหนึ่งล้านหนึ่งแสนไปแล้ว
ถ้าหากไม่เกิดอะไรที่เหนือความคาดหมาย คงน่าจะเกินหนึ่งล้านห้าแสนอย่างแน่นอน!
ในขณะนั้นเอง
หลิ่วหมิงก็ขึ้นมาบนเวที
และได้หยุดการประมูลลงกลางคัน
หลิ่วหมิงได้ยกมือแสดงความเคารพ จากนั้นก็พูดว่า “สหายทุกท่านต่างก็เป็นลูกค้าเก่าแก่ของหอซิวซินของพวกเราแล้ว! ”
“ซึ่งในตอนนี้ กำลังทำการประมูลสิ่งของชิ้นสุดท้ายแล้ว! ”
“ฉันเองก็รับทราบเป็นอย่างดีว่า”
“เดิมทีวิชาฝึกฝนธาตุฟ้าร้องก็มีอยู่จำนวนน้อยมาก! ”
“หากเป็นวิชาฝึกฝนระดับดินแล้ว ก็ยิ่งหายากมากเข้าไปอีก! ”
“ทุกท่านคงจะทำการประมูลสิ่งของในช่วงก่อนหน้านี้กันไปไม่น้อยแล้ว! ”
“ดังนั้นในเวลานี้อาจจะเหลือจำนวนหินทิพย์ที่ไม่เพียงพออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้! ”
“ดังนั้นเพื่อทำให้ทุกท่านมีโอกาสในการแข่งประมูลสินค้า! ตอนนี้หอซิวซินของเราได้ตัดสินใจดังนี้”
“ถ้าหากท่านใดที่มีจำนวนหินทิพย์ไม่เพียงพอ”
“สามารถที่จะนำสิ่งของชิ้นอื่นมาทำการจำนองได้”
“เพื่อแลกเปลี่ยนกับหินทิพย์! ”
“หอซิวซินของเราจะทำการประเมินราคาอย่างยุติธรรมที่สุดให้กับสิ่งของที่ทุกท่านนำมาจำนอง! ”
“โดยไม่ใช่ว่าหลังจากที่ทำการประเมินค่าแลกเปลี่ยนกับหินทิพย์แล้ว”
“ในตอนท้ายแม้จะไม่สามารถเอาชนะประมูลได้ครอบครองวิชาฝึกฝนเล่มนี้ ข้อตกลงก็จะต้องดำเนินการให้เสร็จสมบูรณ์! ”
“หอซิวซินของเราจะไม่ฉกฉวยโอกาสแบบนี้อย่างเด็ดขาด! ”
“ดังนั้นหากว่าในตอนท้ายทุกท่านไม่สามารถที่จะชนะการประมูลวิชาฝึกฝนเล่มนี้ ทางเราก็จะคืนสิ่งของของทุกท่านกลับคืนให้กลับทั้งหมด! ”
“คำเดียวเท่านั้นก็คือ ทางหอซิวซินของเราจะกำหนดราคาที่เหมาะสมอย่างที่สุด ให้สอดคล้องกับทรัพยากรของทุกท่าน! ”
“มีเพียงแค่ผู้ที่เอาชนะการประมูลในตอนท้ายในสำเร็จ จึงจะทำการแลกเปลี่ยนตามข้อตกลงกัน! ”
ได้ยินที่หลิ่วหมิงพูด
ภายในที่จัดงานก็คึกคักกันขึ้นมาอีกครั้ง
ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างก็พากันโห่ร้องขึ้น
ได้ยินหลิ่วหลิงพูดขึ้นแบบนี้ หลินหยุนที่อยู่ในห้องรับรองส่วนตัวบนชั้นสอง ก็ถึงกับพยักหน้า
สมแล้วที่ดำเนินธุรกิจการค้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...