จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1529

หลินหยุนใช้พลังจิตญาณสำรวจ ตรวจสอบจำนวนหินทิพย์ภายในแหวนเก็บของนั้น

ไม่มีปัญหา

จึงได้พยักหน้า และพูดขึ้นว่า “ขอบคุณเถ้าแก่หลิ่วมาก! ”

หลิ่วหมิงได้ยินดังนั้น จึงรีบพูดขึ้นว่า “สหายหลินหยุน ฉันรู้สึกได้ว่า!สหายหลินหยุนเป็นคนที่ตรงไปตรงมา! ฉันต้องการที่จะผูกมิตรเป็นเพื่อนกับสหายหลินหยุนอย่างมากเลย! ”

“สหายหลินหยุน! ”

“หลังจากที่งานประมูลของเราเสร็จสิ้นลงแล้ว จะมีจัดงานเลี้ยงฉลองขึ้น! ”

“เพื่อขอบคุณและสังสรรค์กับแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน! ”

“ถ้าหากสหายหลินหยุนไม่มีเรื่องเร่งด่วนอะไร ก็อยู่ร่วมฉลองงานเลี้ยงกันกับทุกคนก่อนได้นะ? ”

หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็ส่ายศีรษะ “ขอโทษจริง ๆ พอดีฉันมีเรื่องด่วนที่จะต้องรีบไปจัดการ จึงต้องขออภัยมาในที่นี้ด้วย! ”

หลิ่วหมิงเองก็ไม่ได้บังคับอะไร และพูดขึ้นว่า “เป็นอย่างนี้นี่เอง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็ไม่รั้งตัวสหายหลินหยุนเอาไว้แล้ว! แต่ว่า ถ้าหากคุณชายหลินกลับมาเมืองเทียนเอินอีกในครั้งต่อไป จะต้องมาหาฉันที่หอซิวซินนะ! ”

“ฉันจะเป็นเจ้าภาพ! ”

“เลี้ยงต้อนรับสหายหลินหยุนสักครั้งแน่นอน! ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “อย่างนั้นก็ขอขอบคุณสหายหลิ่วหมิงด้วย! ฉันขอลาไปก่อนแล้ว! ”

ขณะที่พูด ก็เดินออกไปจากห้องรับรองส่วนตัว

วันนี้หลินหยุนสวมหมวกกุ้ยเล้ยสีดำ

ปิดบังใบหน้าของตนเอง

ดังนั้น แม้ว่าภายในห้องโถงจะยังคงมีผู้คนอยู่อีกจำนวนไม่น้อย

แต่ก็ไม่มีใครที่จะมองเห็นใบหน้าของเขาได้

หลินหยุนเดินออกจากหอซิวซิน และก็ไม่ได้กลับที่โรงเตี๊ยมอีก โดยมุ่งหน้าตรงไปยังประตูเมืองทิศใต้ของเมืองเทียนเอินทันที

ในขณะที่เขาเพิ่งจะออกจากเมืองได้ไม่นาน

กลิ่นอายลมหายใจที่แข็งแกร่งก็พุ่งมาจากด้านหลัง

หลินหยุนดวงตาเป็นประกายขึ้นโดยพลัน

และเจียซินก็พูดขึ้นว่า “เหอะเหอะ คือหญิงสาวที่ชื่อว่าเหลิงชิงชิวคนนั้น! คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะโกรธแค้นกันด้วย! คนแบบนี้มักจะตายลงได้ง่าย! ”

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร

แล้วก็หยุดการเคลื่อนไหวหันหลังกลับไปมองฝ่ายตรงข้ามนั้น

เวลานี้

เหลิงชิงชิวนั้นก็มาอยู่ตรงเบื้องหน้าแล้ว

เหลิงชิงชิวในตอนนี้ อยู่ในชุดกระโปรงยาวสีขาวสลับสีดำ

ช่วงระหว่างคิ้ว มีกลิ่นอายที่เยือกเย็นแผ่ออกมา

แม้ว่ารูปลักษณ์จะพอใช้ได้ แต่เห็นได้ชัดว่า เป็นผู้หญิงที่มีนิสัยย่ำแย่อย่างมาก

เวลานี้เหลิงชิงชิวได้จ้องมองไปที่หลินหยุน พร้อมกับพูดขึ้นเสียงแข็งว่า “ไอ้พวกคนที่เอาแต่มุดหัวอยู่แต่ในกระดอง! ทั้งที่หอซิวซิน และในเมืองเทียนเอิน โดยฉันเองก็ไม่ได้คิดที่จะหาเรื่องทะเลาะอะไรกับนาย! ”

“แต่คิดไม่ถึงว่า นายกลับกล้าที่จะออกไปจากเมืองเทียนเอิน! ”

“ทั่วทั้งเขตเหนือนี้ แต่ไหนแต่ไรยังไม่เคยมีใครกล้าที่จะทำให้ฉันไม่พึงพอใจมาก่อน! ”

“เพราะว่าคนที่กล้าทำแบบนี้นั้น มันได้ตายลงไปหมดแล้ว! ”

“นายเองก็ไม่มีข้อยกเว้น! ”

“ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินเสียงของนาย นายคงจะมีอายุไม่มากเท่าไร”

“ไอ้หนุ่ม วันนี้ฉันจะทำให้นายรู้ว่า”

“บนโลกใบนี้”

“ยังมีผู้คนมากมายที่นายไม่สามารถที่จะไปหาเรื่องต่อกรอะไรกับพวกเขาได้ไปตลอดชีวิต! ”

“แม้ว่านายอาจจะมีภูมิหลังที่ไม่เลว! ”

“สามารถเป็นต้นทุนพื้นฐานทำให้นายกำเริบเสิบสานได้! ”

“แต่วันนี้นายได้พบเจอกับฉัน! ”

“ก็คงจะไม่มีโอกาสได้กำเริบเสิบสานอีกต่อไปแล้ว! ”

“จำไว้นะว่า ชาติหน้าจะต้องเป็นคนที่รู้จักวางตัวให้ต่ำไม่โอ้อวด! ”

เมื่อเหลิงชิงชิวพูดจบ

ก็เกิดประกายแสงขึ้นบนมือ

ทันใดนั้นกระบี่ยาวเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอ

หลังจากนั้นกลิ่นอายของชี่กระบี่ที่เยือกเย็น ก็โหมกระหน่ำพุ่งเข้าใส่หลินหยุนทันที

เหลิงชิงชิวฝึกฝนวิชาเย็น

มีพลังบำเพ็ญขั้นแดนจิตปฐมตอนต้นใกล้ที่จะเข้าสู่จิตปฐมตอนกลาง

แต่ว่า

กระบวนท่านี้ของเธอนั้นทรงพลังอย่างมาก

พลังอานุภาพถึงขั้นที่เทียบเคียงได้กับผู้บำเพ็ญเซียนขั้นแดนจิตปฐมตอนกลางหลายคนเลยทีเดียว

แข็งแกร่งทรงพลังอย่างมาก

จากตรงจุดนี้ก็สามารถมองออกได้แล้วว่า

วิชาที่เธอฝึกฝนนั้น

จะต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่

แต่ในขณะนั้นเอง หลินหยุนก็ปล่อยหมัดพุ่งเข้าใส่

ทำลายชี่กระบี่ของฝ่ายตรงข้ามลงในทันที

เมื่อเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวแล้ว

เหลิงชิงชิวก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันที