จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1532

ลานใจกลางห้องใต้หลังคานี้

จัดวางป้ายประกาศขนาดใหญ่มากไว้

ด้านบนเขียนประเภทต่างๆของตั๋วไว้อย่างละเอียด

ราคาที่จะต้องจ่าย

ส่วนล่างของห้องผู้โดยสารที่ต่ำที่สุด ก็เหมือนกับที่โม่หยู่พูดไว้ คนละหนึ่งแสนหินทิพย์

สูงขึ้นมาอีกหน่อยก็เป็นห้องระดับต่ำที่อยู่ถัดจากส่วนล่างสุด

นั่นเป็นห้องละสองคน

ราคาหนึ่งแสนห้าหมื่นหินทิพย์

หลังจากนั้นเป็นห้องในระดับกลาง ห้องคนเดียว สองแสนหินทิพย์ชั้นล่าง

สุดท้ายเป็นห้องเฟิร์สคลาส

ก็เป็นห้องที่อยู่ใกล้ชั้นบนสุด

สองแสนห้าหินทิพย์ชั้นล่าง

หลังจากนั้นก็เป็นห้องชั้นหนึ่งพิเศษที่อยู่บนสุด

ไม่เพียงเป็นห้องเดี่ยว

แถมยังเป็นแบบที่สามารถบำเพ็ญได้อีกด้วย

อีกอย่างยังมาพร้อมกับสิ่งอำนวยความสะดวกด้านความบันเทิงที่มีไม่น้อยเลย

แน่นอนว่า อย่างเช่นจำพวกคาสิโน ผู้โดยสารทุกชั้น ขอเพียงแค่มีหินทิพย์ งั้นก็เล่นได้หมดเลย

เดิมทีหลินหยุนคิดว่า

ส่วนล่างของห้องผู้โดยสารที่ถูกที่สุด น่าจะถูกขายจนหมดเกลี้ยงไปนานแล้วถึงจะถูก

เพราะว่าถึงอย่างไรหนึ่งแสนหินทิพย์ก็ไม่ใช่จำนวนน้อยๆแล้ว

แต่ว่าเห็นข้อมูลบนป้ายประกาศนั่นแสดงให้เห็นว่ากลับว่าไม่ใช่แบบนี้

ที่แท้ส่วนล่างของห้องผู้โดยสารทั้งหมด จำนวนคนที่เต็มควรจะจำนวน 1000คน

แต่ว่าตอนนี้ กลับว่าขายได้แค่800กว่าเท่านั้น

ยังเหลืออีกสองร้อยที่นั่ง

กลับว่าเป็นตั๋วเรือของห้องระดับต่ำ แล้วก็ห้องระดับกลางต่างหาก ที่ขายหมดเกลี้ยงแล้ว

ส่วนระดับเฟิร์สคลาสและระดับพิเศษ

ระดับเฟิร์สคลาสยังเหลือ 30-40ที่นั่ง

ระดับพิเศษมีเพียง200ที่นั่ง ในเวลานี้ก็ยังเหลือไม่เยอะแล้ว เกือบจะเต็มแล้ว

และพวกคนที่กำลังต่อแถวซื้อตั๋วเรือที่หน้างาน ก็แทบจะไม่ซื้อตั๋วที่นั่งส่วนล่างของห้องผู้โดยสารเลย ส่วนใหญ่ล้วนแต่ซื้อห้องระดับต่ำและห้องระดับกลาง

หั่วหยุนนั่นและผู้อาวุโสทั้งสองท่านที่ติดตามเขามา

ก็ซื้อตั๋วเรือระดับเฟิร์สคลาสแล้ว

ก็อาจจะรู้สึกเหมือนกันว่า ระดับพิเศษหรูหราเกินไปหน่อยแล้ว

แต่ว่า

หลังจากที่เห็นพวกเขาซื้อตั๋วเรือระดับเฟิร์สคลาส ก็ดึงดูดสายตาของผู้คนไม่น้อยเลย

สามคน

ตั๋วเรือระดับเฟิร์สคลาสสามใบ

ก็ไม่ใช่หินทิพย์จำนวนน้อยๆแล้ว！

คนแบบนี้ ล้วนแต่มีตัวตนและเบื้องหลังพอสมควรอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

