สรุปตอน บทที่ 1554 เด็กหนุ่มนี้ไม่เลว – จากเรื่อง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
ตอน บทที่ 1554 เด็กหนุ่มนี้ไม่เลว ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดยนักเขียน จูผาซู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลินหยุนส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา และมองไปยังฝ่ายตรงข้ามทั้งสองคน พร้อมกับพูดเหยียดหยามว่า “ดูเหมือนว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกนายกระทำเรื่องแบบนี้แล้ว! ”
ชายวัยกลางคนได้ยินดังนั้นก็หัวเราะและพูดขึ้นว่า “แน่นอน เรื่องแบบนี้พวกเรากระทำกันมาจนเคยชินแล้ว! ”
หลินหยุนพยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นพวกนายก็ไปตายซะเถอะ! ”
เมื่อหลินหยุนพูดจบ
พลังแห่งจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานก็ได้พุ่งตรงไปปกคลุมห่อหุ้มร่างของทั้งสองคน
หลังจากที่ได้กลืนกินแก้วหินวิญญาณของพญาค้างคาวแล้ว
แม้ว่าส่วนใหญ่จะถูกมันผนึกเอาไว้
แต่พลังแห่งจิตวิญญาณของเขาก็ได้ยกระดับขึ้นอย่างมาก
ถ้าหากก่อนหน้านี้ พลังแห่งจิตวิญญาณของหลินหยุนนั้น เทียบเท่าได้กับผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมตอนกลาง
ตอนนี้ ก็คงสามารถเทียบเท่าได้กับผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมตอนปลายแล้ว!
มีบางคนอาจจะรู้สึกว่าน่าแปลก
ของสิ่งนี้หากต้องการที่จะยกระดับก็สามารถยกระดับได้เลยอย่างนั้นเหรอ?
ไม่ใช่อย่างแน่นอน!
อย่างเช่นหลินหยุน
ต่อให้มีแก้วหินวิญญาณของพญาค้างคาว
เขาเองก็ไม่สามารถที่จะยกระดับเพิ่มขึ้นได้อย่างไร้ขีดจำกัด
การยกระดับขึ้นของเขานั้นจะต้องผ่านการบำเพ็ญฝึกฝนอย่างมุ่งม่น ถึงจะสำเร็จผลได้
ก็เหมือนกับว่าเป็นการบีบย่อพลังแห่งจิตวิญญาณอย่างหนึ่ง
ยกตัวอย่างว่า เมื่อคุณและคนอื่นมีตะเกียบคู่หนึ่งที่เหมือนกัน
ตะเกียบของคุณได้ผ่านขั้นตอนการผลิตมาอย่างพิถีพิถัน ส่วนของคนอื่นนั้นก็แค่เทหลอมออกมา
ถึงแม้ว่าตะเกียบทั้งสองคู่หากมองดูจากภายนอกแล้วก็ไม่มีความแตกต่างอะไร
แต่เมื่อนำตะเกียบทั้งสองคู่นั้นมากระทบตีกัน มันจะแตกหักเหมือนกันทั้งคู่หรือไม่?
ไม่อย่างแน่นอน!
ตะเกียบที่ผ่านขั้นตอนการผลิตอย่างพิถีพิถัน เพียงแค่กระทบกับตะเกียบที่เทหลอมขึ้นนั้นก็เกรงว่าจะแตกหักลงในทันที
เวลานี้หลินหยุนก็คือความแตกต่างในลักษณะนี้
ความแข็งแกร่งของพลังแห่งจิตวิญญาณของเขา เทียบเคียงได้กับผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมตอนปลายแล้ว!
