จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1552

ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่หลินหยุนจะสามารถแสดงร่างรางของมหากษัตริย์ได้

ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว

หลังจากที่เขาฟื้นคืนชีวิตกลับมานั้น

ด้วยพลังบำเพ็ญที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จึงค่อย ๆ พบว่ามีดวงจิตที่เคยได้เก็บรักษาเอาไว้

สิ่งนี้สามารถพูดได้ว่าเป็นไพ่เด็ดคุ้มกันชีวิตใบสุดท้าย ที่แข็งแกร่งทรงพลังอย่างที่สุด

สิ่งที่เขาพิจารณานั้น

ก็คือว่า เพื่อที่จะได้ครอบครองแก้วหินวิญญาณของพญาค้างคาว แล้วต้องแสดงร่างรางของมหากษัตริย์เป็นครั้งสุดท้ายนั้น มันเหมาะสมและคุ้มค่าหรือไม่

อันที่จริงไม่ว่าจะพิจารณาในด้านไหน

ล้วนแต่เป็นการสูญเสียทั้งหมด!

พิจารณามาถึงขั้นสุดท้าย หลินหยุนก็ยังคงตัดสินใจที่จะใช้อยู่ดี!

ก็เหมือนกับที่เจียซินพูดไว้ว่า

นี่เป็นโอกาสครั้งยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน

ที่จะสามารถได้ครอบครองแก้วหินวิญญาณของพญาค้างคาว

ซึ่งจะทำให้ทั้งการบำเพ็ญฝึกฝนและหล่อหลอมด้านพลังแห่งจิตวิญญาณของเขาในอนาคตนั้น สะดวกราบรื่นอย่างมากเลยทีเดียว

อย่างน้อยก่อนที่จะเข้าสู่ธรรมะก็คงเป็นแบบนี้

โดยไม่จำเป็นที่จะต้องไปตามหาสมบัติล้ำค่าเพื่อบำเพ็ญฝึกฝนด้านจิตวิญญาณอีกต่อไปแล้ว

เพียงแค่ดูดซับพลังของแก้วหินวิญญาณอย่างต่อเนื่องก็เพียงพอแล้ว!

นี่ก็คือโชคชะตา!

แต่หากเก็บไพ่เด็ดใบนี้ไว้ ก็เท่ากับว่าเขาจะต้องไปตามหาสมบัติล้ำค่าและทรัพยากรที่มากขึ้น

ซึ่งก็ไม่ใช่ว่าจะตามหากันได้ง่าย ๆ

ดังนั้น

เขาจึงได้ตัดสินใจ

กลืนกินแก้วหินวิญญาณของพญาค้างคาวที่ถูกผนึกเอาไว้

ทำให้สามารถครอบครองทะเลพลังจิตของพญาค้างคาวได้โดยสมบูรณ์

บวกกับรอยประทับสุดท้ายที่ปลดปล่อยโดยร่างรางของมหากษัตริย์

ทำให้พญาค้างคาวในเวลานี้ ไม่มีการดิ้นรนต่อสู้อะไรเลย

เพราะว่ามันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของหลินหยุนไปแล้ว

เวลานี้ หลินหยุนมีสีหน้าขาวซีดอยู่บ้าง

พลังแห่งจิตวิญญาณควบคุมพญาค้างคาวให้มุดออกไปยังท้องทะเล

โดยที่เขานั่งอยู่บนศีรษะของพญาค้างคาว

รับรู้สัมผัสเล็กน้อย จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้

โดยเขาได้ประทับรอยประทับไว้บนร่างของฉินหลันและโม่หยู่สองหญิงสาวนั้น

แม้ว่าในเวลานี้จะอยู่ท่ามกลางทะเลไม่สิ้น

ระยะห่างของทั้งสองฝ่ายจะห่างไกลกันเป็นอย่างมาก

แต่ความรู้สึกอันเบาบางก็ยังคงมีอยู่บ้าง

พญาค้างคาวมุ่งหน้าเดินทางอย่างรวดเร็วในทะเลไม่สิ้น

ด้านหลังยังมีค้างคาวทะเลติดตามมาอยู่เป็นจำนวนมาก

นี่คือราชาของพวกมัน

ภายใต้คำสั่งของราชา พวกค้างคาวทะเลจำนวนมากจะต้องติดตามอยู่อย่างใกล้ชิดแน่นอน

เวลาผ่านไปไม่ถึงสิบวัน

ในที่สุด

บริเวณเบื้องหน้า ก็มองเห็นเรือทะเลลำใหญ่หนึ่งลำ

เรือทะเลมีความเร็วอย่างมาก

แต่พญาค้างคาวมีความเร็วมากยิ่งกว่า

เมื่อเห็นเรือลำใหญ่นั้น

หลินหยุนก็ถอนหายใจยาว

ในที่สุดก็ไล่ตามทันแล้ว!