และในเวลานี้

หั่วหยุนทั้งสามคนซื้อตั๋วเรือเรียบร้อยแล้ว เดินกลับมาแล้ว

หั่วหยุนยังมองไปทางฝั่งของหลินหยุนราวกับว่าแสดงพละกำลังของตัวเองให้อีกฝ่ายหวาดกลัวยังไงอย่างนั้น

เพียงแต่ว่าไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกมา

หลินหยุดกวาดสายตาไปมองอีกฝ่ายอย่างนิ่งๆ ก็ทำเป็นเหมือนไม่เห็น

อย่างรวดเร็ว ก็มาถึงคราวของหลินหยุนแล้ว

หลังจากที่หลินหยุนเงียบขรึมครู่หนึ่ง

ก็เลือกซื้อตั๋วเรือระดับเฟิร์สคลาสสี่ใบแล้วเช่นกัน

ไม่ว่าจะพูดยังไง

จะให้ผู้หญิงทั้งสามคนพักที่ที่ไม่เข้าท่าก็คงไม่ได้

อีกอย่างเมื่อเรือออกไปก็จะต้องล่องลอยในทะเลเป็นเวลาสามปี

ก็ไม่ใช่ช่วงเวลาสั้นๆ

ตั๋วเรือห้องเฟิร์สคลาสสี่ใบ

หนึ่งล้านหินทิพย์พอดี

หลังจากที่จ่ายไป

บนตัวของหลินหยุนยังมีหนึ่งล้านกว่าหินทิพย์

ใช้อย่างประหยัดหน่อย

หลินหยุนพยักหน้าพร้อมพูดว่า “แม้ว่าพูดแบบนี้ แต่ช่วงเวลานี้ ก็ยังไม่จำเป็น！ผู้เก่งกาจท่านนั้น แสดงให้เห็นว่าไม่ได้อยู่ดาวบำเพ็ญนี้ และอยู่ในระยะที่ไกลอย่างมาก”

“คิดอยากจะกลับกลับว่าไม่ใช่เรื่องในช่วงระยะเวลาสั้นๆ！”

“เพราะงั้นภายในระยะเวลาสั้นๆ น่าจะไม่มีทางเกิดปัญหาใหญ่เกินไปแน่”

“แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าหากเป็นได้ล่ะก็ สามารถปลดล็อกผนึกให้ได้เร็วหน่อยเป็นสิ่งที่จำเป็นนะ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องราวที่ยืดเยื้อออกไปจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ดีเกิดขึ้น”

โม่หยู่ได้ยินก็พยักหน้าแล้ว

หลังจากนั้นบอกลาหลินหยุน ออกไปจากห้องของหลินหยุนแล้ว

เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านไป 20วันแล้ว

เรือเดินสมุทรลำใหญ่ที่ไม่อาจจะเทียบเทียมได้ลำหนึ่ง ขับมาท่ามกลางทะเลไม่สิ้น จอดที่เหนือขอบฟ้าแล้ว

ผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนไปยังเรือเดินสมุทร

เพราะว่าวันนี้ก็เป็นวันที่ขึ้นเรือ

หลินหยุนพาผู้หญิงทั้งสามออกไปจากเกสเฮ้าว์เลย

มุ่งตรงไปยังท่าเรือของชายฝั่ง

คนกว่าหลายพันคนรวมตัวอยู่ที่ชายฝั่ง รอคอยที่จะขึ้นเรือ

นัยน์ตาและสีหน้าท่าทางของทุกๆคน ล้วนแต่นำมาซึ่งความตื่นเต้นและดีใจ

พวกเขาเหล่านี้

อยู่ที่เขตเหนือสามารถพูดได้ว่าฐานะไม่ได้ต่ำต้อยเลย

แต่ว่า

ตอนนี้ไปที่เขตกลางฟ้า！

นี่สำหรับแต่ละคนแล้ว ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง

เพราะงั้น ตื่นเต้นก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

แม้แต่โม่หยู่ก็เป็นเช่นนี้

เพราะว่าในฐานะผู้ฝึกตนแห่งเขตเหนือ

ทั้งชีวิตนี้ มีโอกาสครั้งหนึ่งที่จะได้ไปเขตกลางฟ้า

ช่างน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว

เพราะงั้น

ในขณะที่ตื่นเต้น สายตาของโม่หยู่ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังหลินหยุนแล้ว

ทุกอย่างนี้ล้วนแต่เป็นเพราะการปรากฏตัวของหลินหยุน