แน่นอนว่าเป็นในลักษณะผู้บำเพ็ญเซียนทั่วไป
ถ้าหากว่าเป็นผู้บำเพ็ญเซียนที่บำเพ็ญฝึกฝนเฉพาะจิตวิญญาณแล้ว คงจะเทียบไม่ได้อย่างแน่นอน
ดังนั้นขณะที่พลังแห่งจิตวิญญาณของหลินหยุนออกทำการสำรวจ
ยอดฝีมือสองคนที่อยู่ตรงข้ามนั้นก็ได้หัวเราะเยาะเย้ย
ทันใดนั้นแต่ละคนก็ได้ใช้พลังแห่งจิตวิญญาณออกสำรวจ
ขณะที่พลังแห่งจิตวิญญาณทั้งสามได้ปะทะกัน
สองคนนั้นถึงกับตะโกนร้องโอดครวญขึ้นทันใด
จิตวิญญาณได้รับบาดเจ็บแล้ว
จิตวิญญาณมีการดำรงอยู่ที่พิเศษอย่างมาก
เมื่อจิตวิญญาณได้รับบาดเจ็บ
ที่จริงแล้วภายนอกนั้นมองไม่เห็นความผิดแปลกอะไร
แต่กลับส่งผลกระทบที่ยิ่งใหญ่และรุนแรงมาก!
เพราะเมื่อได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าคุณจะมีพลังบำเพ็ญแดนจิตปฐมตอนกลาง ก็อาจทำให้ไม่สามารถแม้แต่จะแสดงพลังของแดนจิตปฐมตอนต้นก็เป็นได้
หลังจากที่เกิดการปะทะกัน
พลังแห่งจิตวิญญาณของสองคนนั้นก็ได้รับบาดเจ็บ ซึ่งหลินหยุนไม่มีทางที่จะปล่อยโอกาสที่ดีอย่างนี้ให้หลุดลอยไปแน่นอน!
ดาบเฮ่าเทียนที่อยู่ในมือเปล่งประกายแสงขึ้น
พร้อมกับทิ่มแทงออกไปด้วยเพลงกระบี่พลังผกผัน
ชี่กระบี่ทะลุทะลวงอย่างไร้ขีดจำกัด
ทันใดนั้นก็พุ่งทะลุผ่านโลกกำลังภายในตัวของหนึ่งคนในนั้น
ฝ่ายตรงข้ามถึงกับจบชีวิตลงทันที
ส่วนอีกคนหนึ่งก็ร้องตะโกนขึ้น จากนั้นก็รีบหลบหนีออกไปอย่างบ้าคลั่ง
หลินหยุนเคลื่อนสายตาไปมา
โดยที่ไม่ได้ไล่ตามไป
และเก็บแหวนเก็บของของฝ่ายตรงข้ามขึ้น
เปลวไฟลุกโชติขึ้นบนมือ แล้วก็จุดเผาไหม้ร่างกายของฝ่ายตรงข้ามทิ้ง
จากนั้นหลินหยุนก็รีบออกไปจากที่ตรงนี้ทันที
หลังจากที่หลินหยุนจากไปแล้วสักครู่หนึ่ง
เงาร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่บริเวณจุดนั้น
โดยหลังจากที่รับรู้สัมผัสสักเล็กน้อยแล้ว
เงาร่างนั้นก็ฮึมเสียงเบา ๆ และหายวับไปในทันที
พูดถึงชายวัยกลางคนที่หลบหนีไปอีกครั้ง
ไม่นานนักเขาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านในของหอร้างหลังหนึ่ง
เวลานี้เขาเหงื่อไหลออกมาเยอะมาก
เต็มแผ่นหลังไปทั้งหมด
ถึงขนาดที่แม้แต่ชุดคลุมยาวก็เปียกโชกไปหมดแล้ว
เขาเองก็คิดไม่ถึงว่า ไอ้เด็กหนุ่มที่อายุยังน้อยคนนั้น จะมีความน่าสะพรึงกลัวมากขนาดนี้!
แต่ไม่นานเขาก็สงบจิตใจลงได้แล้ว
“ผู้เก่งกาจอัจฉริยะระดับนี้......”