ไม่รู้ว่าพวกคนบนเรือนั้น เมื่อได้พบเห็นเขา จะแสดงอาการท่าทางอย่างไรกันบ้าง

แต่ว่า

หลังจากที่ครุ่นคิดเล็กน้อยแล้ว

หลินหยุนก็ยังไม่ได้เข้าไปใกล้

เพราะว่าหากเข้าไปใกล้ในตอนนี้

อาจจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นก็เป็นได้

เมื่อพิจารณาจากรอยประทับบนร่างของฉินหลันและโม่หยู่ที่ไม่ได้มีการถูกทำร้ายอะไรนั้น

นั่นแสดงว่าหญิงสาวทั้งสองที่อยู่บนเรือไม่ได้ประสบกับอันตรายใด ๆ

ระยะห่างใกล้เข้ามามากขนาดนี้แล้ว

ความรู้สึกสัมผัสก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น

จึงทำให้หลินหยุนวางใจลงได้อย่างสิ้นเชิง

ค้างคาวทะเลบินไล่ตามอย่างต่อเนื่อง โดยที่หลินหยุนติดตามอยู่ด้านหลังของเรือใหญ่ในช่วงระยะห่างออกไกล

ติดตามแบบนี้มาเป็นเวลานานนับเดือนแล้ว

จนวันหนึ่ง

ด้านหน้าก็ปรากฏพื้นดินแห่งหนึ่งขึ้น

หรือจะบอกว่าเป็นเกาะแห่งหนึ่ง ซึ่งน่าจะเหมาะสมมากกว่า

มองไปยังเกาะแห่งนั้น

หลินหยุนดวงตาเป็นประกาย และพูดพึมพำกับตนเองว่า “นั่นคงจะเป็นเกาะนกนางนวลล่ะสิ? ”

เพราะว่าในช่วงหลายวันมานี้

แต่ร่างกายยังคงแข็งแกร่ง

ผู้บำเพ็ญเซียนแดนดั่งเทพตอนต้นทั่วไปนั้น ถ้าหากลำพังแค่คนเดียว ก็คงไม่สามารถทำอะไรมันได้!

อีกทั้ง เพียงแค่ห่างไกลออกไปจากเกาะนกนางนวลมากสักหน่อย ก็คงจะไม่ถูกยอดฝีมือพบเจอได้โดยง่าย

ต่อให้ถูกพบเจอก็ไม่ใช่ว่าจะมีคนที่กล้าลงมือจริง ๆ

เพราะว่าที่นี่คือกลางทะเลไม่สิ้น

หากจะต่อกรกับอสูรกายใต้น้ำ โดยเฉพาะยอดอสูรกายใต้น้ำที่เทียบเท่าได้กับขั้นแดนดั่งเทพนั้น

คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างเด็ดขาด

หลินหยุนย่ำก้าวขึ้นมาบนเกาะ

หลังจากที่ได้ปรับเปลี่ยนการแต่งกายและกลิ่นอายลมหายใจ รวมไปถึงปรับเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาด้วยเล็กน้อย จากนั้นก็มาถึงบริเวณที่จอดเรือใหญ่

โดยคนที่อยู่บนเรือนั้น ก็กำลังทยอยลงเรืออยู่

คนจำนวนนับพันทยอยกันลงจากเรือ

ซึ่งถือว่ามีจำนวนที่ไม่น้อยเลย

โดยที่หลินหยุนยืนมองดูอยู่ที่ไกลออกไปอย่างเงียบสงบ

รอยประทับที่เขาประทับไว้บนร่างของฉินหลันและโม่หยู่ สามารถที่จะทำให้เขารับทราบถึงตำแหน่งที่อยู่ของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

รอประมาณครึ่งชั่วโมง

ในที่สุดหญิงสาวทั้งสองคนก็พาซินเอ๋อ ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเขาแล้ว

แต่สิ่งที่หลินหยุนคาดคิดไม่ถึงก็คือ

เวลานี้หญิงสาวทั้งสองคนกำลังเดินตามอยู่ด้านหลังของนางฟ้าปรวนแปรและยายเฒ่าจิวซานนั้น

เมื่อย้อนคิดทบทวน หลินหยุนก็พอที่จะเข้าใจจุดสำคัญได้บ้างแล้ว

จึงไม่ได้รีบร้อนเข้าไปหา

เห็นหญิงสาวทั้งสองคนอยู่ข้างกายของนางฟ้าปรวนแปร

เขาเองก็วางใจลงได้อย่างมากเลย

เดิมทีหลินหยุนคิดว่าเมื่อพวกเธอปรากฏตัวขึ้น ก็จะพาหญิงสาวทั้งสองไปในทันที

แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์ดังนี้แล้ว

ความคิดของเขาก็ได้แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เพียงแค่นางฟ้าปรวนแปรไม่เปลี่ยนแปลงความคิดเป็นอย่างอื่น ถ้าอย่างนั้นแล้วหากหญิงสาวทั้งสองคนเดินตามอยู่ด้านหลังของเธอ ก็คงจะรับประกันความปลอดภัยได้บ้าง

ถึงขนาดที่มีความปลอดภัยมากกว่า เดินตามอยู่ด้านหลังของเขาเสียอีก

แต่เขาเองก็ยังไม่สามารถยืนยันได้แน่ชัดว่านางฟ้าปรวนแปรนั้น คิดวางแผนการอะไรไว้กันแน่

เมื่อเห็นกี่คนนั้นลงมาจากเรือแล้ว

ก็มีหญิงวัยกลางคนสองคน รีบเข้ามาต้อนรับโดยเร็ว

หญิงวัยกลางคนทั้งสองคนนี้

ต่างก็สวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีฟ้าอ่อน และในมือก็ถือกระบี่ยาวสีขาวคนละเล่ม

เมื่อเข้ามาต้อนรับแล้ว ก็ได้นำพานางฟ้าปรวนแปรและยายเฒ่าจิวซาน มุ่งหน้าเดินเข้าไปในเมืองนกนางนวล