“คิดไม่ถึงว่าจะมาจากเขตเหนือ มันช่างน่าเหลือเชื่อเป็นอย่างยิ่ง! ”
“ด้วยพรสวรรค์ความสามารถของเขาแล้ว ฉันว่าต่อให้เขาอยู่ในเขตกลางฟ้าของพวกเรา ก็คงสามารถเทียบเคียงได้กับลูกศิษย์อัจฉริยะของเก้าสำนักใหญ่ได้เลย! ”
“เด็กหนุ่มนี้......ไม่เลว! ”
นางฟ้าปรวนแปรได้ยินดังนั้น ดวงตาที่งดงามก็เป็นประกายขึ้น
จากนั้นก็มองไปที่ยายเฒ่าจิวซาน และพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “หาได้ยาก คิดไม่ถึงว่าคนผู้นี้จะอยู่ในสายตาของอาจารย์อาได้โดยบังเอิญ! และในช่วงหลายปีมานี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินอาจารย์อาชื่นชมคนผู้หนึ่งด้วย! ”
ยายเฒ่าจิวซานพูดขึ้นว่า “ไม่เลวจริง ๆ! แต่น่าเสียดายที่ เป็นผู้บำเพ็ญเซียนเพศชาย ไม่อย่างนั้นแล้วก็สามารถที่จะรับเข้ามาเป็นศิษย์ในสำนักเลือนรางของเราได้! ”
นางฟ้าปรวนแปรพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “ถ้าหากเขาได้ยินการประเมินระดับนี้ของอาจารย์อาแล้ว คงจะภาคภูมิใจเป็นอย่างมากแน่นอน! ”
ชะงักไปชั่วครู่ นางฟ้าปรวนแปรก็พูดต่อว่า “ในเมื่อยืนยันแน่ชัดแล้วว่าเป็นเขา อย่างนั้นก็ไม่ต้องรีบร้อนแล้ว เขาจะต้องมารับหญิงสาวสามคนนั้นไปอย่างแน่นอน”
ยายเฒ่าจิวซานพยักหน้า
โดยที่ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มอีก
ส่วนทางหลินหยุนในเวลานี้ ยังคงไม่ทราบว่านางฟ้าปรวนแปรนั้นได้รับทราบสถานะของตนแล้ว
โดยยังคงเดินเล่นอยู่บนถนนต่อไป
ต้องพูดเลยว่า
เมืองนกนางนวลนี้มีความแตกต่างจากเมืองอื่นจริง ๆ
สองข้างของถนนไม่เพียงแต่จะเป็นตลาด
และมีแผงขายของติดกันอยู่ตลอดถนนอีกด้วย
โดยยังมีร่างศพของอสูรกายใต้น้ำวางจำหน่ายอยู่จำนวนไม่น้อย
มีทั้งระดับสูงและต่ำ ในราคาที่แตกต่างกัน!
ในส่วนของแก้วหินปีศาจของอสูรกายใต้น้ำแต่ละชนิดนั้น ก็ยิ่งมีจำนวนมากนับไม่ถ้วนแล้ว
นอกจากนี้ ยังมีหินแร่ที่เกิดขึ้นมาจากทะเลไม่สิ้นอีกจำนวนไม่น้อย รวมไปถึงหญ้าทิพย์พิเศษด้วย
เวลานี้หลินหยุนถึงจะรับรู้ได้ว่า
เดิมทีท่ามกลางทะเลไม่สิ้น ไม่เพียงแต่จะมีอสูรกายใต้น้ำเท่านั้น
ยังจะมีทรัพยากรอีกมากมายหลายชนิดด้วย!
มิน่าล่ะที่บนเกาะนกนางนวล ถึงได้มียอดฝีมือของแต่ละสำนักในเขตกลางฟ้าปกป้องคุ้มกันอยู่
เพียงแต่ว่านอกจากคฤหาสน์ของสำนักเลือนรางที่เขาเห็นแล้วนั้น กลับไม่เห็นที่ตั้งของสำนักใหญ่แห่งอื่นเลย
เดินวนรอบเมืองหนึ่งรอบอย่างรวดเร็ว
หลินหยุนก็ค่อนข้างที่จะรับรู้เข้าใจสภาพทั่วไปของเมืองนกนางนวลแล้ว
เมื่อเขากลับมาถึงในบริเวณที่ไม่ไกลจากประตูของคฤหาสน์สำนักเลือนรางนั้น
ก็พบว่าประตูใหญ่ของคฤหาสน์ได้เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน
จากนั้นก็เห็นหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านใน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...